Εθελοντές Εκπαιδευτικοί: Τι λέτε, κ. υπουργέ;

Του Μιχάλη Πετρόπουλου*

Το να πούμε ότι η παιδεία στην Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση είναι σαν να κομίζεις γλαύκας ες Αθήνας. Αλλά ότι θα ήταν σε τέτοιο χάλι, δεν το διενοείτο (ή μάλλον δεν ήθελε να το διανοηθεί) ουδείς, ακόμα και οι γνώστες των εκπαιδευτικών θεμάτων εκ των έσω.

Η πρωτοφανής και ανεκδιήγητη δήλωση του λαλίστατου και διαρκώς αυτοαναιρούμενου υπουργού παιδείας περί εθελοντών εκπαιδευτικών με αντάλλαγμα… κοπανιστό αέρα, προκάλεσε θυμηδία και σχόλια, που στέλνουν τους συγγραφείς των επιθεωρήσεων στα αζήτητα. Η οργή, που δικαίως εκδηλώθηκε πανταχόθεν, φαίνεται να θέτει την πρόταση, επί του παρόντος, στο αρχείο και τους ανοργάνωτους και ανέμπνευστους προϊσταμένους του υπουργείου να ψάχνουν για άλλες λύσεις, πιθανώς το ίδιο προκλητικές και επικίνδυνες.

Συνέχεια →

Τι απασχολεί τους Κοινωνιολόγους της Εκπαίδευσης, στα Γιάννενα;

[Α΄ Πανελλήνιο Συνέδριο Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης]

Του Γιώργου Μαυρογιώργου*

 To Πανεπιστημίου Ιωαννίνων έχει την τιμητική του, καθώς φιλοξενεί το Α΄ Πανελλήνιο Συνέδριο Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης (16-17 Οκτωβρίου 2014). Σε πείσμα των πρωτόγνωρων δυσμενών συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί στα ελληνικά Πανεπιστήμια, θα λέγαμε πως αυτά αντιστέκονται με πολλούς τρόπους, ακόμα και με τη διοργάνωση συνεδρίων. Γενικώς, τα επιστημονικά συνέδρια παρουσιάζουν ιδιαίτερο ακαδημαϊκό και ερευνητικό ενδιαφέρον. Όταν πρόκειται για ένα συνέδριο Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης, και μάλιστα σε μια εποχή μεγάλης κοινωνικής και ανθρωπιστικής κρίσης, αυτό αντικειμενικά προσδιορίζεται από πολλές σημαντικές κοινωνικές και πολιτικο-ιδεολογικές παραμέτρους, που έχουν να κάνουν, κυρίως, με τη συγκεκριμένη συγκυρία. Ένα Πανελλήνιο Συνέδριο Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης, σήμερα, θα λέγαμε ότι, ως ένα βαθμό, οριοθετεί την «ημερήσια διάταξη» της έρευνας και της συζήτησης που γίνεται για τη σχέση εκπαίδευσης και κοινωνίας στην Ελλάδα.

Συνέχεια →

Ιστορία είναι, δεν διαβάζεται…

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)*

Ενα παλιό κατόρθωμα (πολλών υπουργών και κυβερνήσεων) σε νέα βερσιόν (Λοβέρδου): το μάθημα της ιστορίας στη Μέση Εκπαίδευση θα μπορεί να διδάσκεται και από κοινωνιολόγους, θεολόγους ή άλλων ειδικοτήτων καθηγητές, όπως εκείνους των ξένων γλωσσών, αγγλικών, γαλλικών και άλλων.

Ίσως να μην υπάρχει άλλη χώρα με τόσο μακρά ιστορία όπως η ελληνική, που να κακοποιεί τόσο βάναυσα τη διδασκαλία της ιστορίας (και της ιστορίας της) στο εκπαιδευτικό της σύστημα, όσον η Ελλάδα.

