ΟΜΙΛΙΑ στην Δ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ των ΝΗΣΤΕΙΩΝ,
Μρκ, θ΄, 17-31,** 14-04-2013
Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*
«Τούτο το γένος εν ουδενί δύναται εξελθείν, ει μη εν προσευχή και νηστεία», Μρκ.θ 29.
Το επεισόδιο συνέβη όταν ο Χριστός ήταν επάνω εις το όρος Θαβώρ μαζί με τους τρείς μαθητές, και οι υπόλοιποι εννέα τον περίμεναν στους πρόποδες. Τότε ένας πατέρας έφερε τον υιόν του -που εδαιμονίζετο- στους εννέα, για να τον θεραπεύσουν. Οι μαθηταί απέτυχαν, και αυτό τους προβλημάτισε… Ήταν η πρώτη αποτυχία της πρωτόγονης Χριστιανικής Παιδείας χωρίς τον Χριστό. Ήλθε στη συνέχεια ο Χριστός και αφ’ ενός θεράπευσε τον νέον και αφ’ ετέρου τους εξήγησε τον λόγο της αποτυχίας τους.
Αποτυχία της παιδείας
Η αποτυχία των μαθητών του Χριστού να θεραπεύσουν τον νέο, σηματοδοτεί την αποτυχία της σημερινής Χριστιανικής Παιδείας να θεραπεύσει την νεολαία μας. Όλα τα μηνύματα που μας έρχονται από παντού φωνάζουν, θα έλεγα κραυγάζουν, ότι η νεολαία είναι άρρωστη, ψυχικά και σωματικά. Απόδειξις ότι συμπεριφέρεται σαν τον γέρο Μασούρα, που πριόνιζε το κλαρί που καθόταν πάνω από το ποτάμι και, όταν κόπηκε, έπεσε μαζί του και πνίγηκε! Όλα τα παιδαγωγικά μέσα, προγράμματα, δαπάνες, Γυμναστική, Αθλητισμός, δοκιμάστηκαν και η κατάσταση γενικά χειροτερεύει. Όμως όλα; Όλα εκτός από ένα (δις)… την νηστεία: «τούτο το γένος (των δαιμονίων) εν ουδενί δύναται εξελθείν ειμή εν προσευχή και νηστεία», Μρκ. θ, 29.
Είναι τρομερό λάθος, για να μην πω συμφορά για την ορθόδοξη νεολαία, το ότι παραμερίστηκε συνειδητά από τα παιδαγωγικά προγράμματα το μάθημα της ΝΗΣΤΕΙΑΣ.
Τι είναι η νηστεία
Η νηστεία είναι η παιδεία του ανθρώπινου οργανισμού. Δηλαδή η παιδαγωγική αγωγή του βιολογικού υποστρώματος του ανθρώπου, που είναι γραμμένη στο DNA του ανθρωπίνου σώματος: «Η νηστεία καθαρίζει και μεταμορφώνει τους Ιστούς», Α. Καρρέλ, Βραβείο Νόμπελ.
Οι πρωτόγονοι άνθρωποι περνούσαν περιόδους πείνας και όταν δεν υποχρεώνονταν σε πείνα από έλλειψη τροφής, νήστευαν με την θέληση τους. Όλες οι (αιωνόβιες) θρησκείες επιμένουν στο θέμα των νηστειών.
Η στέρηση τροφής προκαλεί στην αρχή ένα αίσθημα εξαντλήσεως, αλλά προκαλεί επίσης και την εκδήλωση μερικών φαινομένων, που είναι πολύ σημαντικά. Η ζάχαρη του συκωτιού μπαίνει σε κίνηση, όπως και το λίπος των υποδερμικών αποθεμάτων, τα λευκώματα των μυών, των αδένων, των κυττάρων, του συκωτιού για να αναπληρώσουν την έλλειψη.
