Αρχείο κατηγορίας Επαχθή χρέη και το Χρέος μας

Με αφορμή την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση (ΗΠΑ 2007), την ελληνική δημοσιονομική κρίση στη χώρα μας (2009) και την υποταγή μας σε ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ άνοιξε ένας διάλογος. Εμείς αναρτούμε κείμενα που είτε ανοίγουν το δρόμο της Απελευθέρωσης, είτε συμμετέχουν κριτικά απέναντι σ΄αυτά.

ΤΟ ΧΡΕΟΣ (Δημόσια συζήτηση με τον Αλέξη Τσίπρα)

ΤΟ ΧΡΕΟΣ (Δημόσια συζήτηση με τον Αλέξη Τσίπρα)

Του Αλέκου Αναγνωστάκη

Anagnwstakis-Alekos_2014

Στην ίδια πλατεία που στις 7 Οκτώβρη του 1944 παρήλαυνε ο Άρης με τους αντάρτες, στην πλατεία Γεωργίου, στη πλατεία που ακούγονται συχνά οι μελωδίες των συνθημάτων των πορειών, ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε για το χρέος των αριστερών και των κομμουνιστών.

«Στηρίξτε τον Κώστα Πελετίδη, υποψήφιο του ΚΚΕ, για την δημαρχία της Πάτρας», είπε. «Γιατί τώρα δεν είναι η ώρα της διάσπασης, των εμφυλίων, του κατακερματισμού … Όλοι οι αριστεροί, οι κομμουνιστές, αλλά και όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες, ανεξάρτητα από διαφορές και διαφωνίες, θα κάνουν αυτή την Κυριακή το χρέος τους»: «Στο δεύτερο γύρο ο λαός, οι δημότες, πρέπει να κάνουν το δεύτερο και αποφασιστικό βήμα και να αναδείξουν στις θέσεις ευθύνης τους υποψήφιους των προοδευτικών συνδυασμών που πέρασαν στο δεύτερο γύρο…». Στις ευρωεκλογές θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, «Όχι για τον ΣΥΡΙΖΑ, για την Ελλάδα που μας ανήκει» συμπλήρωσε.

Συνέχεια

Σε κατοχή μέχρι το 2052

Σε κατοχή μέχρι το 2052

ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΚΑΤΑΡΤΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ

Η Ελλάδα, που έχει δανειστεί, θα βρίσκεται σε καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας από την Ε.Ε. έως ότου αποπληρώσει το 75% των δανείων

Του Αλέξανδρου Κλώσσα*

Σε σκληρή ευρωπαϊκή εποπτεία και με το νόμο, τουλάχιστον μέχρι το 2052, εισέρχεται η ελληνική οικονομία μετά την υιοθέτηση της περίφημης Κοινοτικής Οδηγίας 85, η οποία ενισχύει την προληπτική παρακολούθηση και την άμεση παρέμβαση από την Κομισιόν για τη διόρθωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και τη μείωση του δημοσίου χρέους. Παράλληλα προβλέπει την επιβολή κυρώσεων σε περίπτωση μη συμμόρφωσης των κρατών-μελών.

Συνέχεια

Το κατάλληλο έτος χρεωκοπίας

Το κατάλληλο έτος χρεωκοπίας

 

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

 

Κατά την άποψη μας, όταν μία κυβέρνηση δεν μπορεί να καταπολεμήσει την ανεργία, εξασφαλίζοντας θέσεις εργασίας στη χώρα της, πρέπει να παραιτείται αμέσως – αφού αυτή είναι η πρώτη και μεγαλύτερη υποχρέωση της.

Η επόμενη είναι η κάλυψη των βασικών αναγκών των πολιτών της χώρας της – των ειδών διατροφής, του ηλεκτρισμού και του νερού, δωρεάν σε όσους αδυνατούν να τα εξασφαλίσουν (κουπόνια διατροφής κλπ.). Εάν δεν μπορεί να το κάνει, πρέπει να «αδειάζει» τη θέση της για την επόμενη – όποια και αν είναι αυτή.

 

 

Ο τρόπος χειρισμού των οικονομικών της Ελλάδας, από το υπεύθυνο υπουργείο, είναι μάλλον εφιαλτικός – όχι μόνο για την πατρίδα μας, αλλά και για τα υπόλοιπα κράτη της Ευρωζώνης, αφού πρόκειται για συγκοινωνούντα δοχεία (γεν και δολάριο)

Περαιτέρω. οι συζητήσεις σχετικά με τις πιθανότητες να χρεοκοπήσει η Ελλάδα το επόμενο έτος και να οδηγηθεί στην έξοδο από την Ευρωζώνη, έχουν ξεκινήσει ξανά – πόσο μάλλον όταν ο αριθμός των πολιτών που κινδυνεύουν να βρεθούν κάτω από το όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, είναι υψηλότερος στη χώρα μας, σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη της Ευρωζώνης (πίνακας).

 

 

Το ποσοστό του πληθυσμού που κινδυνεύει να βρεθεί κάτω από το όριο της φτώχειας

.Η Ιταλία και η Ισπανία ακολουθούν βέβαια με μικρή σχετικά απόσταση – χωρίς όμως να γίνονται αντικείμενο συζήτησης, όσον αφορά την κήρυξη στάσης πληρωμών εκ μέρους τους. Η αιτία είναι προφανώς το PSI, με την έννοια ότι, εάν μία χώρα αθετήσει πληρωμές ή διαγράψει χρέη της, είναι πολύ πιο πιθανόν να το ξανακάνει.

Μία δεύτερη είναι ο αποπληθωρισμός, αφού στην Ελλάδα οι τιμές είναι πλέον αρνητικές – μετά από έξι χρόνια ύφεσης, κατά τη διάρκεια των οποίων το επίπεδο τιμών δεν έπεσε κάτω από το μηδέν, κυρίως λόγω των υπερβολικών φόρων, οι οποίοι λογικά επιβάρυναν τις τιμές των προϊόντων (διάγραμμα που ακολουθεί).

 

 

Ελληνικό ΑΕΠ κατ' έτος (πράσινο), δείκτης τιμών κατ'ετος (κόκκινο)

Δυστυχώς όμως, οι τιμές των βασικών προϊόντων διατροφής, καθώς επίσης διαφόρων άλλων, δεν ακολουθούν ανάλογη πτωτική πορεία – δημιουργώντας συνθήκες «εκτάκτου ανάγκης» για τους καταναλωτές.

Περαιτέρω αναφέρεται ότι (WSJ), ο πλέον κατάλληλος χρόνος για να κηρύξει μία χώρα στάση πληρωμών, είναι όταν εμφανίσει πρωτογενές πλεόνασμα – όταν δηλαδή μπορεί να καλύπτει τις δαπάνες του προϋπολογισμού της, χωρίς να πληρώνει τόκους και χρεολύσια.

Με κριτήριο λοιπόν τις «θριαμβολογίες» της ελληνικής κυβέρνησης η οποία, όπως φαίνεται, πρώτα ανοίγει το στόμα της και μετά σκέφτεται τι είπε, το 2014 η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει – αφού τότε θα εμφανίσει πρωτογενές πλεόνασμα.

Αν και εμείς αμφιβάλλουμε, έχοντας μελετήσει τον προϋπολογισμό και διαπιστώνοντας ότι, το πλεόνασμα ευρίσκεται μάλλον στη φαντασία του υπουργείου οικονομικών (προϋποθέτει μεγάλη αύξηση των πλεονασμάτων των ταμείων κλπ.), οι αγορές, θεωρώντας τις «εξαγγελίες» της κυβέρνησης σωστές, έχουν αρχίσει ήδη να «πλέκουν» διάφορα σενάρια.

Στο γράφημα που ακολουθεί απεικονίζονται εκείνες οι χώρες οι οποίες, έχοντας δυσκολίες στην εξυπηρέτηση του χρέους τους, το αναδιάρθρωσαν ή κήρυξαν στάση πληρωμών ακριβώς εκείνο το έτος, όπου απέκτησαν πρωτογενή πλεονάσματα – επειδή τότε δεν είχαν απόλυτη ανάγκη τους δανειστές.

 

 

Κήρυξη πτώχευσης και πρωτογενές πλεόνασμα – ο κόκκινος κύκλος φανερώνει την περίοδο της πτώχευσης των διάφορων χωρών, ενώ συμπίπτουν με την αντίστοιχη περίοδο που η Ελλάδα θα έπρεπε να κηρύξει πτώχευση.

Έτσι λοιπόν οι αγορές πιστεύουν πως θα το κάνει και η Ελλάδα – γεγονός που σημαίνει ότι, ο κίνδυνος των υπολοίπων χωρών του Νότου θα αυξηθεί, οπότε τα επιτόκια δανεισμού τους (spreads) θα ακολουθήσουν ξανά ανοδική πορεία.

Δυστυχώς, ο τρόπος χειρισμού των οικονομικών της χώρας από το υπεύθυνο υπουργείο είναι μάλλον εφιαλτικός – όχι μόνο για την πατρίδα μας, αλλά και για τα υπόλοιπα κράτη της Ευρωζώνης, αφού πρόκειται για συγκοινωνούντα δοχεία.

Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν την ίδια στιγμή, όπου στον υπόλοιπο πλανήτη οι αρνητικές ειδήσεις ακολουθούν η μία την άλλη – με κορυφαία, κατά την άποψη μας, την διαφαινόμενη αδυναμία της κεντρικής τράπεζας της Ιαπωνίας να συνεχίσει την πολιτική ποσοτικής χαλάρωσης, λόγω της κατάρρευσης της αγοράς ομολόγων.

Κρατικά ομόλογα Ιαπωνίας, εξέλιξη τις τελευταίες 3-4 ημέρες

Αυτό θα σήμαινε εάν συμβεί, εάν δηλαδή σταματήσουν τα πακέτα ρευστότητας, το τέλος της ραγδαίας υποτίμησης του γεν – το οποίο θα μπορούσε βραχυπρόθεσμα να επιστρέψει στα επίπεδα του 1:100 σε σχέση με το ευρώ. Στη συνέχεια φυσικά θα άρχιζε ξανά η πτωτική του πορεία, η οποία θα τελείωνε στο 1:200, με τη μάλλον αναπόφευκτη χρεοκοπία της Ιαπωνίας.

Ολοκληρώνοντας, η προετοιμασία των συναλλαγών παραγώγων για το Bitcoin, η κατακόρυφη αύξηση των αγορών χρυσού από την Κίνα, καθώς επίσης η ασθενής αύξηση των εξαγωγών της Γερμανίας, είναι ίσως οι σημαντικότερες πρόσφατες ειδήσεις – εάν δεν δοθεί σημασία στον κίνδυνο γενικευμένης πολεμικής σύρραξης στην Ασία, με αφορμή τη διαμάχη της Κίνας με την Ιαπωνία.

Επίσης, η κατάρρευση των θέσεων εργασίας των εταιρειών του αμερικανικού δείκτη Russell 2000 (διάγραμμα που ακολουθεί), παρά την αύξηση της τιμής του.

 

 

Εξέλιξη του δείκτη Russell 2000 (πράσινο), σε σύγκριση με την πτώση του αριθμού των εργαζομένων στις εταιρείες που αντιπροσωπεύει (κόκκινο).

Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι, ο δείκτης έχει αποσυνδεθεί από την οικονομική πραγματικότητα – κάτι που θα δημιουργήσει σίγουρα μεγάλα προβλήματα στην επόμενη πρόεδρο της Fed, αφού η βασική αποστολή της δεν είναι η συγκέντρωση χρημάτων σε λίγους, αλλά η εξασφάλιση θέσεων εργασίας για όλους.

Θα δημιουργήσει επίσης προβλήματα στο δολάριο – από το οποίο προσπαθούν να αποδεσμευθούν όλο και περισσότερες χώρες, μέσω της δημιουργίας νομισματικών ενώσεων κατά το πρότυπο της Ευρωζώνης (πρόσφατα οι χώρες του κόλπου, μετά από αυτές της Νοτίου Αφρικής).

 

* Ο κ. Βασίλης Βιλιάρδος είναι ένας σύγχρονος οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου – όπου και δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά για αρκετά χρόνια, με ιδιόκτητες επιχειρήσεις.

Έχει γράψει το βιβλίο "Υπέρβαση Εξουσίας", το οποίο αναφέρεται στο φορολογικό μηχανισμό της Γερμανίας, ενώ έχει  εκδώσει τρία βιβλία αναφορικά με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, με τον  τίτλο "Η κρίση των κρίσεων".

Έχει ασχοληθεί με σημαντικές έρευνες και αναλύσεις επί του αντικειμένου του (μακροοικονομία), επί διεθνούς επιπέδου, οι οποίες φιλοξενούνται τακτικά σε ημερήσιες εφημερίδες, περιοδικά και ηλεκτρονικές ιστοσελίδες.

