Οι Μέγιστοι διαφωτιστάδες μας οι των τηλεπαραθύρων
Του Φιλαλήθη/philalethe00
Πραγματικά, έχει εισδύση τόσο πολύ στην νεοελλαδική μας κοινωνία ο καλβινιστικός φιλισταϊσμός; (Δηλαδή το άξεστον, η απαιδευσία.) Το έλλειμμα θεωρίας είναι μετά από το έλλειμμα πνευματικότητας και «εγχρίστωσης» ένα από τα θεμελιωδέστερα προβλήματα μας ως κοινωνίας. Αν διαβάζουμε ελάχιστα, και τα 4/5 που διαβάζουμε είναι σύγχρονη, π.χ. νεοελληνική, λογοτεχνία, και δεν διαβάζουμε με πόθο φιλοσοφικό, εκζήτησης αλήθειας, τότε καταλαβαίνουμε την κατάπτωση.
Δεν θα το θίξουμε τώρα αυτό…
Ο Γουέλτς: οι υποστηρικτές του μιλούν για μέγιστη αύξηση χρηματιστηριακής αξίας και κερδών της GM που διηύθυνε
Η εντύπωση προεκλήθη από την πλήρη άγνοια του τι εστί κέρδος στην οικονομική θεωρία ή έστω στην οικονομική πράξη.
α) λογιστικό κέρδος
γ) υπερκέρδος/επιχειρηματικό κέρδος
Ο Χριστιανισμός πρώτα και ο Μαρξισμός έπειτα βεβαίως μας λένε, ότι δεν πρέπει να αμείβεται παρά η εργασία. Είναι γνωστά τα «Ο μη θέλων εργάζεσθαι μηδέ εσθιέτω»,» Άξιος ο εργάτης της τροφής(γρ. μισθού/χρημάτων) αυτού» κτλ.
Συμπεράσματα
Αν ισχύη η καπιταλιστική θέση, το κέρδος ή και το υπερκέρδος, αμοιβή επιχειρηματικότητας, δικαιώνεται. Όσοι αντιτιθέμεθα σε αυτό αντιτιθέμεθα στην φυσική ροή των πραγμάτων, είμαστε αφύσικοι, διότι χαλούμε με αισθηματισμούς την σιδηρά ordre naturel, που τσακίζει τους αλτρουιστές και προάγει τους «προσαρμοσμένους» σκληρούς(πρβλ. χαρακτηρισμό του εικονισθέντος Γουέλτς ως natural manager από τον θεωρητικό Drucker).
Αν ισχύη η μαρξιστική θέση, το κέρδος δικαιώνεται μόνον για αυτήν την καπιταλιστική φάση της ιστορίας, επειδή προάγει προοδευτικά τις παραγωγικές δυνατότητες και κατά συνέπεια την νίκη του ανθρώπου πάνω στα στοιχεία της φύσης. Όμως, η «συσσώρευση»«συγκέντρωση» και «συγκεντροποίησή» του θα το(=κέρδος, υπεραξία) καταστήσουν αντιδραστικό. Οι Ελλαδίτες μαρξιστές αποδέχονται, ότι αυτή η ώρα έχει λίγο-πολύ φτάση. Οι δε νεπαλέζοι μαοϊστές, που κέρδισαν τις εκλογές, ομνύουν στην ανάπτυξη ενός καλού καπιταλισμού, διότι «έτσι τα όρισαν οι Μαρξ και Ένγκελς». του κεφαλαίου, η
Με άλλα λόγια, η συζήτηση αυτή πηγαίνει βαθιά και ανάγεται εις ύψος, ας πούμε, οντολογικό, φιλοσοφικό, πνευματικό, υπερβατικό, υπέρλογο, αν θέλουμε να κάνουμε παραγωγικούς συλλογισμούς, τουλάχιστον. Οπωσδήποτε, θα ήταν ουτοπικό τόσο όσο τα οράματα του Moore να θεωρήσουμε, ότι θα δούμε εκλαϊκευμένη μία τέτοια πραγμάτευση από τα …ΜΜΕ «μας». Ούτως ή άλλως, θα έλεγε κάποιος, δεν τους βλέπουμε καν.
06-Απριλίου-2009
