ΟΜΙΛΙΑ στην ΚΥΡΙΑΚΗ της Σαμαρείτιδος, 5η Κυριακή του Πάσχα

ΟΜΙΛΙΑ στην ΚΥΡΙΑΚΗ της Σαμαρείτιδος, 5η Κυριακή του Πάσχα,     Ιω., δ΄ 5-42**, 13-05-2012

Του (+) π.Νικολάου Φαναριώτη*      

«Οι αληθινοί προσκυνηταί, προσκυνήσουσι τω Πατρί εν πνεύματι και αληθεία»,

Ιω, δ΄, 23.

Η άγνοια, ή μάλλον η αγραμματοσύνη πάνω στα θέματα της ορθοδοξίας, έχει γεμίσει την ορθόδοξη νεολαία μας από ναρκομανείς και εξαρτημένους, από AIDS και διαφθορά, από προγαμιαίες σχέσεις και διαζύγια. Και έχει γεμίσει και τις εθνικές οδούς από τα εικονοστάσια του θανάτου, και εμάς τους υπόλοιπους από πόνους και βάσανα.

Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, βρισκόμαστε στην αρχή της δημόσιας ζωής του Χριστού: «Ως ουν έγνω ο Κύριος ότι ήκουσαν οι Φαρισαίοι ότι Ιησούς  πλείονας μαθητιάς ποιεί και βαπτίζει ή Ιωάννης, καίτοι γε Ιησούς αυτός ουκ εβάπτιζεν, αλλ’ οι μαθηταί αυτού. Αφήκε την Ιουδαία και απήλθεν πάλιν εις την Γαλιλαία. Έδει δε αυτόν διέρχεσθαι δια της Σαμαρείας, έρχεται ουν εις πόλιν της Σαμαρείας λεγομένην, Συχάρ…», (Ιω. δ΄, 1-5). Ήταν 12 μεσημέρι και κουρασμένος από την οδοιπορία καθόταν πάνω στο ποτήρι του πηγαδιού. Τότε έρχεται μια γυναίκα εκ της Σαμαρείας να αντλήσει ύδωρ μες το καταμεσήμερο. Από τη συζήτηση με τον Χριστό που αρχισε με μια  απλή αφορμή, «δος μοι πιείν» προέκυψαν τα εξής:

1ον: Στην αντίδραση της, με αφορμή τις διαφορές μεταξύ Ιουδαίων και Σαμαρειτών, ο Χριστός μεταθέτει το θέμα στο πνευματικό επίπεδο: «πας ο πίνων εκ του ύδατος τούτου, διψήση πάλιν, ος δ’ αν πίει εκ του ύδατος ό εγώ δώσω αυτώ, ου μη διψήση εις τον αιώνα». Και όταν είδε ότι η γυναίκα έδειξε πραγματικό ενδιαφέρον, περνάει με όμορφο τρόπο και χωρίς να την ταπεινώσει στην εξομολόγηση: «ύπαγε φώνησον τον άνδρα σου και ελθέ ενθάδε. Απεκρίθη η γυνή και είπε, ουκ έχω άνδρα. Λέγει αυτή ο Ιησούς. Καλώς είπας ότι άνδρα ουκ έχω, πέντε γαρ άνδρας έσχες, και νυν ον έχεις, ουκ έστι σου ανήρ. Τούτο αληθές  είρηκας».

2ον: Η γυναίκα αυτή, που παρ’ όλα τα χάλια της, ήταν ικανή στην διαλεκτική, άνοιξε με τον Χριστό, που ήταν μόνος, μια συζήτηση που κατέληξε στην έναρξη καταπληκτικών δογματικών αποκαλύψεων, με τις οποίες σκόπευε ο Χριστός να οργανώσει και να επιτύχει την σωτηρία του ανθρώπινου γένους.

3ον: Αυτή η γυναίκα είχε φιλότιμο ακόμη μέσα της και δεν μπορούσε να αντέξει τα μάτια του κόσμου, και μες στο καταμεσήμερο πήγαινε να αρπάξει μια στάμνα νερό, να φέρει στο σπίτι για τις ανάγκες του σπιτιού. Αυτό δείχνει ότι είχε διατηρήσει την αιδώ, το συναίσθημα της ντροπής, που αποτελεί την εσωτερική παρθενία, αυτό το βλέπει ο Χριστός και του είναι αρκετό για να πατήσει επάνω στην καλοπροαίρετη, την καλλιτεχνική  αυτή ψυχή, που τόσα είδη αμαρτίας μπορεί να είχε επάνω της σαρκικές, διότι οι αμαρτίες δεν είναι ικανές να διαφθείρουν την ψυχή. Παράδειγμα: «δαχτυλίδι στο βούρκο».

