Διάλογος ή βαρβαρότητα;

 

Προς την Google  (Ανοιχτή αναφορά)

 

Του παπα Ηλία Υφαντή

 

Αξιότιμοι κύριοι

Ποιοι και με ποια κριτήρια προβαίνουν σ' αυτές τις ενέργειες;

Δεν καταδέχονται να μας πληροφορήσουν ούτε για το ένα ούτε για το άλλο. Ή λένε αόριστα ότι παρατηρήθηκε κάποια «ύποπτη δραστηριότητα».

Το μπλογκ μου και το ιμέηλ μου είναι επώνυμα και όχι ανώνυμα. Οπότε είμαι στη διάθεση του οποιουδήποτε, εφόσον τον έβλαψα, να προσδιορίσει την εναντίον μου κατηγορία και να ασκήσει εναντίον μου τις νόμιμες διαδικασίες.

Γεγονός που σημαίνει ότι η υποτιθέμενη «ύποπτη δραστηριότητα» σχετίζεται με τους αξιότιμους αυτούς κυρίους και όχι, βέβαια, με εμένα και το μπλογκ και το ιμέηλ μου.

Αξιότιμοι κύριοι

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν αναγάγει το διάλογο σε ύψιστη τέχνη. Και, οδήγησαν την ανθρώπινη σκέψη στις έσχατες αλήθειες. Κι όχι μόνο από πνευματικής και ηθικής απόψεως, αλλά και καθαρά επιστημονικής. Παρόλη την έλλειψη τεχνικής υποδομής…

Αυτούς, οι οποίοι δεν είχαν καλλιεργήσει τη σκέψη τους και δεν γνώριζαν την τέχνη του λόγου και του διαλόγου τους ονόμαζαν, σε αντίθεση με του Έλληνες, βαρβάρους.

Και ο χώρος του ιντερνέτ είναι, εκτός των άλλων, ένας κατεξοχήν χώρος διαλόγου. Και,  σαφέστατα, διακρίνονται στο χώρο αυτό, εκείνοι, που διαλέγονται από αυτούς, που βαρβαρίζουν. Αυτοί, που αντιπαραθέτουν και αντιπαραβάλλουν ιδέες και επιχειρήματα σε αντίθεση με τους άλλους, που ανοητολογούν ή εκτρέπονται σε ύβρεις. Όμως…

Το αποκορύφωμα της βαρβαρότητας, στο χώρο του ιντερνέτ,  είναι η-συχνά παρατηρούμενη-τακτική εκείνων, που ανίκανοι να αντιπαραβάλουν επιχειρήματα στην επιχειρηματολογία των άλλων, επιβάλλουν το φίμωτρο.

Βαρβαρότητα που στη σύγχρονη γλώσσα ακούει στο όνομα φασισμός.

Ο Χίτλερ έλεγε: «Έχουμε πολλούς τρόπους να εξουδετερώνουμε αυτούς, που μπαίνουν εμπόδιο στα σχέδιά μας»!

Και ασφαλώς, ανάμεσα σ' αυτούς τους τρόπους, δεν συμπεριλάμβανε το διάλογο και την επιχειρηματολογία. Εννοούσε πρώτιστα, τη φυλακή, τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, τις θανατικές εκτελέσεις και τις δολοφονίες.

Και ακριβώς δολοφονία είναι η κατάργηση ενός μπλογκ  ή ενός ιμέηλ από κάποιους ανώνυμους κυρίους, που «χτυπάνε», εν ονόματι της οποιασδήποτε, πέρα από κάθε λογική και συνείδηση, αναιτιολόγητης και αμοραλιστικής τους επιλογής.

Θέλω να πιστεύω ότι επιλογή της Goglee-σε αντίθεση με τους «κυρίους» αυτούς- είναι ο διάλογος και όχι η βαρβαρότητα. Με όλες της εκφάνσεις και προεκτάσεις της….

Σε βάρος της επιβίωσης των λαών και των πολιτισμών τους.

 

                                 Με τιμή

                    Παπα-Ηλίας Υφαντής

 

http://papailiasyfantis.wordpress.com

e-mail:  papailiasyfantis11@gmail.com

 

ΥΓ. Θερμή παράκληση σε όσους γνωρίζουν αγγλικά και θέλουν να μεταφράσουν το διάβημά μου και να το αποστείλουν στη διεύθυνση της Google.

                 Ευχαριστώ

                 Παπα-Ηλίας, 21-6-2010

Ποιος αυτοσεβασμός;

 

(ανοιχτή επιστολή προς τον Υπουργό της Δικαιοσύνης)

 

Του παπα Ηλία Υφαντή

 

Πριν από δύο μήνες περίπου σας ακούσαμε να λέτε σχετικά με απόφαση κάποιων δικαστικών λειτουργών: «Κανέναν δεν μπορώ να υποχρεώσω σε αυτοσεβασμό!…»

Αλλά προκύπτει το εύλογο και ευνόητο ερώτημα:

Οι πολιτικοί έχουν αυτοσεβασμό; Και, πιο πέρα, σεβασμό προς τη δικαιοσύνη; Ή μήπως είναι οι πρώτοι διδάξαντες τον αμοραλισμό!

Πριν από δύο περίπου χρόνια πρωθυπουργός και υπουργοί συνελήφθησαν να «αγνοούν» ότι το νόμιμο δεν είναι και ηθικό.

Η πραγματικότητα όμως φωνάζει ότι η «άγνοια» αυτή δεν ήταν περιστασιακή. Αλλά θεμελιώδες δόγμα για την πλειοψηφία των πολιτικών.

Δεδομένου ότι η νομιμότητά τους-στη συντριπτική της πλειονότητα-βρίσκεται σε διάσταση και σύγκρουση, όχι μόνο με την ηθική και τη δικαιοσύνη, αλλά και με τη στοιχειώδη λογική.

Οι βουλευτικές πλειοψηφίες, που ψήφισαν, για παράδειγμα, τους νόμους περί βουλευτικής ασυλίας και…ανευθυνότητας των υπουργών μπορούν να έχουν την παραμικρή, έστω, σχέση με τη δικαιοσύνη;

Δεν ήταν οι νόμοι αυτοί εγκλήματα εκ προμελέτης; Δεν ήταν σαν να έλεγαν εις εαυτούς και αλλήλους οι νομοθέτες: Κλέψτε, αρπάξτε, ληστέψτε! Μην αφήσετε πέτρα πάνω στην πέτρα! Γιατί, για ο, τι κι αν κάνετε, προνοήσαμε να αμνηστευτείτε!…..

Και δεν καταργείται, με τα απροκαλύπτως προκλητικά αυτά νομικά τερατουργήματα, πέρα απ' τη δικαιοσύνη, και η στοιχειώδης λογική;

Όπως, για παράδειγμα, στην περίπτωση των παραγραφών.

Και ερωτάται:

Μήπως τα πάσης φύσεως κλοπιμαία, μετά παρέλευση κάποιου-παμπονήρως θεσπισθέντος χρονικού διαστήματος- παύουν να είναι κλοπιμαία; Και, κατά κάποιο τρόπο, μπορούν να θεωρούνται, του λοιπού, ιερά και απαραβίαστα!…

Και, ως εκ τούτου οι κλέφτες, μαζί με τα προϊόντα της λείας τους, μπορούν συνακόλουθα να απενοχοποιούνται; Και να παίρνουν διαβατήριο για να γράψουν καινούργιες σελίδες δόξας!…

Και αντ' αυτών να τιμωρούνται οι μικροσυνταξιούχοι και οι φτωχοϋπάλληλοι, των οποίων πετσοκόβεται ο μισθός και η σύνταξη! Προκειμένου να γεμίζουν τα οικονομικά βάραθρα, που δημιουργούν στο δημόσιο κορβανά οι ληστείες και οι απάτες των γαλαζοαίματων χρυσοκανθάρων!

Και το κωμικοτραγικό είναι πως, παρόλα αυτά, γίνεται, φορτικά, λόγος και περί ευνομίας…

Που σημαίνει δυοίν θάτερον: Ή ότι αγνοούν παντελώς το νόημά της ευνομίας ή ότι προσθέτουν μία ακόμη διαστρέβλωση και απάτη. Για να παραπλανούν τα αφελή κοπάδια των ψηφοφόρων τους…

Για να μεθοδεύεται, έτσι, de facto και de jure, ο εθισμός της κοινωνίας σε αυτό, που ο Νίτσε ονόμαζε μεταξίωση των αξιών. Στη μετάλλαξη, δηλαδή του περί δικαίου και κοινής λογικής αισθήματος.

Ενώ, αν υπήρχε και ίχνος, έστω, δικαιοσύνης και φιλότιμου θα 'πρεπε, όλοι αυτοί, που καθ' οιονδήποτε τρόπο ζημιώνουν το κοινωνικό σύνολο να υποχρεούνται στην επιστροφή των υπεξαιρεθέντων, μέχρι τρίτης και τετάρτης γενεάς. Και, μάλιστα, μέχρι το τελευταίο ευρώ.

Και, όχι-πέρα από κάθε λογική και συνείδηση-να λαφυραγωγείται και να αφαιμάσσεται, για χάρη τους, και για γενεές γενεών, ο φτωχός λαός.

