ΟΙ ΜΠΑΛΩΜΑΤΑΔΕΣ

ΟΙ ΜΠΑΛΩΜΑΤΑΔΕΣ

Του Σεβ. Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Αθανασίου*

Mhtr-Gerwn-Chalikidonos-Athanasios_Pappas

«Παπούτσι απ’ τον τόπο σου κι’ ας είναι μπαλωμένο»

Θυμάμαι τη μάνα μου που ρούντιζε τις κάλτσες και την θειάκο Μπιμπή (η Μπίμπο) (Ζωή) στο Rıza Paşa, τη ράφτρα που έκοβε, έραβε, κόντενε, μάκρενε, στένευε, φάρδενε, πρόσθετε, αφαιρούσε κ.α. τα ρούχα μας, την Διονυσία την ονομαστή Ταταυλιανή που μας έραβε και διόρθωνε τα ι. άμφια και μια μέρα τηλεφώνησε το θείο σεκερτζή Τοτό, ρωτώντας: Είναι εκεί Κατίκιοϊ και εκείνος σκωπτικά απάντησε: όχι Ουσκιούταρ. Τώρα τι γίνεται με τα μοντέρνα τεχνητά σχισίματα και τις τρύπες που έχουν οι νεολαίοι και όχι μόνον, τούτο είναι άλλη υπόθεση! Αυτοί πηγαίνουν ασφαλώς όχι στους μπαλωματάδες, αλλά στους «ξε- μπαλωματάδες»! Κύριε ελέησον.

Πάνε όλοι αυτοί και δεν έχουμε τώρα μια κυρά να μας ράψει ένα κουμπί, διότι τα πάντα είναι κονφεξιόν. Χαθήκανε και είναι δυσεύρετοι, όπως και τόσα άλλα μετερίζια, που δούλευαν και «χάϊδευαν» τα καλλιτεχνικά έργα της δουλειάς τους, με χέρια ικανά και αγιασμένα, όπως οι τσαγκάρηδες, οι φοντιατζήδες, οι παπλωματάδες, οι καλαϊτζήδες, οι τενεκετζήδες, οι σιδεράδες της φωτιάς, οι ξυλογλύπτες, οι χρυσικοί, οι κακματζήδες κ.α. και ξεφύτρωσαν καινούρια, απίθανα τεχνολογικώς εξελιγμένα, της νανοτεχνολογίας κλπ. Υπήρχαν και πλανόδιοι τσαγκάρηδες της Αθήνας που γυρνούσαν στα σοκάκια και φώναζαν: «Μπαλωματήδες«. Γιατί έτσι ενετάλησαν οι υποχθόνιες δυνάμεις της πλανητικής παγκοσμιοποίησης: Παράγετε κακής ποιότητος προϊόντα έστω ανθυγιεινά και καρκινογόνα, όμως φθηνά. Για να τα πετούν σε λίγο οι ανεγκέφαλες νεράϊδες και νεράϊδοι και να αγοράζουν καινούρια, για να δουλεύουν τα εργοστάσια και να βγάζουμε μερικά «γρόσια»!

Άλλαξαν όμως οι καιροί. Ήλθε η οικονομική κρίση, ήλθαν τα Grexit και τα Brexit κ.ο.κ. Και τώρα γυρνάμε πίσω. Φιορίζουν τώρα σε τρύπες τα φτωχά μπαλωματάδικα. Και συχνά έρχονται κυρίες εκεί «τα ρόδα της κοινωνίας της υψηλής» με υπερφίαλες αξιώσεις και θέλουν να πληρώσουν δύο ευρώ, οπότε «αναχωρούν δι’ άλλης οδού εις την χώραν ατν» (Ματθ. 2, 12). Άλλαξαν οι τόποι, τα ήθη και τα έθιμα, οι καιροί, τα προτερήματα, οι προτεραιότητες και τα «κουσούρια» κάποιων, ηυξήθη η μαμουθ- και αισθητική κοκαλιαρομορφία και άλλα πολλά.

