ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
Του Απόστολου Παπαδημητρίου
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 προβάλλεται ως το τελευταίο έπος της φυλής μας. Και ενώ επιχειρείται η κατά το δυνατόν υποβάθμιση του εορτασμού άλλων επών καταβάλλεται έντονη προσπάθεια εορτασμού του ως του κατ' εξοχήν έπους! Η ενασχόληση με τη νεότερη ιστορία είναι άκρως επικίνδυνη, ιδιαίτερα όταν γίνεται αναφορά σε γεγονότα των οποίων οι πρωταγωνιστές ακόμη ζουν.
Όταν μάλιστα αυτοί αποκτούν πολιτική ισχύ, υπάρχει ο κίνδυνος της παραχάραξης των συμβάντων και η μετάδοση στις επερχόμενες γενεές εικόνας κάθε άλλο παρά πραγματικής. Καθώς το ζήτημα δεν έχει καταγραφεί σε έκταση από τους συγχρόνους ιστορικούς, είναι δύσκολο να συνάξει κάποιος ασφαλή συμπεράσματα. Έχει όμως το δικαίωμα να θέσει κάποια ερωτήματα, τα οποία αναμένουν απάντηση.
Σήμερα ελάχιστοι είναι εκείνοι που αμφιβάλλουν ότι το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου σχεδιάστηκε στο αμερικανικό Πεντάγωνο και εκτελέστηκε υπό την υψηλή εποπτεία της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα μέσω πρακτόρων της CIA. Οι ελάχιστοι Έλληνες που επιμένουν ακόμη να αποκαλούν το πραξικόπημα των επιόρκων αξιωματικών ως εθνική επανάσταση φέρουν στο νου μου κάποιο θλιβερό περιστατικό που συνέβη κατά τη στρατιωτική μου θητεία.
Κατά το μάθημα της εθνικής διαπαιδαγώγησης στο κέντρο νεοσυλλέκτων ο μόλις αποφοιτήσας από τη στρατιωτική σχολή Ευελπίδων ανθυπολοχαγός είχε θέσει σε μας το ερώτημα: "Ποία από τας δύο επαναστάσεις θεωρείτε σημαντικότερη; Της 25ης Μαρτίου του 1821 ή της 21ης Απριλίου του 1967;" Γνωρίζαμε ποιά ήταν η απάντηση που θα τον ευχαριστούσε, ουδείς όμως απάντησε, ώστε να του προσφέρει την ικανοποίηση. Έτσι αναγκάστηκε να δώσει την απάντηση ο ίδιος, ισχυριζόμενος ότι και κατά εκατό και πλέον έτη αν παρατεινόταν η οθωμανική σκλαβιά, δεν θα συνέβαινε κάτι το συνταρακτικό! Οι αξιωματικοί όμως την 21η Απριλίου έσωσαν την Ελλάδα ένα βήμα προ της αβύσσου! Συνειδητοποιείτε κύριοι εκπαιδευτικοί ότι με τον τρόπο που εορτάζετε τις επετείους αντιγράφετε την άθλια νοοτροπία του γαλουχηθέντος από το δικτατορικό καθεστώς νέου αξιωματικού;
Ο ελληνικός λαός δεν χαρακτηρίζεται ως ευκολοδιαχείριστος εκ μέρους της εξουσίας. Πρέπει όμως να δεχθούμε ότι στην συντριπτική του πλειονοψηφία υποτάχτηκε και αποδέχθηκε το καθεστώς, για να έχει ήσυχο το κεφάλι του. Εμφανίστηκαν βέβαια πλείστοι όσοι μετά χούντα αντιστασιακοί, ακόμη και παραιτηθέντες από την εργασία τους, προκειμένου να διεκδικήσουν αποζημιώσεις ως διωχθέντες. Κάποιοι έκαναν "ηρωική" αντίσταση εκ του ασφαλούς στο εξωτερικό. Κάποιοι με τη βοήθεια ευρωπαίων κατάφεραν, ως ευρέως γνωστοί, να εξασφαλίσουν άδεια αναχώρησης από την Ελλάδα. Οι πράγματι αντιστασιακοί υπήρξαν ελάχιστοι και οι περισσότεροι από αυτούς έχουν ήδη λησμονηθεί. Κατά τη μεταπολίτευση, όταν πλέον όλοι σχεδόν διεκδικούσαν αντιστασιακές δάφνες, στρώθηκε το έδαφος για την κατάρρευση του Πανεπιστημίου στη χώρα μας. Αξιοπρεπείς, ικανότατοι και με αίσθηση του χρέους καθηγητές δυσφημίστηκαν ως χουντικοί και ανεπαρκέστατοι κάλυψαν την εκπαιδευτική τους αδυναμία πίσω από ανύπαρκτους αγώνες κατά της χούντας.
