Τραγούδι του οσίου Γεωργίου Καρσλίδη του Ομολογητή*
Στου Πόντου Αργυρούπολη, μητρόπολη Χαλδίας
Γεννήθηκε ο Γεώργιος, άνθος της εκκλησίας
Χίλια εννιακόσια ήτανε συν ένα κι εβαπτίσθη
Στο όνομα Αθανάσιος και χριστιανός εχρίσθη
Μες σε μια μέρα ορφανός κι από τους δυο γονείς του
Μένει ο Αθανάσιος κι αρχίζει της ζωής του
Ο δρόμος ο ξεχωριστός που διάλεξε να πάρει
Φαινότανε από παιδί πως είχε Θεία Χάρη
Η μάμμη του τον έθρεψε με ευσέβεια Ποντίων
Και σαν στα πόδια στάθηκε όλων των εναντίων
Του κόσμου αφήνει τα κακά, προσεύχεται, νηστεύει
Κι εφτά χρονών την Παναγιά τη Σουμελά γυρεύει
Την προσκυνά και γίνεται Δόκιμος εννιά χρόνων
Χειροτονείται Διάκονος στα δεκαοχτώ του μόνον
Ξεσπούν ημέρες τραγικές, διωγμοί της Εκκλησίας
Κουμμουνιστές που κυνηγούν πιστούς της Γεωργίας
Τον συλαμβάνουν για εχθρό, ως λένε, του λαού του
Σκληρά τον βασανίζουνε για χάρη του Θεού του
Διαπομπεύσεις, φυλακές, άπειρες ταπεινώσεις
Κι αποφασίζουν θάνατο, μα άγιε θα γλιτώσεις
Από εικονίτσα της γιαγιάς που είχε συμβουλέψει
Να τη φοράς επάνω σου και θα σε προστατέψει
Στήνουνε τους κατάδικους πάνω από χαντάκι
Τον έναν με τον άλλονε τους δένουν το χεράκι
Και τα τουφέκια ανάβουνε, χτυπούνε τους ανθρώπους
Που πέφτουνε ανάσκελα όλοι μαζί. Τους πρώτους
Ακολουθούν οι δεύτεροι και έτσι όπως έχουν
Βαρούν ξανά οι δήμιοι στα πόδια που εξέχουν
Της Παναγίας το εικόνισμα το χτύπησε το βόλι
Κι έτσι ο Διάκος σώθηκε, πεθάναν σχεδόν όλοι
Σαν οι στρατιώτες έφυγαν, ένας βρήκε τον τρόπο
Και λύθηκε και κανά δυο που ζούσανε στον τόπο
Τους έλυσε και φύγανε κι οι άμοιροι γλυτώσαν
Μα ο δεύτερος τουφεκισμός του αγίου τα πληγώσαν
Τα πόδια και σερνότανε, και πώς να περπατήσει
Τον μάζεψε πονετική γριά που θα φροντίσει
Τον άγιο ως τη στιγμή που κάπως συνεφέρει
Το εικοσπέντε γίνεται πρεσβύτερος. Τον φέρει
Της Παναγιάς η συμβουλή μετά τέσσερα χρόνια
Στη Δράμα, στων Ταξιαρχών συνοικισμό με χιόνια
Στη Σίψα αποφάσισε να μείνει και θα χτίσει
Μοναστηράκι ταπεινό κι εκεί μέσα θα ζήσει
Τράντα χρόνια ο άγιος με βάσανα και πόνους
Με θαύματα ουράνια, συμπόνοια προς τους μόνους
Καλογριές προσέρχονται κι όλες τις λέει “μάνα”
Τη λέξη που δεν πρόφερε ούτε μωρό με πάνα
Μαγείρευε θαυμάσια, τάιζε πεινασμένους
Παρηγορούσε τους φτωχούς, τους καταφρονεμένους
Θεράπευε τους άρρωστους γιατί είχε παρρησία
Και ο Θεός του φώτιζε καρδιάς την εκκλησία
Δεν περπατούσε εύκολα, συχνά λιποθυούσε
Νομίζανε πως πέθαινε μα προειδοποιούσε