Συνέχεια →

Τράπεζα Θεμάτων: Ελπίδα ή Παγίδα

Του Ηλία Παπαχατζή

Με το νόμο 4186 (17 Σεπτεμβρίου 2013) θεσμοθετήθηκαν μία σειρά από αλλαγές στο ελληνικό Λύκειο. Οι πιο σημαντικές συνδέονται με την εισαγωγή της Τράπεζας Θεμάτων, την αλλαγή (αυστηροποίηση) του τρόπου προαγωγής των μαθητών στην επόμενη τάξη, καθώς και με τη δημιουργία νέων τεχνικών σχολών μετά το Γυμνάσιο, των ΣΕΚ (Σχολές Επαγγελματικής Κατάρτισης).

Η εφαρμογή του νέου πλαισίου σε σχέση με την Τράπεζα Θεμάτων (Τ. Θ.) και τον νέο τρόπο προαγωγής των παιδιών είχε ως αποτέλεσμα την παραπομπή του 20% των μαθητών της Α΄ Λυκείου για το Σεπτέμβριο. Οι αλλαγές και οι τροπολογίες του Υπουργείου Παιδείας για τη μείωση του ποσοστού των παραπεμπόμενων μαθητών δεν είχαν ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Μήπως αυτές είχαν επικοινωνιακούς σκοπούς; Ή απλώς οι επιτελείς του Υπουργείου και η νέα του ηγεσία ήθελαν να πείσουν ότι επιμένουν στην έξωση των «κακών» μαθητών από το Λύκειο;

Συνέχεια →

Σπύρου… Άλατος!!!

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

Στις γωνίες του τετραγώνου,

της μάθησης κοινόβιο,

γραφείου, έντονων αναλύσεων

των τεκταινόμενων.

Συνέχεια →

Και πάλι για την τράπεζα θεμάτων

Οι παράμετροι του προβλήματος

Του Στέλιου Μαρίνη

Στη χώρα που το αυτονόητο είναι ζητούμενο, έχουμε φτάσει στο σημείο να θριαμβολογούμε όταν τα θέματα των Πανελλαδικών εξετάσεων δεν έχουν λάθη ούτε υπερβολικές δυσκολίες ή παγίδες, όπως τα φετινά. Η πραγματικότητα που δεν αλλάζει από το επίπεδο των θεμάτων είναι ότι οι εξετάσεις αυτές δεν έχουν κανένα παιδαγωγικό έρεισμα, τα θέματα που θεωρούμε «καλά» δεν είναι συμβατά με τη διδασκαλία του σχολείου ούτε προσαρμοσμένα στους διακηρυττόμενους στόχους του Αναλυτικού προγράμματος. Οι Πανελλαδικές είναι διαγωνισμός – διαγκωνισμός του οποίου οι απαιτήσεις διαστρεβλώνουν όλη την εκπαιδευτική διαδικασία του σχολείου.

Συνέχεια →

Αξιοπρέπεια: Η πιο ισχυρή εντολή

Του Λάζαρου Ασμή*

Βιώνουμε στην εκπαίδευση τις καταστροφικές αλλαγές των μέτρων που επέβαλλαν ο ΟΟΣΑ και η Ε.Ε δια μέσου του  πειθήνιου πολιτικού συστήματος που διαχειρίζεται και την εκπαίδευση στη χώρα μας.

Σήμερα δίνουμε τη μάχη ενάντια στην Αξιολόγηση Εκπαιδευτικού Έργου (Α.Ε.Ε). Μια διαδικασία που αποτελεί copy paste (τυφλή αντιγραφή) του μοντέλου που επιβλήθηκε στο εκπαιδευτικό σύστημα της Αμερικής, της Αγγλίας κ.α., όπου είναι πλέον γνωστά τα καταστροφικά αποτελέσματά της (έκλεισαν σχολεία, απολύθηκαν καθηγητές, διέκοψαν πολλοί μαθητές κ.α.).

Στην ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα τραγική φιγούρα αποτελούν οι σύμβουλοι που έπρεπε να μας την εμπνεύσουν. Δεν τους «έβγαινε». Τα ερωτήματα και οι ενστάσεις πολλά και πιεστικά, οι πειστικές και οι σαφείς απαντήσεις όμως δυσεύρετες. «Τι να κάνουν οι άνθρωποι «εντέλλονταν» να το κάνουν».