Ο Χριστός δεν έχει τίποτα με τον αμαρτωλό, με την αμαρτία του αμαρτωλού έχει. Δεν τον ρωτάει, γιατί αμάρτησε. Το ξέρει γιατί αμάρτησε. Πείτε μου, είπε τίποτα στον άσωτο; Δεν κάνει ποτέ συζήτηση για τις αμαρτίες του ανθρώπου, όπως και σ’ αυτήν δεν την έθιξε, δεν την ντρόπιασε. Μ’ έναν πλάγιο όμορφο τρόπο: «αλήθεια  λες, ότι δεν έχεις άνδρα, (της βρήκε και δικαιολογητικό) αλλά δεν λες όλην την αλήθεια». Και έτσι την φέρνει σε συναίσθηση. Συγχρόνως της δίνει και την απάντηση που πρέπει.

4ον: Αυτή η γυναίκα πα’ όλο ότι είχε μια τέτοια έκλυτη ζωή, εύρισκε την ευκαιρία «να διαβάζει τας Γραφάς». Και όχι μόνον διάβαζε την Βίβλο, αλλά και την μελετούσε. Γι’ αυτό είχε και απορίες θεολογικού περιεχομένου. Πόσοι από μας μελετούμε έτσι την Γραφή;

Μεταξύ των πολλών ερωτήσεων που υπάρχουν ή εννοούνται στο κείμενο, του έκανε και την εξής ερώτηση: «λέγει αυτώ η γυνή.  Κύριε θεωρώ ότι προφήτης εί σύ, οι πατέρες ημών εν τω όρει τούτω προσκύνησαν και υμείς λέγετε ότι έν Ιεροσολύμοις εστίν ο τόπος όπου δεί  προσκυνείν. Λέγει αυτή ο Ιησούς. Γύναι, πίστευσον μοι, ότι έρχεται ώρα, ότε ούτε έν τώ όρει τούτω, ούτε εν Ιεροσολύμοις προσκυνήσετε τώ πατρί, αλλ’ έρχεται ώρα, και νύν εστίν, ότε οι  αληθινοί  προσκυνηταί προσκυνήσουσι τώ πατρί, εν πνεύματι και αληθεία. Και γάρ ο πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν. Πνεύμα ο Θεός, και τους προσκυνούντας αυτόν, εν πνεύματι και αληθεία  δει προσκυνείν».

Εδώ έκαμε μιαν κολοσσιαία αποκάλυψη δογματική σ’ αυτήν την γυναίκα ο Χριστός, για να αρχίσει απ’ αυτήν πρώτα τις αποκαλύψεις, που αποτελούν το κοινωνικό DNΑ του σώματος  της εκκλησίας του εδώ στον πλανήτη Γη.

Η αληθινή προσκύνησις, λοιπόν, γίνεται «εν πνεύματι και αληθεία», δηλαδή «εν Άγίω Πνεύματι και εν Χριστώ Ιησού», γιατί η μόνη αλήθεια είναι ο Χριστός και κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να απαντήσει διαφορετικά στο ερώτημα του Πιλάτου: «τι έστιν αλήθεια», Ιω., ιη΄38, που  για μας  τους ορθοδόξους η μόνη περίπτωση αληθινής προσκυνήσεως είναι η Θεία  ευχαριστία. Εκεί υπάρχει η αλήθεια, δηλαδή ο Χριστός, με την κρυφή μορφή του Πνεύματος  εις τον Αιώνα.

Εδώ τελειώνει η συνομιλία με αυτή την γυναίκα, στην οποία άρχισε τις αποκαλύψεις του για την δογματική επανάσταση που μόλις τότε ξεκίνησε: «έρχεται ώρα και νυν εστίν»,  Ιω., δ΄, 23), με σκοπό να αναστρέψει (όχι να καταστρέψει) τον τρόπο ζωής των ανθρώπων. Πήρε μια παράλυτη ψυχή και την έκανε τον πρώτο αποδέκτη και ιεραπόστολο της εξορμήσεως του, για την σωτηρία του κόσμου, (όσων θέλουν να  σωθούν).