Ενώ οι ίδιοι να υποχρεώνονται να ζούνε με την κατώτερη των συντάξεων (όπως η αγροτική), που θεσμοθετούν για το λαό. Για να αποκτούν εμπειρία, όχι μόνο αυτοί, αλλά και όλοι οι επίδοξοι μιμητές τους, για το ποιόν της απάνθρωπης νομιμότητάς τους…

Και να κατανοούν τι σημαίνει αυτοσεβασμός και αλληλοσεβασμός και δικαιοσύνη…

Δυστυχώς όμως, αντ' αυτού, εν ονόματι των νομοθετικών τους τερατουργημάτων, συνεχίζουν, όχι να παίρνουν, αλλά να δίνουν μαθήματα.

Και μάλιστα, κατά κανόνα, αμοραλισμού και του παραλογισμού….

 

Με τιμή

 

Παπα-Ηλίας Υφαντής, 9-6-2010

 

http://papailiasyfantis.blogspot.com

http://papailiasyfantis.wordpress.com

e-mail: papailiasyfantis@gmail.com

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

 

Η ΕΘΝΟΦΟΒΙΚΟΤΗΤΑ, Η…ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ «ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛ»

 

 Από την Ανεξάρτητη Συνεργασία Καθηγητών Ν. Ροδόπης  

 

Αναμφίβολα το προσωπικό δικαίωμα του καθενός στον εθνομηδενισμό και την ελληνοφοβικότητα είναι απολύτως σεβαστό. Επειδή ωστόσο τόσο εσείς, όσο και το επιτελείο των συνεργατών σας τυγχάνει (ακόμη) να πληρώνεστε από τον ελληνικό λαό, είστε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ υποχρεωμένοι να μάθετε κάποια στιγμή να σέβεστε την Ιστορία του και τους Νεκρούς του, Ως εκ τούτου, η επιλογή θέματος Πανελλαδικών Εξετάσεων που γεννά θετικούς συνειρμούς υπέρ ενός σεσημασμένου φασίστα, διακεκριμένου δασκάλου της γενοκτονίας και (συμπτωματικώς) σφαγέα και των προγόνων μας και μάλιστα ακριβώς τη μέρα που έχει θεσμοθετηθεί (εδώ και 16 χρόνια) από την Ελληνική Βουλή ως Ημέρα Μνήμης των εκατοντάδων χιλιάδων θυμάτων του στον (κάποτε) ελληνικό Πόντο, θεωρούμε ότι προσβάλλει όχι μόνο τη νοημοσύνη μας, αλλά ολόκληρη την ύπαρξή μας.

      Και βεβαίως, θα ξεκαθαρίσουμε ότι ούτε τη λογοτεχνία δαιμονοποιούμε, ούτε λογοκρισίες επιθυμούμε, ούτε την…ποινικοποίηση της απλής αναφοράς του ονόματος του Μουσταφά Κεμάλ προτείνουμε. Το πρόβλημα δεν είναι το κείμενο του Ιωάννου καθ' αυτό (που ίσως από μόνο του να μην έχει πράγματι κάτι το μεμπτό). Το πρόβλημα, επαναλαμβάνουμε, έγκειται στον βαθύτατα αρνητικό συμβολισμό της επιλογής του, σε συνδυασμό ασφαλώς με την έλλειψη εθνικής αυτογνωσίας και ιστορικής αυτοσυνειδησίας, η οποία είναι γνήσιο προϊόν του αποχρωματισμένου και καθημαγμένου δημόσιου σχολείου που ονειρεύεστε (φρόντισαν βέβαια γι' αυτό και οι προκάτοχοί σας) και η οποία σας επιτρέπει να χρησιμοποιείτε σήμερα το όνομα του φασίστα γενοκτόνου, ανήμερα της μνήμης των θυμάτων του, και να μην ξεσηκώνονται και οι πέτρες! Τη στιγμή που έχουμε προγράμματα για τη διδασκαλία του Ολοκαυτώματος, ανήμερα 19ης Μαΐου χωρίς αιδώ και χωρίς αποστροφή κάποιοι έχουν το απύθμενο θράσος να μας μιλούν για τον δολοφόνο Μουσταφά Κεμάλ και το (ούτως ή άλλως αμφισβητούμενο) εν Θεσσαλονίκη σπίτι του. 

    Αξιότιμη κυρία Υπουργέ

    Δεν θα σχολιάσουμε κατά τη συγκεκριμένη στιγμή τις πολιτικές προσεγγίσεις της κυβέρνησής σας! Δεν θα σχολιάσουμε και το ότι πριν αλέκτωρ λαλήση, πριν καν προλάβει δηλαδή να στεγνώσει το μελάνι από τις υπογραφές σας με την Τουρκάλα ομόλογό σας για "κοινή προσέγγιση, ώστε να μειωθεί η εχθρότητα και οι επιθετικοί χαρακτηρισμοί", εσείς μας εμφανίσατε ως…«πεσκέσι» τον διαβόητο σφαγέα! Δεν μας ενδιαφέρουν ούτε και οι ιδεοληπτικές νευρώσεις, ούτε και οι νεοταξίτικες διασυνδέσεις, αλλά ούτε και οι μισελληνικές ψυχώσεις ενίων (αυτοφερομένων ως) διανοουμένων, που μέσω κωμικών ψευτοεπιστημονικών φληναφημάτων, εξακολουθούν να…αναρωτιούνται ακόμη επί .. δυσβάχταχτων υπαρξιακών ερωτημάτων του τύπου «τι είναι η πατρίδα μας»! Το μόνο ΑΠΟΛΥΤΩΣ βέβαιο είναι πως όλοι αυτοί, όσο και εσείς προσωπικά, όσο θα ζείτε σ' αυτή τη συγκεκριμένη γωνιά του πλανήτη και θα φέρετε δημόσια θέση ΜΕ ΑΝΤΙΜΙΣΘΙΑ, θα ΜΑΘΕΤΕ (θέλετε – δεν θέλετε) να σέβεστε τα αυτονόητα, που την κράτησαν ζωντανή επί αιώνες. Εμείς – στον ελάχιστο βαθμό που περνάει από το χέρι μας – είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε αυτά τα αυτονόητα και να αντισταθούμε σε όποια ενδεχόμενη προσπάθεια να εκβληθούν από την Παιδεία μας. Ως εκ τούτου, οποιαδήποτε περαιτέρω απόπειρα στη γνωστή κατεύθυνση της πλήρους απονεύρωσης και του αφελληνισμού της, από οποιαδήποτε νευρωσική και ανιστόρητη εθνοφοβική παρεούλα και αν προέρχεται, εμείς δηλώνουμε ότι θα μας βρει απέναντί της. Αντίθετους και αποφασισμένους.

Επιστολή προς την Ειδική Γραμματέα Παιδείας Ομογενών κ. Θάλεια Δραγώνα

 

Του Γιώργου Παύλου *

Θέμα: Ο εμπαιγμός της Θράκης και της Ελλάδας από το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας: Εκπαιδευτική τουρκοποίηση της Θράκης, βίαιος εκτουρκισμός των Πομάκων και των Τσιγγάνων, Υποβιβασμός της ελληνικής σε δεύτερη γλώσσα

 

Αξιότιμη κυρία Γραμματεύ, αγαπητή κυρία συνάδελφε Θάλεια Δραγώνα,

Εκτός βέβαια, εάν όσοι επί δεκαετίες αγωνιζόμαστε προκειμένου η Θράκη να μείνει ελληνικός τόπος, σεβόμενοι βεβαίως απολύτως τις μειονοτικές ομάδες και την μουσουλμανική κοινωνία (τουρκογενή, πομακική, τσιγγάνικη) αλλά και έχοντας πραγματικό ενδιαφέρον δημιουργίας πνεύματος αληθινής ελληνοτουρκικής φιλίας, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τον τρόπο με τον οποίο σκέπτεσθε και ενεργείτε και, κατά συνέπεια, σας αδικούμε.

Προσωπικά είμαι θιασώτης μιας πραγματικής φιλίας και συνεργασίας Ελλάδας και Τουρκίας, την οποία και υπηρετώ, όχι όμως εις βάρος της Ελλάδας και των ιστορικών της δικαιωμάτων. Επιπλέον, θα μπορούσα να είμαι επιεικής μαζί σας, ερμηνεύοντας την όλη στάση σας ως μια προσπάθεια άμβλυνσης του όποιου φανατισμού στις σχέσεις των δύο χωρών. Όμως, ακόμη κι αν εσείς σκοπεύετε σε κάτι τέτοιο, τα αποτελέσματα θα είναι αντίθετα από τους επιδιωκόμενους στόχους σας, επειδή σας διαφεύγουν πολλές άλλες παράμετροι του ζητήματος και επειδή πιστεύετε στο αλάθητο της γνώσης σας και της επιστημονικής – ή καλύτερα ιδεολογικής σας θεώρησης.

