Χωρίς αυταπάτες τα αντιλαϊκά μέτρα

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Πριν από μέρες ο Πρωθυπουργός δήλωσε: «Μπορείτε να μας κατηγορήσετε για αυταπάτες» επιδιώκοντας να ρετουσάρει την πολιτική της υποτέλειας που ασκεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Στην εποχή των Μνημονίων και του νεοαποικιακού ελέγχου από ΕΕ και ΔΝΤ η αριστεροδεξιά συγκυβέρνηση με κόφτη και προαπαιτούμενα συνεχίζει να έχει αυταπάτες ότι κυβερνά, ενώ στην πραγματικότητα οι «θεσμοί» ασκούν ασφυκτική εποπτεία και έλεγχο για την απαρέγκλιτη τήρηση των Μνημονίων. Εκείνο που πραγματικά κάνει η συγκυβέρνηση είναι να σκυλεύει τις αξίες και τα ιδανικά της Αριστεράς. Έτσι υλοποιώντας τις επιταγές ΕΕ και ΔΝΤ συνεχίζει την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων και στο βωμό της Αξιολόγησης δίνει τη χαριστική βολή στο λαϊκό εισόδημα, κατεδαφίζει κοινωνικά δικαιώματα και αγαθά, ξεπουλά όσο – όσο τη δημόσια περιουσία.

Συνέχεια →

Το θέατρο του παραλόγου

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

Εάν δεν αντιδράσουμε συλλογικά, τότε θα χάσουμε τα σπίτια μας, θα χάσουμε τις καταθέσεις μας, θα χάσουμε το ευρώ, θα χρεοκοπήσουμε και τελικά θα καταλήξουμε σκλάβοι χρέους των ξένων στο διηνεκές –στην ίδια μας την πατρίδα!

«Μυστικά μεταξύ τους, τα υψηλόβαθμα στελέχη της γερμανικής κυβέρνησης παραδέχονται φυσικά ότι, η Ελλάδα χρειάζεται μία διαγραφή του χρέους της. Είναι αυτονόητο, αφού προφανώς δεν είναι τυφλοί.   

Έχουν όμως παγιδευτεί στο ψέμα, σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα είναι φερέγγυα, άρα ικανή να πληρώνει τις υποχρεώσεις της –κάτι που έχουν ξανά και ξανά «σερβίρει» στους δικούς τους απλούς γερμανούς βουλευτές. Χωρίς αυτό το ψέμα, η Ελλάδα δεν θα ήταν πλέον μέλος της Ευρωζώνης. Το συγκεκριμένο ψέμα όμως, δεν μπορεί να διατηρηθεί αιώνια» (πηγή: Financial Times σε ελεύθερη μετάφραση / Το ΔΝΤ και η μπλόφα του Βερολίνου για την Ελλάδα).

Ανάλυση

Συνέχεια →

Ιδού ο …Κόφτης

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου*

«Προσπαθούν να δραματοποιήσουν την κατάσταση με τον αυτόματο μηχανισμό. Η αρχή του έχει να κάνει με το τι γίνεται αν δεν πετύχεις στόχους. Υπάρχει τέτοιος νόμος στην Ελλάδα, που μιλά για συμπληρωματικό προϋπολογισμό. Στο νόμο 4063 του 2012 υπάρχει διορθωτικός μηχανισμός δημοσιονομικών αποκλίσεων».

Είναι αυτονόητο ότι αξίζει μία προσεκτική ματιά στον νομοθετικό πλαίσιο, που ονομάτισε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης προκειμένου να έχει κανείς μία σαφέστερη εικόνα για το τι είδους ρύθμιση πρόκειται να έρθει για να ψηφιστεί στην Βουλή το αργότερο έως τις 23 Μαίου με δεδομένο ότι την επόμενη ακριβώς ημέρα έχει οριστεί η τακτική συνεδρίαση του Eurogroup για το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης. Αλλά και για το πόσο «δική μας» είναι η πρόταση.

Συνέχεια →

Οριστική λύση ή χρεοκοπία

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

Αυτό που έχει άμεσα ανάγκη η Ελλάδα είναι μία θαρραλέα αντιμετώπιση των προβλημάτων της, με κάθε κόστος –ενώ είναι ανέντιμο και αναξιόπιστο να συνεχίσει να δανείζεται, όταν γνωρίζει πως δεν είναι σε θέση να επιστρέψει τα δανεικά.

«Η Ελλάδα έχει πλέον το ηθικό έρεισμα να απαιτήσει τη διαγραφή μέρους του χρέους της, εναλλακτικά το πάγωμα του στο διηνεκές, αφού έχει υποβληθεί σε μία αιματηρή εγχείρηση που διήρκεσε έξι ολόκληρα χρόνια, χωρίς να διαμαρτυρηθεί κανένας –επειδή οι Έλληνες γνώριζαν τις δικές τους ευθύνες.