Και που αυτή η γυναίκα ξεκίνησε αμέσως την αποστολή της με την εγκατάλειψη του σταμνιού της στο πηγάδι: «Αφήκε την υδρία αυτής η γυνή και απήλθε εις την πόλιν», Ιω., δ΄, 28. Και συνέχισε χωρίς διακοπή την δράση της, πρώτα στην οικογένειας της, έπειτα στους συγχωριανούς της και έφθασαν μέχρι του Νέρωνος -αυτή και οι 5 αδελφές της και τα 2 παιδιά της-, όπου και μαρτύρησαν γα τον Χριστό…

Εορτάζει Φεβρουαρίου 26, μαζί με όλη την οικογένεια της: «τη αυτή ημέρα η Αγία Φωτώ, η αδελφή αυτής, ξίφει τελειούται. Τη αυτή ημέρα η Αγία Φωτίς, η ετέρα αδελφή αυτής, ξίφει τελειούται… Η αγία Παρασκευή, αδελφή αυτής ξίφει τελειουται… Η αγία Κυριακή, η ετέρα αδελφή αυτής, ξίφει τελειούται. Τη αυτή ημέρα ο άγιος μάρτυς Ιωσής, ο υιός της αγίας Φωτεινής ξίφει τελειούται. Τη αυτή ημέρα ο άγιος Φωτεινός, ο έτερος υιός αυτής. ξίφει τελειούται».

Ταις αυτών αγίαις πρεσβείαις ο Θεός, ελέησον ημάς.

ΑΜΗΝ

  • Εκοιμήθη, με διαύγεια πνεύματος, Σάββατο βράδυ –12/09/2015-, παραμονή της Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Ας έχουμε την ευλογία του μακαριστού όντως ορθοδόξου ιερέα της Πάτρας… για 40+ έτη στο Ιερό Μετόχι του Οσίου Λουκά, κοντά στην Ομόνοια της Πάτρας…

** Ευαγγέλιο της Σαμαρίτιδος (5η Κυριακή του Πάσχα), Ιω.,  δ΄, 5-42.

Πρωτότυπο

«5 ρχεται οὖν εἰς πόλιν τῆς Σαμαρείας λεγομένην Συχὰρ, πλησίον τοῦ χωρίουδωκενακὼβωσὴφ τῷ υἱῷ αὐτοῦ

6 ἦν δὲκεῖ πηγὴ τοῦακώβ. ὁ οὖνησοῦς κεκοπιακὼςκ τῆςδοιπορίαςκαθέζετο οὕτωςπὶ τῇ πηγῇ·ρανσεὶκτη

7 ρχεται γυνὴκ τῆς Σαμαρείαςντλῆσαιδωρ. λέγει αὐτῇησοῦς· Δός μοι πιεῖν

9 λέγει οὖν αὐτῷ γυνὴ Σαμαρεῖτις· Πῶς σὺουδαῖοςν παρ’μοῦ πιεῖν αἰτεῖς, οὔσης γυναικὸς Σαμαρείτιδος; οὐ γὰρ συγχρῶνταιουδαῖοι Σαμαρείταις

10 ἀπεκρίθηησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ· Εἰδεις τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ καὶ τίςστιν λέγων σοι, δός μοι πιεῖν, σὺντησας αὐτὸν, καὶδωκενν σοιδωρ ζῶν.

 11 λέγει αὐτῷ γυνή· Κύριε, οὔτεντλημαχεις, καὶ τὸ φρέαρστὶ βαθύ· πόθεν οὖνχεις τὸδωρ τὸ ζῶν;

 12 μὴ σὺ μείζων εἶ τοῦ πατρὸςμῶνακώβ, ὃςδωκενμῖν τὸ φρέαρ, καὶ αὐτὸςξ αὐτοῦπιε καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ τὰ θρέμματα αὐτοῦ; 

13 ἀπεκρίθηησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ· Πᾶς πίνωνκ τοῦδατος τούτου διψήσει πάλιν· 

14 ὃς δ’ν πίῃκ τοῦδατος οὗγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσει εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸδωρ δώσω αὐτῷ, γενήσεταιν αὐτῷ πηγὴδατοςλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον.