Πιστέψτε με αληθινά, θα ήθελα να σφάλλω στην εκτιμήσεις μου και πραγματικά εσείς να ωφελήσετε την Θράκη και την Ελλάδα. Όμως μέχρι να αντιληφθώ κάτι τέτοιο είμαι υποχρεωμένος να σας υποδείξω δημοσίως τα λάθη σας, αφού κάθε επίμονη προσωπική παρότρυνση απέβει μάταιη και δεν εισακούσθηκε. Εάν σφάλλω στις εκτιμήσεις μου, να είστε σίγουρη ότι θα είμαι ο πρώτος που δημοσίως θα σας συγχαρώ για τα επιτεύγματά σας και θα σας ζητήσω συγγνώμη πάλι δημοσίως. Πριν όμως συμβεί αυτό η ακαδημαϊκή μου ευθύνη με αναγκάζει να λύσω τη σιωπή μου και να μιλήσω δημοσίως για κρίσιμα εθνικά θέματα, όπως έπραξα και με προηγούμενες δύο επιστολές μου προς την ηγεσία της ελληνικής Πολιτείας.

Θα πρέπει να γνωρίζετε ως υπεύθυνο κυβερνητικό στέλεχος, ότι στη Θράκη τα τελευταία χρόνια επιχειρείται βίαιος και αντιδημοκρατικός εκτουρκισμός όλων των Ελλήνων μουσουλμάνων πολιτών. Το βάρος εδώ πέφτει στο βίαιος και αντιδημοκρατικός, διότι είναι αυτονόητο ότι σεβόμεθα κάθε ελεύθερα εκφραζόμενο εθνικό αυτοπροσδιορισμό. Ένας Πομάκος ή ένας Τσιγγάνος στη Θράκη ή όπου αλλού, μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται ατομικά ως Τούρκος, όχι όμως συλλογικά.

Στις δηλώσεις σας, κατά την πρόσφατη επίσκεψή σας στην Ξάνθη τον Μάρτιο, περί δίγλωσσων νηπιαγωγείων, ναι μεν μιλάτε για χρήση της μητρικής γλώσσας και αυτό είναι προς τιμήν σας, αλλά -και εδώ είναι όλο το πρόβλημα και το ιστορικό σας λάθος με συνέπειες τεράστιες- διευκρινίζετε, εφ' όσον αυτό ζητηθεί από τα ίδια τα μέλη της μειονότητας.

Δεν είναι δηλαδή αυτονόητη η χρήση της μητρικής γλώσσας στα νηπιαγωγεία; Γιατί θα πρέπει τα παιδιά στο νηπιαγωγείο να μάθουν μια γλώσσα ξένη της μητρικής τους και όχι μόνον την ελληνική και την μητρική τους; Δεν είναι αυτονόητο ότι το Υπουργείο Παιδείας οφείλει να γνωρίζει τη μητρική γλώσσα κάθε μαθητή και να πράττει δεόντως στην εκπαιδευτική διαδικασία, τη στιγμή που υπάρχει πληθώρα μελετών όπου προσδιορίζεται σαφώς η γλωσσική κατάσταση της μειονότητας; Τι νόημα, λοιπόν, έχει και που αποσκοπεί η διατύπωσή σας, η οποία καθιστά ζητούμενο το αυτονόητο;

Παράλληλα, ενώ αναφέρεστε στην πιθανή εισαγωγή της πομακικής γλώσσας στα νηπιαγωγεία, εάν αυτό ζητηθεί, αγνοείτε τελείως την ύπαρξη τσιγγάνικης γλώσσας και παραβλέπετε τους τσιγγάνους, μουσουλμάνους ή μη, που αποτελούν σχεδόν το ένα τρίτο της μουσουλμανικής κοινωνίας της Θράκης.

Λέτε, δηλαδή επί της ουσίας, ότι τα παιδιά της μη τουρκόφωνης μουσουλμανικής κοινωνίας θα διδάσκονται την τουρκική γλώσσα από το νηπιαγωγείο, εκτός βέβαια εάν ζητηθεί κάτι άλλο από την ίδια την μειονότητα. Πώς, όμως, θα ζητηθεί ό,τι ζητηθεί; Σίγουρα με κάποιο τρόπο αντικειμενικό και μετρήσιμο. Στο σημείο αυτό διαπράττετε μέγιστο και ιστορικό σφάλμα που θα πυροδοτήσει ανήκουστες πλέον διεκδικήσεις στη Θράκη, έξω από κάθε λογική, δίκαιη και σύμφωνη προς το διεθνές δίκαιο διαχείριση μειονοτικών θεμάτων.

Διότι, όπως γνωρίζετε πολύ καλά -ή θα πρέπει να γνωρίζετε- η μη τουρκόφωνη μουσουλμανική κοινωνία της Θράκης ευρίσκεται εγκλωβισμένη -με την ανοχή της ελληνικής Πολιτείας δυστυχώς- στον ασφυκτικό κλοιό του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, το οποίο λειτουργεί ως άτυπο τουρκικό Υπουργείο Θράκης. Μοιραία, επομένως, τα μέλη της θα ζητήσουν ό,τι της υπαγορευθεί από αυτό και όχι ό,τι πραγματικά θα ήθελαν τα ίδια.

Επιπλέον, είναι σαφές ότι ανοίγετε έτσι κατ' ουσίαν τον δρόμο τουρκοποίησης από την νηπιακή ηλικία των δύο τρίτων της μουσουλμανικής κοινωνίας που περιλαμβάνουν Πομάκους και Τσιγγάνους.

Με την απόφασή σας αυτή, θέτετε, όσον αφορά εκπαιδευτικά ζητήματα στη Θράκη, -ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου- για πρώτη φορά τις βάσεις για την μελλοντική νομιμοποίηση του δημοψηφίσματος ως μέσον έκφρασης των διαφόρων αιτημάτων από πλευράς της μουσουλμανικής κοινωνίας της Θράκης προς την ελληνική Πολιτεία.

Εάν δεν την ακυρώσετε άμεσα, ανοίγετε τον δρόμο για την σταδιακή και άτυπη διχοτόμηση της Θράκης, αρχής γενομένης από την εκπαίδευση. Ανοίγετε ουσιαστικά τον δρόμο για να φθάσουμε -και ίσως όχι πολύ αργά- στο «δημοψήφισμα» όχι μόνο για τη γλώσσα των νηπιαγωγείων αλλά και για όποια άλλη μορφή απόφασης που θα αφορά στη μουσουλμανική μειονότητα στην Θράκη.

Επιπλέον, φανταστείτε, με τη φιλοσοφία που ακολουθείτε, να αρχίσει το σύνολο των μουσουλμάνων πολιτών στην Ελλάδα να διεκδικεί όσα εσείς σχεδιάζετε στην Θράκη. Τότε θα έχουμε διάλυση και ποιοτική μεταβολή της ιδιοσυστασίας της ελληνικής Πολιτείας. Γι' αυτό, εάν δεν αλλάξετε άμεσα τη στάση σας αυτή, θα καταστείτε τραγική προσωπικότης για την μελλοντική ιστορία όχι μόνον της Θράκης αλλά και ολόκληρης της Ελλάδος.

Συμπληρωματικά προς τα ανωτέρω, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι εδώ στη Θράκη σφυρηλατείται βήμα προς βήμα υπό τα βλέμματα και την ανοχή της ελληνικής Πολιτείας η δημιουργία κράτους εν κράτει. Αυτό είναι που εσείς έρχεσθε με την πρόσφατη δήλωσή σας να ενθαρρύνετε και να ενισχύσετε. Για να σας βοηθήσω ακόμη περισσότερο, σας αναφέρω τα πρακτικά Συνδιάσκεψης «Τούρκων της Δυτικής Θράκης» στην Κωνσταντινούπολη, τον Σεπτέμβριο του 2006, στα οποία αποφασίστηκε η σύσταση πολλών επιτροπών αυτο-οργάνωσης της μειονότητας στη Θράκη, σε τομείς όπως: Αυτοδιοίκηση πολιτικών και μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, Παιδεία και Πολιτισμός, Ανθρώπινα Δικαιώματα και Νομικό Δίκαιο, Τύπος και Διεθνείς Σχέσεις, Οικονομικά, Βακούφια και Θρησκεύματα). Αποφάσεις που ήδη είναι σε φάση πλήρους υλοποίησης, με τις οποίες εναρμονίζονται αλλά και ενισχύουν οι δικές σας ενέργειες.

Όπως προκύπτει από την αναλυτική περιγραφή του ρόλου των εν λόγω Επιτροπών, είναι σαφές πλέον για κάθε άνθρωπο με κοινό νου τι σχεδιάζεται στη Θράκη. Διότι τα πράγματα δείχνουν ότι εδώ δεν πρόκειται απλώς περί μιας καλώς εννοούμενης ηθικής, θρησκευτικής, ανθρωπιστικής, ή όποιας άλλης στήριξης από την Τουρκία του τουρκόφωνου μουσουλμανικού πληθυσμού της Θράκης που κανείς σώφρων άνθρωπος δεν θα αρνιόταν, αλλά περί ιδρύσεως ενός δυνάμει νέου και σε λανθάνουσα μορφή «αυτόνομου τουρκο-θρακικού κράτους».

Εάν όλα αυτά δεν δείχνουν προς ποια κατεύθυνση οδηγεί τα πράγματα της Θράκης η φίλη Τουρκία, τότε ή εγώ «τα έχω χαμένα» ή εσείς αδυνατείτε να ερμηνεύσετε τα σημεία των καιρών, πράγμα ανεπίτρεπτο για πολιτικό πρόσωπο.

