ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΟΛΕΜΟ (Α) και (Β)
Του Απόστολου Παπαδημητρίου
(Α)
Έχομε την ψευδαίσθηση ότι η ειρήνη έχει παγιωθεί στην ευρωπαϊκή ήπειρο και θα απολαμβάνουμε τα αγαθά της επί αιώνες. Η ψευδαίσθηση απορρέει από την λανθασμένη αντίληψη ότι οι άνθρωποι διδάχθηκαν από τις συμφορές που επέφεραν στο παρελθόν οι αντιθέσεις μεταξύ χωρών, οι οποίες κατέληξαν σε γενικευμένες φονικότατες και καταστροφικότατες συγκρούσεις! Δυστυχώς οι άνθρωποι δεν διδάχθηκαν. Παραμένουν οι ίδιοι και έτοιμοι να επαναλάβουν τα τραγικά σφάλματα των προγόνων τους. Άλλωστε αν εξετάσουμε σε βάθος τα αίτια των πολέμων κατά τον 20Ο αιώνα, θα διαπιστώσουμε ότι είναι πολύ βαθύτερα από τις αφορμές, που προκάλεσαν το έναυσμα. Τα αίτια, για τα οποία λίγος λόγος γίνεται είναι τα άθλια οικονομικά συμφέροντα των πλουτοκρατών, οι οποίοι ήλεγχαν, αν και όχι τόσο ασφυκτικά όπως σήμερα, και τότε τις κυβερνήσεις των χωρών που μπλέχθηκαν στη δίνη των πολεμικών συρράξεων. Δυστυχώς οι λαοί εμποτισμένοι ακόμη τότε από τα εθνικά και εθνικιστικά ιδεώδη ήταν πολύ εύκολο να πέσουν θύματα της προπαγάνδας περί της ιερότητας του ανιέρου πολέμου!
Η κατάρρευση του κόσμου του λεγομένου υπαρκτού σοσιαλισμού έφερε τον εφησυχασμό στους πολίτες των καπιταλιστικών χωρών. Η μονοκρατορία του κεφαλαίου αποτελούσε εγγύηση διαρκούς ειρήνης στις χώρες της αφθονίας. Για τις άλλες, στις οποίες οι συγκρούσεις προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ισχυρών δεν έπαψαν, δεν μας νοιάζει και πολύ. Έχουμε αποδεχθεί την προτεσταντική αντίληψη ότι αποτελούμε τα ευλογημένα από τον Θεό έθνη, γι’ αυτό και με τη χάρη Του απολαμβάνουμε την ευμάρεια! Και η υλιστική αυτή αντίληψη, η διαποτισμένη από την πλέον στρεβλή παραχάραξη των λόγων του Ευαγγελίου, θα είχε κυριαρχήσει, αν δεν προέκυπτε το αναπάντεχο: Η ανόρθωση της Ρωσίας από τα συντρίμμια, στα οποία είχε σωριαστεί επί Γέλτσιν, με την αθέλητη βοήθεια, που της προσέφεραν οι άπληστοι για κέρδη, μέσω της αύξησης της τιμής των ενεργειακών πρώτων υλών.
Ας θυμηθούμε ότι η Δύση δεν έπαψε να υποβλέπει τη Ρωσία ακόμη και τότε, που πλήθος λαού συνέρρεε στα δημόσια συσσίτια των μεγαλουπόλεων για μια νερόσουπα. Πίστεψε ότι έπρεπε να εξαφανίσει και την ελάχιστη επιρροή της επί των νεοπαγών χωρών της Ασίας, που κατοικούνται από τουρκογενείς πληθυσμούς. Ως αιχμή του δόρατος είχε χρησιμοποιήσει τότε την Τουρκία, τον αστυνόμο επιτήρησης των συμφερόντων της στη Μέση Ανατολή, στον Καύκασο και πέραν αυτού ως την Κίνα. Η πολιτική εκείνη απέτυχε παταγωδώς. Λέγεται ότι οι Τούρκοι δεν έπεισαν με το επιχείρημα της κοινής καταγωγής και κοινής γλώσσας, καθώς τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους, αυτών των εξισλαμισμένων ανά τους αιώνες Ρωμηών, δεν έπεισαν τους μογγολικής καταγωγής μουσουλμάνους της νότιας Σιβηρίας. Η Ρωσία επέτυχε επαναπροσέγγιση και σύναψη σχέσεων καλής γειτονίας με λαούς κατακτημένους από τους Τσάρους κατά το παρελθόν.