Όλα τα άτομα διαθέτουν την δική τους ουσία, τον δικό τους εξοπλισμό για να διατηρήσουν την ακεραιότητα του εσωτερικού τους περιβάλλοντος και της καρδιάς, (το DNA, RNA), Α. Καρρέλ, Βραβείο Νόμπελ. Συγχρόνως όμως καθαρίζει και το μυαλό και το πνεύμα: «Νους υγιής εν σώματι υγιεί», έλεγε η σοφία των προγόνων μας. Αλλά σώμα υγιές, χωρίς νηστεία ..γίνεται;.. Δεν γίνεται (δις) με τίποτα. Δηλαδή η Νηστεία είναι το απαραίτητο παιδαγωγικό μέσο που λείπει από την σημερινή (μοντέρνα) παιδεία και δεν μπορεί να αγνοηθεί χωρίς την αποτυχία της, διότι τότε η παιδεία είναι το αυτοκίνητο που του έφυγε ο ένας τροχός και κινείται με τους υπόλοιπους τρείς. Και από ότι ξέρουμε πουθενά στην μοντέρνα Παιδαγωγική δεν διδάσκεται το μάθημα της Νηστείας, (της λείπει ένας τροχός: δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο, Πανεπιστήμιο, ούτε και στην Ιατρική σχολή). Όχι σαν εντολές (αποφασίζομε και διατάσσομεν), αλλά σαν έρευνα με όλους τους κανόνες της Επιστήμης και της Παιδαγωγικής.
Εκκλησιαστική Παιδεία
Αντίθετα στην εκκλησιαστική ορθόδοξη Παιδεία, η Νηστεία είναι πρωτεύον μάθημα, θεωρητικά και πρακτικά μέσα στο εορτολόγιο, ενιαίο για κληρικούς και λαϊκούς και μοναχούς. Οι υπέρτερες νηστείες είναι σαν τον πρωταθλητισμό: «ει τις επίσκοπος ή πρεσβύτερος ή διάκονος ή υποδιάκονος ή αναγνώστης ή ψάλτης την αγίαν Τεσσαρακοστήν ου νηστεύει, ή Τετράδα ή Παρασκευή, καθαιρείσθω, εκτός ει μη δι ασθένειαν σωματικήν εμποδίζοιτο, εάν δε λαϊκός εί αφοριζέσθω». Πηδάλιο, Κανών ΞΘ. Έτσι εξηγείται η επί 2000 χρόνια επιτυχία της εκκλησιαστικής παιδείας, «εν προσευχή και νηστεία».
Η Παιδεία ολιστική
Η Παιδεία είναι ανάγκη να γίνει ολιστική. Ολιστική είναι όρος της μοντέρνας ιατρικής 1970. Και ολιστική δεν μπορεί να γίνει η Παιδεία χωρίς το μάθημα της Νηστείας.
Το γένος των δαιμονίων που βασανίζει την Νεολαία μας δεν διώχνεται χωρίς προσευχή και Νηστεία: Δηλαδή αν δεν ξαναμπεί ο τροχός που έφυγε στο όχημα της Παιδείας, δεν γίνεται τίποτα: «τούτο το γένος εν ουδενί δύναται εξελθείν, ει μη εν προσευχή και νηστεία». Όσο εξακολουθούμε να το αγνοούμε αυτό, θα πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο.
ΑΜΗΝ
Υστερόγραφο: τα παιδιά τρέφονται συνήθως, με μαλακές τροφές ,με γάλα, με χυλούς. Ούτε τα σαγόνια τους, ούτε τα δόντια τους, ούτε οι μύες τους εργάζονται αρκετά. Το ίδιο ασφαλώς συμβαίνει και με τους αδένες και τους μυς του πεπτικού συστήματος.
«Η συχνότητα, η ρυθμικότητα και η αφθονία των γευμάτων, στα παιδιά της εποχής μας, αχρήστευσαν μια λειτουργία, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επιβίωση των ανθρώπινων φυλών: την ικανότητα, δηλαδή, της προσαρμογής στην έλλειψη τροφής», Αλέξης Καρρέλ Β. Νομπελ.