Κι ενώ όλα αυτά είναι γνωστά, κι ενώ και με δική σας ευθύνη σχεδιάστηκαν και υλοποιήθηκαν από το 1997 έως σήμερα τρία εθνικά προγράμματα ΕΠΕΑΕΚ του Υπουργείου Παιδείας ύψους μερικών δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ και θα μπορούσατε μέσω αυτών να έχετε δώσει πραγματικές λύσεις στο γλωσσικό και εκπαιδευτικό πρόβλημα των μουσουλμάνων της Θράκης, αυτή την στιγμή ευρισκόμαστε πιο πίσω και από εκεί που ξεκινήσαμε, ενώ χάθηκε πολύτιμος χρόνος 13 τουλάχιστον ετών.

Κατά την υλοποίηση των ανωτέρω Προγραμμάτων υιοθετήσατε με τρόπο αυταρχικό την τουρκική γλώσσα ως την μία και μοναδική μητρική γλώσσα για όλους τους μουσουλμάνους της Θράκης, ασχέτως εάν αυτοί ήσαν τουρκικής ή μη καταγωγής, παραβιάζοντας κάθε δημοκρατική αρχή και κάθε αρχή διαπολιτισμικής εκπαίδευσης. Διότι όλα τα παιδιά προσχολικής ηλικίας στην ορεινή Θράκη ομιλούν, όπως και οι γονείς των, την πομακική, ενώ τα παιδιά των τσιγγάνων της Θράκης ομιλούν την τσιγγάνικη γλώσσα στην πλειοψηφία των, όπως και οι γονείς των. Εσείς όμως ουδόλως λάβατε υπόψιν σας αυτό το γεγονός και αυταρχικώς τους θεωρήσατε όλους ως τουρκόφωνους, συνεχίζοντας έτσι προηγούμενες λανθασμένες επιλογές τις οποίες αναβαθμίσατε και περιβάλατε με επιστημονική εγκυρότητα.

Ο τρόπος με τον οποίο υλοποιήσατε τα τρία προηγούμενα εθνικά προγράμματα ήταν στη βάση του εσφαλμένος, διότι δεν αποβλέψατε στην δημιουργία μόνιμων δομών ενισχυτικής διδασκαλίας παράλληλα προς την υπόλοιπη δημόσια εκπαίδευση αλλά εξαντλήσατε το κύριο ενδιαφέρον σας σε σεμινάρια για εκπαιδευτικούς και άλλες περιφερειακές δράσεις.

Οπωσδήποτε ήταν επιτυχής ο ρόλος σας, στο πλαίσιο των προγραμμάτων που υλοποιήσατε, όσον αφορά στη συγγραφή νέων γλωσσικών εγχειριδίων, μέρος των οποίων αναθέσατε να υλοποιηθεί στο καταξιωμένο Ινστιτούτο Επεξεργασίας του Λόγου (ΙΕΛ). Αυτή η μερική επιτυχία όμως δεν μηδενίζει την ευθύνη σας για την συνολικά αποτυχημένη εφαρμογή και την φιλοσοφία που υιοθετήσατε σε τρία συνεχή εθνικά προγράμματα, μέσω των οποίων θα έπρεπε να έχει δοθεί τελεσίδικη και οριστική λύση στο γλωσσικό και εκπαιδευτικό πρόβλημα της μειονότητας. Διότι, αφού διαχειριστήκατε συνολικά ένα πολύ υψηλό ποσό χρημάτων μέσω των προγραμμάτων αυτών, θα έπρεπε να έχετε καταστήσει τη Θράκη διεθνές υπόδειγμα διαπολιτισμού και εκπαιδευτικό παράδεισο για τη μουσουλμανική κοινωνία.

Ακόμη, μέσω των προγραμμάτων αυτών θα μπορούσατε να έχετε ανοίξει το δρόμο της υγιούς ελληνοτουρκικής φιλίας και συνεργασίας. Αντίθετα, συνεργαστήκατε με άκρως εθνικιστικά ιδρύματα στη Θράκη, τα οποία κάθε άλλο παρά υγιή ελληνο-τουρκική φιλία και συνεργασία προάγουν.

Μάλιστα, είτε για να μην αποδειχθούν οι εγγενείς αδυναμίες των προηγούμενων προγραμμάτων που υλοποιήσατε, είτε για να μην χάσετε τον έλεγχο των πραγμάτων από τα χέρια σας, εμποδίσατε κατά το παρελθόν με κάθε τρόπο την ουσιαστική εμπλοκή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης στον σχεδιασμό της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε σχέση με τα εν λόγω προγράμματα, θέτοντας όρους στη Διοίκηση του Πανεπιστημίου για μη συμμετοχή μελών ΔΕΠ που δεν ταυτίζονται με τις απόψεις σας. Επισυνάπτω επ' αυτού παλαιότερη επιστολή μου προς τις Πρυτανικές Αρχές του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης και του Πανεπιστημίου Αθηνών, για να μην θεωρήσετε ότι έχω κακή πρόθεση απέναντι σας.

Πρόσφατα δε, η πρώην στενή συνεργάτης σας και νυν Γενική Γραμματέας Περιφέρειας Α.Μ.Θ. κ. Θεοδώρα Κόκλα εν ονόματι του δικού σας προγράμματος αρνήθηκε να υπογράψει την υλοποίηση στην Θράκη ευρωπαϊκού εκπαιδευτικού και διαπολιτισμικού προγράμματος πανελλαδικής εμβέλειας, από το οποίο τελικώς εξαιρέθηκε ολόκληρη η Θράκη.

Επιπλέον, κατά την πρόσφατη Πρόσκληση του Υπουργείου Παιδείας την 23/3/2010 για την «Εκπαίδευση των παιδιών της μουσουλμανικής κοινωνίας της Θράκης», επιλέξατε τη δημοσιοποίηση της Προκήρυξης μόνον για 30 ημέρες, και μάλιστα λίγο πριν από τις εορτές του Πάσχα, πράγμα που καθιστά εκ των πραγμάτων αδύνατη την συμμετοχή πολλών Α.Ε.Ι.

Πιο συγκεκριμένα, στις Ενότητες της εν λόγω Πρόσκλησης, διαβάζουμε μεταξύ άλλων: «… Μελέτη με αντικείμενο την εισαγωγή της τουρκικής γλώσσας … στα δημόσια σχολεία της Θράκης… υλοποίηση του μέτρου εισαγωγής της διδασκαλίας της τουρκικής στα δημόσια σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας. Επεξεργασία αναλυτικού προγράμματος για την τουρκική γλώσσα… Διαμόρφωση Προτάσεων …για τα εκπαιδευτικά υλικά και βιβλία διδασκαλίας της τουρκικής στα δημόσια σχολεία…» (Σελίδες 6,7,8,9 της Πρόσκλησης).

Τραγικότερο δε όλων είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την ανωτέρω Πρόσκληση: «…Το περιεχόμενο της επιμόρφωσης θα είναι: νέες παιδαγωγικές μέθοδοι, διαφοροποιημένη παιδαγωγική, … διδασκαλία της ελληνικής ως δεύτερης γλώσσας» (σελ. 8).

Έτσι, σε σειρά πολύ σοβαρών λαθών και παραλείψεων του παρελθόντος, έρχεσθε τώρα και προσθέτετε το μέγιστο σφάλμα, την εισαγωγή της τουρκικής γλώσσας στα νηπιαγωγεία της Θράκης, στα οποία φιλοξενούνται παιδιά μουσουλμάνων προσχολικής ηλικίας, αλλά και στα υπόλοιπα δημόσια σχολεία της Θράκης, συμβάλλοντας την εκπαιδευτική τουρκοποίηση ολόκληρης της μουσουλμανικής κοινότητας. Με τον τρόπο αυτό ενισχύετε ακούσια ένα σύγχρονου τύπου και χαρακτήρα εκπαιδευτικό γενιτσαρισμό και δημιουργείτε όρους βαθμιαίας διχοτόμησης της Θράκης.

Αγαπητή κυρία Δραγώνα, είμαι πεπεισμένος ότι μέχρι σήμερα αποτύχατε να δώσετε λύσεις στα καίρια προβλήματα της μειονοτικής εκπαίδευσης στη Θράκη. Πέραν δε αυτού:

● Παραβιάσατε και παραβιάζετε βασικές δημοκρατικές, παιδαγωγικές και διαπολιτισμικές αρχές εγκλωβίζοντας την ελληνική Πολιτεία και ιδιαίτερα την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό σε ένα νέο αδιέξοδο και μη αντιστρεπτό δρόμο που αργά ή γρήγορα θα καταλήξει σε καταστροφικές για τη Θράκη και την Ελλάδα συνέπειες.

● Ενθαρρύνατε και ενθαρρύνετε την ανάπτυξη ενός ανθελληνικού και αντιευρωπαϊκού τουρκικού εθνικισμού ή σωβινισμού και επεκτατισμού στη Θράκη και αποδυναμώσατε τη γνήσια ελληνο-τουρκική φιλία μεταξύ των δύο λαών.