Η εγχείρηση όμως απέτυχε με ευθύνη των χειρουργών, ο ασθενής βρίσκεται σε κώμα, ενώ όλοι αναγνωρίζουν το δικαίωμα της Ελλάδας στη διαγραφή του χρέους –γεγονός που σημαίνει πως είναι υποχρεωμένοι οι δανειστές της να το καταλάβουν, καθώς επίσης η κυβέρνηση της να πάψει επιτέλους να εκβιάζεται, σκύβοντας διαρκώς το κεφάλι, εκλιπαρώντας και ζητιανεύοντας».

Ανάλυση

Συνέχεια →

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

«Άφησε με ελεύθερο να εκδίδω και να ελέγχω τα χρήματα ενός έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιος ψηφίζει τους νόμους του». (Rothschild)

Ανάλυση

Στα δυτικά πανεπιστήμια σπάνια διδάσκονται μαθήματα μακροοικονομίας που έχουν άμεση σχέση με το χρήμα –ευρύτερα με τη δημιουργία του από το πουθενά, εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών σε ποσοστό της τάξης του 10% με το πάτημα ενός κουμπιού, κυρίως όμως από τις εμπορικές, σε ποσοστό 90%, μέσω της παροχής δανείων (ανάλυση).

Με τον μαγικό αυτό τρόπο πάντως οι άνθρωποι μετατρέπονται σε σκλάβους χρέους, ενώ το δυτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο στηρίζεται κυρίως στο δολάριο, έχει αναδειχθεί στον απόλυτο κυρίαρχο του σύμπαντος –επίσης, στο βασικότερο στήριγμα της αμερικανικής ηγεμονίας στον πλανήτη.

Στα πλαίσια αυτά, δεν είναι μόνο η Ρωσία ή/και η Κίνα, οι οποίες προσπαθούν να κόψουν τον ομφάλιο λώρο που τις υποχρεώνει να υπακούουν στις εντολές της υπερδύναμης –για να μην γίνουν στόχος των χρηματοπιστωτικών της επιθέσεων. Κάτι ανάλογο προσπαθεί επίσης η Ελβετία, με την υιοθέτηση του πλήρους χρήματος (άρθρο) –ενώ όλο και περισσότερα κράτη επιθυμούν να ανακτήσουν το προνόμιο της έκδοσης χρημάτων, το οποίο έχουν παραδώσει στις κεντρικές τράπεζες που ελέγχονται από το σύστημα της BIS.

Συνέχεια →

O άκρατος κυνισμός της «σκληρής διαπραγμάτευσης»

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Μετά από έξι χρόνια αποτυχίας, το ελληνικό πολιτικό σύστημα, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ που άλλα έλεγε και άλλα κάνει, κρατάνε την Ελλάδα στο ίδιο αδιέξοδο. Η κυβέρνηση περιβάλλει τις «διαπραγματεύσεις» με σκοτάδι νομίζοντας ότι έτσι δεν θα διαφανεί η πραγματικότητα. Κάνει λάθος γιατί οι λόγοι της νέας «σκληρής διαπραγμάτευσης», που πλέον διαρκεί επτά μήνες, είναι ξεκάθαροι.

Ο πρώτος είναι ότι το τρίτο μνημόνιο έχει ήδη αποτύχει. Κανένας όμως από αυτούς που το υπέγραψαν δεν μπορεί να το παραδεχθεί δημόσια – ούτε η κυβέρνηση, ούτε το ΔΝΤ, ούτε η ΕΕ. Παίζουν λοιπόν όλοι ένα κυνικό παιχνίδι με σκοπό να αποφύγουν το πολιτικό κόστος της αποτυχίας. Αυτό ακριβώς είναι το περιεχόμενο της «σκληρής διαπραγμάτευσης».

Ο δεύτερος είναι ότι το πολιτικό σύστημα της Ελλάδα και τα στρώματα που κατέχουν την οικονομική και κοινωνική εξουσία δεν έχουν καμία άλλη πρόταση για τη χώρα, εκτός από το καταστροφικό πρόγραμμα των δανειστών. Πρόκειται για πλήρες αδιέξοδο, μια πολιτική και ιδεολογική χρεοκοπία χωρίς προηγούμενο στην ιστορία της Ελλάδας.

Συνέχεια →

«Αγία Τεσσαρακοστή»

Του Χρίστου Σκανδάμη*

Πέρασαν οι απόκριες

πάνε οι μασκαράδες

που δίνανε νότες χαράς

σε μέρες αποφράδες.*

Πέρασαν και τα κούλουμα

κι αν φάγαμε λαγάνες…

από την Τρίτη πέφτουμε

σε δανειστών δαγκάνες

Συνέχεια →