ΠΗΓΗ: Δεκεμβρίου 10, 2013, http://www.analyst.gr/2013/12/10/5112/ και  http://www.analyst.gr/2013/12/10/5112/2/

Ιστορίες με χρέη

Ιστορίες με χρέη

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Ας πούμε μια διδακτική ιστορία για χώρες που έχουν υπέρογκα χρέη και υιοθετούν ‘σοβαρές’ οικονομικές πολιτικές για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Ο παραλληλισμός με Ελλάδα και Ευρωζώνη δεν είναι τυχαίος.

Μια χώρα με τεράστια χρέη

Συνέχεια

Το κόλπο της επαναγοράς (ομολόγων)

Το κόλπο της επαναγοράς

 

Του Γιώργου Δελαστίκ*

 

Οι Έλληνες χρεώνονται, οι Γερμανοί πληρώνουν, οι Αμερικανοί εισπράττουν! Ακριβέστερα, πνίγονται στα δάνεια εκατομμύρια Έλληνες φορολογούμενοι, πληρώνουν επίσης εκατομμύρια Γερμανοί φορολογούμενοι και εισπράττουν Αμερικανοί κερδοσκόποι! Αυτό αποκαλύφθηκε με θεαματικό τρόπο ότι είναι και η ουσία του κόλπου της επαναγοράς των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου.

Έφριξαν οι πάντες όταν έμαθαν ότι ένας και μόνο κερδοσκοπικός αμερικανικός οίκος ονόματι Θερντ Πόιντ κέρδισε μέσα σε τέσσερις μήνες …μισό δισεκατομμύριο δολάρια αγοράζοντας και πουλώντας ελληνικά ομόλογα, ενώ θεωρητικά κερδίζει αυτή τη στιγμή άλλο ένα δισεκατομμύριο, έχοντας επενδύσει συνολικά μόλις 1 δις. δολάρια!

Πρίν δούμε όμως αναλυτικά πως στήθηκε το κόλπο και ποιος κέρδισε πραγματικά από την επαναγορά, να υπογραμμίσουμε ευθύς εξαρχής το θεμελιώδες «λάθος» της επαναγοράς: Γιατί να αγοράσουμε, σε μειωμένη τιμή, σήμερα που δεν έχουμε ως κράτος λεφτά και επομένως πρέπει να τα δανειστούμε, πράγμα που συνεπιφέρει περικοπές μισθών και συντάξεων και άλλα δεινά, ελληνικά κρατικά ομόλογα που λήγουν μετά από …δέκα ως τριάντα(!) χρόνια; Γιατί ο ελληνικός λαός του 2012 πρέπει να υποφέρει τα πάνδεινα για να εξοφλήσει σε ιδιώτες ομόλογα που λήγουν το …2023 το συντομότερο και το 2042 το αργότερο; Τέτοια είναι σχεδόν στην ολότητα τους τα ομόλογα που κυκλοφορούν μετά το «κούρεμα» του Μαρτίου. Ποιος ξέρει πώς θα είναι η Ελλάδα και η Ευρώπη μετά από δέκα, είκοσι και τριάντα χρόνια; Ποιος ξέρει αν θα υπάρχει καν το ευρώ, ακόμη και η ΕΕ; Και αν υπάρχουν, τι μορφή θα έχουν; Είναι καθαρός παραλογισμός να πληρώνει ένα κράτος σήμερα δανειακές του υποχρεώσεις που λήγουν μετά από τριάνταχρόνια! Το αν θα πληρωθούν τότε ή όχι είναι κίνδυνος που αναλαμβάνουν οι δανειστές του και συνοδεύει τα κέρδη που προσδοκούν. Άλλο πράγμα η επαναγορά ομολόγων που λήγουν σε δύο – τρία χρόνια και άλλο πράγμα η επαναγορά ομολόγων που λήγουν σε δύο – τρείς δεκαετίες!

Πέρα από αυτή τη θεμελιώδη υπηρεσία στους κερδοσκόπους (με το αζημίωτο άραγε;) ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά πως οι κυβερνήσεις βοηθούν τους κερδοσκόπους να αποκομίσουν τρελά κέρδη. Την 1ηΙουνίου 2012, στη δευτερογενή αγορά η αξία ενός ελληνικού ομολόγου ονομαστικής αξίας 1 ευρώ ήταν μόλις 13,5 λεπτά. Θεωρητικά μιλώντας και με δεδομένο ότι σε χέρια ιδιωτών βρίσκονταν ελληνικά ομόλογα συνολικής αξίας 60 περίπου δισεκατομμυρίων ευρώ, με 8,1 δισεκατομμύρια ευρώ αγόραζε κανείς ολόκληρο το τμήμα αυτό του δημοσίου χρέους που είχε ονομαστική αξία 60 δις. Μόλις άρχισε να συζητείται αόριστα το θέμα επαναγοράς ελληνικών ομολόγων, η αξία τους την 1η Σεπτεμβρίου ανέβηκε στα 18 λεπτά ανά ευρώ. Στις 6 Σεπτεμβρίου 2012 ο Μάριο Ντράγκι δήλωσε ότι η ΕΚΤ θα αγοράζει κρατικά ομόλογα σε απεριόριστες ποσότητες, οπότε η τιμή των ελληνικών ομολόγων πήγε στα 25 λεπτά ανά ευρώ. Τον Οκτώβριο ο Σόιμπλε δήλωσε ότι ειδικά τα ελληνικά ομόλογα μπορεί να επαναγοραστούν με δάνειο από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης (EFSF), οπότε τελικά στις 3 Δεκεμβρίου του 2012 η τιμή τους είχε σκαρφαλώσει στα 35 λεπτά ανά ευρώ. Έτσι, αυτά τα 60 δις. που την 1η Ιουνίου αγοράζονταν με 8,1 δις. ευρώ, τώρα απαιτούσαν … 20 δισεκατομμύρια!

Στην τιμή αυτή έγινε η επαναγορά των ομολόγων. Η Ελλάδα χρεώθηκε και ξόδεψε 11,3 δις. ευρώ και αγόρασε μόνο τα μισά από τα ομόλογα που βρίσκονται σε χέρια ιδιωτών – ονομαστικής αξίας 31 δισεκατομμυρίων. Με την επαναγορά όμως ανέβηκε κι άλλο η τιμή των ελληνικών ομολόγων και αυτή την εβδομάδα έφτασε στα 50,4 λεπτά ανά ευρώ. Αυτό θεωρητικά σημαίνει ότι για την επαναγορά των υπόλοιπων ομολόγων ονομαστικής αξίας 30 δις. ευρώ που βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών απαιτούνται πάνω από …15 δισεκατομμύρια! Επιπρόσθετα των 11,3 που ήδη δόθηκαν. Με άλλα λόγια, τα ομόλογα ονομαστικής αξίας 60 δις. ευρώ που πριν από έξι μήνες κόστιζαν θεωρητικά 8,1 δις., τώρα κοστίζουν 26,3 δισεκατομμύρια! Πάνω από …200% ακριβότερα. Μέσα σε έξι μήνες.! Υπάρχει άραγε πιο κραυγαλέα απόδειξη γιατί το κράτος δεν μπορεί και δεν πρέπει να μπλέκεται σε τέτοια κερδοσκοπικά παιχνίδια, αν υποθέσουμε βεβαίως ότι έχει κύριο μέλημα του την υπεράσπιση των συμφερόντων της χώρας και του λαού;

Επιπλέον, πρέπει να προσθέσουμε ότι η ονομαστική μείωση στα χαρτιά του ελληνικού δημόσιου χρέους μέσω της επαναγοράς ομολόγων δεν πρόκειται να έχει καμία απολύτως θετική επίπτωση στο βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού. Όσο διαρκεί το μνημονιακό καθεστώς, θα χειροτερεύει συνέχεια η ζωή όλων των Ελλήνων. Αύξησαν κι άλλο τους φόρους και θα συνεχίσουν να τους αυξάνουν, θα ακριβύνουν δραματικά την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος και του νερού, θα μειώνουν διαρκώς τις συντάξεις, θα αυξάνουν την ανεργία, θα ρίχνουν τους μισθούς, θα αποδομούν συνεχώς το όποιο κοινωνικό κράτος. Επιπλέον, όλα τα πρωτογενή πλεονάσματα που θα προκύπτουν από την κατάρρευση της δημόσιας υγείας και παιδείας και την εξαθλίωση του λαού μας, θα πηγαίνουν για να αποπληρώνουν το δημόσιο χρέος στους ξένους για πολλές δεκαετίες…

Αυτοί, αυτό το μέλλον μας ετοιμάζουν. Εμείς θα το δεχθούμε ή θα τους ανατρέψουμε για να ξαναδούμε άσπρη μέρα;

ΠΗΓΗ: Δημοσιεύθηκε στο «Πρίν» το Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012. Το είδα: Σάββατο, 29 Δεκεμβρίου 2012, http://eleftheri-ellada.blogspot.gr/2012/12/blog-post_2408.html

Νέα δόση: αντάλλαγμα η υπόσταση της χώρας

Έδωσαν την νέα δόση με αντάλλαγμα την υπόσταση της χώρας

 

Του Δημήτρη Καζάκη

 

Πάλι τα ίδια. Η δόση τελικά δόθηκε και η μαύρη προπαγάνδα ζητωκραυγάζει και ισχυρίζεται ξανά-μανά τα ίδια. Θα πέσουν τα χρήματα στην οικονομία και θα έχουμε ανάκαμψη και ούτω καθεξής. Οι ίδιες ανοησίες, τα ίδια ψέματα, οι ίδιες φρούδες υποσχέσεις, ενώ γνωρίζουν πολύ καλά τα εξής απλά: Ώς τον Μάρτιο θα δοθούν τα 49,1 δισ. ευρώ. Εάν στο ποσό των 49,1 δισ. ευρώ που ανέφερε ο επικεφαλής του Eurogroup, προστεθεί και η συνεισφορά του ΔΝΤ, το συνολικό ποσό που θα δοθεί στην Ελλάδα μέχρι τα τέλη Μαρτίου ανεβαίνει στα 52,5 δισ. ευρώ. Όλα αυτά είναι πρόσθετο χρέος για την Ελλάδα, δεν είναι χάρισμα.

Από τα 34,3 δισ. ευρώ, που υποτίθεται ότι θα εκταμιευθούν άμεσα, τα 16 θα δοθούν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, τα 7 για δημοσιονομικές ανάγκες του προϋπολογισμού και τα υπόλοιπα 11,3 δις είναι το δάνειο από τον EFSF για την επαναγορά ομολόγων. Με άλλα λόγια μόνο τα 7 δις ευρώ είναι διαθέσιμα για να «πέσουν» στην αγορά. Αν σκεφτεί κανείς ότι πρέπει να πληρωθούν γύρω στα 3 δις ευρώ τόκοι έως το τέλος του έτους, τότε μένουν 4 δις ευρώ. Αυτά τα έχει τάξει η κυβέρνηση στους μεγαλοεργολάβους των «μεγάλων έργων», οι οποίοι θα στήσουν εικονικά εργοτάξια δήθεν ότι προχωρούν τα έργα και θα τα πάρουν για να τα βγάλουν έξω, όπως κάνουν συστηματικά τον τελευταίο τουλάχιστον χρόνο.

Μόνο τα 7 δισ. ευρώ για τον προϋπολογισμό θα είναι σε μετρητά και τα υπόλοιπα θα είναι σε ομόλογα και έντοκα γραμμάτια. Κι ο λόγος προφανής. Τα 7 δις ευρώ χρειάζονται για να πληρωθούν τόκοι και μεγαλοεργολάβοι. Ας σημειώσουμε ότι το ποσό που προοριζόταν αρχικά για την επαναγορά ήταν 10 δισ. ευρώ. Τελικώς, ανήλθε στα 11,3 δισ. ευρώ, οπότε τα επιπλέον 1,3 δισ. ευρώ καλύπτεται από τον EFSF κι όλα μαζί φορτώνονται στην ράχη του έλληνα φορολογούμενου.

Μέχρι τα 49,1 δισ. ευρώ, απομένει ποσό 14,8 δισ. ευρώ, από τα οποία τα μισά θα καταβληθούν τον Ιανουάριο (για τις τράπεζες) και τα υπόλοιπα σε τρεις δόσεις μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2013. Ειδικότερα, 7,2 δισ. ευρώ θα δοθούν τον Ιανουάριο και θα αφορούν την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ενώ 7,6 δισ. ευρώ θα χορηγηθούν σε τρείς μηνιαίες δόσεις για τον προϋπολογισμό. Δύο δισ. ευρώ θα δοθούν τον Ιανουάριο, 2,8 δισ. ευρώ το Φεβρουάριο και 2,8 δισ. ευρώ το Μάρτιο, υπό την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα θα τηρήσει τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει. Αν όχι τότε όπως αναφέρει το κείμενο της ανακοίνωσης του Eurogroup, «η Ελλάδα και τα άλλα κράτη-μέλη της ευρωζώνης είναι έτοιμα να λάβουν πρόσθετα μέτρα, αν χρειαστεί, προκειμένου να διασφαλίσουν την επίτευξη αυτού του στόχου.»