Αποπροσανατολίσατε την ελληνική Πολιτεία σε ένα θέμα μείζονος εθνικής σημασίας, όπως αυτό της μειονοτικής εκπαίδευσης στην Θράκη και με όσες προεκτάσεις αυτό συνεπάγεται και χάθηκε πολύτιμος χρόνος για την επίλυση καίριων ζητημάτων στήριξης της μουσουλμανικής κοινωνίας και απεγκλωβισμό μέσω πραγματικής παιδείας και μόρφωσης της Θράκης από τον κίνδυνο κυπροποίησης.

● Στερήσατε με τους λανθασμένους σας σχεδιασμούς το σύνολο της μουσουλμανικής νεολαίας και των γονέων τους από τη δυνατότητα συστηματικής εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας και παροχής ενισχυτικής διδασκαλίας, κάτι που είχε επιτυχώς εγκαινιαστεί από την ελληνική Πολιτεία κατά την δεκαετία του 1990.

● Με τις πρόσφατα δρομολογημένες μεθοδεύσεις σας συνεχίζετε έμμεσα να συμβάλλετε και να ανέχεστε την αυταρχική τουρκοποίηση όλης της μουσουλμανικής κοινωνίας της Θράκης, την οποία έχω επαρκώς περιγράψει σε προηγούμενη επιστολή μου προς την ελληνική πολιτική ηγεσία.

● Στην Θράκη έχετε δημιουργήσει συνθήκες μονοπωλίου στα εκπαιδευτικά πράγματα, αποκλείοντας από τα θέματα εκπαίδευσης, ανάπτυξης, κοινωνικής και πολιτιστικής στήριξης της μουσουλμανικής μειονότητας και άλλων ευπαθών κοινωνικών ομάδων, δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς που δεν ευθυγραμμίζονται με τις δικές σας ιδεολογικές επιλογές και προκαταλήψεις.

Για τους λόγους αυτούς, με κάθε σεβασμό στο πρόσωπό σας και στην ιδιότητά σας είμεθα υποχρεωμένοι να σας ζητήσουμε να σταματήσετε αμέσως κάθε ενέργεια που αποδυναμώνει την λειτουργία του ελληνικού κράτους στη Θράκη και εγκλωβίζει το Υπουργείο Παιδείας, την Κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό.

Ύστερα από αυτά, είμαστε υποχρεωμένοι ως Έλληνες πολίτες αλλά και ως επιστήμονες γνωρίζοντες από κάθε άποψη και σε βάθος τα θέματα της Θράκης, να ζητήσουμε από την Κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό της χώρας, Γιώργο Α. Παπανδρέου, αλλά και ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο και την ελληνική κοινωνία να προστατεύσουν την Θράκη από ενέργειες που θα στοιχίσουν ακριβά και θα οδηγήσουν σε μη αντιστρεπτά φαινόμενα.

Επιπλέον, με την επιστολή μας αυτή επιχειρούμε να προστατεύσουμε τον Πρωθυπουργό και την Κυβέρνησή του από ένα ιστορικό ατόπημα δίχως προηγούμενο. Διότι, εάν υλοποιηθούν όλα όσα επισημαίνονται ως σχεδιασμός του Υπουργείου Παιδείας, θα δημιουργηθεί πλέον ένα μη αντιστρέψιμο κεκτημένο που θα ζημιώσει τα μέγιστα την Θράκη και την Ελλάδα. Είναι αδιανόητο η ελληνική Πολιτεία να γίνεται η ίδια καταλύτης αυτοκατάργησής της στη Θράκη.

Ως Έλληνας πολίτης και ως πανεπιστημιακός δάσκαλος και με κάθε συναδελφική συμπάθεια, σας συμβουλεύω να σταματήσετε την συνέχιση αυτών των τραγικών λαθών και να υιοθετήσετε μια νέα και δίκαιη εκπαιδευτική πολιτική και στρατηγική.

Εάν εισακούσετε αυτές τις συμβουλές μας, θα προστατέψετε αυτή την κρίσιμη στιγμή τόσο εσάς την ίδια, όσο και την Κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό από το να μην εγκλωβιστούν σε χειρισμούς και αποφάσεις με μέγιστες αρνητικές και απρόσμενες εξελίξεις όσον αφορά στο μείζον θέμα της Θράκης. Το δε θέμα της Θράκης είναι σε άμεση συνάφεια με αυτό του ανατολικού Αιγαίου και με ολόκληρο το ζήτημα εθνικής ασφάλειας της χώρας μας και με το αδιαπραγμάτευτο της εθνικής κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδος.

Εάν συνεχίσετε να εμμένετε στην ίδια πολιτική που ακολουθήσατε όλα τα προηγούμενα έτη και ακολουθείτε και σήμερα ως Ειδική Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας, θα έχετε πλήρη ευθύνη για όποια εθνικά επιζήμια εξέλιξη σημειωθεί στη Θράκη.

Προσωπικά, δεν έχω τίποτε εναντίον του προσώπου σας, κάτι το οποίο άλλωστε φανερώνει και η σιωπή μου επί 13 χρόνια, ενώ διαπίστωνα τα συνεχή σας λάθη. Όμως, αισθάνομαι ότι με την επιστολή μου αυτή εκτελώ το χρέος που μου υπαγορεύει η συνείδησή μου ως επιστήμονα και ως Έλληνα, ενημερώνοντας τον Πρωθυπουργό, την Κυβέρνηση, τα πολιτικά κόμματα και την ελληνική κοινωνία, ζητώντας από εσάς να προβείτε επειγόντως σε διορθωτικές κινήσεις, πριν είναι πολύ αργά για όλους μας και ζητώντας από όλους να προστατεύσουν και να διαφυλάξουν την ελληνικότητα της Θράκης, διότι είμεθα πλέον στην περιοχή όπου παίζουμε εν ου παικτοίς.

Κλείνοντας την επιστολή αυτή, ευρισκόμαστε προ μεγάλης εκπλήξεως και απορίας, διότι φθάσαμε να αγωνιζόμαστε να προασπίσουμε την Θράκη από το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας, ωσάν να πρόκειται περί ενός Υπουργείου ξένου προς την Ελλάδα και τα ελληνικά συμφέροντα.

 

Ξάνθη, Μάιος 2010 (13-05-2010)

 

Με ιδιαίτερη τιμή και φιλία,

Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης

 

ΠΗΓΗ: http://www.gpavlos.gr/article.php?p=14&id=18

Θράκη: Ανοικτή Επιστολή προς την Υπουργό Παιδείας κ. Άννα Διαμαντοπούλου

 

Του Γεωργίου Π. Παύλου *

 

 

Θέμα: Το νέο Πρόγραμμα «Εκπαίδευση των παιδιών της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη» του Υπουργείου Παιδείας ανοίγει τους «ασκούς του Αιόλου» για την τουρκοποίηση της εκπαίδευσης στη Θράκη και τον υποβιβασμό της ελληνικής σε δεύτερη γλώσσα.

Αξιότιμη κυρία Υπουργέ,

Προσωπικά, πάντοτε ήμουν υπέρμαχος της ελληνοτουρκικής φιλίας και της γόνιμης -σε κάθε επίπεδο- συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας, αλλά όχι με όρους υποτέλειας.

Μελετώντας την νέα Πρόσκληση του Υπουργείου Παιδείας, της 23ης/3/2010 προς τα Α.Ε.Ι. της χώρας, για την υποβολή προτάσεων στο πλαίσιο της Πράξης: «Εκπαίδευση των παιδιών της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη» για τα έτη 2010-2013, αισθανόμαστε ότι, ή εμείς έχουμε χάσει τα λογικά μας και παραλογιζόμεθα ή εδώ στη Θράκη συμβαίνουν παράλογα πράγματα.

Διότι, εάν είχαμε αντίστοιχες ενέργειες από πλευράς Τουρκίας για την εισαγωγή, παραδείγματος χάριν, της ελληνικής γλώσσας σε όλα τα τουρκικά δημόσια σχολεία της Κωνσταντινούπολης, θα ήταν τότε κάπως κατανοητή η λογική του Υπουργείου Παιδείας. Τώρα όμως, η όλη μεθόδευση προκαλεί εύλογη έκπληξη και απορία, την στιγμή μάλιστα που ευρισκόμαστε ενώπιον μιας ενορχηστρωμένης προσπάθειας του τουρκικού επεκτατισμού να ποδηγετήσει τη Θράκη, αφού είναι γνωστό ότι το τουρκικό Προξενείο στην Κομοτηνή έχει υπερβεί τα όρια των διπλωματικών του ευθυνών και λειτουργεί ως άτυπο Υπουργείο Θράκης.

Πιο συγκεκριμένα, το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας, αντί να προάγει – όπως οφείλει – την δημόσια ελληνική εκπαίδευση στη Θράκη δίνοντας τη δυνατότητα -πέραν των χριστιανών- και σε όλους τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας να μορφώνονται ισότιμα όπως και οι υπόλοιποι Έλληνες πολίτες, μεθοδεύει βήμα προς βήμα την τουρκοποίηση της παρεχόμενης εκπαίδευσης στα σχολεία και τα νηπιαγωγεία της Θράκης.