 15 λέγει πρὸς αὐτὸν γυνή· Κύριε, δός μοι τοῦτο τὸδωρ, ἵνα μὴ διψῶ μηδὲρχομαινθάδεντλεῖν

16 λέγει αὐτῇησοῦς·παγε φώνησον τὸννδρα σου καὶλθὲνθάδε

17 ἀπεκρίθη γυνὴ καὶ εἶπεν· Οὐκχωνδρα. λέγει αὐτῇησοῦς· Καλῶς εἶπαςτινδρα οὐκχω· 

18 πέντε γὰρνδραςσχες, καὶ νῦννχεις οὐκστι σουνήρ· τοῦτοληθὲς εἴρηκας

19λέγει αὐτῷ γυνή· Κύριε, θεωρῶτι προφήτης εἶ σύ

20 οἱ πατέρεςμῶνν τῷρει τούτῳ προσεκύνησαν· καὶμεῖς λέγετετινεροσολύμοιςστὶν τόποςπου δεῖ προσκυνεῖν.

 21 λέγει αὐτῇησοῦς· Γύναι, πίστευσόν μοιτιρχεταιρατε οὔτεν τῷρει τούτῳ οὔτενεροσολύμοις προσκυνήσετε τῷ πατρί

22 μεῖς προσκυνεῖτε οὐκ οἴδατε, ἡμεῖς προσκυνοῦμεν οἴδαμεν·τι σωτηρίακ τῶνουδαίωνστίν

23 ἀλλ’ρχεταιρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ πατρὶν πνεύματι καὶληθείᾳ· καὶ γὰρ πατὴρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν

24 πνεῦμα Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸνν πνεύματι καὶληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν

25 λέγει αὐτῷ γυνή· Οἶδατι Μεσσίαςρχεται λεγόμενος Χριστός·τανλθῃκεῖνος, ἀναγγελεῖμῖν πάντα

26 λέγει αὐτῇησοῦς·γώ εἰμι, ὁ λαλῶν σοι.

 27 καὶπὶ τούτῳλθαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶθαύμασαντι μετὰ γυναικὸςλάλει· οὐδεὶς μέντοι εἶπε, τί ζητεῖς τί λαλεῖς μετ’ αὐτῆς; 

28 Ἀφῆκεν οὖν τὴνδρίαν αὐτῆς γυνὴ καὶπῆλθεν εἰς τὴν πόλιν, καὶ λέγει τοῖςνθρώποις· 

29 Δεῦτεδετενθρωπονς εἶπέ μοι πάντασαποίησα· μήτι οὗτόςστιν Χριστός; 

30 ξῆλθον οὖνκ τῆς πόλεως καὶρχοντο πρὸς αὐτόν

31 Ἐν δὲ τῷ μεταξὺρώτων αὐτὸν οἱ μαθηταὶ λέγοντες· Ραββί, φάγε

32 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς·γὼ βρῶσινχω φαγεῖν, ἣνμεῖς οὐκ οἴδατε

33 ἔλεγον οὖν οἱ μαθηταὶ πρὸςλλήλους· Μή τιςνεγκεν αὐτῷ φαγεῖν; 

34 λέγει αὐτοῖςησοῦς·μὸν βρῶμάστιννα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸργον

35 οὐχμεῖς λέγετετιτι τετράμηνόςστι καὶ θερισμὸςρχεται;δοὺ λέγωμῖν, ἐπάρατε τοὺςφθαλμοὺςμῶν καὶ θεάσασθε τὰς χώρας, ὅτι λευκαί εἰσι πρὸς θερισμόν. ἤδη.