Όμως η μπαλωματολογία δεν περιορίσθηκε μόνο στα ρούχα και τα αξεσουάρ, αλλά και στα μυαλά και στα λόγια (τα μπάλωσε), δημιουργήσασα την πνευματικήν τοιαύτην, όπερ και το χειρότερον. Έτσι οι πάντες μπαλώνουν, κράτη, θεσμοί, οργανώσεις, επιχειρήσεις, ιδρύματα, πρόσωπα κ.α. Έχουν δε ως εργαλεία ουχί την μάχαιραν του πνεύματος αλλά τις μεθοδευμένες κατασκευές, την απόκρυψιν η την τμηματικήν αποκάλυψιν της αληθείας, την παραποίησιν, την υποκρισίαν, το μίσος, την ζήλειαν, το πείσμα, τον ηγεμονισμόν, την συκοφαντίαν, την τυρείαν και φατρίαν (Φιλαδελφείας), την επίδειξιν (show) απότοκον της κενότητος, την κακίαν και προπαντός την έλλειψιν της αγάπης και του ανθρωπισμού. Αλλοίμονο δε εάν έχουν «μπαλώματα» η «κάλους» και εις τον εγκέφαλον. Τότε προμηνύεται καταστροφή.

Μπαλώνουν, όμως γιατί; Διότι εκ του πνευματικού καμάτου και της συγχύσεως δεν μπορούν να δημιουργήσουν κάτι νέο, σοβαρό, χριστιανικό, ανθρώπινο, και γι’ αυτό αρκούνται στην παρελθοντολογίαν, τον μηρυκασμόν, την αρχαιολογίαν, τον πνευματικόν και ηθικόν χειμώνα κ.ο.κ., άρα πλημμελώς. Βλέπουμε λοιπόν, ότι εάν η μπαλωματολογία αποδεικνύεται, τουλάχιστον δι’ εν διάστημα ευεργετική,  εφαρμοζομένη όμως εις το πνεύμα αποβαίνει ολεθρία και αποκαρδιωτική. Άλλωστε υπάρχουν πράγματα που μπαλώνονται και άλλα όχι! Τότε όμως τι γίνεται; Τότε ρίπτονται «εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού» (Ματθ. 25, 41).

Τούτων ούτως εχόντων, τίθεται το ερώτημα: Πετυχαίνουν οι τεκταινόμενοι ταύτα; Και oui et non, όπως έλεγε ο διαπρεπής Willebrands. Oui, εξαπατούν τους αδαείς, τους αγνούς, τους οποίους βεβαίως προηγουμένως καταλλήλως «ζυμώνουν», «πιπιλίζουν» και τροφοδοτούν. Non όμως τους συνετούς, ευσυνειδήτους και προσκαρτερούντας πραγματικώς τη προσευχή και τη δεήσει. Διότι μόνον αύτη αποτελεί τον «γάντζον» της σωτηρίας, όπως έλεγε ο μέγας Αθηναγόρας.

Εργάζεσθε λοιπόν (και μπαλώνετε όσοι είσθε αναγκασμένοι σ’ αυτό, επιμελώς και τουλάχιστον ορθώς και ουχί αιωνίως, διότι δύσκολα θα γίνετε πρωτοπόροι και ρηξικέλευθοι δημιουργοί, η λόγω συμφερόντων δεν θα σας αφήσουν. Κυττάξτε να υπάρχει αρμονία με την ύλη, τα χρώματα και τον διάκοσμο) και μη αμαρτάνετε (Γερομελίτων) και «ο Θεός της ειρήνης έσται αεί μεθ’ ημών«.

Ἀμὴν

ΠΗΓΗ: 25/07/2016, http://mkka.blogspot.gr/2016/07/h.html

* Βιογραφικό: http://www.ec-patr.org/hierarchs/show.php?lang=gr&id=7

1 σχόλιο στο “ΟΙ ΜΠΑΛΩΜΑΤΑΔΕΣ

  1. theofania1

    Τα «ξεμπαλωματα» οι τρυπες και τα σκισιματα που εχουν στα ρουχα τους τα παιδια μας ειναι στην πλειονοτητα των περιπτωσεων ενα αριστουργηματικο μηνυμα-προσπαθεια να ξηλωσουν την προσπαθεια να κρυβουν πολλοι την ψοφια ψυχη τους μεσα απο πολυτελη ρουχα, για την αποκτηση,επιπλεον,των οποιων χαραμιζουν χρονο και ενεργεια που κλεβουν απο την πνευματικη τους ενασχολιση
    .Υπαρχουν βεβαιως και οι περιπτωσεις ανουσιου μιμητισμου

Απάντηση σε theofania1 Ακύρωση απάντησης

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.