Επιπλέον, αντί το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας να εστιάσει στην αξιοποίηση των προς διάθεση κονδυλίων για τη διεύρυνση και τη δημιουργία νέων δημόσιων σχολείων στη Θράκη, ιδιαίτερα στην ορεινή περιοχή της, δαπανά από το 1997 μέχρι σήμερα μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ στην κατεύθυνση υλοποίησης Προγραμμάτων, τα οποία δυστυχώς δεν δημιουργούν ουδεμία μόνιμη και βιώσιμη υποδομή στην εκπαίδευση. Ενώ, μόλις αυτού του είδους τα Προγράμματα περατωθούν και αφού έχουν δαπανηθεί μεγάλα ποσά, δεν απομένει καμία ουσιώδης υφιστάμενη δομή και επιστρέφουμε πάλι στην αρχή, όπως έχουμε δείξει και σε άλλες επιστολές μας.

Πιο συγκεκριμένα, στις Ενότητες της εν λόγω Πρόσκλησης, διαβάζουμε μεταξύ άλλων: «… Μελέτη με αντικείμενο την εισαγωγή της τουρκικής γλώσσας … στα δημόσια σχολεία της Θράκης… υλοποίηση του μέτρου εισαγωγής της διδασκαλίας της τουρκικής στα δημόσια σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας. Επεξεργασία αναλυτικού προγράμματος για την τουρκική γλώσσα… Διαμόρφωση Προτάσεων …για τα εκπαιδευτικά υλικά και βιβλία διδασκαλίας της τουρκικής στα δημόσια σχολεία...» (Σελίδες 6,7,8,9 της Πρόσκλησης).

Όλα τα ανωτέρω αποτελούν νέες παραχωρήσεις προς τον τουρκικό επεκτατισμό που πριν από λίγα χρόνια κανείς δεν διανοείτο να πράξει. Η εν λόγω δε μεθόδευση του Υπουργείου Παιδείας θεωρούμε ότι υποκαθιστά και επί της ουσίας ακυρώνει όλη την ελληνική διπλωματία και την μέχρι σήμερα ισορροπημένη πολιτική στην Θράκη, στην οποία έχει συμβάλει τα μέγιστα και ο νυν Πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Παράλληλα, το ίδιο πρόγραμμα προωθεί τα δίγλωσσα νηπιαγωγεία, έτσι ώστε η τουρκοποίηση όλων των Μουσουλμάνων της Θράκης, συμπεριλαμβανομένων των Πομάκων και των Τσιγγάνων (που αποτελούν περίπου τα 2/3 της μουσουλμανικής μειονότητας), να αρχίζει – με τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων – από τη νηπιακή ακόμη ηλικία.

Τραγικότερο δε όλων είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την ανωτέρω Πρόσκληση: «…Το περιεχόμενο της επιμόρφωσης θα είναι: νέες παιδαγωγικές μέθοδοι, διαφοροποιημένη παιδαγωγική, … διδασκαλία της ελληνικής ως δεύτερης γλώσσας» (σελ. 8 της Πρόσκλησης).

Στην Θράκη επομένως, του 2010, το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας,

α) μελετά και σχεδιάζει επίσημα την εισαγωγή της τουρκικής σε όλα τα δημόσια σχολεία,

β) δημιουργεί δίγλωσσα νηπιαγωγεία, για τα οποία δεν προνοεί κατά τον σχεδιασμό του την χρήση των άλλων μητρικών γλωσσών της μειονότητας (πομακική και τσιγγανική),

γ) προάγει διαφοροποιημένη παιδαγωγική,

δ) υποβιβάζει την ελληνική σε δεύτερη γλώσσα.

Φοβούμαστε δε, ότι μετά από τη Θράκη σειρά έχει η υπόλοιπη Ελλάδα και τα υπόλοιπα δημόσια ελληνικά σχολεία να υποστούν τον διαπολιτισμό του Υπουργείου Παιδείας και τον υποβιβασμό της ελληνικής σε δεύτερη γλώσσα, αφού παντού πλέον υπάρχουν μουσουλμάνοι πολίτες.

Για τα ανωτέρω το Υπουργείο Παιδείας διαθέτει για τους επόμενους 36 μήνες 10 εκατομμύρια ευρώ, εν μέσω περικοπών συντάξεων, μισθών και νέων φορολογικών αυξήσεων. Δεν μπορούμε παρά να καταγγείλουμε αυτήν την προσβλητική για τη Δημοκρατία και την επιστημονική δεοντολογία μεθόδευση.

Ζητούμε από εσάς, Κυρία Υπουργέ, αλλά και από τον Πρωθυπουργό, τους Βουλευτές της Θράκης και σύσσωμο το ελληνικό Κοινοβούλιο, να ανασταλούν άμεσα αυτές οι μεθοδεύσεις του Υπουργείου Παιδείας, οι οποίες οδηγούν απευθείας στη γκριζοποίηση και διχοτόμηση της Θράκης. Συγχρόνως, σε μια τόσο δύσκολη στιγμή εγκλωβίζουν τον Πρωθυπουργό της χώρας και την Κυβέρνησή του αλλά και την ελληνική πολιτική σε μια μη αντιστρεπτή κατάσταση πραγμάτων.

Για αναλυτικότερη ενημέρωσή σας, επισυνάπτουμε σχετική επιστολή μας.

Τέλος, επισημαίνοντας το προφανές, ότι τέτοιες μεθοδεύσεις όχι μόνο δεν προάγουν μια ισότιμη φιλία και συνεργασία Ελλάδας-Τουρκίας, αλλά αντίθετα, δυναμιτίζουν την φιλία των δύο λαών, αφού δημιουργούν όρους υποτέλειας του ενός στον άλλο, σας ζητούμε

α) να ακυρώσετε άμεσα την εν λόγω Πρόσκληση,

β) να την αναπροσαρμόσετε, αφού προηγηθεί διαβούλευση επιστημόνων από όλα τα ελληνικά Α.Ε.Ι.,

γ) να περιορίσετε την Πρόσκληση σε θέματα διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας και λοιπής εκπαιδευτικής στήριξης και,

δ) ο σχεδιασμός της νέας Πρόσκλησης να προβλέψει ισότιμη μεταχείριση όλων των μητρικών γλωσσών της μουσουλμανικής κοινωνίας.

 

Με ιδιαίτερη τιμή,

* Γεώργιος Π. Παύλος, Αναπληρωτής Καθηγητής Πολυτεχνικής Σχολής

 

Ξάνθη Μάιος 2010 (13-05-2010)

 

ΠΗΓΗ: http://www.gpavlos.gr/article.php?p=14&id=17

Ανοικτό γράμμα προς τον δημοσιογράφο Άρη Πορτοσάλτε

με αφορμή το λόγο που εκφέρει τόσο αυτός καθώς και οι  ενημερωτικές και οικονομικές εκπομπές του ραδιοσταθμού Σκάι τις τελευταίες δύο μέρες (22/04/2010 – 23/04/2010).

 

Από Ένα ακροατή του σταθμού

 

Ανάλεκτα πάνω στις βασικές παραμέτρους του ιδεολογικού λογού που εκφέρει ο δημοσιογράφος Άρης Πορτοσάλτε και οι ενημερωτικές και οικονομικές εκπομπές του ραδιοσταθμού Σκάι.

Με αφορμή τα λεγόμενα του  ιδιοκτήτη του ομίλου σας (23/04/2010):

«Είχαμε μια πάρα πολύ σημαντική ασθένεια, κινδυνεύαμε να πεθάνουμε από στιγμή σε στιγμή και υποχρεωθήκαμε να πάμε σε ένα νοσοκομείο να μπούμε στην εντατική. Αυτό έχει συμβεί τώρα, δηλαδή δεν είναι θέμα άσκησης πολιτικής, δεν είναι θέμα ιδεολογίας, είναι θέμα θεραπείας.»

«Απέκρυψαν από τον κόσμο την βαριά μας ασθένεια» «Και τελικά  υποχρεωθήκαμε να μπούμε στην εντατική για να μην πεθάνουμε. Τώρα πρέπει να θεραπευτούμε. Και πρέπει να υπάρξει μια κοινή προσπάθεια για την θεραπεία» κ.τ.λ., κ.τ.λ., κ.τ.λ., «το κομουνιστικό κόμμα δεν πιστεύει στην δημοκρατία που πιστεύουμε εσείς και εγώ» κ.τ.λ., κ.τ.λ., κ.τ.λ.

Λεγόμενα ενδεικτικού εκπροσώπου της ελληνικής αστικής τάξης, ιδιοκτήτη ραδιοσταθμού  Σκάι, Ι Αλαφούζου, Απρίλης 2010.

«Από μακρού χρόνου η χώρα διήρχετο μιαν κρίσιν αναζητούσα διέξοδον εξ ενός αδιεξόδου εις το οποίον είχεν εισέλθει. Από μακρού χρόνου η αδυναμία συνεννοήσεως …. είχεν δημιουργήσει τον έσχατον κίνδυνον να αλωθεί η χώρα απο τον κομουνισμόν…. .(. . .) Προ αυτής της καταστάσεως ο εθνικός στρατός, αι ένοπλοι δυνάμεις της χώρας ….»

Παραλήρημα δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλος, Απρίλης 1967.