36 καὶ θερίζων μισθὸν λαμβάνει καὶ συνάγει καρπὸν εἰς ζωὴν αἰώνιον, ἵνα καὶ σπείρωνμοῦ χαίρῃ καὶ θερίζων

37 ἐν γὰρ τούτῳ λόγοςστὶνληθινὸς, ὅτιλλοςστὶν σπείρων καὶλλος θερίζων

38 ἐγὼπέστειλαμᾶς θερίζειν οὐχμεῖς κεκοπιάκατε·λλοι κεκοπιάκασι, καὶμεῖς εἰς τὸν κόπον αὐτῶν εἰσεληλύθατε

39 Ἐκ δὲ τῆς πόλεωςκείνης πολλοὶπίστευσαν εἰς αὐτὸν τῶν Σαμαρειτῶν διὰ τὸν λόγον τῆς γυναικὸς, μαρτυρούσηςτι εἶπέ μοι πάντασαποίησα

40 ὡς οὖνλθον πρὸς αὐτὸν οἱ Σαμαρεῖται, ἠρώτων αὐτὸν μεῖναι παρ’ αὐτοῖς· καὶμεινενκεῖ δύομέρας

41 καὶ πολλῷ πλείουςπίστευσαν διὰ τὸν λόγον αὐτοῦ

42 τῇ τε γυναικὶλεγοντι οὐκέτι διὰ τὴν σὴν λαλιὰν πιστεύομεν· αὐτοὶ γὰρκηκόαμεν, καὶ οἴδαμεντι οὗτόςστινληθῶς σωτὴρ τοῦ κόσμου».

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Ι. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ

«5 Ερχεται, λοιπόν, εις πόλιν της Σαμαρείας, η οποία ελέγετο Συχάρ, πλησίον στο μέρος που είχε δώσει ο Ιακώβ στον υιόν του τον Ιωσήφ. 

6 Υπήρχε δε εκεί το πηγάδι του Ιακώβ. Ο Ιησούς, λοιπόν, κουρασμένος καθώς ήτο από την οδοιπορίαν, εκάθισε με απλότητα κοντά στο πηγάδι. Η ώρα δε ήτο εξ από την ανατολήν του ηλίου, δηλαδή δώδεκα μεσημέρι.

 7 Την ώραν εκείνην έρχεται μία γυναίκα από την Σαμάρειαν, να βγάλη νερό. Της είπε ο Ιησούς· “δος μου να πιώ”.

8 Διότι οι μαθηταί του, που θα εφρόντιζαν να βγάλουν νερό από το πηγάδι, είχαν υπάγει εις την πόλιν, δια να αγοράσουν τροφάς. 

9 Λεγει τότε εις αυτόν η Σαμαρείτις· “πως συ, που είσαι Ιουδαίος, ζητείς νερό να πιής από εμέ, η οποία είμαι Σαμαρείτισσα;” Είπε δε αυτό, διότι οι Ιουδαίοι εμισούσαν και απεστρέφοντο τους Σαμαρείτας και δεν ήθελαν να έχουν καμμίαν επικοινωνίαν και σχέσιν με αυτούς. 

10 Απήντησεν ο Ιησούς και της είπε· “εάν εγνώριζες την δωρεάν, την οποίαν ο Θεός δίδει στους ανθρώπους, και ποιός είναι αυτός που σου λέγει, δος μου να πιώ, συ θα εζητούσες από αυτόν και θα σου έδιδε πηγαίο νερό, που δεν στειρεύει ποτέ (τας ανεκτιμήτους δωρεάς του Αγίου Πνεύματος, που καθαρίζουν, δροσίζουν και ζωογονούν την ψυχήν και την κάμνουν να ανθίζη και να καρποφορή τον πλούτον των αρετών και των καλών έργων, τους πολυτίμους και ευαρέστους στον Θεόν πνευματικούς καρπούς)”. 

11 Λεγει εις αυτόν η γυναίκα· “Κυριε, ούτε δοχείον έχεις, δια να βγάλης νερό, και το πηγάδι είναι βαθύ. Από που λοιπόν έχεις, και μάλιστα την ώρα αυτήν, το δροσερό νερό; 

12 Μηπως συ είσαι ανώτερος από τον πατέρα μας τον Ιακώβ, ο οποίος έδωκε το πηγάδι εις ημάς, και από το νερό του οποίου έπιε και αυτός και τα παιδιά του και όλα τα ζώα που έβοσκε;”

 13 Απήντησεν ο Ιησούς και της είπε· “καθένας, που πίνει από το νερό αυτό, θα διψάση πάλιν. 

14 Εκείνος όμως που θα πιή από το νερό, το οποίον εγώ θα του δώσω, δεν θα διψάση ποτέ, αλλά το νερό, που εγώ θα του δώσω, θα μεταβληθή μέσα του εις αστείρευτον πηγήν πνευματικού ύδατος, που θα αναβλύζη πάντοτε και θα του χαρίζη αιωνίαν ζωήν”. 

