ΟΙ ΜΠΑΛΩΜΑΤΑΔΕΣ
Του Σεβ. Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Αθανασίου*
«Παπούτσι απ’ τον τόπο σου κι’ ας είναι μπαλωμένο»
Θυμάμαι τη μάνα μου που ρούντιζε τις κάλτσες και την θειάκο Μπιμπή (η Μπίμπο) (Ζωή) στο Rıza Paşa, τη ράφτρα που έκοβε, έραβε, κόντενε, μάκρενε, στένευε, φάρδενε, πρόσθετε, αφαιρούσε κ.α. τα ρούχα μας, την Διονυσία την ονομαστή Ταταυλιανή που μας έραβε και διόρθωνε τα ι. άμφια και μια μέρα τηλεφώνησε το θείο σεκερτζή Τοτό, ρωτώντας: Είναι εκεί Κατίκιοϊ και εκείνος σκωπτικά απάντησε: όχι Ουσκιούταρ. Τώρα τι γίνεται με τα μοντέρνα τεχνητά σχισίματα και τις τρύπες που έχουν οι νεολαίοι και όχι μόνον, τούτο είναι άλλη υπόθεση! Αυτοί πηγαίνουν ασφαλώς όχι στους μπαλωματάδες, αλλά στους «ξε- μπαλωματάδες»! Κύριε ελέησον.