Την πολεμική της η Δύση συνέχισε με την υποστήριξη των μουσουλμάνων αυτονομιστών εντός ρωσικού εδάφους. Είναι κοινό μυστικό ότι οι Τσετσένοι στηρίζονται οικονομικά και υλικά από τη Σαουδική Αραβία και την Τουρκία με τις ευλογίες των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Είναι σε θέση να καταφέρουν σημαντικά πλήγματα κατά της Ρωσίας, η οποία αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο που την απειλεί. Ασφαλώς θα τον αποφύγει μόνον όταν αναγνωρίσει το δίκαιο του αγώνα τους για αυτοδιάθεση με ζημία τα οποιαδήποτε γεωστρατηγικά της συμφέροντα. Γι’ αυτό είναι σαθρό το επιχείρημα του ΥΠΕΞ της Σουηδίας ότι ο Πούτιν καταπατά τις δυτικές αξίες (υπάρχουν τέτοιες;) επηρεασμένος από την Ορθοδοξία. Το Ευαγγέλιο κηρύσσει την ελευθερία ως το πολυτιμότερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο, συνεπώς ουδένας λόγος δικαιώνει την όποιας μορφής στέρησή της. Από την άλλη οι δήθεν πλανητάρχες, που χαίρουν για την παρουσία Τσετσένων μεταξύ των ανταρτών που αιμοτοκυλούν τον λαό της Συρίας, δεν θεωρούν αυτούς τρομοκράτες, ακόμη και όταν καταφέρουν πλήγματα εντός της χώρας τους (μαραθώνιος της Βοστώνης)! Αυτή είναι η αθλιότητα της διπλωματίας στο μεγαλείο της. Για να διατηρήσουν κάποια ισορροπία οι Ρώσοι αμυνόμενοι στην επιθετική πολιτική της Δύσης και του Ισραήλ (μη το ξεχνούμε το δεύτερο) παρέχει διευκολύνσεις στα γεράκια, που επιχειρούν τον αφανισμό της χώρας του Αφγανιστάν!
Η κορυφαία πρόκληση της Δύσης μέσω του ΝΑΤΟ ήταν εκείνη της πρόθεσης εγκατάστασης αντιπυραυλικού συστήματος αναχαίτισης πυραύλων εκτοξευομένων από το Ιράν με στόχους σε ευρωπαϊκό έδαφος. Ακόμη και άσχετοι περί την στρατηγική είχαν αντιληφθεί ότι στόχος των γερακιών (πολύ επιτυχής ο χαρακτηρισμός) ήταν η Ρωσία, δηλαδή το σύστημα είχε επιθετικό και όχι αμυντικό χαρακτήρα. Όταν αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν υπό την σθεναρή αντίθεση του Πούτιν έθεσαν σε εφαρμογή άλλο σχέδιο: Χρησιμοποίησαν ως πειραματόζωο το ανδρείκελο Σαακασβίλι, δοτό και συνάμα εκλεγμένο πρωθυπουργό της Γεωργίας (για να μη θεωρούνται ασυμβίβαστα αυτά), ο οποίος προκάλεσε την εισβολή της Ρωσίας στο διαφιλονικούμενο έδαφος της γεωργιανής Απχαζίας. ΟΙ δυτικοί έλαβαν το μήνυμα, ότι η «αρκούδα» δαγκώνει, ο γεωργιανός λαός υπέστη τις συνέπειες της δουλικότητας του ηγέτη του και η Ρωσία όμως απόκτησε εχθρό αντί φίλου στα σύνορά της. Η επιθετικότητα συνεχίστηκε με την πρόθεση διεύρυνσης του ΝΑΤΟ με τη συμπερίληψη της Ουκρανίας και της Γεωργίας. Η Ρωσία για μία ακόμη φορά έδειξε ότι δεν θα παρέμενε απαθής στις προκλήσεις. Έτσι οι χώρες της δυτικής Ευρώπης, οι σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένες ενεργειακά από τη Ρωσία, τόλμησαν να δυσαρεστήσουν το μεγάλο αφεντικό. Τότε και εμείς πετύχαμε μικρή νίκη, καθώς έμεινε εκτός ΝΑΤΟ και το τεχνητό μόρφωμα της γείτονος χώρας, που παραχαράσσει, με την ευλογία σύσσωμης της Δύσης, την ιστορία. Η όποια όμως προσέγγιση και συνεργασία σε θέματα ενέργειας της χώρας μας με τη Ρωσία είχε άδοξο τέλος. Το σχέδιο εγκατάστασης αγωγού μεταφοράς ρωσικού φυσικού αερίου προς τη Δύση δια της Βαλκανικής ακυρώθηκε από τους δοτούς ηγέτες Βουλγαρίας και Ελλάδος. Τώρα η Βουλγαρία φάνηκε προς στιγμή να συνέρχεται και να στενοχωρεί τους ισχυρούς της Δύσης με τη νέα συμφωνία με τη Ρωσία, η οποία μάλλον θα αδρανήσει καθώς οι εκβιασμοί των δυτικών είναι υπέρτεροι της αντοχής της βουλγαρικής