* Εκοιμήθη, με διαύγεια πνεύματος, Σάββατο βράδυ –12/09/2015-, παραμονή της Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Ας έχουμε την ευλογία του μακαριστού όντως ορθοδόξου ιερέα της Πάτρας… για 40+ έτη στο Ιερό Μετόχι του Οσίου Λουκά, κοντά στην Ομόνοια της Πάτρας…
** ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄Νηστειών, Μρκ, θ΄, 17-31
ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
«17 Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ ᾿Ιησοῦ λέγων· Διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρός σε, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον.
18 Καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ῥήσσει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται· καὶ εἶπον τοῖς μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσι, καὶ οὐκ ἴσχυσαν. ῾
19 Ο δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ λέγει· ῏Ω γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε
πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι; ῞Εως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; Φέρετε αὐτὸν πρός με. Καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν.
20 Καὶ ἰδὼν αὐτὸν εὐθέως τὸ πνεῦμα ἐσπάραξεν αὐτόν, καὶ πεσὼν ἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων.
21 Καὶ ἐπηρώτησε τὸν πατέρα αὐτοῦ· Πόσος χρόνος ἐστὶν ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῷ; ῾Ο δὲ εἶπε· Παιδιόθεν.
22 Καὶ πολλάκις αὐτὸν καὶ εἰς πῦρ ἔβαλε καὶ εἰς ὕδατα, ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν· ἀλλ᾿ εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν σπλαγχνισθεὶς ἐφ᾿ ἡμᾶς.
23 ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ τὸ εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι.
24 Καὶ εὐθέως κράξας ὁ πατὴρ τοῦ παιδίου μετὰ δακρύων ἔλεγε· Πιστεύω, Κύριε· βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ.
25 ᾿Ιδὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι ἐπισυντρέχει ὄχλος, ἐπετίμησε τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ λέγων αὐτῷ· Τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφόν, ἐγώ σοι ἐπιτάσσω, ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν.
26 Καὶ κρᾶξαν καὶ πολλὰ σπαράξαν αὐτὸν ἐξῆλθε, καὶ ἐγένετο ὡσεὶ νεκρός, ὥστε πολλοὺς λέγειν ὅτι ἀπέθανεν.
27 ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς κρατήσας αὐτὸν τῆς χειρὸς ἤγειρεν αὐτόν, καὶ ἀνέστη.
28 Καὶ εἰσελθόντα αὐτὸν εἰς οἶκον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπηρώτων αὐτὸν κατ᾿ ἰδίαν, ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό.
29 Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ.
30 Καὶ ἐκεῖθεν ἐξελθόντες παρεπορεύοντο διὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τις γνῷ·
31 ἐδίδασκε γὰρ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἀνθρώπων, καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ ἀποκτανθεὶς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται».