Συνέχεια →

Αδιάβλητο ή όχι το νέο σύστημα εισαγωγής στη τριτοβάθμια εκπαίδευση;

Του Γρηγόρη Παζιώνη

Με το νέο σύστημα εισαγωγής στη τριτοβάθμια εκπαίδευση, που ισχύει φέτος για την Α΄ Λυκείου, χάνεται ουσιαστικά το αδιάβλητο των εξετάσεων.

Από τη στιγμή που τα γραπτά  δεν βρίσκονται σε ειδικούς χώρους φύλαξης (τύπου πανελληνίων εξετάσεων), ο εκάστοτε καθηγητής μπορεί σε συνεννόηση με τον οποιονδήποτε να επέμβει στο γραπτό, ώστε να γίνουν οι οποιεσδήποτε αλλαγές στο γραπτό, έστω και ελάχιστες.

Ενδεχομένως να επηρεαστεί από φιλίες, για παράδειγμα απέναντι σε παιδιά συναδέλφων ή από την επαγγελματική ιδιότητα του γονέα (για παράδειγμα μπορεί ο γονέας να είναι προϊστάμενος στη τοπική Δ.Ο.Υ …).

Συνέχεια →

Κριτική προσέγγιση της αυτοαξιολόγησης από πολιτική, κοινωνική και επιστημονική σκοπιά

Των Βάσως Μούρτζη, Μαρίνας Μουρατίδου & Κωνσταντίνου Βολτέα*

Όλη αυτή την περίοδο έχουν δημοσιευτεί πολλά άρθρα και έχουν γίνει κριτικές προσεγγίσεις σχετικά με το θέμα της αξιολόγησης γενικά και ειδικά της αυτοαξιολόγησης σχολικών μονάδων. Ταυτοχρόνως υπήρξε μια πολιτική απάντηση του κλάδου – κατώτερη ίσως των περιστάσεων αλλά συνακόλουθη της δράσης και της πρωτοβουλίας συνδικαλιστικών ομάδων- που αντιστάθηκε σε επίπεδο συλλόγων διδασκόντων στην ΑΕΕ.

Η ΟΛΜΕ όλο αυτό το διάστημα ολιγώρησε, χωρίς να καλεί με σχέδιο ανά τακτά χρονικά διαστήματα γενικές συνελεύσεις προέδρων που θα οργάνωναν την αγωνιστική στάση του κλάδου. Τώρα λίγες βδομάδες πριν εκπνεύσει η σχολική χρονιά “πέταξαν” το μπαλάκι και πάλι στους συλλόγους προτείνοντας ένα γενικόλογο κείμενο που δεν προωθεί τη συσπείρωση της βάσης του κλάδου τη συγκεκριμένη στιγμή σε κατεύθυνση ανατροπής του συγκεκριμένου πλαισίου. Ως αποτέλεσμα έρχεται η αμηχανία μέσα στους συλλόγους διδασκόντων που εκφράζεται άλλοτε με απραξία και άλλοτε με υλοποίηση της διαδικασίας διασπώντας τους.

Σε μια προσπάθεια να απαντήσουμε στους συναδέλφους οι οποίοι επιθυμούν να αντισταθούν στην πράξη, προτείνουμε την απόρριψη και την αποδόμηση της διαδικασίας και της μεθοδολογίας της ΑΕΕ, με σκοπό να καταγραφεί στο πρακτικό του συλλόγου διδασκόντων στην τελική συνεδρίαση για την ΑΕΕ. Συγχρόνως είναι απαραίτητο να μην προχωρήσει καμιά βαθμολόγηση των δεικτών από την πλευρά του συλλόγου διδασκόντων.

Αφού έγινε μια προσεκτική προσέγγιση και μελέτη των τομέων και των δεικτών της ΑΕΕ εξάγαμε τα εξής συμπεράσματα:

Συνέχεια →