Τελικά μέχρι και οι λεκτικές εκφράσεις των ελλήνων αστών καταδεικνύουν την ιστορική συνέχεια της αστικής τάξης της Ελλάδας συνολικά (και όχι μόνο ή κυρίως ατομικά). «Ασθενής», «νοσοκομείο», «αποθεραπεία» κ.τ.λ., όπως έλεγε δηλαδή και ο Γ. Παπαδόπουλος, «ο ασθενής πρέπει να μπει στον γύψο κ.τ.λ.». Μέχρι και το discourse καταδεικνύει το ιδεολογικό υπόστρωμα των ελλήνων επιχειρηματιών και αστών.

 

 Συνολικότερα:

Όσον αφορά την προσπάθεια διάχυσης των ευθυνών, δεν είναι απλά θλιβερό, αλλά εξοργιστικό πλέον. Δεν έχουμε όλοι το ίδιο μερίδιο ευθύνης. Από τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίας μέχρι και σήμερα είναι γνωστό πως οι ευθύνες επιμερίζονται ανάλογα με τη θέση και το ρόλο του καθενός. Δεν είναι δυνατόν οι έλληνες επιχειρηματίες, οι οποίοι ποτέ τους δεν συνέβαλαν στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας, παρά μόνο λήστευαν συστηματικά το ελληνικό κράτος, να παρουσιάζονται σήμερα ως εχέφρονες.

Δεν είναι δυνατόν, για μιαν ακόμα φορά, οι έλληνες επιχειρηματίες να αποποιούνται των ευθυνών τους. Γιατί ήταν αυτοί οι οποίοι εκτροχίασαν συνειδητά την Κεϋνσιανή προσπάθεια της δεκαετίας του 1980, προκρίνοντας τη διατήρηση της εξουσία τους εις βάρος της οικονομικής ανάπτυξης της Ελλάδας και στηρίζοντας τη διάλυση της οικονομικής παραγωγικής δομής της χώρας από τις κυβερνήσεις Κ. Σημίτη. Ο τελευταίος, με τη λογιστική παραποίηση των εθνικών  λογαριασμών του κράτους και τη βοήθεια «συνοδοιπόρων» τύπου Goldman Sachs, έβαλε τη χώρα στην ΟΝΕ, λανσάροντας τα χυδαία ψέματα περί «ισχυρής Ελλάδας».

Οι έλληνες επιχειρηματίες ήταν αυτοί οι οποίοι τερατούργησαν κατά των δημόσιων οικονομικών με την ανάληψη  των Ολυμπιακών αγώνων που επέβαλαν  και την  λεηλασία του δημόσιου χρήματος την οποία πραγματοποίησαν με τον σχεδιασμό και την υλοποίηση των ολυμπιακών έργων. Μια ακόμη πράξη της πρακτικής  των ελλήνων επιχειρηματιών (σ.σ. praxis) εις βάρος των δημόσιων οικονομικών, αποτέλεσαν οι εγγυήσεις που απαίτησαν να καταβάλει το κοινωνικό σύνολο για την διατήρηση της βιωσιμότητας των ελληνικών τραπεζών. Δεν επρόκειτο  βέβαια για κάποια καινοτόμα πρακτική, καθώς  άλλωστε και η επέκταση των ελληνικών επιχειρηματιών στα βαλκάνια είχε πραγματοποιηθεί υπό την σκέπη και τις εγγυήσεις του ελληνικού κράτους.

Και επί του προκειμένου, τα έντυπα του ομίλου Αλαφούζου τα διαβάζαμε και τότε μην παριστάνουν κάποιοι τους λωτοφάγους. Αρκετά!

Η επιχειρηματική elite έχει βαρύτατες ευθύνες, τις οποίες και αποκρύβει συστηματικά, νομίζοντας πως οι ακροατές σας δεν γνωρίζουν μικροοικονομία, ούτε προφανώς μακροοικονομία, πόσο μάλλον την οικονομική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.

Αυτή σας η πρακτική δεν αποτελεί απλά πρόκληση, αλλά υποτίμηση της νοημοσύνης μας.

Ακολουθείτε, δυστυχώς, συστηματικά την ίδια τακτική διάχυσης των ευθυνών και αποφυγής οποιασδήποτε επί της ουσίας αναφοράς στις βαρύτατες ευθύνες της επιχειρηματικής elite της χώρα, όταν αναφέρεστε σε ζητήματα όπως η φοροδιαφυγή, ένα κατεξοχήν ζήτημα δημοκρατίας (σ.σ. όπως και να την ορίσει κανείς) και ισονομίας.

Η συστηματική φοροδιαφυγή, στην οποία επιδίδεται επί δεκαετίας η επιχειρηματική elite της Ελλάδας, οδηγώντας τη χώρα στη δημοσιονομική κατάρρευση, απουσιάζει εκκωφαντικά από το λόγο που εκφέρει ο σταθμός σας. Επίσης, απουσιάζουν από τις ενημερωτικές εκπομπές οι αναφορές σε όλους αυτούς οι οποίοι, μιλώντας πάντα στο όνομα της δημοκρατίας, δεν έπραξαν ποτέ το παραμικρό για να αντιμετωπίσουν επί της ουσίας τη φοροδιαφυγή της επιχειρηματικής elite, καταδεικνύοντας για μιαν ακόμη φορά την έλλειψη και της τυπικής ισονομίας που υπάρχει στην Ελλάδα.

 

Περί Δημοκρατίας:

Τελικά, φαίνεται πως δεν γίνεται κατανοητό από τον ιδιοκτήτη και τους δημοσιογράφους του ομίλου σας τόσο η ύπαρξη πολλών μοντέλων δημοκρατίας, όσο και το γεγονός πως η φιλελεύθερη αντιπροσωπευτική δημοκρατία δεν αποτελεί συνώνυμο, ούτε ενσάρκωση της έννοιας και των αρχών της δημοκρατίας. Γιατί, αλήθεια, η ύπαρξη πολλών μοντέλων δημοκρατίας, καθώς και η κριτική περί της μη -δημοκρατικής υφής της φιλελεύθερης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας δεν μπορεί να γίνει κατανοητή; Η άγνοια, πάντως, αυτών των παραμέτρων δεν δικαιολογείται, καθώς αποτελεί μια προβληματική, η οποία διέπει συνολικά την Πολιτική φιλοσοφία και τις Πολιτικές επιστήμες.

 

Περί ουδετερότητας των νόμων:

Το νομικό πλαίσιο, οι νομοθετικές ρυθμίσεις δεν αποτελούν ουδέτερο μηχανισμό. Εμπεριέχουν νόρμες και ιδέες, οι οποίες έχουν σαφέστατο ιδεολογικό προσανατολισμό. Γνωστά πράγματα από την εποχή του Hans Kelsen και του Carl Schmitt. Επιπλέον, φαντάζομαι πως είναι περιττό να γίνει οποιαδήποτε αναφορά στην πρακτική του ελληνικού δικαστικού σώματος και την εφαρμογή του αστικού νομοθετικού πλαισίου στην οποία αυτό προβαίνει, όταν υπόκεινται στη δικαιοδοσία του φορείς των ιδεών της φιλελεύθερης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.

 

Γιατί προς τον Άρη Πορτοσάλτε:

Απευθύνομαι σε εσάς, κύριε Πορτοσάλτε, καθώς, πρώτον, ο σταθμός σας εκπέμπει σε δημόσιο χώρο (ραδιοκύματα), δεύτερον, οι θέσεις σας εμπεριέχουν και την έννοια της ευθύνης, τρίτον, καλώς ή κακώς, σας ακούω συστηματικά, τέταρτον, σας έχω ακόμη κάποια εκτίμηση, ένεκα της στάσης που είχατε δείξει κάποτε ως δημοσιογράφος. Κατά συνέπεια, έχω αντίστοιχες απαιτήσεις ως ακροατής σας. Δεν ισχύει το ίδιο για άλλους δημοσιογράφους του σταθμού σας για παράδειγμα τον συστηματικό συνομιλητή σας, δυστυχώς, Μπάμπη Παπαδημητρίου, ο οποίος δεν εκφέρει απλά βαρετές, δογματικές, νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις, αλλά προσβάλει με τον μη-επιστημονικό του λόγο τη νοημοσύνη όσων έχουν συστηματικά ασχοληθεί με την οικονομική επιστήμη.

 

Περί πιστής στις αρχές τις δημοκρατίας της επιχειρηματικής elite (σ.σ. αστικής τάξης), καθώς και των συνομιλητών σας (22/04/2010 – 23/04/2010).