15 Λεγει προς αυτόν η γυναίκα· “Κυριε, δος μου αυτό το νερό, για να μη διψώ και να μη έρχωμαι εδώ, να βγάζω νερό”. 

16 Τοτε είπε προς αυτήν ο Ιησούς· “πήγαινε, φώναξε τον άνδρα σου και έλα εδώ μαζή με αυτόν”. 

17 Απεκρίθη η γυναίκα και είπε· “δεν έχω άνδρα”. Λεγει εις αυτήν ο Ιησούς· “καλά είπες ότι, δεν έχω άνδρα. 

18 Διότι πέντε συζύγους τον ένα κατόπιν του άλλου επήρες και τώρα αυτόν που έχεις δεν είναι νόμιμος σύζυγός σου· τούτο που είπες αληθινό είναι”. 

19 Λεγει εις αυτόν η γυναίκα· “Κυριε, από όσα μου εφανέρωσες, βλέπω ότι συ είσαι προφήτης. Θα επωφεληθώ από αυτήν την ευκαιρίαν να σε ρωτήσω δι’ ένα πολύ σοβαρόν θρησκευτικόν ζήτημα. 

20 Οι πατέρες μας ελάτρευσαν τον Θεόν στούτο εδώ το όρος, το Γαριζίν. Σεις όμως οι Ιουδαίοι λέγετε ότι εις τα Ιεροσόλυμα είναι ο τόπος, όπου πρέπει να λατρεύωμεν τον Θεόν”. 

21 Λεγει εις αυτήν ο Ιησούς· “πίστευσέ με, γυναίκα, ότι έρχεται πολύ σύντομα καιρός, που ούτε στο όρος τούτο ούτε εις τα Ιεροσόλυμα μόνον θα λατρεύσετε τον ουράνιον Πατέρα. 

22 Σεις οι Σαμαρείται, που έχετε απορρίψει τα περισσότερα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, προσκυνείτε εκείνο, το οποίον πολύ ολίγον γνωρίζετε. Ημείς οι Ιουδαίοι προσκυνούμεν εκείνο που περισσότερον από σας και από τους άλλους λαούς γνωρίζομεν. Διότι ο Μεσσίας, ο οποίος θα δώση την σωτηρίαν εις όλους τους λαούς, προέρχεται από τους Ιουδαίου. 

23 Αλλά έρχεται πλέον ώρα, και μάλιστα τώρα ήλθε, οπότε οι γνήσιοι και πραγματικοί προσκυνηταί θα τιμήσουν και θα λατρεύσουν τον ουράνιον Πατέρα με το φωτισμένον και καθαρόν πλέον πνεύμα των και με λατρείαν όχι τυπικήν και συμβολικήν, αλλά αληθινήν και σαφή. Διότι και ο Πατήρ ζητεί τέτοιοι να είναι, φωτισμένοι τον νουν και καθαροί κατά την καρδίαν, αυτοί που θα τον λατρεύουν. 

24 Ο Θεός είναι Πνεύμα, πανυπερτέλειον και πανταχού παρόν και δεν κατοικεί εις ωρισμένους μόνον τόπους. Και εκείνοι, οι οποίοι τον λατρεύουν πρέπει να τον προσκυνούν με όλην των την ψυχήν, με αφωσιωμένην την καρδίαν και την διάνοιάν των εις αυτόν, με φωτισμένην και αληθινήν γνώσιν περί αυτού και της λατρείας, που του ταιριάζει”. 

25 Λεγει προς αυτόν η γυναίκα· “γνωρίζω ότι έρχεται ο Μεσσίας, που ελληνικά λέγεται Χριστός. Οταν έλθη εκείνος, θα μας τα αναγγείλη όλα”. 

26 Λεγει εις αυτήν ο Ιησούς· “εγώ είμαι ο Χριστός, ο οποίος αυτήν την στιγμήν σου ομιλώ”. 

27 Και αυτήν ακριβώς την ώρα ήλθαν οι μαθηταί του και ηπόρησαν, διότι ο διδάσκαλός των συνωμιλούσε με γυναίκα εις δημόσιον τόπον (πράγμα το οποίον απηγόρευαν οι ραββίνοι των Ιουδαίων). Αλλά κανείς δεν είπε· τι ζητείς από αυτήν η δια ποίον θέμα συζητείς μαζή της. 