Να μην τον θάψουν ποτε προτού δυο κυπαρίσσια
Που στέκονταν ζευγαρωτά με την κορφή τους ίσια
Δεν δουν να υποκλίνονται και τις κορφές να σμίξουν
Αυτό σημάδι θα ‘τανε τάφο να του ανοίξουν
Σαν έφτασε πενήντα οχτώ είδαν οι καλογραίες
Μια μέρα να ενώνονται οι κορυφές οι ωραίες
Και κλάψανε και πόνεσαν που χάσαν τον προστάτη
Της Σίψας τον θαυματουργό κι άγιο φανοστάτη
Σαράντα μέρες έμειναν οι κορυφές σκυμμένες
Κι άλλες πολλές οι μοναχές ήταν βαθιά θλιμμένες
Μα άρχισε να έρχεται και το παρών να δίνει
Τον έβλεπαν κι οι χωρικοί που ζούσαν μες στη δίνη
Λειψάνων η ανακομιδή χειμώνα μες στα χιόνια
Σαν έγινε και ήτανε μόλις πριν λίγα χρόνια
Η παγωνία μαλάκωσε και σκόρπισε ο άγιος
Ζέστη γλυκειά και θαλπωρή που του ‘δωσε ο Πανάγιος
Όποιος στη Σίψα θα βρεθεί και στο μοναστηράκι
Θα ανάψει της ψυχούλας του σβησμένο αστεράκι
Εκεί είναι τα λείψανα του αγίου κι η εικονίτσα
Της Παναγιάς που ράγισε κι έσωσε τη φλογίτσα
Που έμελλε αργότερα τον κόσμο να φωτίσει
Με την αγάπη του Χριστού και να παρηγορήσει
*Μετά τον άγιο Νεκτάριο, ο δύετερος μεγάλος άγιος του αιώνα μας είναι ο άγιος Γεώργιος Καρσλίδης του οποίου την μνήμη εορτάζουμε σήμερα. Μια ζωή απίστευτη, τραγική, πονεμένη και συνάμα γεμάτη Χάρη. Την ευχή του να έχουμε και να χαιρόμαστε και το μοναστηράκι του στη Σίψα της Δράμας. Το τραγούδι βασίστηκε σε πληροφορίες από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή, αλλά και σε διηγήσεις που έχω ακούσει στο μοναστήρι.
ΠΗΓΗ: Saturday, November 4, 2017, http://animusanimus.blogspot.gr/2017/11/blog-post.html
********
Προσθήκη επί πλέον πηγής από τΜτΒ:
Βιογραφία
Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης γεννήθηκε το 1901 μ.Χ. στην Αργυρούπολη του Πόντου (έδρα της Ιεράς Μητρόπολης Χαλδίας) και το βαφτιστικό του όνομα ήταν Αθανάσιος.
Έμεινε από μικρός ορφανός και μάλιστα οι γονείς του πέθαναν την ίδια ημέρα. Όμως, αμέσως φανερώθηκαν τα σημεία της κλήσεως και της χάριτος. Γαλουχημένος από την ευσεβέστατη μάμμη του με την παραδειγματική ποντιακή ευσέβεια, μόλις στάθηκε στα πόδια του και άρχισε να μιλάει έδειξε ότι διέφερε των άλλων παιδιών και ότι ήταν αφοσιωμένος στον Θεό. Παιδί ακόμα, προσεύχονταν συνεχώς, έκανε νηστείες και επτά χρονών πήγε και προσκύνησε την Παναγιά του Σουμελά. Δόκιμος μοναχός έγινε σε ηλικία μόλις εννέα ετών.
Η κουρά του σε Μοναχό έγινε το 1919 μ.Χ. σε ηλικία 18 ετών και στην συνέχεια χειροτονήθηκε Διάκονος.
Τις τραγικές ημέρες του διωγμού της Εκκλησίας από τους κομμουνιστές στην Γεωργία, ο νεαρός Ιεροδιάκονος συνελήφθη ως «ἐχθρὸς τοῦ λαοῦ», υπέστη φυλακίσεις, ταπεινώσεις, ευτελισμούς, δημόσιες διαπομπεύσεις και ανήκουστους βασανισμούς. Καταδικάσθηκε μάλιστα σε θάνατο και τουφεκίστηκε, αλλά διεσώθη θαυματουργικώς!
Το 1925 μ.Χ. χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και Πνευματικός, ενώ το 1929 μ.Χ. ήρθε, μετά από πολλές περιπέτειες στη Σίψα (στο συνοικισμό των Ταξιαρχών Δράμας) της Ελλάδας, όπου έζησε τα τελευταία τριάντα, από τα πενήντα οκτώ χρόνια της ζωής του.
Καταδικάσθηκε και πάλι σε θάνατο το 1941 μ.Χ. από τους εκ βορρά ομόδοξους εισβολείς και σώθηκε και πάλι θαυματουργικώς, για να συνεχίσει την Οσιακή του ζωή μέχρι την ημέρα της κοίμησης του, στις 4 Νοεμβρίου 1959 μ.Χ.
Ο Όσιος Γεώργιος συμβουλεύοντας τα πνευματικά του παιδιά τονίζει ότι πρέπει να νηστεύουν σωστά, γιατί η νηστεία είναι μια άσκηση για τον χριστιανό. Είναι λάθος να νηστεύεις, έλεγε, μια εβδομάδα στην αρχή και μια εβδομάδα στο τέλος της νηστείας. Πάνω σ’ αυτό το θέμα ανέφερε μια μέρα και το εξής παράδειγμα: «Όταν είσαι πάνω σε μια γέφυρα και βρέχει δυνατά κι έχεις απλωμένο ένα σχοινί κι αρχίζεις να το μαζεύεις, επειδή βρέχεσαι δεν το κόβεις για να φύγεις, αλλά περιμένεις να το μαζέψεις όλο κι άς βρέχεσαι.
Τόνιζε ακόμη ο π. Γεώργιος ότι οι ανάδοχοι δεν πρέπει να μαλώνουν και ότι ο κάθε χριστιανός πρέπει να βαφτίσει το λιγώτερο τρία παιδιά. Το καθήκον του νουνού, έλεγε, είναι να μαθαίνει στα βαφτιστικά του από μικρά να πηγαίνουν Εκκλησία, να κοινωνούν τακτικά, να ακολουθούν το σωστό δρόμο, να γίνουν καλοί άνθρωποι και χριστιανοί.
Η αγιοκατάταξη του Οσίου Γεωργίου, έγινε το 2008 μ.Χ. υπό του Παναγιωτάτου και Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ.Βαρθολομαίου στην Δράμα.
Ἀπολυτίκιον
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Αναλήψεως μάνδρας σεπτόν δομήτορα, χαροποιού πένθους μύστην, καρδιακής προσευχής, ταπεινώσεως και νήψεως το έσοπτρον, ύμνοις, Γεώργιον, πιστοί, ώσπερ ομολογητών, τιμήσωμεν νέον εύχος, βοώντες, φρούρει θεόθεν, σημειοφόρε, τους ικέτας σου.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Εκ Πόντου ανέτειλας, ώσπερ αστήρ φαεινός, την Δράμαν εφώτισας, ταις διδαχαίς σου σοφέ, τη ισαγγέλω πολιτεία σου. Όθεν τοις προσιούσι, τη αγία Μονή σου, νέμεις ειρήνην, και παντοίας ιάσεις’ ως έχων παρρησίαν προς Χριστόν, Γεώργιε, πατήρ ημών Όσιε.
Κοντάκιον
Τον ζηλωτήν Ηλίαν.
Αργυρουπόλεως ένθεον βλάστημα, και Γεωργίας σεπτόν ενδιαίτημα, ο εν τη Δράμα ασκήσας ως άσαρκος, και αγιάσας μονήν Αναλήψεως, ημών ίσθι φύλαξ, Γεώργιε.
ΠΗΓΗ 2η: 04-11-2017, http://www.saint.gr/2887/saint.aspx