Απόδοση σε απλή γλώσσα
«Ἐκεῖνο τὸν καιρό, κάποιος ἄνθρωπος πλησίασε τὸν ᾿Ιησοῦ καὶ τοῦ εἶπε· «Διδάσκαλε, ἔφερα σ’ ἐσένα τὸν γιό μου, γιατὶ ἔχει μέσα του δαιμονικὸ πνεῦμα ποὺ τὸν κάνει ἄλαλο. Κάθε φορὰ ποὺ τὸν πιάνει, τὸν ρίχνει κάτω καὶ τότε βγάζει ἀφρούς, τρίζει τὰ δόντια καὶ μένει ξερός. Εἶπα στοὺς μαθητές σου νὰ διώξουν αὐτὸ τὸ πνεῦμα, ἀλλὰ δὲν μπόρεσαν». «῎Απιστη γενιά!» ἀποκρίθηκε ὁ ᾿Ιησοῦς. «῝Ως πότε θὰ εἶμαι μαζί σας; Πόσον καιρὸ ἀκόμη θὰ σᾶς ἀνέχομαι; Φέρτε μου ἐδῶ τὸ παιδί». ᾿Εκεῖνοι τοῦ τὸ ἔφεραν. Μόλις τὸ πνεῦμα εἶδε τὸν ᾿Ιησοῦ, ἀμέσως τάραξε τὸ παιδί, κι ἐκεῖνο ἔπεσε καταγῆς καὶ κυλιόταν βγάζοντας ἀφρούς. «Πόσος καιρὸς εἶναι ποὺ τοῦ συμβαίνει αὐτό;» ρώτησε ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν πατέρα τοῦ παιδιοῦ. ᾿Εκεῖνος ἀπάντησε· «᾿Απὸ μικρὸ παιδί. Πολλὲς φορὲς μάλιστα καὶ στὴ φωτιὰ τὸν ἔριξε καὶ στὰ νερὰ γιὰ νὰ τὸν ἐξολοθρέψει. ᾿Αλλὰ ἂν μπορεῖς νὰ κάνεις κάτι, σπλαχνίσου μας καὶ βοήθησέ μας». ῾Ο ᾿Ιησοῦς τοῦ εἶπε τοῦτο· «᾿Εὰν μπορεῖς νὰ πιστέψεις, ὅλα εἶναι δυνατὰ γι’ αὐτὸν ποὺ πιστεύει». ᾿Αμέσως τότε φώναξε δυνατὰ ὁ πατέρας τοῦ παιδιοῦ καὶ εἶπε μὲ δάκρυα· «Πιστεύω, Κύριε! ᾿Αλλὰ βοήθησέ με, γιατὶ ἡ πίστη μου δὲν εἶναι δυνατή». Βλέποντας ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι συγκεντρώνεται κόσμος, πρόσταξε τὸ δαιμονικὸ πνεῦμα μ’ αὐτὰ τὰ λόγια· «῎Αλαλο καὶ κουφὸ πνεῦμα, ἐγὼ σὲ διατάζω· βγὲς ἀπ’ αὐτὸν καὶ μὴν ξαναμπεῖς πιὰ μέσα του». Βγῆκε τότε τὸ πνεῦμα, ἀφοῦ κραύγασε δυνατὰ καὶ συντάραξε τὸ παιδί. ᾿Εκεῖνο ἔμεινε ἀναίσθητο, ἔτσι ποὺ πολλοὶ ἔλεγαν ὅτι πέθανε. ῾Ο ᾿Ιησοῦς ὅμως τὸ ἔπιασε ἀπὸ τὸ χέρι του, τὸ σήκωσε, κι αὐτὸ στάθηκε ὄρθιο.
῞Οταν μπῆκε ὁ ᾿Ιησοῦς στὸ σπίτι, τὸν ρώτησαν οἱ μαθητές του ἰδιαιτέρως· «Γιατί ἐμεῖς δὲν μπορέσαμε νὰ βγάλουμε αὐτὸ τὸ δαιμονικὸ πνεῦμα;» Κι ἐκεῖνος τοὺς ἀπάντησε· «Αὐτὸ τὸ δαιμονικὸ γένος δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸ βγάλει μὲ τίποτε ἄλλο παρὰ μόνο μὲ προσευχὴ καὶ νηστεία». ῎Εφυγαν ἀπὸ κεῖ καὶ προχωροῦσαν διασχίζοντας τὴ Γαλιλαία. Δὲν ἤθελε ὁ ᾿Ιησοῦς νὰ μάθει κανεὶς ὅτι περνοῦσε ἀπὸ κεῖ, γιατὶ δίδασκε τοὺς μαθητές του καὶ τοὺς ἔλεγε· «῾Ο Υἱὸς τοῦ ᾿Ανθρώπου θὰ παραδοθεῖ σὲ χέρια ἀνθρώπων, ποὺ θὰ τὸν θανατώσουν· τὴν τρίτη ὅμως ἡμέρα μετὰ τὸν θάνατό του θ’ ἀναστηθεῖ»».
ΠΗΓΗ: http://synodoiporia.blogspot.gr/2013/04/14-2013_11.html