28 Η δε γυναίκα αφήκε από την μεγάλην της συγκίνησιν την στάμνα της στο πηγάδι και έφυγε δια την πόλιν, όπου και είπεν στους ανθρώπους· 

29 “ελάτε να ιδήτε ένα άνθρωπον, ο οποίος μου είπε όλα όσα έχω κάμει. Μηπως αυτός είναι ο Χριστός;” 

30 Εβγήκαν, λοιπόν, από την πόλιν οι άνθρωποι και ήρχοντο προς αυτόν. 

31 Εν τω μεταξύ οι μαθηταί παρακαλούσαν τον διδάσκαλον και έλεγαν· “ραββί, φάγε”. 

32 Αυτός δε απορροφημένος από το υψηλόν πνευματικόν έργον του και αδιάφορος δια το υλικόν φάγητον, τους είπε· “εγώ έχω φάγητον να φάγω, που σεις δεν το ξέρετε”. 

33 Ελεγαν τότε μεταξύ των οι μαθηταί· “μήπως του έφερε κανείς να φάγη;” 

34 Λεγει εις αυτούς ο Ιησούς· “ιδικόν μου πολυτιμότατον φαγητόν είναι να πράττω το θέλημα Εκείνου, ο οποίος με έστειλε και να αποπερατώσω στον τέλειον βαθμόν και με τον τέλειον τρόπον το έργον του, δηλαδή την σωτηρία των ανθρώπων. 

35 Δεν λέγετε σεις, ότι τετράμηνος είναι ακόμη και ο θερισμός έρχεται; Εκτός όμως από τον υλικόν θερισμόν, υπάρχει και ο πνευματικός. Ιδού σας λέγω, σηκώσατε τα μάτια σας και κυττάξατε τους Σαμαρείτας, που έρχονται, και τας άλλας χώρας και θα ιδήτε ότι είναι έτοιμοι πλέον δια τον θερισμόν, όπως, όταν από πράσινα σιτηρά ωριμάσουν και φαίνωνται λευκά τα στάχυα, είναι έτοιμα προς θερισμόν. 

36 Και εκείνος, που θερίζει στον πνευματικόν αυτόν αγρόν, παίρνει τον μισθόν του και χαίρει, διότι προσκαλεί και συγκεντρώνει τους ανθρώπους δια την αιώνιον ζωήν. Ετσι και εις την πνευματικήν καλλιέργειαν και εκείνος που σπείρει, δηλαδή εγώ, χαίρει, όπως επίσης χαίρετε και σεις που θα θερίσετε. 

37 Και εις την περίστασιν αυτήν εφαρμόζεται η αληθινή παροιμία, που λέγει ότι άλλος έχει σπείρει και άλλος θερίζει. Εγώ έσπειρα, σεις και οι διάδοχοί σας θα θερίσετε. 

38 Εγώ σας έστειλα δια να θερίσετε εκείνο, δια το οποίον σεις δεν έχετε κοπιάσει. Αλλοι, εγώ και οι προ εμού προφήται, εκοπίασαν, και σεις έχετε εισέλθει στους κόπους των, δια να θερίσετε. 

39 Από δε την πόλιν εκείνην πολλοί Σαμαρείται επίστευσαν εις αυτόν από τα λόγια της γυναικός εκείνης, που επεβεβαίωνε ότι μου είπε όλα όσα έκανα.

40 Όταν, λοιπόν, ήλθον εις αυτόν οι Σαμαρείται, τον παρακαλούσαν να μείνη μαζή τους· και έμεινε εκεί δύο ημέρας. 

41 Και από την διδασκαλίαν, που τους έκαμε, επίστευσαν πολύ περισσότεροι εις αυτόν. 

42 Και εις την γυναίκα έλεγαν ότι “στον Ιησούν δεν πιστεύομεν πλέον από όσα συ μας είπες περί αυτού, αλλά διότι ημείς, οι ίδιοι τον έχομεν ακούσει και γνωρίζομεν καλά ότι πράγματι αυτός είναι ο Σωτήρ του κόσμου, ο Χριστός”».

ΠΗΓΗ: http://athanasiosmytilinaios.blogspot.gr/2013/06/blog-post.html

Απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.