Ληστές, αρχιληστές και άγιοι…
Του παπα Ηλία Υφαντή*
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για κάποιος διαβόητους ληστές και κακοποιούς. Και, καθώς λέγονται και επαναλαμβάνονται τα ίδια και τα ίδια, αρχίζει να λειτουργεί συνειρμικά η διαλεκτική σκέψη, η οποία μας φέρνει μπροστά στην τωρινή πραγματικότητα και μας προβάλλει αμείλικτα ερωτήματα: Όπως, για παράδειγμα, σχετικά με το ποιος φταίει για το σημερινό κατάντημα της πατρίδας μας και του λαού μας.
Φταίνε μήπως οι, διαβόητοι, λεγόμενοι, αυτοί ληστές, οι οποίοι πήραν απ’ τις τράπεζες μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ; Ή μήπως κάποιοι άλλοι αρχιλήσταρχοι, οι οποίοι, εν ονόματι των κλεφτονόμων και ληστονόμων, άρπαξαν απ’ τα δημόσια και ασφαλιστικά ταμεία και τις τσέπες του λαού εκατομμύρια και δισεκατομμύρια; Κάποιοι, για παράδειγμα διαβόητοι καναλάρχες, οι οποίοι συστηματικά και προγραμματισμένα ασκούν το έργο της παραπλάνησης και κατατρομοκράτησης του λαού, έναντι ευνόητων ανταλλαγμάτων. Ή κάποιοι τζογαδόροι πολιτικοί και τραπεζίτες, οι οποίοι με πολυποίκιλες χρηματιστηριακές κομπίνες καταληστεύουν τις οικονομίες του λαού. Με προφανή σκοπό να τον βυθίσουν στην έσχατη εξαθλίωση και να μεγιστοποιήσουν την αισχροκέρδεια των τοκογλύφων και τη δική τους, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα εθνοκτόνα σχέδια της παγκοσμιοποίησης.
Μπορούμε, ύστερα απ’ το ληστρικό αυτό παραλήρημα των νόμιμων ληστάρχων να μιλούμε για κάποιους διαβόητους, λεγόμενους, ληστές; Των οποίων μάλιστα τα όπλα βρέθηκαν, όπως ειπώθηκε, πεντακάθαρα! Σε αντίθεση με τη μαφία των νόμιμων μεγαλοαπατεώνων και αρχιληστών, των οποίων τανομικά και άλλα δολοφονικά τους όπλα είναι βρώμικα απ’ τον ιδρώτα και το αίμα και το δάκρυ πολλών χιλιάδων και εκατομμυρίων Ελλήνων!
Το πόσο μάλιστα περισσότερο βρώμικα είναι φαίνεται από το γεγονός ότι ασύγκριτα περισσότερο κι απ’ τους παράνομους, λεγόμενους, κακοποιούς διώκονται συστηματικά και αδυσώπητα εκ μέρους τους και οι άγιοι. Στους οποίους, κατά συγκυρία, είναι αφιερωμένη και η σημερινή Κυριακή των Αγίων Πάντων. Που είναι κάτι αντίστοιχο με το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Δεδομένου ότι οι μέρες του χρόνου είναι τριακόσιες εξήντα πέντε, ενώ οι άγιοι είναι εκατομμύρια. Και, όπως είναι ευνόητο δεν μπορούν να συμπεριληφθούν όλοι μέσα στο ετήσιο εορτολόγιο. Κι ακόμη γιατί μπορεί να μην περιλαμβάνονται κάποιοι πολύ μεγαλύτεροι άγιοι σε σύγκριση με αυτούς, που συνήθως γιορτάζουμε. Γιατί, μέχρις ενός σημείου, και στην περίπτωση των αγίων εμείς οι άνθρωποι εφαρμόζουμε τα δικά μας ανθρώπινα μέτρα. Τα οποία μπορεί να είναι διαφορετικά από τα μέτρα του Θεού, στον οποίο ανήκει το τελικό δικαίωμα να απονέμει τον τίτλο της αγιότητας. Δεδομένου ότι η κοινωνική αριστοκρατία έχει ως κριτήρια, τον πλούτο, τη δύναμη, την κοινωνική τάξη,τα διάφορα αξιώματα και άλλα παρόμοια. Ενώ αντίθετα ο τίτλος της αγιότητας απονέμεται, σε αντίθεση με τα κοινωνικά και κοσμικά κριτήρια. Με αποτέλεσμα ν’ ανήκουν στην αριστοκρατία της αγιότητας φτωχοί, αγράμματοι κοινωνικά απαξιωμένοι και καταφρονεμένοι. Ακόμη και νήπια, όπως ο άγιος Κήρυκος ή αγράμματοι, όπως ο άγιος Αντώνιος και τόσοι άλλοι.