Η στρατιωτική χούντα της πρώτης περιόδου προετοίμασε το έδαφος για την εισβολή στην Κύπρο, ανακαλώντας την μεραρχία στρατού που έδρευε στο νησί. Κατ' εντολή των ΗΠΑ προχώρησε και στην άρση του εμπολέμου με την Αλβανία και τη σύναψη μάλιστα και διπλωματικών σχέσεων με τη χώρα αυτή, όταν οι ΗΠΑ ξεπούλησαν τον σύμμαχό τους Τσαγκ Κάι Σεκ της Φορμόζας προς χάρη του Μάο Τσε Τουνγκ της Λαϊκής Κίνας! Αυτό έχει πλήρως λησμονηθεί, διότι η αμερικανοκίνητη πολιτική δεν έπαψε με την μεταπολίτευση.
Κάποια στιγμή οι Αμερικανοί αποφάσισαν να αλλάξουν το καθεστώς. Σιγοψιθυρίζεται, αλλά δεν πολυσηζητείται, ότι ο δικτάτορας Παπαδόπουλος κατέστη ανεπιθύμητος, διότι κατά τον πόλεμο των 6 ημερών μεταξύ Ισραήλ και Αράβων στενοχώρησε τα αφεντικά του. Τα αν αυτό αληθεύει ή όχι δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε. Πάντως κατά γενική ομολογία η δεύτερη χούντα, υπό τον Ιωαννίδη, υπήρξε σαφώς κατά πολύ αθλιότερη. Λίγο πριν από την ανατροπή του Παπαδοπούλου συνέβη η εξέγερση της Νομικής και του Πολυτεχνείου.
Και εδώ αποφεύγεται να τεθούν κάποια ερωτήματα, πόσο μάλλον να απαντηθούν. Ήταν η εξέγερση μόνο των φοιτητών ή και άλλων στρωμάτων του πληθυσμού; Υπήρχαν μεταξύ των εξεγερθέντων και άνδρες της χουντικής ασφάλειας; Θα μπορούσε η χούντα να καταλάβει τον χώρο του Πολυτεχνείου κατά τρόπο πολύ πιό απλό από τον της θεαματικής εισβολής του θωρακισμένου οχήματος, η οποία κινηματογραφήθηκε από Ολλανδό που διέμενε σε πλησιόχωρο ξενοδοχείο; Γιατί δεν διέκοψε την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας, ώστε ο σταθμός των φοιτητών να πάψει να εξεγείρει με τον παλμό του το παναθήναιο; Ήταν μήπως προβοκάτσια η όλη εξέγερση; (Γιατί κι αυτό υποστηρίχτηκε). Και άλλα ακόμη: Υπήρξαν νεκροί επάνω στην πύλη ή εντός του Πολυτεχνείου; Κάποιοι που έντιμοι όντες παρέμειναν και μετά την πτώση της χούντας χουντικοί, προκαλούσαν με χρηματικές αμοιβές, όποιον θα παρέθετε στοιχεία. Κέρδισε άραγε κάποιος; Όχι πως η εξέγερση δεν είχε νεκρούς. Είχε δυστυχώς και κατάλογοι με ονοματεπώνυμα έχουν δημοσιευθεί. Εντός του Πολυτεχνείου τί συνέβη, πότε θα φωτιστεί;
Οι ιεράρχες, πλην ελαχίστων, με τη στάση τους απέναντι στο δικτατορικό καθεστώς, έδωσε την αφορμή μιας άνευ προηγουμένου ενορχηστρωμένης πολεμικής κατά της Εκκλησίας στη μεταπολίτευση, η οποία υποτονικά σε επίπεδο λαού, αλλά σταθερά σε επίπεδο πολιτικών αποφάσεων, παρατείνεται ώς τις ημέρες μας. Δεν ήταν αρκετοί ο πατήρ Γεώργιος Πηρουνάκης, ο πατήρ Αναστάσιος Γιαννουλάτος (ο σήμερα αρχιεπίσκοπος Αλβανίας) και ο Νικόλαος Ψαρουδάκης, που διώχθηκε και εκτοπίστηκε στη Γιάρο, ώστε να εμποδίσουν την κατακραυγή των εγκαθέτων κατά της Εκκλησίας τη μεταπολίτευση.
Τελικά η χούντα προσέφερε τρία τινά: Προετοίμασε το έδαφος για την εισβολή και κατοχή της Κύπρου, ετοίμασε το έδαφος με το σύνθημα "Ελλάς Ελλήνων χριστιανών" για την πολεμική κατά της Εκκλησίας και γέννησε υποκατάστατο έπους, το οποίο θα εορτάζεται, όταν η νέα τάξη πραγμάτων δώσει την εντολή για παύση του εορτασμού των προηγουμένων γνησίων επών.
"ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ", 15-11-2009