Αν σκεφτεί κανείς ότι οι ανάγκες νέου δανεισμού του ελληνικού δημοσίου για το 2013 πριν την επαναγορά ομολόγων υπολογιζόταν σε 66 δις ευρώ. Τώρα υπολογίζεται σε 61 δις ευρώ. Από αυτά τα 7,6 δις ευρώ θα προέλθουν από το EFSF, ενώ τα 3,4 δις ευρώ από το ΔΝΤ. Σύνολο 11 δις ευρώ. Τα υπόλοιπα 50 δις ευρώ από πού θα βρεθούν; Υποτίθεται ότι θα βρεθούν από την έκδοση εντόκων γραμματίων. Αυτό σημαίνει ότι κάθε μήνα το ελληνικό δημόσιο πρέπει να αντλεί από την εγχώρια αγορά εντόκων γραμματίων (μηνός, τριμήνου, εξαμήνου) γύρω στα 4,2 δις ευρώ! Ποσό που όλο και πιο δύσκολα θα μπορεί να βρεθεί σε συνθήκες κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας.

Την ίδια ώρα με Πράξη νομοθετικού περιεχόμενου 96 σελίδων πήρε χθες αριθμό ΦΕΚ η τροποποιημένη δανειακή σύμβαση. Περιλαμβάνει όλες τις τροποποιήσεις που έγιναν στις δανειακές συμβάσεις του ελληνικού κράτους. Μεταξύ άλλων προβλέπει ομόλογα τιτλοποίησης περιουσιακών στοιχείων ως μέσο απαλλαγής από την καταβολή δόσεων.

Η Πράξη [Σημείωση admin: 240_12-12-2012] ονομάζεται «Έγκριση των Σχεδίων των Συμβάσεων Τροποποίησης της Κύριας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Ε.Τ.Χ.Σ.), της Ελληνικής Δημοκρατίας, του Ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Τ.Χ.Σ.) και της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ), με τίτλο «Κύρια Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης», της Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ε.Τ.Χ.Σ., της Ελληνικής Δημοκρατίας και της ΤτΕ, με τίτλο «Σύμβαση Διευκόλυνσης Διαχείρισης Υποχρεώσεων ΣΙΤ» και της Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ε.Τ.Χ.Σ., της Ελληνικής Δημοκρατίας και της ΤτΕ, με τίτλο «Διευκόλυνση αποπληρωμής Τόκων Ομολόγων», παροχή εξουσιοδοτήσεων για την υπογραφή των Συμβάσεων και άλλες επείγουσες διατάξεις». 

Στη σύμβαση τροποποίησης της κυρίας σύμβασης χρηματοδοτικής διευκόλυνσης, ορίζεται μεταξύ άλλων ότι:

-Για να εκταμιεύεται κάθε ποσό που θα καλύπτει εθνικές ανάγκες, σύμφωνα με την Πράξη θα πρέπει να προηγείται αίτημα χρηματοδότησης να συνοδεύεται από «πιστοποιητικό συμμόρφωσης». Το πιστοποιητικό συμμόρφωσης θα δίδεται από το νομικό σύμβουλο του κράτους και το υπουργείο Οικονομικών στο «επιτηρητή» της δόσης, το EFSF. Η Ελλάδα θα υποχρεούται μάλιστα να ενημερώνει μάλιστα το EFSF εάν ανάμεσα στην ημερομήνια κατάθεσης του πιστοποιητικού και της αίτησης, έχει αλλάξει κάτι που θα καθιστούσε ανακριβές το πιστοποιητικό.

-Για να αποφανθεί το EFSF, θα πρέπει πρώτα να λάβει γνωμοδοτήσεις από τις και άλλες συνεργαζόμενες δικηγορικές εταιρείες Cleary, Gottlieb Steen & Hamilton, για το κατά πόσο η Ελλάδα συμμορφώνεται με τους όρους εκταμίευσης.
-Η Ελλάδα μπορεί να προτείνει στο EFSF την απαλλαγή της για την αποπληρωμή μέρους ή ολόκληρης της δόσης για την επαναγορά χρέους με την παράδοση ομολόγων τιτλοποίησης, εάν προσδοκά να λάβει έσοδα από την ιδιωτικοποίηση που υπερβαίνουν τον αναμενόμενο στόχο ιδιωτικοποιήσεων του μεσοπρόθεσμου.

-Ως ομόλογα τιτλοποίησης ορίζονται τα ομόλογα που θα εκδίδουν εταιρείες ειδικού σκοπού που συστάθηκαν για λογαριασμό της Ελλάδας ή του ΤΑΙΠΕΔ, ή ποιας οντότητας το διαδεχθεί στο μέλλον, και θα έχουν μετοχές στις εταιρείες και άλλα περιουσιακά στοιχεία, ακόμη και οικόπεδα, δικαιώματα αποθήκευσης φυσικού αερίου, οικονομικά δικαιώματα, δικαιώματα ψήφου κλπ.
-Αναγράφεται ρητά το ενδεχόμενο λήψης και νέων πρωτοβουλιών για τη βιωσιμότητα του χρέους, υπό την προϋπόθεση όμως ότι η Ελλάδα θα εφαρμόσει τα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί.

-Η δόση επαναγοράς του χρέους θα έχει εκταμιεύσεις διάρκειας έως 30 ετών, και θα μπορεί να εκταμιευθεί με τη μορφή χρεωστικών τίτλων (του ΤΧΣ) ή τοις μετρητοίς.

-Εφαρμοσμένο δίκαιο είναι φυσικά το αγγλικό και η σύμβαση υπόκειται στην δικαιοδοσία των δικαστηρίων του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου.

– Η Ελλάδα, η Τράπεζα της Ελλάδος και το ΤΧΣ παραιτούνται απαρέγκλιτα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τους ίδιους και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι δικαστικών ενεργειών σχετικά με την παρούσα σύμβαση τροποποίησης, συμπεριλαμβανομένων ενδεικτικά, κάθε δικαιώματος ασυλίας έναντι άσκησης αγωγής, έκδοσης δικαστικής απόδοσης ή άλλης διάταξης, κατάσχεσης, εκτέλεσης ή ασφαλιστικού μέτρου και έναντι κάθε εκτέλεσης ή αναγκαστικού μέτρου σε βάρος των περιουσιακών τους στοιχείων, στο μέτρο που τα παραπάνω δεν απαγορεύονται από αναγκαστικό νόμο.

Στα πλαίσια της τελευταίας συνόδου δόθηκε επίσης και το «πράσινο φως» στην προώθηση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενοποίησης. Έως τα τέλη του 2014 τα κράτη μέλη της ευρωζώνης θα έχουν χάσει το δικαίωμα να έχουν λόγο για την διαμόρφωση των προϋπολογισμών τους. Θα έχουν χάσει το δικαίωμα να παίρνουν αποφάσεις για την κατάσταση και την προοπτική της οικονομίας τους. Και θα έχουν χάσει παντελώς τον όποιο έλεγχο διέθεταν πάνω στις εγχώριες τράπεζές τους. Μάλιστα έως το Μάρτιο του 2014 θα έχει δημιουργηθεί ειδικό όργανο της ευρωζώνης που θα ασκεί τον έλεγχο στο τραπεζικό σύστημα κάθε κράτους μέλους παρά και ενάντια στις αρχές της χώρας.

Στα πλαίσια αυτά προγραμματίζεται ακόμη και συγκέντρωση όλων των καταθέσεων των πολιτών και των επιχειρήσεων της ευρωζώνης σε ένα κοινό μητρώο. Ο λόγος που θέλουν να το κάνουν αυτό είναι για να διευκολύνουν την μόχλευση των μεγάλων τραπεζών που η υπερδιόγκωσή τους δεν τους επιτρέπει το παραπέρα δανεισμό. Έτσι θα αξιοποιήσουν την συλλογική καταθετική βάση για να αυξήσουν τις δυνατότητες μόχλευσης ώστε να συνεχιστεί η δανειακή επέκταση. Το δόλωμα που ρίχνουν είναι η δήθεν δημιουργία ευρωπαϊκού συστήματος εγγυήσεων για τις καταθέσεις.

Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, δεν έχασε την ευκαιρία να δείξει την χαρά του για αυτές τις εξελίξεις και κάλεσε τις κυβερνήσεις να μην χαλαρώσουν τις προσπάθειες για δημοσιονομική ανάταξη και για την εισαγωγή μεταρρυθμίσεων, σύμφωνα με βιντεοσκοπημένη συνέντευξη που δόθηκε την Παρασκευή στη δημοσιότητα από τους Financial Times.

«Η εγκατάλειψη σήμερα των πολιτικών λιτότητας, όπως ορισμένοι προτείνουν, θα έχει ως αποτέλεσμα την ακύρωση των τεράστιων θυσιών που έχουν γίνει από τους Ευρωπαίους πολίτες», λέει ο κ. Ντράγκι, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τα κοινωνικά δεινά που έχει προκαλέσει η πολιτική λιτότητας. Και ξεκαθάρισε για μια ακόμη φορά: «Οι χώρες με υψηλό χρέος και έλλειμμα θα πρέπει να κατανοήσουν ότι έχουν χάσει από καιρό την κυριαρχία τους επί της οικονομικής τους πολιτικής σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Η συνεργασία στο πλαίσιο μίας ένωσης προσανατολισμένης προς την σταθερότητα σημαίνει στην πραγματικότητα ανάκτηση της κυριαρχίας.»

Τι σημαίνει αυτό; Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι επειδή κάποιος χρωστά, έχει χάσει τον έλεγχο πάνω στο σώμα του και στην ζωή του. Αυτό σημαίνει. Πρόκειται για επίσημη επαναφορά του καθεστώτος της δουλοπαροικίας λόγω χρέους. Ενώ η συνέχιση της πορείας στα πλαίσια της ευρωένωσης δεν σημαίνει καθόλου ανάκτηση της κυριαρχίας, αλλά μεταφορά της κυριαρχίας στις τράπεζες και στα όργανα που επιβάλουν πολιτικές στα πλαίσιά της. Με τον πιο επίσημο τρόπο, δηλαδή, η ευρωζώνη μετατρέπεται σε δουλοπαροικία λαών και κρατών υπό το σκήπτρο των τραπεζιτών και των εξαγορασμένων απ' αυτούς γραφειοκρατών.

Η Ελλάδα όπως την γνωρίζαμε τα τελευταία 182 χρόνια θα παραδώσει την σκυτάλη σ' ένα μόρφωμα αφομοιωμένων περιφερειών στην ευρωένωση. Κι όλα αυτά γιατί το πολιτικό της προσωπικό έχουν αποδεχτεί την κατάλυση της εθνικής της κυριαρχίας. Μπορεί όμως και διαφορετικά. Όσοι λένε ότι δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τις αγορές, τις τράπεζες και το ευρώ κάνουν μια ολοκάθαρη ταξική επιλογή. Θεωρούν ότι οι δυνάμεις των αγορών είναι ισχυρότερες από τους λαούς και τους αγώνες τους για εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό. Πάντα συνέβαινε αυτό που συμβαίνει σήμερα. Ιδίως σε συνθήκες τέτοιας κρίσης. Η κατάσταση πολωνόταν ανάμεσα σ' αυτούς που έβλεπαν ταξικά το όλο ζήτημα και όλοι τους, μα όλοι τους κατέληγαν να διαλαλούν την παντοδυναμία του κεφαλαίου σε παγκόσμιο επίπεδο – ανεξάρτητα αν το έκαναν από «αριστερή» ή «δεξιά» σκοπιά – και σ' αυτούς που επένδυαν στον πατριωτισμό του λαού, στην εθνεγερτήρια δυναμική της δική του αυτοδιάθεσης. Το ίδιο και σήμερα.

Γι' αυτό και οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη ούτε την εξάρτηση από τις πολυεθνικές, ούτε από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές. Η αυτοχρηματοδότηση διαμέσου του δικού της εθνικού κρατικού νομίσματος που δεν συσσωρεύει χρέος και η άνοδος της παραγωγής εξασφαλίζει την απεξάρτηση της οικονομίας από δάνεια, ή κεφάλαια των διεθνών αγορών. Αυτό μήπως σημαίνει ότι θα καταντήσουμε οικονομία εντάσεως εργασίας και φθηνιάρικων υπηρεσιών; Κάθε άλλο. Το καθοριστικό στοιχείο της ανάπτυξης οφείλει να είναι η ραγδαία άνοδος της παραγωγικότητας της εργασίας στην ελληνική οικονομία. 

Πώς πετυχαίνεται κάτι τέτοιο; Με επένδυση στην γνώση, την καινοτομία, την έρευνα, την εφαρμογή. Όσο πιο εξειδικευμένο προσωπικό, επιστημονικά και τεχνικά, διαθέτει μια οικονομία, όσο περισσότερο επενδύει στο ολοκληρωμένα κύκλωμα δημόσια εκπαίδευση και δημόσια έρευνα, βασική και εφαρμοσμένη, τόσο πιο καινοτόμα και πρωτοποριακή γίνεται. Αυτό απαιτεί ένα εξαιρετικά ανεπτυγμένο σύστημα εκπαίδευσης με ελεύθερη, δημόσια και δωρεάν πανεπιστημιακή πρόσβαση σε όλους, με υποδομές τέτοιες που να επιτρέπουν την παραγωγή υψηλά εξειδικευμένου επιστημονικού και τεχνικού προσωπικού. Ταυτόχρονα η ανάπτυξη της έρευνας, τόσο εντός της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, όσο και από τα δημόσια ερευνητικά κέντρα θα εξασφαλίζει την πρωτοπορία στην γνώση και στις τεχνολογικές εφαρμογές. 

Σε ποιους τομείς; Η βασική έρευνα δεν μπορεί να έχει φραγμούς, ή όρια, αλλά η εφαρμοσμένη μπορεί να προσανατολιστεί κατά πρώτο λόγο στην αγροτική ανάπτυξη, στο περιβάλλον, στην μεταποιητική αξιοποίηση του μεταλλευτικού και ορυκτού πλούτου που διαθέτει η Ελλάδα, την θάλασσα, εναλλακτικές μορφές ενέργειας, κοκ. Εκεί δηλαδή που διαθέτει αληθινά συγκριτικά πλεονεκτήματα η χώρα μας.

Μπορεί να το πετύχει αυτό η Ελλάδα; Και βέβαια. Αρκεί να ακολουθήσει ένα συγκροτημένο σχέδιο ανάπτυξης έρευνας και τεχνολογίας, να οικοδομήσει τις κατάλληλες υποδομές εκπαίδευσης και έρευνας που αποτελούν χρόνιο αίτημα του επιστημονικού δυναμικού της χώρας, να προσφέρει υψηλές απολαβές στο επιστημονικό και τεχνικό προσωπικό, ειδικά εκείνων των ειδικοτήτων που θέλει κατά προτεραιότητα να αναπτύξει σαν οικονομία και φυσικά διεθνή δικτύωση με την έρευνα σε ολόκληρο τον κόσμο. 

Η Ελλάδα έχει όλα τα προσόντα να γίνει το επίκεντρο της επιστημονικής και ερευνητικής προσπάθειας σε παγκόσμιο επίπεδο αν σκεφτεί κανείς ότι χαρακτηρίζεται από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα ως γεωφυσικό εργαστήριο της φύσης, ότι διαθέτει εξαιρετικές υποδομές για την ανάπτυξη τεχνολογιών αιχμής στις αγροτικές μεθόδους ανάπτυξης σε απόλυτη – όσο αυτό είναι δυνατό – σύμπνοια με το φυσικό περιβάλλον, ότι μπορεί να αποτελέσει το safe heaven για την κοινωνία της πληροφορικής με την ελεύθερη ανάπτυξη ανοιχτού λογισμικού και ασφαλούς παροχής υπηρεσιών, ότι διαθέτει ήδη το επιστημονικό δυναμικό που έχει πρωτοπορήσει σε μια σειρά μηχανικές, χημικές, βιοχημικές, κοκ, εφαρμογές, αλλά οι πατέντες του δεν βρίσκουν καμιά ανταπόκριση. Εξασφαλίζοντας ένα απόλυτα φιλικό περιβάλλον για επιστημονική ανάπτυξη και έρευνα, υψηλές απολαβές και ένα κράτος που ενδιαφέρεται όσο κανένα άλλο για Έρευνα και την Ανάπτυξη, τότε θα αποκτήσουμε μια οικονομία πολύ υψηλής παραγωγικότητας. Άλλωστε, όπως λένε πολλοί, η βασική παραγωγική δύναμη της σύγχρονης παγκόσμιας οικονομίας είναι η γνώση.

Μπορεί κάτι τέτοιο να γίνει εντός ευρωένωσης; Όχι βέβαια. Χρειάζεται η Ελλάδα να αποκτήσει εθνική κυριαρχία και νομισματική κυριαρχία με ταυτόχρονη μονομερή διαγραφή των χρεών της. Θα πρέπει να ξέρουμε ότι το νόμισμα δεν έχει από μόνο του καμιά αξία. Είναι σύμβολο αξίας. Αποτυπώνει δηλαδή την αξία που του δίνει η οικονομία. Αν είναι νόμισμα με παγκόσμια κυκλοφορία με σκοπό να γίνει αποθεματικό και να εκφράσει την τραπεζική και χρηματιστική κυκλοφορία διεθνώς, τότε είναι ένα νόμισμα σαν το ευρώ.

Επιπλέον το ευρώ είναι νόμισμα σταθερής νομισματικής κυκλοφορίας κι έτσι ενώ εκφράζει άριστα την διόγκωση των συναλλαγών με χρέος δεν μπορεί να εκφράσει τις οικονομίες. Όλες τις οικονομίες, ακόμη και τις πιο ισχυρές. Η ευρώ κόβεται και ράβεται ανάλογα με την κυκλοφορία του κεφαλαίου και μάλιστα του δανειακού κεφαλαίου στις αγορές της ευρωζώνης και παγκόσμια. Γι' αυτό και η σταθερότητά του προϋποθέτει μεγάλους όγκους δανεισμού, μεγάλες αγορές χρέους, υπερτροφικές τελικά τράπεζες, χρηματαγορές και επενδυτικά κεφάλαια. Με ένα τέτοιο νόμισμα σε κυκλοφορία καμιά οικονομία δεν μπορεί να γλυτώσει την υπερχρέωση. Ακόμη και η Γερμανική, παρά τα τεράστια εμπορικά της πλεονάσματα. Δεν είναι τυχαίο ότι στα χρόνια του ευρώ η Γερμανική οικονομία υπερδιπλασίασε το δημόσιο χρέος της, ενώ εκτινάχτηκε σε πρωτοφανή επίπεδα το ιδιωτικό χρέος της.

Ακόμη κι αν μας χάριζαν τα χρέη η Ελλάδα θα δημιουργούσε νέα χρέη σε χρόνο dt και θα συνέχιζε να πορεύεται με όρους εσωτερικής υποτίμησης γιατί σε συνθήκες νομισματικής ένωσης μόνο έτσι μπορεί να σταθεροποιηθεί το κοινό νόμισμα. Όταν το νόμισμα, ως σύμβαση, δεν μπορεί να αντιστοιχηθεί στην οικονομία, τότε αναγκαστικά η οικονομία πρέπει να αντιστοιχηθεί στο νόμισμα. Πώς; Με τον μπαλτά, περικόπτοντας ότι δεν αντιστοιχεί στην αξία του κοινού νομίσματος. Περικόπτοντας δηλαδή κόστη στην οικονομία. Πρώτα και κύρια της εργασίας και της παραγωγής. Το εθνικό νόμισμα είναι υποχρεωμένο να αντιστοιχηθεί με τις υλικές αξίες που παράγει η οικονομία που το διαθέτει. Αν οι υλικές αξίες αυξάνουν τότε το εθνικό νόμισμα είναι σταθερό και σίγουρο. Τι είναι υλικές αξίες; Προϊόντα, υπηρεσίες, εισοδήματα, θέσεις εργασίας.

Αν οι υλικές αξίες υστερούν τότε και το νόμισμα ξεφτιλίζεται. Αν η ελληνική οικονομία από την πρώτη κιόλας στιγμή αναπληρώσει την χαμένη αγοραστική δύναμη των λαϊκών νοικοκυριών, οικοδομήσει ανελαστικές συνθήκες και όρους εργασίας που δημιουργούν περιβάλλον υψηλής παραγωγικότητας και επενδύσει στην παραγωγή με βασικό φορέα το δημόσιο, τότε η ανοδική εκτίναξη θα είναι εντυπωσιακή και το νόμισμα θα σταθεροποιηθεί. Επίσης το εθνικό κρατικό νόμισμα δεν χρειάζεται να είναι διεθνές νόμισμα. Η συναλλαγματική αξία με βάση τα ξένα νομίσματα καθορίζεται όχι μόνο από τα εξωτερικά ελλείμματα, αλλά πρωτίστως από την παραγωγικότητα με φυσικούς όρους της ελληνικής οικονομίας. Αν η ελληνική οικονομία βελτιώνει τους όρους εμπορίου – δηλαδή δεν είναι μπάτε σκύλοι αλέστε – και αυξάνει διαρκώς την παραγωγικότητα της εργασίας με νέες καινοτομίες και εφαρμογές στην παραγωγή, τότε το νόμισμά της θα είναι βράχος σταθερότητας.


ΠΗΓΗ: Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 16/12/2012. Το είδα:  Δευτέρα, 17 Δεκεμβρίου 2012, http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_17.html

Τεχνητή «αισιοδοξία»

Τεχνητή «αισιοδοξία»

 

Του Γιώργου Δελαστίκ

 

Παγκόσμια πρω­τοτυπία πρέπει να συνιστά η στάση της συγκυβέρνησης Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη: να πανηγυρίζει επειδή πήρε με… έξι (!) μήνες καθυστέρηση μια δόση δανείου, έχοντας στο μεταξύ «γδάρει» τον ελληνικό λαό κατ' απαίτηση των δανειστών για να της δώσουν την καθυστερούμενη δόση. Στις 28 Ιουνίου έπρεπε να έχουν δώσει ΕΕ και ΔΝΤ τα 34,3 δισ. ευρώ βάσει της δανειακής σύμβασης.

Πριν από τέσσερις μήνες, στις αρχές Σεπτεμβρίου, έπρεπε να έχουν δώσει άλλα 8 δισ. ευρώ και αυτόν τον μήνα έπρεπε να μας έδιναν και την τρίτη δόση – έτσι λέει η σύμβαση που υπέγραψε η κυβέρνηση.

Έχοντας εμπεδώσει όμως βαθιά την αμερικανική παροιμία «Οι ζητιάνοι δεν διαλέγουν», ο πρωθυπουργός αισθάνεται πανευτυχής που «ξεκόλλησε» τα λεφτά από τους Ευρωπαίους, έστω και έξι μήνες αργότερα.

Άρπαξε 10 δισ. ακόμη από τις ελληνικές τράπεζες η κυβέρνηση Σαμαρά μέσω της επαναγοράς ομολόγων προωθώντας τον γερμανικό στόχο του αφελληνισμού του τραπεζικού συστήματος της χώρας μας, αλλά αυτά είναι «ασήμαντες λεπτομέρειες». Δεν επιτρέπεται να αμαυρώνουν τους πρωθυπουργικούς πανηγυρισμούς.

Το κράτος «έφαγε» το… 75% (!) της αξίας των ομολόγων του Δημοσίου που είχαν στην κατοχή τους οι ελληνικές τράπεζες. Μπορεί να μη διακρινόμαστε από κανενός είδους ευαισθησία απέναντι στους τραπεζίτες, αλλά εδώ είμαστε υποχρεωμένοι να ομολογήσουμε ότι έχουμε να κάνουμε με τη… «ληστεία του αιώνα» εις βάρος των τραπεζών, με δράστες τις κυβερνήσεις Παπαδήμου και Σαμαρά. Μόνο οι τέσσερις μεγαλύτεροι τραπεζικοί όμιλοι (Εθνική, Eurobank, Alpha Bank, Πειραιώς) έβαλαν στο «κούρεμα» και στην «επαναγορά» ομόλογα συνολικής αξίας 35,65 δισ. ευρώ και η κυβέρνηση τους «έφαγε» τα… 26,5 δισεκατομμύρια! Ποια συμμορία ληστών έχει κάνει ποτέ τέτοια «μπάζα»; Καμία, ποτέ!

Κυβέρνηση και τραπεζίτες συμφώνησαν βεβαίως να μεταθέσουν στις πλάτες του ελληνικού λαού το σύνολο σχεδόν των ζημιών που υπέστησαν οι τράπεζες, καθώς θα φορτώσουν στο δημόσιο χρέος τα 23,2 δισ. ευρώ που προορίζουν μέχρι στιγμής για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Με τον τρόπο αυτόν οι τράπεζες ως ιδρύματα θα επιβιώσουν. Με δεδομένο όμως ότι αυτά τα 23,2 δισ. ευρώ είναι δάνεια από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ και θα διατεθούν για την αγορά τραπεζικών μετοχών, είναι εξόφθαλμος ο κίνδυνος να χάσουν τις τράπεζες οι Ελληνες τραπεζίτες και μέτοχοι ανά πάσα στιγμή!

Ούτε… 3 (!) δισ. ευρώ δεν άξιζαν συνολικά και οι τέσσερις μαζί προαναφερθέντες τραπεζικοί όμιλοι της Ελλάδας στο χρηματιστήριο την Πέμπτη. Τα 23,2 δισ. της ανακεφαλαιοποίησης αντιπροσωπεύουν… οκτώ (!) φορές την αξία τους. Θα εκμηδενιστεί δηλαδή η ελληνική συμμετοχή στο κεφάλαιο των ελληνικών τραπεζών! Έτσι θα γίνει το πέρασμά τους υπό ξένο έλεγχο, όποια στιγμή το απαιτήσουν οι Γερμανοί. Με το «κούρεμα», την «επαναγορά» και τη χρηματιστηριακή καταβαράθρωση που επακολούθησε, υπολογίζεται ότι οι κάτοχοι μετοχών ελληνικών τραπεζών έχουν χάσει το 95% του κεφαλαίου τους. Δεύτε τελευταίον ασπασμόν…

Πόνος για τις τράπεζες δεν μας έπιασε. Παρουσιάζουμε όμως την οικτρή τους κατάσταση για να αντιληφθεί ο πολύς κόσμος γιατί αποκλείεται εντελώς να αρχίσουν οι τράπεζες να δίνουν δάνεια στον κάθε πικραμένο επαγγελματο­βιο­τέχνη, ιδιώτη ή μικροεπιχειρηματία, όπως νομίζουν όλοι αυτοί έχοντας χάψει το προπαγανδιστικό παραμύθι της κυβέρνησης. Είναι απύθμενη η αφέλεια που επικρατεί. Οι πάντες νομίζουν ότι τώρα που «πήραμε τη δόση» θα συμμετάσχουν κι οι ίδιοι στο πάρτι… μοιράσματος χρημάτων από τις τράπεζες!

Πού θα πάνε τα λεφτά της δόσης των 34,3 δισ. ευρώ; Αυτό ανακοινώθηκε ήδη: τα 16 δισ. στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, τα 11,3 δισ. στην επαναγορά του χρέους και τα υπόλοιπα 7 δισ. ευρώ στην κυβέρνηση για να πληρώσει ληξιπρόθεσμα χρέη της. Μέσα στον Δεκέμβρη λήγουν έντοκα γραμμάτια 3,6 δισ. ευρώ και μέσα στον Ιανουάριο άλλα 4 δισ. ευρώ. Άγνωστο πόσα θα πληρωθούν από τα 7 δισεκατομμύρια της δόσης και πόσα θα αντικατασταθούν με άλλα έντοκα.

Ο Σόιμπλε απαιτεί να πληρωθούν κατά προτεραιότητα οι γερμανικές εταιρείες (πρωτίστως φαρμακοβιομηχανίες) στις οποίες χρωστάει η Ελλάδα. Κάτι πρέπει να πληρωθεί στους φαρμακοποιούς από τον ΕΟΠΥΥ, κάτι στους εργολάβους μεγάλων έργων, κάτι για το εφάπαξ δημοσίων υπαλλήλων. Ποιος θα πρωτοπάρει;

Πιο εύκολο να διαγράψει μονομερώς το δημόσιο χρέος

Τώρα είναι πιο εύκολο να διαγράψει μονομερώς η Ελλάδα το δημόσιο χρέος της!

 

Του Δημήτρη Καζάκη

 

Τώρα που ο κύριος όγκος του δημόσιου χρέους της Ελλάδας είναι προς οργανισμούς και κράτη της ευρωζώνης, γίνεται μια προσπάθεια να πεισθεί ο κόσμος ότι δεν γίνεται τίποτε. Τώρα που μας τύλιξαν σε μια κόλλα χαρτί με αγγλικό δίκαιο και με τους επίσημους μηχανισμούς της ευρωζώνης να ελέγχουν τον κύριο όγκο του χρέους της Ελλάδας, λένε, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε εκτός από το να εκλιπαρούμε για την τύχη μας, ή έστω να διαπραγματευτούμε. Με προσοχή όμως για να μην τους προκαλέσουμε.

Μάλιστα η προπαγάνδα φτάνει σε τέτοιο σημείο αθλιότητας ώστε να ισχυρίζονται ότι ναι μεν πριν μας δέσουν χειροπόδαρα η μονομερής διαγραφή χρέους ήταν δυνατή χωρίς σοβαρά παρατράγουδα, αλλά τώρα, δυστυχώς, δεν μπορεί να γίνει γιατί μας κρατάνε στο χέρι.

Αν τολμήσουμε και προχωρήσουμε σε μονομερή διαγραφή του χρέους θα μας λιανίσουν. Έτσι λένε δεξιοί και αριστεροί δωσίλογοι. Δεν τολμούν βέβαια να απολογηθούν για το εξής απλό: Και τι κάνατε, βρε ρεμπεσκέδες του πολιτικού καναπέ, για να διαγραφεί μονομερώς το χρέος, τότε που υποτίθεται ότι γινόταν; Ποιος ευθύνεται για το ότι καταλήξαμε εδώ; Που ήσασταν όταν φωνάζαμε για μονομερή διαγραφή; Πουθενά. Και τότε τα ίδια μας λέγατε. Τα αποτελέσματα της δικής τους πολιτικής, των δικών τους πολιτικών επιλογών που θέλουν, υποτίθεται, να διαπραγματευτούν το χρέος εντός πλαισίων ευρώ, χρησιμοποιούν σήμερα για να φοβίσουν τον κόσμο και να τον πείσουν ότι είναι αδιανόητο να προχωρήσει η Ελλάδα σε μονομερείς ενέργειες. Ξέρετε τι θα πάθει αν το κάνει; Τα γνωστά. Θα απομονωθεί και θα ισοπεδωθεί. Δηλαδή, τα ίδια και τα ίδια. Την δική τους δολιότητα, αδυναμία και εθελοδουλία μπροστά στα μεγάλα αφεντικά της ευρωζώνης, πασχίζουν να την μετατρέψουν σε κατάσταση του λαού.

Καταρχάς η άγνοια και η ημιμάθεια σκοτώνει. Αυτά που λέγονται για επιλεκτική διαπραγμάτευση και μάλιστα εντός ευρωζώνης είναι κομπογιαννιτισμός. Και μάλιστα άκρως επικίνδυνος στις σημερινές συνθήκες. Δεν βασίζονται σε επιστημονικά δεδομένα, ούτε στην διεθνή εμπειρία. Δεν βασίζονται ούτε καν στην κοινή λογική. Είναι ωραίο να πετάμε μπαρούφες έχοντας πλήρη άγνοια για το τι σημαίνει διαχείριση και διαπραγμάτευση δημόσιου χρέους, αλλά η αλήθεια είναι άλλη. Σήμερα με το να χρωστάμε στους υπερκρατικούς μηχανισμούς και στα κράτη της ευρωζώνης, είναι χειρότερα γι' αυτούς απ' ότι για την ίδια την Ελλάδα. Αρκεί βέβαια η Ελλάδα και ο λαός της να αποφασίσει να τινάξει την μπάνκα στον αέρα. Δεν μας μένει άλλωστε τίποτε άλλο. Αυτό είναι το καινούργιο στοιχείο της σημερινής κατάστασης. Ή τινάζουμε την μπάνκα στον αέρα και μάλιστα μονομερώς, ή μένουμε και μας αλέθει η κρεατομηχανή που έχει τεθεί ήδη σε κίνηση.

Με την δημοσιονομική κατάσταση ακόμη και της Γερμανίας να ακροβατεί, μια άρνηση πληρωμών από την Ελλάδα και ταυτόχρονη αποχώρηση από την ευρωζώνη θα τινάξει τον μηχανισμό στήριξης στον αέρα. Σήμερα μπορεί οι ευρωπαϊκές τράπεζες να διασώθηκαν από τα ελληνικά ομόλογα και από το ελληνικό δημόσιο χρέος, αλλά αυτό φορτώθηκε απευθείας και διαμέσου των μηχανισμών στήριξης στους κρατικούς προϋπολογισμούς των κρατών της ευρωζώνης. Επομένως μια άρνηση πληρωμών από την Ελλάδα θα δυναμιτίσει τους κρατικούς προϋπολογισμούς και θα υπνονομεύσει αποφασιστικά την δημοσιονομική ευστάθεια της ευρωζώνης. Γι' αυτό και τα επιτελεία τους βιάζονται να ξεμπερδεύουν με την Ελλάδα. Πώς; Με την ολοκληρωτική διάλυσή της και την αφομοίωσή της στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία των περιφερειών ως νέο Κόσσοβο, ή μια σειρά νέα Κόσσοβο στην Θράκη, την Δυτ. Μακεδονία, στην Πελοπόννησο, στο Νότιο Αιγαίο και πάει λέγοντας.

Μπορεί να αποτραπεί μια τέτοια εξέλιξη με διαπραγματεύσεις εντός της ευρωζώνης; Η εξέλιξη αυτή έχει ήδη δρομολογηθεί και επομένως κανένα φανταστικό σενάριο διαπραγμάτευσης με τα κράτη και τα επιτελεία της ευρωζώνης δεν μπορεί να το αποτρέψει. Ίσα-ίσα θα κάνει την Ελλάδα και τον λαό της ακόμη πιο ευάλωτο, μιας και κάθε καθυστέρηση, κάθε αναβολή και κάθε μετριοπάθεια στην στάση της ελληνικής πλευράς θα κοστίζει πολύ ακριβά στον ελληνικό λαό και στην χώρα. Οι λογικές που θέλουν συμμαχίες με κράτη του Νότου και κοινά διαπραγματευτικά μέτωπα μέσα στην ευρωζώνη, αγνοούν σκόπιμα ότι μιλάμε για το μεγαλύτερο κρατικομονοπωλιακό καρτέλ στον κόσμο, όπου οι κυβερνήσεις ελέγχονται απόλυτα από τις μεγάλες δυνάμεις της αγοράς. Κάθε αυταπάτη θα στοιχίζει στον ελληνικό λαό, ιδίως από δω και μπρος, σε εκατόμβες νεκρών, ανέργων και εντελώς εξαθλιωμένων ανίκανων να αντιδράσουν. Κάθε διάθεση διαπραγμάτευσης εντός ευρωζώνης θα φέρνει πιο κοντά στην ολοκληρωτική κατάλυση του ελληνικού κράτους προς όφελος της ευρωομοσπονδίας.

 

Τι μπορούμε να κάνουμε;

 

Ειδικά στην κατάσταση που βρισκόμαστε δεν μπορούμε να παίξουμε ένα τέτοιο παιχνίδι. Αντίθετα επιβάλλεται να παίξουμε το χαρτί της επίσημης πτώχευσης ανοιχτά και άκρως απειλητικά για ολόκληρη την ευρωζώνη. Όχι γιατί αυτό θα συνετίσει την Μέρκελ και τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών ώστε να κάνουν παραχωρήσεις, όπως παραμυθιάζονται ορισμένοι, ή όπως θέλουν να παραμυθιάζουν τον κόσμο. Τα επιτελεία της ευρωζώνης ξέρουν πολύ καλά ότι το ευρώ δεν είναι βιώσιμο κρατώντας ανέπαφα τα κράτη μέλη, ιδίως εκείνα υπό διαδικασία χρεοκοπίας. Γι' αυτό και επιδιώκουν την ευρωπαϊκή ομοσπονδία. Επιχειρούν δηλαδή να μετακυλήσουν το πρόβλημα βιωσιμότητας του ευρώ στα κράτη μέλη. Όπως άλλωστε κάνουν ήδη με την "εσωτερική υποτίμηση", η οποία συνίσταται στην εσωτερίκευση σε κάθε οικονομία της ευρωζώνης της κρίσης και της αποδυνάμωσης του κοινού νομίσματος. Κι έτσι αντί να χαθεί το ευρώ, προτιμούν να χαθούν τα κράτη, ιδίως εκείνα που έχουν κριθεί μη βιώσιμα όπως είναι η Ελλάδα. Το τι θα γίνει με τους λαούς, ποσώς τους ενδιαφέρει.

Επομένως, το χαρτί της επίσημης πτώχευσης της Ελλάδας πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να δώσει στην χώρα και τον λαό της το πλεονέκτημα και την θέση ισχύος έναντι των δανειστών του. Τι θα συμβεί σε μια ενδεχόμενη πτώχευση; Ας δούμε την διάρθρωση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας όπως αποτυπώθηκε στα τέλη Σεπτεμβρίου 2012. Από τα 303,5 δις ευρώ που ήταν το συνολικό δημόσιο χρέος της Ελλάδας στις 30/9/2012, τα 136,8 ήταν ομόλογα και έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου. Από αυτά τα 113,9, δηλαδή το 83,2%, είναι ομόλογα εκδοθέντα στην εσωτερική αγορά και βρίσκονται κατά κύριο λόγο στα χέρια της ΕΚΤ και των εγχώριων τραπεζών. Τα 4,3 δις ευρώ, δηλαδή μόλις το 3%, είναι ομόλογα εκδοθέντα στις αγορές του εξωτερικού, ενώ το 18,4, δηλαδή το 13%, είναι βραχυπρόθεσμοι τίτλοι του ελληνικού δημοσίου που κατέχουν πρωτίστως εγχώριες τράπεζες. Τα υπόλοιπα 166,7 δις ευρώ του δημόσιου χρέους είναι δάνεια. Από αυτά τα 148,8 δις ευρώ, δηλαδή το 89,3% του συνόλου, είναι τα δάνεια από τον μηχανισμό στήριξης.

Τι θα συνέβαινε λοιπόν αν η Ελλάδα προχωρούσε εδώ και τώρα σε επίσημη πτώχευση; Αυτό που θα συνέβαινε θα ήταν να μεταφερθεί το 93% του όγκου του δημόσιου χρέους της χώρας στις πλάτες του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης και της ΕΚΤ, καθώς και στις εγχώριες τράπεζες. Όπως καταλαβαίνει ακόμη κι ο πιο αδαής ο χειρισμός των εγχώριων τραπεζών είναι ο πιο απλός καθότι το κράτος μπορεί να τις πάρει στα χέρια του και να σβήσει τα ενεργητικά τους προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος και των πολιτών του, ιδίως των ιδιωτών οφειλετών (κυρίως νοικοκυριά και επιχειρήσεις) που θα ευνοηθούν τα μέγιστα από μια τέτοια κίνηση, η οποία θα έχει σαν συνέπεια το σβήσιμο των οφειλών τους προς τις τράπεζες. Αυτό που λέγεται ότι θα χαθούν οι όποιες καταθέσεις είναι μεγάλο ψέμα, διότι αυτές τις εγγυάται – και οφείλει να τις εγγυάται – όχι η τράπεζα, αλλά το κράτος. Επομένως το κράτος θα εγγυηθεί τις καταθέσεις που δεν έχουν καταφύγει στο εξωτερικό και θα τις αποκαταστήσει γιατί τις έχουν λεηλατήσει οι τράπεζες, ενώ θα επιβάλει έλεγχο στην κίνηση καταθέσεων και κεφαλαίου προς και από το εξωτερικό.

Το υπόλοιπο δημόσιο χρέος που βρίσκεται στα χέρια του μηχανισμού στήριξης και της ΕΚΤ μπορούμε να το αρνηθούμε χωρίς καμιά ουσιαστική συνέπεια για την χώρα μας, αν ταυτόχρονα ανακοινώσουμε την αποχώρησή μας από την ευρωζώνη. Το χρέος αυτό που έχει δημιουργηθεί είναι εσωτερικό χρέος της ευρωζώνης και δεν μπορεί να το διεκδικήσει από την Ελλάδα η ΕΚΤ και ο μηχανισμός στήριξης, παρά μόνο όσο η χώρα μας παραμένει εντός ευρωζώνης. Γι' αυτό και η εφαρμογή του αγγλικού δικαίου στις δανειακές συμβάσεις δίνει την δικαιοδοσία στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (πρώτη σύμβαση δανειακής διευκόλυνσης) και στα δικαστήρια του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου (δεύτερη δανειακή σύμβαση με EFSF). Επίσης τα δάνεια του μηχανισμού δόθηκαν προκειμένου η Ελλάδα να παραμείνει στην ευρωζώνη. Αυτό δεν διαλαλούν σε όλους τους τόνους; Αν λοιπόν η Ελλάδα φύγει από την ευρωζώνη καταγγέλλοντας τους όρους της ως επαχθείς, απεχθείς και καταχρηστικούς σε βάρος της, ιδίως μετά την τροποποίηση των συνθηκών και της προοπτικής της ευρωομοσπονδίας – που σημαίνει κατάλυση του ελληνικού κρατικού μορφώματος και την αντικατάστασή του με ένα άλλο μόρφωμα που δεν βασίζεται ούτε καν τυπικά στην λαϊκή κυριαρχία του ελληνικού λαού – τότε τι θα συμβεί; Η Ελλάδα θα τεθεί αυτοδίκαια εκτός δικαιοδοσίας της ευρωζώνης και των μηχανισμών της και άρα εκτός δικαιοδοσίας των δανειακών συμβάσεων που της επιβλήθηκαν.

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι από μεριάς δημόσιου διεθνούς δικαίου, η άρνηση της Ελλάδας να αναγνωρίσει το χρέος της σήμερα με ταυτόχρονη δική της αποχώρηση από την ευρωζώνη, είναι το ίδιο με το να αποχωρεί από ένα ιδιωτικό κλειστό κλαμπ. Τα χρέη της είναι προς αυτό το κλειστό κλαμπ και πολύ δύσκολα η ΕΚΤ, το EFSF, ή τα κράτη μέλη της ευρωζώνης θα βρουν δικαστήριο εκτός ευρωζώνης που να καταδικάσει την Ελλάδα. Πολύ περισσότερο αν η ίδια η Ελλάδα διεθνοποιήσει την αντιδικία της με την ευρωζώνη, αν δηλαδή μετατρέψει σε διεθνές ζήτημα το καθεστώς που επιχειρήθηκε να επιβληθεί στην χώρα και στον λαό της με αντάλλαγμα τα δάνεια του μηχανισμού στήριξης.

Όλα αυτά υποχρεωτικά πρέπει να έχουν ως αφετηρία δυο θεμελιώδεις θέσεις:

(α) Την διακοπή της λεγόμενης «συνέχειας του κράτους», δηλαδή την σαφή και εμπράγματη δήλωση του ελληνικού λαού ότι ανατρέπει το προηγούμενο απόλυτα διάτρητο και διεφθαρμένο κοινοβουλευτικό καθεστώς για να προχωρήσει στην επανίδρυση του κράτους του με όρους πρωτογενούς δικαίου, το οποίο μπορεί να γίνει από την σκοπιά της δημοκρατίας μόνο με Συντακτική Εθνοσυνέλευση.

(β) Την επίσημη αποκήρυξη και μη αναγνώριση του δημόσιου χρέους ως προϊόν ωμού εκβιασμού, διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα, μυστικής διπλωματίας με σκοπό την κατάλυση του ελληνικού κράτους και την μαζική εξόντωση του ελληνικού λαού, καθώς και την επιβολή καθεστώτος  επίσημης δουλοπαροικίας του χρέους σε βάρος τυπικά ανεξάρτητου κράτους μέλους του ΟΗΕ.

Η στάση αυτή είναι περισσότερο αναγκαία σήμερα που τα 4/5 του δημόσιου χρέους της χώρας εντάσσονται στις διακρατικές σχέσεις της Ελλάδας με τις χώρες του ευρώ. Δεν παίζουν με κράτη, ειδικά όταν αυτά έχουν συγκροτήσει ήδη υπερεθνικό καρτέλ. Η μόνη απάντηση που μπορεί να σταθεί απέναντί τους είναι η καταγγελία του καρτέλ της ευρωζώνης με την αποχώρηση από αυτό και την ταυτόχρονη καταγγελία του δημόσιου χρέους ως παράνομου, όπως ήδη αναφέραμε. Κι όχι μόνο για τους λόγους που έχουμε επισημάνει (μυστικότητα, διαφθορά, απεχθής τρόπος δανεισμού), αλλά και για την επιβολή του καθεστώτος πεονίας στην χώρα. Το τονίζουμε αυτό ιδιαίτερα γιατί αυτό που κάνουν τα κράτη της ευρωζώνης όλο αυτό τον καιρό ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου εναντίον της Ελλάδας με στόχο την μαζική εξόντωση του ελληνικού λαού και την διάλυση της χώρας. Και στο ζήτημα αυτό το μεταπολεμικό διεθνές δίκαιο είναι ιδιαίτερα αυστηρό και παρέχει πολλά όπλα στο απειλούμενο κράτος, αν θέλει βέβαια να τα χρησιμοποιήσει, εναντίον των κρατών που το επιβουλεύονται.

Για τον σκοπό αυτό τα κράτη και τα επιτελεία της ευρωζώνης έχουν καταπατήσει κάθε διεθνή σύμβαση που ορίζει τις καλές σχέσεις ανάμεσα σε κράτη και λαούς. Οι κυβερνήσεις τους έχουν διαπράξει ήδη εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας με τον τρόπο που συμπεριφέρονται στον ελληνικό λαό. Μόνο όπλο νομιμοποίησης μιας τέτοιας συμπεριφοράς που κατάφωρα παραβιάζει από την διακήρυξη των δικαιωμάτων του ΟΗΕ έως του ΟΑΣΕ, είναι η συμμετοχή της Ελλάδας σ' ένα κλαμπ με δικού του κανόνες – κατάφωρα ενάντια σε κάθε δημοκρατικό κανόνα της διεθνούς ζωής, που έχει καταχτηθεί μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Όσο λοιπόν η χώρα βρίσκεται εντός αυτού του ιδιωτικού κλαμπ, είναι αναγκαστικά έρμαιο των κανόνων του που υπερισχύουν έναντι των κανόνων του διεθνούς δικαίου.

Επομένως, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει ο ελληνικός λαός είναι να καταγγείλει την συμμετοχή του στην ευρωζώνη ως κατάφωρα ετεροβαρής και καταστροφική για τον ίδιο και την χώρα του. Έτσι θα μπορεί να απευθυνθεί στη διεθνή κοινότητα με διατυπωμένο κατηγορητήριο εναντίον των κυβερνήσεων του ευρώ που του επέβαλλαν το καθεστώς πεονίας και με την απαίτηση να τιμωρηθούν οι πρωταγωνιστές πολιτικοί και γραφειοκράτες της ευρωζώνης για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας επιδιώκοντας την μαζική εξόντωση του ελληνικού λαού και την κατάλυση του ελληνικού κράτους.

Με τον τρόπο αυτό θα ενισχυθεί η θέση της Ελλάδας στην καταγγελία της εναντίον όλου του δημόσιου χρέους. Η διεθνής πρακτική είναι πολύ πιο ελαστική απέναντι σε ιδιώτες δανειστές, που οι απαιτήσεις τους μπορεί να οδηγούν σε αδιέξοδο ένα κράτος. Όμως απέναντι σε κράτη-δανειστές είναι πολύ πιο αυστηρή. Αυτό έχει πιστοποιηθεί ακόμη κι από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας με αποφάσεις του σχετικά με την Αργεντινή (2007) όπου δικαίωσε ιδιώτη δανειστή, λέγοντας ότι αν επρόκειτο για κράτος δανειστή δεν θα νομολογούσε υπέρ του και θα δικαίωνε το κράτος οφειλέτη.

Επιλεκτική διαπραγμάτευση με κράτη-δανειστές σημαίνει ότι χάνεις τα διαπραγματευτικά σου όπλα με βάση το διεθνές δίκαιο. Χάνεις την δυνατότητα να το μετατρέψεις σε διεθνή υπόθεση (να διεθνοποιήσεις την κατάσταση στην οποία σκόπιμα και δόλια σε οδηγήσανε) και το μετατρέπεις σε διμερή ή πολυμερή διακρατική σχέση, όπου πλέον η έκβαση της διαπραγμάτευσης εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από τις πιέσεις και τους συσχετισμούς δυνάμεις ανάμεσα στα μέρη.

Όπως ακριβώς έγινε με το Κυπριακό. Η άρνηση διεθνοποίησης του Κυπριακού ως διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής ανεξάρτητου κράτους το οδήγησε να σέρνεται για δεκαετίες σε διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα ενδιαφερόμενα κράτη έως ότου εκφυλιστεί και επιβληθεί η λύση του ισχυρού. Δεν μπορούμε να επαναλάβουμε την ίδια τραγική επιλογή. Ιδίως τώρα που απέναντί μας θα έχουμε το Γερμανικό κράτος και όχι απλά τις Γερμανικές τράπεζες.

Στόχος μας θα πρέπει να είναι ευθύς εξαρχής οι μονομερείς καταγγελίες της Ελλάδας να εξετάζονται στα διεθνή φόρα και οργανισμούς (ΟΗΕ, Χάγη, κοκ) όπου οι συσχετισμοί είναι πιο ευνοϊκοί και οι συμμαχίες με κράτη που έχουν υποστεί ανάλογη μεταχείριση, ή είναι σε ανάλογη θέση μπορούν να αποδώσουν περισσότερο.

Επιδίωξή μας θα πρέπει από την πρώτη στιγμή να είναι η ανάδειξη του ελληνικού προβλήματος και η άρνηση του χρέους από μεριάς της χώρας μας, όχι ως ένα απλό πρόβλημα αθέτησης πληρωμών λόγων καταχρηστικών δανειακών πρακτικών, επαχθών, ή απεχθών τρόπων δανεισμού, αλλά ως ένα διεθνές πρόβλημα ανοιχτής επιβουλής εναντίον ενός ανεξάρτητου κράτους από άλλα κράτη με σκοπό την κατοχή και την διάλυσή του με πολιτικά και οικονομικά μέσα. Με αυτή την πρακτική όχι μόνο η Ελλάδα δεν πρόκειται να απομονωθεί, αλλά θα πρωταγωνιστήσει σε ένα νέο διεθνές κίνημα της Καρθαγένης σαν εκείνο των 11 κρατών-οφειλετών της Λατινικής Αμερικής εναντίον των ΗΠΑ στα 1985. Μόνο που αυτή την φορά θα είναι ένα παγκόσμιο κίνημα κρατών και λαών εναντίον του χρέους του διεθνούς τραπεζικού καρτέλ και των υπερεθνικών οργανισμών χρεοκοπίας, όπως είναι το ΔΝΤ και η ΕΕ.

ΠΗΓΗ: Σάββατο, 1 Δεκεμβρίου 2012, http://eleftheri-ellada.blogspot.gr/2012/12/blog-post.html

Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα;

Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα;

 

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

 

Νενικήκαμεν! Η Ελλάδα σώθηκε! Το μαύρο σύννεφο της χρεοκοπίας έφυγε οριστικά από τον γαλανό ουρανό. Είναι να απορεί κανείς που η υπερβολική σεμνότητα εμποδίζει την τρικομματική κυβέρνηση να γκρεμίσει τα τείχη της πόλης και να υποδεχτεί με τιμές Μαραθωνομάχων τον κ. Στουρνάρα και τους συνεργάτες του, που επέστρεψαν θριαμβευτές και τροπαιούχοι από τη μάχη των Βρυξελλών.

Μάχη; Ποια μάχη έδωσαν, αλήθεια; Με ποιους, εναντίον ποίων; Επί ένα μήνα, Γερμανία και ΔΝΤ τσακώνονταν λυσσαλέα για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους κι ο αμέσως ενδιαφερόμενος, η Ελλάδα, δεν τολμούσε να ψελλίσει οποιαδήποτε θέση για το δικό του πρόβλημα. "Δώστε μας τη δόση μας και κάντε ό,τι νομίζετε" ήταν η υπερήφανη στάση αυτής της κυβέρνησης που μετέτρεψε την Ελλάδα σε άφωνο, τρομαγμένο ζητιάνο. "Όταν τσακώνονται στο βάλτο τα βουβάλια, λειώνουν τα βατράχια", ήταν η δικαιολογία που πρόβαλαν ανωνύμως εκπρόσωποι του Μαξίμου. Όντως. Αλλά ποιοι έφεραν τα βουβάλια της Ε.Ε. και του ΔΝΤ στην αυλή μας και ποιοι μετέτρεψαν 11 εκατομμύρια Έλληνες σε απροστάτευτα βατράχια; Απορία, ψάλτου βηξ…

Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει προηγούμενο στην ιστορία των Μπανανιών, όπου μια κυβέρνηση να πανηγυρίζει απλά και μόνο γιατί της έδωσαν τη δόση που της καθυστερούσαν οι πιστωτές της, παραβιάζοντας τη δανειακή σύμβαση που είχαν υπογράψει, παρά το τεράστιο τίμημα που είχε για τον ελληνικό λαό και τα τεράστια κέρδη για τα δικά τους θησαυροφυλάκια. Ουδέποτε τέθηκε πραγματικά ζήτημα μη καταβολής της δόσης, αφού το μόνο αποτέλεσμα θα ήταν η αυτόματη κατάρρευση της τρικομματικής κυβέρνησης. Όλα τα άλλα ήταν παραμύθια της Χαλιμάς, μοχλός εκβιασμού των βουλευτών που κατάπιαν γογγύζοντας τον εξευτελισμό τους, ψηφίζοντας μέσα σε δύο εικοσιτετράωρα 700 σελίδες σκληρότατων μνημονιακών μέτρων, χωρίς καν να προλάβουν να τις διαβάσουν.

Άλλωστε, από τα 34,4 δισ. που θα πάρουμε σε πρώτη φάση (γιατί και η δόση δίνεται σε… δόσεις), τα 23,8 δισ. πάνε στις τράπεζες και από τα υπόλοιπα 10,6 δισ. θα πάει για την αποπληρωμή των δανείων. Σταγόνες στον ωκεανό θα είναι ό,τι θα πάει για μισθούς και συντάξεις.

Ναι, αλλά μαζί μ' αυτά ήρθε και το πακέτο μέτρων (μείωση επιτοκίων, επιμήκυνση, επαναγορά ομολόγων) για τη μείωση του χρέους μας κατά 40 δισ., περίπου 20% του ΑΕΠ, μας υπενθυμίζει η εσωτερική τρόικα. Μάλιστα. Ας υποθέσουμε, για οικονομία της συζήτησης, ότι επαληθεύονται όλες οι προβλέψεις τους- κάτι που θα αποτελούσε πραγματικό θαύμα, δεδομένου ότι όλες οι μέχρι τώρα προβλέψεις τους διαψεύδονται επί τα χείρω.

Σ' αυτή την ιδεατή περίπτωση, το ελληνικό χρέος θα έχει πέσει το 2020 στο124%, δηλαδή όσο περίπου ήταν όταν ο εθνικά υπερήφανος Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωνε από το Καστελόριζο την εθελούσια είσοδό μας στο μνημονιακό κλουβί. Δέκα χρόνια απίστευτων δεινών, μόνο και μόνο για να καταλήξουμε στο σημείο της εκκίνησης. Γιατί λοιπόν δεν κουρεύαμε από την αρχή το χρέος, αλλά έπρεπε πρώτα να το φουσκώσουμε στο 180% για να το επαναφέρουμε στο αρχικό του μέγεθος; Το συμπέρασμα είναι απλούστατο: Το ελληνικό χρέος ήταν απλώς το πρόσχημα για να εξαπολύσει η ελληνική πλουτοκρατία ταξικό πόλεμο στα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας και για να μετατρέψει η Γερμανία ολόκληρη την Ελλάδα σε Ειδική Οικονομική Ζώνη, με μεροκάματα Βουλγαρίας και εργασιακές σχέσεις Μπαγκλαντές.

Το κυριότερο, που επιμελώς αποσιωπά η εσωτερική τρόικα, είναι οι κοινωνικά εξοντωτικοί και εθνικά ταπεινωτικοί όροι του συμβιβασμού των Βρυξελλών. Στην απόφαση γίνεται ρητά λόγος για "ειδική ομάδα παρακολούθησης" του προϋπολογισμού και των ιδιωτικοποιήσεων, πράγμα που σημαίνει ότι οι Γερμανοί και οι ελάσσονες εταίροι τους θα έχουν τον τελευταίο λόγο για το τελευταίο σεντ από τις ελληνικές κρατικές δαπάνες και την εκποίηση του εθνικού πλούτου αντί πινακίου φακής. Παράλληλα, γίνεται λόγος για "ρήτρα αυτόματης διόρθωσης" των δημοσιονομικών παρεκκλίσεων που θα προκύπτουν, δηλαδή για νέα μέτρα, όποτε το αποφασίσουν. Αποτελεί αναίσχυντη ψευδολογία η διαβεβαίωση των κυβερνώντων ότι "δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα", τη στιγμή που ήδη ετοιμάζουν το πρώτο, δυσβάσταχτο πακέτο νέων μέτρων με το εξοντωτικό φορολογικό πακέτο, που καταργεί το αφορολόγητο των 5.000 ευρώ και δίνει τη χαριστική βολή στους μικροϊδιοκτήτες ακινήτων.

Όσο για την περίφημη βιωσιμότητα του χρέους, το μπρα ντε φερ μεταξύ Γερμανίας και Αμερικής έληξε με νίκη της πρώτης. Η Μέρκελ πέτυχε αυτό που ήθελε, ότι δεν θα υπάρξει μερική διαγραφή του χρέους του δημοσίου τομέα μέχρι τις γερμανικές εκλογές- μετά, βλέπουμε. Η σύνοδος των Βρυξελλών επιβεβαίωσε την καταθλιπτική γερμανική ηγεμονία μέσα στην Ε.Ε., διαψεύδοντας όσους φαντασιώνονταν κάποιο "μέτωπο του Νότου", ενδεχομένως με τη συμμετοχή της Γαλλίας και με υπόρρητη στήριξη της Αμερικής. Η σκληρή αλήθεια αποδεικνύει ότι κάθαρση στην ελληνική τραγωδία μέσα στην ευρωζώνη απλούστατα δεν υπάρχει και ότι οι λαϊκές δυνάμεις είναι υποχρεωμένες να παλέψουν για τη λυτρωτική ανατροπή πρώτα απ' όλα στο εθνικό επίπεδο.

Ακόμα χειρότερα, η Αριστερά δεν μπορεί να προσμένει λύση με τις πλάτες της Αμερικής και του ΔΝΤ, όπως φαίνεται ότι φαντάζονται ορισμένοι εκπρόσωποί της, οι οποίοι μάλιστα υιοθετούν με τη μεγαλύτερη ευκολία συνθήματα τύπου "νέο σχέδιο Μάρσαλ", που μέχρι χθες θα προκαλούσαν ανατριχίλα σε κάθε αριστερό αγωνιστή. Το κυριότερο, η απολύτως προβλέψιμη εξέλιξη στο Eurogroup διαμηνύει πόσο άγονη είναι η λογική που εναποθέτει τις ελπίδες για μια "αριστερή κυβέρνηση" σε κάποιο "ξαφνικό ατύχημα" των κυρίαρχων κύκλων, που θα φέρει την εξουσία στο πιάτο μας, σαν ώριμο φρούτο. Άλλη μια φορά, δεν υπάρχει αδιέξοδη κατάσταση για το σύστημα, αν ο λαός και οι πολιτικές δυνάμεις που επιδιώκουν να τον εκφράσουν δεν οδηγήσουν το σύστημα σε αδιέξοδο, με τις μεγάλης κλίμακας αγωνιστικές και πολιτικές πρωτοβουλίες, που δυστυχώς δεν φαίνονται αυτή τη στιγμή στον ορίζοντα.

ΔΟΣΟΛΟΓΙΕΣ ΨΕΥΔΟΛΟΓΙΩΝ, ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ & ΦΕΝΑΚΙΣΜΩΝ

ΔΟΣΟΛΟΓΙΕΣ ΨΕΥΔΟΛΟΓΙΩΝ, ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΦΕΝΑΚΙΣΜΩΝ

 

Του Βασίλη Μακρή

 

Κατά την πρόσφατη σύνοδο του Eurogroup που έληξε τις πρώτες πρωινές ώρες της Τρίτης 27 Νοεμβρίου 2012, αποφασίστηκε να χορηγηθούν 43,7 δισ. ευρώ σε 4 δόσεις στην Ελληνική κυβέρνηση. Αμέσως μετά ο Έλληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς προέβη σε διθυραμβικές δηλώσεις έμπλεες γραικυλίζουσας αλαζονείας. Κοντά σ' αυτόν συναγωνίστηκαν και συναγωνίζονται σε ασκήσεις παρόμοιου φενακισμού οι δημοσιογράφοι των φιλομνημονιακών και διαπλεκομένων Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης.

Ας ανατρέξουμε όμως στην πεζή πραγματικότητα και την αδυσώπητη στυγνότητα της πρόσφατης απόφασης/συμφωνίας του Eurogroup της 27/11/2012. Ουσιαστικά η απόφαση αυτή χαρακτηρίζεται από ολοσχερή απουσία οποιασδήποτε αναφοράς σε αναπτυξιακή προοπτική, εισάγει τις ετεροχρονισμένες / καθυστερημένες δόσεις, κατοχυρώνει και de jure την τήρηση και τροφοδοσία δεσμευμένου Ειδικού Λογαριασμού στην Τράπεζα της Ελλάδος για την αποπληρωμή του ελληνικού δημόσιου χρέους, ενώ δεν διασφαλίζει την αποφυγή του κινδύνου νέου «κουρέματος των Ασφαλιστικών Ταμείων και των Ελλήνων μικροομολογιούχων. Οι λεκτικές ασάφειες, οι εκτεχνικευμένες αοριστίες, οι προαπαιτούμενες παγίδες, οι «γκρίζες» ζώνες  «δένουν χειροπόδαρα» την ούτως ή άλλως εθελόδουλη ελληνική κυβέρνηση.   

 

(Α) ΕΠΑΝΑΓΟΡΑ ΟΜΟΛΟΓΩΝ

 

Η Ελληνική κυβέρνηση θα αγοράσει στο 35% της αρχικής τους αξίας ομόλογα συνολικού ύψους 62,4 δισ. ευρώ από ιδιώτες ομολογιούχους. Βάσει της απόφασης του Eurogroup το Ελληνικό Δημόσιο εξαγγέλλει την προσφορά του που διαμορφώνεται στα 35 cents ανά ένα ευρώ ονομαστικής αξίας. Οι 17 υπουργοί Οικονομικών του Eurogroup μαζί με την E.K.T.  και το Δ.Ν.Τ. αποφάσισαν ότι η τιμή της επαναγοράς αυτών των ομολόγων να μην υπερβαίνει αυτήν του κλεισίματος των αγορών της Παρασκευής 23 Νοεμβρίου 2012. Εδώ όμως η απόφαση αυτή είναι τελείως διάτρητη για τους κατωτέρω λόγους:

1. Ενώ για την επαναγορά αυτή απαιτούνται περίπου 22 δισ. ευρώ (0,35 χ 62,4 δισ. =21,84 δισ. ευρώ), δεν ορίζεται από πουθενά πού θα βρεθούν τα χρήματα αυτά. Θα συναφθεί νέα δανειακή σύμβαση; Και εάν ναι, τότε υπό ποιους όρους; Σημειώνεται ότι στόχος είναι η εξοικονόμηση 41 δισ. ευρώ για το Ελληνικό Δημόσιο.

2. Γίνεται δημόσια εξαγγελία επαναγοράς ομολόγων από το Ελληνικό Δημόσιο σε συνθήκες πλήρως ελεύθερης αγοράς και η πρόθεση αυτή γνωστοποιείται εκ των προτέρων στους  κατόχους των ομολόγων αυτών που ήδη έχουν σταθμίσει τις κερδοφόρες τοποθετήσεις τους. Το ερώτημα είναι «η πρακτική αυτή δεν οδηγεί στην αύξηση της τιμής των ομολόγων αυτών»  και επομένως στην δραστική μείωση του ποσού που προσδοκούσαν και στόχευαν να εισπράξουν οι υπεύθυνοι του Ελληνικού Δημοσίου;

3. Ποιος είναι τόσο ολιγόφρων και αμβλύνους από τους ιδιώτες ομολογιούχους, ώστε να πουλήσει (ομόλογα) στις τιμές κλεισίματος της 23/11/2012, αφού υπάρχει η (έως σίγουρη) δυνατότητα των γνωστών κερδοσκοπικών hedge funds να προσφέρουν ελκυστικότερη προσφορά από αυτήν του Ελληνικού Δημοσίου;

4. Ποιος εγγυάται πλέον ότι οι νέοι κάτοχοι (κερδοσκοπικά hedge funds) των ομολόγων αυτών δεν θα ενάγουν το Ελληνικό Δημόσιο ενώπιον  αμερικανικών ή αγγλικών δικαστηρίων, απαιτώντας την αποπληρωμή τους στην αρχική τους ονομαστική αξία διότι σε αντίστοιχη αδυναμία του Ελληνικού Δημοσίου θα προβούν σε κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων;

(Β)    ΔΙΟΡΘΩΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

 

 Η απόφαση του Eurogroup στοχεύει να φτάσει η μείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους στο 124 % του Α.Ε.Π. το 2020. Για  να πραγματοποιηθεί όμως ο στόχος αυτός θα πρέπει διαρκώς να αυξάνεται το Α.Ε.Π. διαρκώς μέχρι και το 2020 και αντίστοιχα να μειώνεται το ελληνικό δημόσιο χρέος. Σημειώνεται εδώ ότι η «διαχειρισιμότητα» του δημοσίου χρέους εκφράζεται ως ο αριθμητικός λόγος 

(ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ / ΑΕΠ) Χ 100.

Για να είναι επομένως διαχερίσιμο το ελληνικό δημόσιο χρέος θα πρέπει να μειώνεται διαρκώς σε απόλυτες τιμές ο αριθμητής και να αυξάνεται διαρκώς ο παρονομαστής. Έτσι βάσει των υπολογισμών θα πρέπει να μειωθεί το ελληνικό δημόσιο χρέος κατά 40 δισ. ευρώ και κατά την ίδια χρονική περίοδο το ΑΕΠ να αυξάνεται κατά 50 δισ. ευρώ. Και όλα αυτά κατά το χρονικό διάστημα 2013-2020. Ας σημειωθεί εδώ ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος με τους ρυθμούς που «τρέχει» πρόκειται να αγγίξει σύντομα το 190 % περίπου του ΑΕΠ. Αυτός όμως ο στόχος είναι ολοσχερώς αδύνατον να επιτευχθεί αφού οι κρατούντες του Ελληνικού Δημοσίου με την υφεσιογόνο οικονομική πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης που εφαρμόζουν ελέω τρόικας, μειώνουν δραστικά και δραματικά μισθούς, συντάξεις   και οδηγούν σε απαξίωση τον κόσμο της εργασίας, και σε αποθάρρυνση της οποιασδήποτε υγιούς επιχειρηματικότητας.

 

(Γ)  ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΓΕΝΩΝ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΩΝ

 

Οι 17 υπουργοί Οικονομικών του Eurogroup στο πλαίσιο της επιτευχθείσης απόφασης συμφώνησαν σαφώς ότι εάν σχηματισθούν πρωτογενή πλεονάσματα (κατά την διαχειριστική χρήση εκάστου προϋπολογισμού), αυτά θα διοχετεύονται στα βαλάντια των δανειστών. Για ανάπτυξη ούτε συζήτηση! Τότε και μόνον τότε όταν το πρωτογενές πλεόνασμα ξεπεράσει το 4,5 % του ΑΕΠ , θα καταστεί δυνατόν να χρηματοδοτηθεί η κοινωνική και αναπτυξιακή πολιτική και μάλιστα και αυτό υπό προϋποθέσεις: μόνον το 70 % του πρωτογενούς πλεονάσματος θα οδεύει για κοινωνικούς και αναπτυξιακούς στόχους. Η ΠΛΗΡΗΣ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ. !!!

 

(Δ) ΕΙΔΙΚΟΣ ΔΕΣΜΕΥΜΕΝΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΤτΕ.

 

Και de jure ισχύει η απόφαση του Eurogroup για τήρηση και τροφοδοσία του Ειδικού Λογαριασμού στην ιδιωτικών και άδηλων συμφερόντων ΤτΕ. Σε αυτόν τον λογαριασμό το Ελληνικό Δημόσιο θα καταθέτει υποχρεωτικώς και εξαναγκαστικώς όλα τα έσοδα των ιδιωτικοποιήσεων, όλα τα χρήματα των…μελλοντικών πρωτογενών πλεονασμάτων. Για πρωτογενή πλεονάσματα της τάξεως έως 4,5 % το Ελληνικό Δημόσιο θα καταθέτει στον Ειδικό Λογαριασμό της ΤτΕ το 100 % των χρημάτων. Για πρωτογενή πλεονάσματα άνω του 4,5 % του ΑΕΠ το Ελληνικό Δημόσιο θα καταθέτει το 30 % των χρημάτων. Το υπόλοιπο 70 % θα επιτρέπεται να πηγαίνει για την κοινωνία και την ανάπτυξη !!! Η ΟΛΟΣΧΕΡΗΣ ΠΟΔΗΓΕΤΗΣΗ

(Ε) ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΣΕ ΟΡΟΥΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

 

Σε όλο το κείμενο της απόφασης / συμφωνίας του Eurogroup της 27ης Νοεμβρίου 2012 δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά σε κανέναν όρο ανάπτυξης. Τόσο κραυγαλέα είναι αυτή η απουσία, ώστε και στην ηλεκτρονική έκδοση του "Guardian" τονίζεται ότι είναι όλως ανησυχητική  η μη αναφορά στο θεμελιώδες πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας: την ανάπτυξη. Παραθέτουμε και τον αντίστοιχο σύνδεσμο:

http://www.guardian.co.uk/business/economics-blog/2012/nov/27/greek-bailout-deal-should-work-for-now. Τίτλος δημοσιεύματος: "Greek bailout deal is a classic fudge – but should work for now"

 

(Στ) ΟΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ

 

Όπως είναι γνωστό οι 17 υπ. ΟΙΚ. Αποφάσισαν την κατάτμηση της δόσης των 43,7 δισ. ευρώ σε 4 δόσεις. Μία κρίσιμη στις 13/12/2012 ύψους 34,4 δισ. ευρώ και τρεις συνολικού ύψους 9,3 δισ. ευρώ που θα εκταμιευθούν το πρώτο τρίμηνο του 2013. Για να γίνει όμως αυτή η εκταμίευση των δόσεων θα πρέπει κάθε φορά να πραγματοποιείται η πιστοποίηση της τήρησης των προαπαιτούμενων και προϋποθέσεων που έχουν διαταχθεί από την τρόικα εξωτερικού. Εάν ο έλεγχος και η πιστοποίηση επαληθεύσουν και την παραμικρή απόκλιση  από τα υποσχεθέντα, τότε θα λαμβάνονται επιπρόσθετα ισοδύναμα μέτρα. ΑΝΤΙΛΑΪΚΑ ΚΑΙ ΕΙΔΕΧΘΗ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ.

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

 

Η υποτέλεια της Ελληνικής τρικομματικής κυβέρνησης στους ξένους δανειστές και ιδίως στο κυρίαρχο γερμανικό μπλοκ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οδηγείται σε μια νέα ποιοτική φάση οδυνηρής όξυνσης. Οι «έσω» κρατούντες με την πλήρη εθελοδουλεία τους στην Γερμανίδα καγκελάριο Α. Μέρκελ και τη νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία τους  στα προτάγματα του κερδοσκοπικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, οδηγούν την αγαπημένη μας πατρίδα τόσο de facto όσο και de jure στην απώλεια της κυριαρχικής της αυτοτέλειας. Ο εργαζόμενος λαός οδηγείται στην απόλυτη εξαθλίωση, η εναπομείνασα οικονομία εξαχνούται στην πλήρη ανυπαρξία, η ανεργία καλπάζει με αυξητική δραματικότητα, ο κοινωνικός ιστός της χώρας αποσαθρώνεται, το αγαθό της Δημόσιας Υγείας καθίσταται είδος προς εξαφάνιση, οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας κινδυνεύουν να απωλέσουν την επιχειρησιακή τους δεξιότητα, αφού τους αποστερείται η διάθεση των ζωτικών κονδυλίων για την λειτουργική τους υπόσταση, η Παιδεία έχει προ πολλού εισέλθει σε αποτρόπαια αντιπνευματικά ερέβη, ο ανθός της ελληνικής μορφωμένης νεολαίας οδηγείται στην οδυνηρή μετανάστευση με ολέθριες συνέπειες για την χώρα μας, αφού πλέον αρχίζει και σημειώνεται μεγάλη απώλεια τεχνογνωσίας και εξασθένηση του επιστημονικού δυναμικού της πατρίδας μας.

Λόγω της νεοφιλελεύθερης επιθετικής εισβολής, η πατρίδα μας οδηγείται σε ένα καινοφανές μοντέλο κοινωνικής ερημοποίησης στο πλαίσιο του οποίου κάθε έννοια ακόμη και εκκοσμικευμένου ανθρωπισμού χάνει πλέον και την παραμικρή υπόστασή της. Έχει όμως δυστυχώς υποσκαφθεί θανάσιμα η εσωτερική πνευματική θωράκιση του ελληνικού λαού τόσο ατομικά όσο και συλλογικά. Και αυτή η εξ αντικειμένου πνευματική υπονόμευση εκτρέφει την έλλειψη αγωνιστικότητας και διαβρώνει το αντιστασιακό ήθος όλων μας. Ο Ελληνικός λαός καθημαγμένος πλέον δεν ελπίζει ούτε και στους επερχόμενους εξουσιαστές του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί και το σχήμα αυτό κινείται εντός των ορίων της αλλοτριωτικής συστημικής δυναμικής. Ήδη και ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για «αποφυγή μονομερών ενεργειών» και «αποδοχή-αναγνώριση του δημόσιου χρέους»

http://anti-ntp.net/2012/11/%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B1-%CF%83%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%B1-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%AE%CF%82-%CE%B5%CE%BD%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B5%CE%B9/ (Δηλώσεις Γ. Μπαλάφα στο MEGA στην εκπομπή «ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΩΡΑ MEGA»). Περιττό να αναφερθούμε και στις δηλώσεις για «νερό στο κρασί» του φιλόδοξου και επερχόμενου «τσάρου» επί των Οικονομικών Γ. Δραγασάκη.

Απέναντι σε αυτό το διαμορφούμενο πολιτικό τοπίου ζόφου, μόνη μας ελπίδα είναι η πνευματική νηφαλιότητα, η αποφασιστική εγρήγορση, η συλλογική απείθεια και η γενικευμένη ανυπακοή στην απειλούσα προσωπική μας εκμηδένιση ΑΠ' ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ.

 

Βασίλης Π. Μακρής, 29-11-2012