κυβέρνησης. ΝΑΤΟ και ΕΕ ήθελαν και οι γείτονές μας στερημένοι τόσα χρόνια από τα «αγαθά» του καπιταλισμού! Εμείς όμως παραμένουμε καλά παιδιά. Μπορεί να πλειοδότησε και μάλιστα με διαφορά ρωσική εταιρία κατά την εκποίηση της ΔΕΦΑ κατ’ εντολή της «Τρόικα», όμως εμείς, σταθεροί στις «δυτικές αξίες», δεν σπεύσαμε να παραχωρήσουμε τόσο σημαντική ενεργειακή επιχείρηση σε «εχθρό της διεθνούς ειρήνης»! Μάλιστα τολμήσαμε και αρνηθήκαμε την είσοδο στη χώρα μας της Βαλεντίνας Ματβιγιένκο, τρίτης στην ιεραρχία της ρωσικής κυβέρνησης, πειθήνιοι στους αποκλεισμούς που επέβαλαν τα γεράκια των ΗΠΑ και η δουλική ΕΕ!
Οι προκλήσεις κατά της Ρωσίας συνεχίστηκαν εντεινόμενες. Θα τις αναλύσουμε στο επόμενο άρθρο.
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ», 21-07-201
*********
(Β)
Οι προκλήσεις της Δύσης επί της Ρωσίας εντάθηκαν στην Ουκρανία μετά την επικράτηση προέδρου, που θέλησε να ενισχύσει τους δεσμούς της χώρας του με την αδελφική, από πλευράς καταγωγής, χώρα. «Λύσσαξαν» τα «γεράκια» να αποσπάσουν από την επιρροή της Ρωσίας την Ουκρανία. Ανέτρεψαν τον εκλεγμένο πρόεδρο και εγκατέστησαν άλλον της αρεσκείας τους, υποστηριζόμενο από το νεοαζιστικό κόμμα, που στελεχώνουν οι απόγονοι εκείνων, που είχαν προβεί σε σφαγές Εβραίων κατά την κατοχή της Ουκρανίας από τους Γερμανούς. Οι απόγονοι όμως των θυμάτων δεν ενοχλούνται από την τρομοκρατική δράση τους, παρά μόνο από τη δράση της «Χρυσής αυγής» στη χώρα μας! Η Ρωσία έδειξε, με την αντεπίθεση και απελευθέρωση της Κριμαίας, ότι δεν πτοείται. Ο κίνδυνος να παραμείνει χωρίς ναύσταθμο ήταν προφανής. Βέβαια οι δυτικοί έσπευσαν να θεωρήσουν άκυρο το δημοψήφισμα του λαού της Κριμαίας, ενώ προηγουμένως είχαν πράξει ακριβώς το αντίθετο, όταν αποφάσισαν την απόσπαση τους από τη Σερβία οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου. Η «νέα τάξη πραγμάτων» θεωρεί εμφανέστατα ως τους μεγαλύτερους εχθρούς της τους ορθοδόξους λαούς. Τονίζουμε όμως και πάλι ότι η Ρωσία, για να δικαιωθεί πλήρως πρέπει να δώσει την ελευθερία και στην Τσετσενία.
Οι Ρώσοι αυτονομιστές, με την αμέριστη υποστήριξη της Ρωσίας εντείνουν τις προσπάθειες προς δημιουργία τετελεσμένων πραγμάτων στις ανατολικές περιοχές της χώρας, εκεί, όπου, κατά τα παπαγαλάκια και των ελληνικών ΜΜΕ επικρατούν οι φιλορώσοι και όχι οι Ρώσοι. Η ελληνική προεδρία στην ΕΕ κατά το εξάμηνο που πέρασε έδειξε για μία ακόμη φορά την υποτέλεια της χώρας μας. Ούτε η ελληνική ονομασία των πόλεων της Κριμαίας Συμφερούπολη (πρωτεύουσα) και Σεβαστούπολη ούτε η απόφαση των Ουκρανών φασιστών απαγόρευσης της χρήσης άλλων γλωσσών από τους μειονοτικούς πληθυσμούς, μεταξύ των οποίων και εκατό περίπου χιλιάδες ελληνικής καταγωγής, προκάλεσαν την ευθιξία της κυβέρνησής μας, ώστε αυτή να διαφοροποιηθεί στο ελάχιστο από τις θέσεις των δυτικών «εταίρων». Απομένει να δούμε, αν θα μας ζητηθεί στο μέλλον να στείλουμε εκστρατευτικό σώμα στην Κριμαία, όπως είχαν οι «σύμμαχοι» διατάξει να πράξει τον Βενιζέλο! Βέβαια η στάση αυτή της ελληνικής κυβέρνησης ήταν αναμενόμενο να προκαλέσει την οργή της Ρωσίας, τις συνέπειες όμως πληρώνουν οι παραγωγοί μας, που βλέπουν τις εξαγωγές προς τον κύριο εισαγωγέα των προϊόντων μας να μειώνονται αισθητά χωρίς βέβαια να συγκινεί αυτό κάποιον από τους «εταίρους» μας στη Δύση. Μάλιστα κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι λόγοι της μείωσης των εξαγωγών μας είναι άλλοι και όχι ο προαναφερθείς.
