Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ως στρατηγικό πρόβλημα της αριστεράς
Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου*
Η αποσταθεροποίηση της ευρωζώνης, η κάθοδος της Ελλάδας στη Μνημονιακή κόλαση και η προοπτική μιας κυβέρνησης με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ, ανέδειξαν το πρόβλημα της Ε.Ε. σε Γόρδιο Δεσμό για την πολιτική τακτική της Αριστεράς. Τελευταία “Μεγάλη Ιδέα” της ελληνικής αστικής τάξης, η θέση της χώρας στην ευρωζώνη αναδεικνύεται σε “γραμμή Μαζινό” της ολιγαρχίας, όπως έδειξε καθαρά ο ψυχολογικός εκβιασμός του εκλογικού σώματος στις εκλογές του 2012 με το φόβητρο των “καταστροφικών” επιπτώσεων μιας ενδεχόμενης εξόδου.
Η ευρωπαϊκή ενοποίηση αποτελούσε πάντα κομβικής σημασίας στρατηγικό πρόβλημα, το οποίο όριζε σαφείς διαχωριστικές γραμμές στο εσωτερικό της Αριστεράς και του ευρύτερου προοδευτικού χώρου τα τελευταία εξήντα χρόνια: ΚΚΕ/ΕΔΑ απένατι στο Σοσιαλιστικό Κόμμα/Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας των Τσιριμώκου-Σβώλου τη δεκαετία του ’50, ΚΚΕ/ΠΑΣΟΚ απέναντι στο ΚΚΕ εσωτερικού και μικρότερες, κεντροαριστερές δυνάμεις τη δεκαετία του ’70, αντιθέσεις που διαθλώνται και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα.