Ένας από τους σημαντικότερους ανθρωπολόγους στον κόσμο, ο αμερικανός Μ. Σάλινς, χαρακτήρισε τις κοινωνίες των κυνηγών-συλλεκτών, αυτές που οι φωταδιστές της προόδου αποκαλούν πρωτόγονες, ως «πρωταρχικές κοινωνίες της αφθονίας». Ανάμεσα στα άλλα αναφέρει: οι κυνηγοί-συλλέκτες δουλεύουν λιγότερο απ’ ότι εμείς… η αναζήτηση της τροφής δεν χαρακτηρίζεται από ασταμάτητο μόχθο, αλλά αντιθέτως διακόπτεται από γενναιοδωρία σε ελεύθερο χρόνο, διαλείμματα….
Αν η επίσημη ερμηνεία της συντριβής του αεροπλάνου στις Άλπεις είναι σωστή και αν ο συγκυβερνήτης δεν ήταν βέρος Γερμανός αλλά μουσουλμάνος αραβικής καταγωγής, τότε θα είχαμε μια αναβίωση του γνωστού μας παγκόσμιου πολέμου κατά της τρομοκρατίας. Όμως αυτό που ζούμε τις τελευταίες μέρες είναι ένας μίνι πόλεμος κατά της κατάθλιψης ή, για την ακρίβεια, ένας μιντιακός πόλεμος κατά των ατόμων που πάσχουν από κατάθλιψη στα κρυφά ή τα φανερά.
Η κυρία Μέρκελ απαιτεί τελεσιγραφικά την παραίτηση του ελληνικού λαού ακόμα και από τα ψίχουλα. Η κυρία Μέρκελ αρνείται (!) στους Έλληνες να έχουν τρεις δεκάρες ακόμα και για πετρέλαιο θέρμανσης. Αρνείται στους Έλληνες γέροντες των 700 ευρώ να προστεθούν στην σφαγιασμένη τους σύνταξη ακόμα κι αυτά τα 2 ευρώ την ημέρα της 13ης σύνταξης. Η κυρία Μέρκελ – η εκπρόσωπος της ηγεμονεύουσας στην ΕΕ ιμπεριαλιστικής Γερμανίας, της Γερμανίας των μονοπωλίων, της Γερμανίας της «Ζήμενς», της «Χόχτιφ», της «Τίσεν», της «Ντόιτσε Μπανκ» και των υποβρυχίων που γέρνουν – είναι «εταίρος»; Είναι «φίλη»; Είναι «σύμμαχος»;
«Οι δέκα πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου θα χρειάζονταν
220 χρόνια για να ξοδέψουν την προσωπική τους περιουσία,
σπαταλώντας 1 εκ. δολάρια την ημέρα, ακόμα και αν δεν
την αύξαναν περεταίρω ούτε κατά 1 δολάριο»
Ο 21ος αιώνας είναι ο αιώνας της αποκάλυψης ως προς την ανισοκατανομή του πλούτου και την έκρηξη της ανεργίας, ανησυχώντας ακόμα και κύκλους της καθεστηκυίας τάξης που διαβλέπουν ότι μια… βραδυφλεγής βόμβα έχει εγκατασταθεί στα γαλήνια θεμέλια των αγορών.
…Αναφορικά με τη σημασία που έχει η έλευση στην εξουσία μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, πρέπει εξαρχής να τονιστεί πως αυτή είναι απολύτως τεράστια! Για να την κατανοήσει κανείς δεν έχει παρά προς στιγμή να αναλογιστεί το αντίθετο που πολλοί στην ευρεία Αριστερά ασυγχώρητα υποτιμούν: το ενδεχόμενο, δηλαδή, μιας εκλογικής αποτυχίας. Πρέπει, χωρίς περιστροφές, να πούμε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν απολύτως καταστρεπτικό. Κι αυτό όχι τόσο για λόγους θεσμικής πολιτικής, όσο διότι θα σηματοδοτούσε μια περαιτέρω βαθιά υποχώρηση του διεκδικητικού κινήματος. Είναι κάτι που πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα.
Το τι θα αρχίσει να συμβαίνει από τις 26 Ιανουαρίου, έχει άμεση συνάρτηση με το τι έγινε πριν, δηλαδή μέχρι τώρα. Για να υπάρξουν εξελίξεις προς όφελος του λαού, εκτός από την εκλογική νίκη, υπάρχουν αναγκαίες προϋποθέσεις, (και με ερώτημα αν θα διαμορφωθούν), για να καθορίσουν τις μετεκλογικές εξελίξεις. Σε αυτές θα αναφερθούμε παρακάτω. Ανεξάρτητα πάντως από το τι θα συμβεί σε βάθος χρόνου, η 25η του Γενάρη, αποτελεί μέρα ελπίδας για την συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας.
Ανεξάρτητα από τις υπαρκτές, στρατηγικού χαρακτήρα διαφορές τους, όλες οι αριστερές δυνάμεις (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.α.) οφείλουν να δώσουν την εκλογική και κυρίως τις μετεκλογικές μάχες σε πνεύμα αλληλοσεβασμού και αλληλεγγύης απέναντι στους κοινούς εχθρούς- το αστικό, Μνημονιακό μπλοκ και την τροϊκανή επικηδεμονία.
Οι λαοί στους δρόμους πνοή ελπίδας με άρωμα ανατροπής – Πάνω από 100.000 διαδηλωτές έκαναν μπάχαλο τις Βρυξέλλες. Κινητοποιήσεις σε όλη την ΕΕ
Ζεστός άνεμος ελπίδας έρχεται από τις δυναμικές εργατικές και λαϊκές κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών στην Ευρώπη. Μέσα στο βάθεμα της κρίσης οι αγώνες αυτοί είναι σημάδια πως η ευρωπαϊκή εργατική τάξη δοκιμάζει να βγει στο προσκήνιο. Δίνουν την ελπίδα ότι θ’ αμφισβητηθεί η πρωτοκαθεδρία των εθνικιστών και της Ακροδεξιάς στην έκφραση της λαϊκής δυσαρέσκειας λόγω της δογματικής φιλοΕΕ γραμμής στην πλειοψηφία της ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Του Μητρ. Σισανίου και Σιατίστης Παύλου
Η ενόχληση λοιπόν της εξουσίας για την απόφαση της δικαιοσύνης αποκαλύπτει την φασίζουσα νοοτροπία της, αποκαλύπτει ότι η εξουσία διολισθαίνει προς τον αυταρχισμό και την απολυταρχία μη δεχομένη κανένα έλεγχο ακόμη και από την δικαιοσύνη.
Αυτό όμως συνιστά εκφασισμό της πολιτικής μας ζωής. Οι δικτάτορες αναστέλλουν την αυτόνομη λειτουργία των εξουσιών διότι εκείνοι μόνον γνωρίζουν πιο είναι το καλό της χώρας.
Συμβαίνει όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση το πολιτικό προσωπικό και οι άνθρωποι της εξουσίας να είναι τα ίδια πρόσωπα που κατέστρεψαν και ρήμαξαν αυτόν τον τόπο.
Interns: Οι σύγχρονοι δούλοι
Oι νεαροί εκπαιδευόμενοι που δεν αμείβονται, άλλη μια μάστιγα της νέας κατάστασης
Του Γιάννη Βαρουφάκη
Το μηδέν είναι τόσο ριζοσπαστικός αριθμός, που ο άνθρωπος άργησε πολύ να το ανακαλύψει. Είναι ο μόνος που εξαφανίζει οποιονδήποτε άλλον αριθμό πολλαπλασιάζεται μαζί του. Και όταν πολλαπλασιαστεί με τον μισθό του εργαζομένου, κάνει την εμφάνισή της η σύγχρονη μορφή δουλείας, γνωστή και ως internship. Οι μαθητευόμενοι τεχνίτες, οι εκπαιδευόμενοι εργαζόμενοι, ακόμα και «μπακαλόγατοι» των ασπρόμαυρων ελληνικών ταινιών, πληρώνονταν. Λίγο, αρκετά λιγότερο από τους εκπαιδευμένους υπαλλήλους, αλλά πάντως πληρώνονταν. Είτε στο φημισμένο γερμανικό σύστημα, που συνδυάζει το επαγγελματικό λύκειο και την εργασία σε συμβεβλημένες εταιρείες, είτε σε λογιστικές εταιρείες του Λονδίνου, οι μαθητευόμενοι, στο τέλος της εβδομάδας, λάμβαναν ένα μικρό κομπόδεμα, ικανό να τους καλύψει τα βασικά τους έξοδα.