Καθώς οι αυτονομιστές των ανατολικών επαρχιών της Ουκρανίας τείνουν να εδραιώσουν την κυριαρχία τους σ’ αυτές και δεν αποκλείεται τελικά να προσαρτηθούν και αυτές στη Ρωσία, μετά από δημοψήφισμα, το αποτέλεσμα του οποίου είναι προδιαγραμμένο, η Δύση εντείνει τις προσπάθειές της να απομονώσει τη Ρωσία στη διεθνή σκηνή. Τι όμως μπορεί να επιτύχει με την πολιτική της αυτή; Η χώρες της δυτικής Ευρώπης είναι σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένες ενεργειακά από τη Ρωσία. Έχουν τόση ανάγκη από το ρωσικό αέριο, όση η Ρωσία από τα ευρώ της πληρωμής. Θα περάσουν αρκετά έτη, ώστε να κατασκευαστούν νέα δίκτυα μεταφοράς καυσίμων μη ρωσικής προελεύσεως από την Ασία, την Αφρική και τις ΗΠΑ. Και ασφαλώς δεν είναι η πλέον οικονομική λύση για την παραπαίουσα βιομηχανία της γηραιάς ηπείρου. Στο μεταξύ τι θα γίνει; Η περίοδος χάριτος προς την Ουκρανία έληξε οριστικά. Ο προσεχής χειμώνας θα έλθει με οδυνηρές συνέπειες για τον λαό, που λόγω φανατισμού, στηρίζει κυβέρνηση υποτελή στη Δύση, από ιστορική εμπάθεια προς τη Ρωσία, στην οποία επιρρίπτει την ευθύνη για τη γενοκτονία επί Στάλιν, τυφλωμένος από τη δυτική επιρροή στο θέμα της πίστεως (ουνίτες και σχισματικοί). Τί θα συμβεί, αν ξανακλείσουν οι στρόφιγγες στην είσοδο των αγωγών φυσικού αερίου; Έχει τη διάθεση η Δύση να καλύψει τις οφειλές της Ουκρανίας προς τη Ρωσία; Αμφιβάλλουμε έντονα. Η βοήθεια που εξήγγειλαν οι ΗΠΑ προς τη νέα κυβέρνηση είναι ασήμαντη, συγκρινόμενη μ’ εκείνη, που η Ρωσία είχε δεσμευθεί να δώσει στην κυβέρνηση που ανατράπηκε. Βέβαια βοήθησαν την Ουκρανία να λάβει «βοήθεια» από το ΔΝΤ, όπως έπραξαν και με τη χώρα μας! Νομίζουμε ότι δεν θα αργήσει μέρος του τυφλωμένου ουκρανικού λαού να συνειδητοποιήσει σύντομα τη συμφορά που έπληξε τη χώρα τους. Στο μεταξύ η Ρωσία επείγεται να οριστικοποιήσει τη συμφωνία της με την Κίνα, η οποία εμφανίζεται ως σημαντικότερος πελάτης από πλευράς ύψους συναλλαγής. Βέβαια θα αναγκαστεί να αποδεχθεί αρκετούς από τους όρους της Κίνας, η οποία έχει την αμέριστη συμπαράσταση του διεθνούς κεφαλαίου, που έχει επενδύσει στη χώρα αυτή του δυναστευομένου από το κομμουνιστικό καθεστώς λαού, που όμως προσφέρει πάμπολλες ευκαιρίες σημαντικών κερδών στους ξένους επενδυτές. Όλα αυτά δεν είναι κινήσεις που παρέχουν αισιοδοξία για παράταση της ειρήνης σε διεθνές επίπεδο επί αιώνες.