Συνήθως, όταν μιλούμε γι’ αγίους, τους συγχέουμε με κάποιους ψοφοδεείς σημερινούς χριστιανούς. Οι οποίοι είναι πειθήνιοι και συμβιβασμένοι με το καθεστώς των νόμιμων κακοποιών. Οι άγιοι αντίθετα είναι οι, κατεξοχήν, ελεύθεροι και ασυμβίβαστοι άνθρωποι. Γι’ αυτό και έρχονται σε ρήξη και σύγκρουση, διαχρονικά, με τα διάφορα τυραννικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα. Για να υφίστανται, σε κάθε εποχή, τα πάνδεινα εκ μέρους των νόμιμων κακοποιών. Έχουμε, εντούτοις, και παραδείγματα κακοποιών -νόμιμων ή και παράνομων- οι οποίοι μεταμελήθηκαν για τη ληστρική τους δραστηριότητα και ακολούθησαν το δρόμο της αγιότητας. Όπως ο αρχιτελώνης Ζακχαίος και ο συσταυρωμένος με το Χριστό ληστής, που έγινε και ο πρώτος πολίτης του παραδείσου.
Ωστόσο πρέπει να τονιστεί το γεγονός ότι οι άγιοι διώχτηκαν με ιδιαίτερη σφοδρότητα απ’ τους κακοποιούς των διάφορων θρησκευτικών καθεστώτων. Και, όχι τόσο για λόγους ιδεολογικών διαφορών, αλλά εξαιτίας της σύγκρουσης προς τα συμφέροντα της εκάστοτε άρχουσας θρησκευτικής τάξης. Ο Χριστός οι Απόστολοι και γενικότερα οι πρώτοι χριστιανοί διώχτηκαν απ’ τους εκπροσώπους του εβραϊκού ιερατείου, επειδή προπάντων θίγονταν τα συμφέροντά των τελευταίων. Αργότερα, κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, διώχτηκαν απ’ ειδωλολατρικά ιερατεία, για λόγους παρόμοιους. Αλλά και κατά τη διάρκεια χριστιανικών, λεγόμενων, χρόνων και καθεστώτων πάμπολλοι ήταν αυτοί, πουδιώχτηκαν, επειδή ήρθαν σε σύγκρουση με τις αδικίες, που γίνονταν εν ονόματι της καπηλείας του χριστιανισμού, με την οποία βέβαια οι άγιοι σε καμιά περίπτωση δεν συμβιβάζονται. Κι άλλοι οι οποίοι, επειδή δεν εύρισκαν ικανοποίηση, αναγκάζονταν να καταφεύγουν στις ερημιές και να επιλέγουν την μοναχική και ασκητική ζωή.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί η αγαστή, συχνά, συνεργασία μεταξύ των νόμιμων και των παράνομων ληστών, οι οποίοι λειτουργούν μεταξύ τους ως συγκοινωνούντα δοχεία. Δεδομένου ότι μιλούν, κατά κανόνα, την ίδια γλώσσα. Πράγμα που φαίνεται συν τοις άλλοις και στην περίπτωση της δίκης του Χριστού. Οπότε οι νόμιμοι κακοποιοί -αρχιερείς και λοιποί- ζήτησαν την απελευθέρωση του Βαραββά και την καταδίκη του Χριστού. Κι αν συχνά συγκρούονται μεταξύ τους αυτό δεν συμβαίνει, επειδή έχουν ιδεολογικές διαφορές, αλλά επειδή έχουν αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα. Των οποίων συγκρούσεων το αποτέλεσμα κρίνεται, κατά κανόνα, υπέρ των νόμιμων κακοποιών, για τον απλούστατο λόγο ότι διαθέτουν ισχυρότερα όπλα.
Αντίθετα ο διωγμός εναντίον των αγίων εκ μέρους των νόμιμων κακοποιών, άλλοτε απροκάλυπτος και άλλοτε συγκεκαλυμμένος, είναι σε κάθε εποχή αμείλικτος και αδυσώπητος. Και αυτό συμβαίνει, γιατί η αριστοκρατία των αγίων είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το καθεστώς της αδικίας και της απανθρωπιάς. Και αυτό, που απομένει σε μας είναι να επιλέξουμε ανάμεσα στην ασυμβίβαστη και ανυποχώρητη αξιοπρέπεια των αγίων και το ληστρικό καθεστώς των διεθνών και ντόπιων νόμιμων και επίσημων κακοποιών…
* παπα-Ηλίας, e mail: papailias6391@gmail.com, 08-06-2015, https://papailiasyfantis.wordpress.com
