Χρυσή Αυγή: Η παραπλανητική κορυφή του παγόβουνου
Του Κώστα Κάππα*
“Ο εφιάλτης είναι η Χρυσή Αυγή! Αυτήν να τσακίσουμε!”. Ποια ΧΑ; Γιατί είναι ο κύριος στόχος; Γιατί τόσο στενός στόχος; Μου θυμίζει αρνητικά, το κλάδεμα των ζιζανίων αντί για το ξερίζωμά τους… Μου θυμίζει θετικά, τον υπερπληθυσμό της Γης και την αγωνιώδη προσπάθεια να τραφεί για να αποφευχθούν οι λιμοί, οι οποίοι δεν θα αποφευχθούν ποτέ, εάν δεν υπάρχει ταυτόχρονα και έλεγχος γεννήσεων…
Η ΧΑ είναι ο φανερός και αντιμετωπίσιμος στόχος. Μαύρα μπλουζάκια, σύμβολα, γραφεία με διεύθυνση, κάκιστη φήμη, ποινικά κολάσιμος λόγος. Τους απομονώνουμε, τους εκθέτουμε, τους αντιμετωπίζουμε δυναμικά και τους κλείνουμε πάλι στα λαγούμια τους. Αυτός είναι ο σχετικά εύκολος αγώνας. Η μήτρα του φασισμού, όμως, είναι στην γειτονιά μας και στην δουλειά μας:
Είναι εκείνες οι μανάδες–μαινάδες που επειδή τα άσπρα παιδιά τους δεν έχουν κανένα φανερό κουσούρι και ταυτόχρονα αποτελούν το τελευταίο λαχείο των αποτυχημένων ονείρων τους, ουρλιάζοντας σαν λύκαινες, διώχνουν μακριά από τα σχολεία τους κάθε τι που μπορεί να τα μολύνει: προσφυγόπουλα, αλλόθρησκα, αυτιστικά, σωματικά ανάπηρα…
Είναι οι πατεράδες εκείνοι που εκπαιδεύουν τα παιδιά τους, με τον ίδιο τρόπο που αγριεύουν τα σκυλιά τους για να γίνουν επιθετικά. “Φάτους πριν σε φάνε!” είναι το μότο τους…
Οι “επιχειρηματίες”-κακοποιοί που κλέβουν όλο τον χρόνο τους εργαζόμενους με μισθούς πείνας, αρπάζουν τα φιλοδωρήματα για το προσωπικό και σαν κοινοί νταβατζήδες απαιτούν την επανείσπραξη του μισθού Δεκεμβρίου και του δώρου…
Οι “επιχειρηματίες”-βιαστές. Εκείνοι που διερευνούν τις οικογένειες του προσωπικού τους και όταν βρεθεί κοριτσόπουλο που δεν δουλεύει κανένας άλλος στην οικογένεια, το παρενοχλούν σεξουαλικά, ποντάροντας στην ανάγκη του να θρέψει όλη την φαμίλια…
Εκείνοι οι managers–υπεύθυνοι των τμημάτων “HumanResources” (ανθρώπινο δυναμικό) που δηλώνουν αισχρά ότι το τμήμα τους θα έπρεπε να λέγεται απλά “Resources” κατατάσσοντας τις ψυχές στο ίδιο επίπεδο με τα έπιπλα, τις μετοχές και τα μηχανήματα…
Είναι η συνέλευση εκείνης της μικρής πολυκατοικίας που απέρριψε την ιδέα να προσλάβουν καθαρίστρια για τους κοινόχρηστους χώρους και απαίτησε από την ενοικιάστρια ενός διαμερίσματος να αναλάβει δωρεάν το καθάρισμα γιατί “ήταν η μοναδική ξένη (αλβανίδα) της πολυκατοικίας”…
Οι εργολάβοι του υποκόσμου που λαδώνουν, σκοτώνουν και σημαδεύουν με βιτριόλι όποιον ζητά τα δεδουλευμένα ή απλά αντιστέκεται…
Μακρύς ο κατάλογος και ακόμα μακρύτερη η λίστα των κομμάτων, των διαμερισμάτων και των επαγγελματικών χώρων στα οποία κρύβονται. Γιατί είναι πολύ πιο δύσκολος ο αγώνας; Γιατί περιέχει έντονα τα προσωπικά στοιχεία, την προσωπική εμπλοκή! Είναι “σχετικά εύκολο” να αντιμετωπίζεις ανώνυμα, δυναμικά και μαζικά, τον ανώνυμο ναζί στο πεζοδρόμιο ή στην κάλπη. Στην καθημερινή μάχη όμως πρέπει να αποστομώσεις τον γείτονα (που παίρνεις εναλλάξ τα παιδιά του με τα δικά σου και τα πας στο ίδιο σχολείο) στην συνέλευση των γονέων, εάν απαιτήσει να φύγει το παιδί του “λάθρο”. Πρέπει να γίνεις κακός με τον συνάδελφο, εάν είναι χυδαίος απέναντι σε ομοφυλόφιλους και γυναίκες. Να αρνηθείς το ξεφτίλισμα στους ελέγχους από αστυνομία και αεροδρόμια στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Πρέπει, πρέπει, πρέπει. ΠΡΕΠΕΙ, για να παραμένεις Άνθρωπος, να πλάθεις καθημερινά μία κοινωνία δίπλα σου, η οποία να δείχνει σεβασμό στον Διαφορετικό. Αλλοιώς ο καθημερινός φασισμός θα καταπιεί εύκολα και τον Άλλο και Εσένα…
* Ο Κώστας Κάππας είναι καθηγητής Ιατρικής Φυσικής – Ακτινοφυσικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας και του Ιατρικού Τμήματος Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
ΠΗΓΗ: 31-12-2017, http://www.artinews.gr/…85
Σημείωση: Οι υπογραμμίσεις έγιναν από τΜτΒ.