Η Δύση έσπευσε να αμαυρώσει τον αγώνα των Ρώσων αυτονομιστών της Ουκρανίας επιρρίπτοντας την ευθύνη σ’ αυτούς, και μέσω αυτών στη Ρωσία, για την κατάρριψη αεροσκάφους της πολιτικής αεροπορίας. Το αν φέρουν ευθύνη ή όχι οι αντάρτες, είναι ερώτηση, στην οποία μπορούν να απαντήσουν οι ειδικοί. Επισημαίνουμε πάντως ότι σε κάθε ενέργεια πρωτίστως οφείλουμε να αναζητούμε το κίνητρο, κάτι που δεν έγινε ούτε και από τα ελληνικά ΜΜΕ. Γιατί να θελήσουν να καταρρίψουν ένα αεροσκάφος, που μετέφερε πολίτες μη έχοντες ουδεμία σχέση με την αντιπαράθεση στην Ουκρανία; Πόσο σοβαρός είναι ο ισχυρισμός ότι οι αντάρτες, που ασφαλώς ήταν επαρκώς εκπαιδευμένοι στον χειρισμό πολυπλόκων οπλικών συστημάτων, θεώρησαν εσφαλμένα το αεροσκάφος πολεμικό και εχθρικό; Πόσο σοβαρή είναι η εξέταση της πιθανότητας ο πύραυλος να εκτοξεύθηκε κατά λάθος και να βρήκε στόχο; Από την άλλη δεν μας έχουν δώσει οι ΗΠΑ πλήθος δειγμάτων διασποράς ψευδών ειδήσεων, προκειμένου να επιτύχουν τους στόχους τους; Δεν έχει αποδειχθεί πλέον αδιαμφισβήτητα ότι ετοίμασαν την τουρκική εισβολή στην Κύπρο; Δεν έδειξαν (1991) μια πονεμένη νεαρή μητέρα, που συγκλονισμένη κατήγγειλε τους στρατιώτες του Ιράκ για βαρβαρότητα, καθώς κατά την εισβολή στο Κουβέιτ άρπαξαν το νεογέννητο βρέφος της και το εκσφενδόνισαν προκαλώντας τον θάνατό του; Αποδείχθηκε αργότερα ότι η νεαρή ήταν κόρη του πρεσβευτού του Κουβέιτ στις ΗΠΑ! Δεν διέδωσαν φωτογραφία κορμοράνου, ο οποίος είχε καλυφθεί πλήρως από αργό πετρέλαιο; (και γιατί ήταν γι’ αυτό υπαίτιος ο Σαντάμ;). Κάποιοι δημοσιογράφοι ερεύνησαν και βρήκαν ότι κατά τον πόλεμο στο Κουβέιτ, που οδήγησε στην επιχείρηση «καταιγίδα της ερήμου», δεν υπήρχαν κορμοράνοι στον περσικό κόλπο! Δεν κατηγόρησαν τη χώρα μας για πλημμελή έλεγχο σε αεροπλάνο που εκτελούσε πτήση από Αθήνα για Ν. Υόρκη και ανατινάχτηκε στον εναέριο χώρο των ΗΠΑ; Σε σχετικά άρθρα στο διαδίκτυο το δυστύχημα εκείνο δεν περιλαμβάνεται μεταξύ άλλων που προκάλεσαν τρομοκράτες. Έρπει μάλιστα ο ψίθυρος ότι είχε βληθεί από πύραυλο κατά λάθος! Δεν κατήγγειλαν τον Σαντάμ για κατοχή χημικών όπλων και με βάση την καταγγελία εισέβαλαν στο Ιράκ (2003), αν και η ερευνητική επιτροπή του ΟΗΕ δεν βρήκε τέτοια όπλα; Δεν καταγγέλλουν σήμερα τον Άσαντ, ενώ οι υποστηριζόμενοι από όλους τους δυτικούς αιμοσταγείς αντάρτες σφάζουν, βιάζουν, λεηλατούν; Δεν τηρούν σιγή ιχθύος για το εξαφανισμένο από μήνες αεροσκάφος των μαλαισιανών αερογραμμών, ενώ καυχώνται ότι έχουν στοιχεία για την κατάρριψη του αεροσκάφους στον ουκρανικό εναέριο χώρο; Πόσοι με την ευκαιρία της εξαφάνισης πληροφορήθηκαν για την τεράστια βάση των ΗΠΑ σε νησί του ινδικού ωκεανού;
Με βάση τα αναφερθέντα, ποιος είχε όφελος να καταρρίψει το αεροσκάφος και ποιος έχει εθιστεί στο ψέμμα;
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ», 28-07-2014