Τέλος, ενδεικτική της όλης τάσης που διέπει την επιχειρηματική elite (σ.σ. αστική τάξη), καθώς και τους ιδεολογικούς της υπερασπιστές αποτελεί η ταύτιση του λόγου τους με τις ιδέες του Carl Schmitt περί «έκτακτης κατάστασης». Χαρακτηριστικό αυτής της τάσης είναι οι τοποθετήσεις τόσο του ιδιοκτήτη του σταθμού σας, όσο και του εν λόγω δημοσιογράφου-συνομιλητής σας Μπάμπη Παπαδημητρίου. Φυσικά, αντιλαμβάνομαι ότι οι κύριοι αυτοί δεν έχουν γνώση του έργου και της διαδρομής του Carl Schmitt, λεπτομέρεια που έχει ελάχιστη σημασία, καθώς από τα λεγόμενα τους και μόνο καταδεικνύεται ξεκάθαρα πως ανήκουν στο ίδιο διαχρονικό ιδεολογικό ρεύμα με τον γερμανό συνταγματολόγο, το οποίο δεν είναι άλλο από τον φασισμό. Γεγονός αναμενόμενο φυσικά, καθώς σε περιπτώσεις οικονομικής κρίσης και κινδύνου όξυνσης της ταξικής πάλης, οι φορείς των ιδεών της φιλελεύθερης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας υιοθετούσαν πάντα τις ιδέες του φασισμού, για να αποδείξουν για πολλοστή φορά πόσο «πιστοί» είναι στις αρχές της φιλελεύθερης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, πόσο μάλλον της δημοκρατίας αυτής κάθε αυτής.

 

Ένας ακροατής

Ανοιχτό Γράμμα: προς όλους τους Εκπαιδευτικούς !!!

 

Η κορύφωση ενός χρόνιου εμπαιγμού, αποτέλεσμα της πολιτικής της κατάργησης της μόνιμης και σταθερής δουλειάς με δικαιώματα

 

Του Χρήστου Γρεβενάρη (Ωρομίσθιου Εκπαιδευτικού)*

 

Οι σημερινές εξαγγελίες της «αδίστακτης πρώην ευρωεπιτρόπου» και συνολικά της πιο αρεστής στους μεγαλοσχήμονες εσωτερικού και εξωτερικού, κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για την εκπαίδευση, αποτελούν τον τραγικό επίλογο; Ή την κορύφωση μιας χρόνιας απάτης στις πλάτες χιλιάδων εκπαιδευτικών με κύριο στόχο της κατάργηση της μόνιμης και αξιοπρεπούς δουλειάς.

ΣΤΟΧΟΣ που δεν αφορά μόνο τους εκπαιδευτικούς αλλά πλέον το σύνολο των εργαζομένων, γιατί πρέπει αυτοί να γονατίσουν, να φθηνύνουν και άλλο την εργατική τους δύναμη, για να μπορεί το σύστημα να βγάζει ακόμη περισσότερα κέρδη, να ξεπερνά τις κρίσεις του, στις πλάτες τους, να συνεχίζει να υπάρχει…..

ΣΤΟΧΟΣ που ήταν διακηρυγμένος χρόνια τώρα σε όλες τις διεθνείς ενώσεις του συστήματος, είτε λέγονταν Ε.Ε., είτε ΟΟΣΑ, συνθήκες Λισσαβόνας, Μπολόνια κ.ά.

Οι σημερινές εξαγγελίες έρχονται να βάλουν τέλος και στις χρόνιες αυταπάτες που σκορπούσαν μέσα στο κίνημα «προοδευτικές», «αριστερούτσικες» δυνάμεις με «υπερεπαναστατικές» φανφάρες και διεκδικήσεις, βεβαίως στο πλαίσιο του …..εφικτού για 18μηνη προϋπηρεσία, για την αναβάθμιση του αναπληρωτή, για κατάργηση του ωρομίσθιου για αξιοκρατία στους πίνακες προϋπηρεσίας και άλλα τέτοια πολύ ωραία …..και όπως αποδείχθηκε εύπεπτα για το σύστημα…

Αλήθεια τι θα πουν τώρα όλες αυτές οι «δυνάμεις» στους πάνω από 30 χιλιάδες συναδέλφους που πετιούνται κυριολεκτικά έξω από την εκπαίδευση; Τι ωραία που είναι να είσαι αναβαθμισμένος ωρομίσθιος με την ετικέτα του αναπληρωτή με μειωμένο ωράριο; Ή τρέχα να δώσεις κάμποσες φορές ΑΣΕΠ, πλήρωσε και στο μελλοντικό ΚΕΚ του Πανεπιστημίου για να γίνεις επαρκής παιδαγωγός και βλέπουμε αν σε διορίσουμε; Ή πάλεψε να μείνει το σημερινό μίζερο καθεστώς με την τρέλα του κυνηγιού των μορίων, των πινάκων, άντε και στην καλύτερη των περιπτώσεων για μια 18μηνη ή 24μηνη προϋπηρεσία;

Άλλα δεν πρέπει να περιμένουν οι συνάδελφοι τίποτα από τις σημερινές ηγεσίες και δυνάμεις του ευρωμονόδρομου που ποδηγετούν το κίνημα αποτελούν μέρος του προβλήματος, που στέλνουν χιλιάδες εργαζόμενους στην απογοήτευση και στα σπίτια τους.

Είναι ώρα ο κάθε συνάδελφος να βγάλει πολιτικά συμπεράσματα, να παραμερίσει όλους αυτούς που του βάζουν κάθε μέρα ταφόπλακα στη ζωή του, να πάρει πρωτοβουλία να οργανωθεί σε επιτροπές αγώνα μέσα και έξω από τις ΕΛΜΕ, να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο πίεσης και μορφή αγώνα για να μην περάσει αυτό το πολυνομοσχέδιο. Να παλέψει με το μόνο αίτημα που το συνεπές ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα ( είτε στο ΠΑΜΕ είτε οπουδήποτε υπάρχουν τίμιοι και αγωνιστές εργαζόμενοι) βάζει καιρό τώρα, και μας ενώνει όλους : Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με μαζικούς διορισμούς όλων όσων βρίσκονται στην εκπαίδευση. Η ίδια η ζωή κάνει με τον πιο επώδυνο τρόπο επίκαιρο το παραπάνω αίτημα!

 

Όλοι στους δρόμους!!

 

* Χρήστος Γρεβενάρης (ταλαίπωρος Ωρομίσθιος Εκπαιδευτικός, του κλάδου ΠΕΟ4Ο1, 3 φορές επιτυχών του ΑΣΕΠ, κάποτε μεταπτυχιακός, ύστερα εργαζόμενος σε ΙΕΚ, Φροντιστήρια, φροντιστήρια μέσα στο πανεπιστήμιο, συμμετέχων σε σεμινάρια ημερίδες συνέδρια, μπλά, μπλά……μπλά…… ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΛΑΣΤΙΧΟ έτσι όπως τον θέλουν! ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΠΟΤΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ!!!

 

ΠΗΓΗ: 13-04-2010, http://www.alfavita.gr/ank_b/ank13_4_10_1900.php

Έξοδος…

 

(Ανοιχτή επιστολή προς τους Έλληνες Βουλευτές)

 

Του παπα Ηλία Υφαντή

 

 

Κύριοι Βουλευτές

Οι Αιτωλοακαρνάνες, όπως και όλοι οι Έλληνες, είμαστε, όπως είναι ευνόητο, θύματα του αμοραλισμού των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων.

Πέραν όμως της κοινής αυτής μοίρας, έχουν οι αξιότιμοι πολιτικοί μας φροντίσει να φορτώσουν, πρόσθετα, εμάς τους Αιτωλοακαρνάνες, με δύο ιδιαίτερα οδυνηρούς σταυρούς:

Ο ένας τους είναι καταλήστευση των υδάτινων πόρων μας, που προωθείται με το κακούργημα της εκτροπής του Αχελώου. Στο όνομα της, πέρα από κάθε λογική και ηθική και νομική συνείδηση, εκτροπής της δικής τους περιβαλλοντικής πολιτικής.

Όταν το Συμβούλιο της Επικρατείας, με αλλεπάλληλες αποφάσεις του, ακυρώνει το έκνομο έργο τους. Όταν Ευρωπαϊκή Ένωση απορρίπτει το τερατούργημά τους και αρνείται να χρηματοδοτήσει την ολοκλήρωση του καταστροφικού τους εξαμβλώματος.

Όταν στην περιοχή της Μεσοχώρας, στην οποία συντελείται το ανοσιούργημα, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, προελαύνει η βαρβαρότητα σε βάρος της ελληνικής φύσης. Και το ηροστράτειο έργο τους καταδικάζεται σε πανευρωπαϊκή και παγκόσμια κλίμακα από καθένα με στοιχειώδη λογική και οικολογική συνείδηση άνθρωπο.

Όταν ο Αχελώος, για μας τους Αιτωλοακαρνάνες, είναι, όχι απλά πηγή ζωής, αλλά η ίδια μας η ζωή! Οι φλέβες μας, που θέλουν να τις κόψουν, για να μας αποτελειώσουν. Αφού το 40% του εδάφους της Αιτωλοακαρνανίας δεν ποτίζεται.

Κακούργημα, για το οποίο συνηγορεί η κομματική τετρακτύς των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΚΚΕ και ΛΑΟΣ. Και ασφαλώς, όπως φαίνεται, στο όνομα της ωμής ψηφοθηρίας. Δεδομένου ότι οι Θεσσαλοί υπερτερούν πληθυσμιακά των Αιτωλοακαρνάνων.
Σάμπως δεν έφτανε η δολοφονία του Μαρίνου Αντύπα και των κολίγων στο Κιλελέρ! Ή η καταστροφή των υδροβιότοπων και υγρότοπων κάπου εφτά θεσσαλικών λιμνών (Κάρλας, κλπ)! Και είναι ανάγκη να θυσιαστούν και η Αιτωλοακαρνανία και οι Αιτωλοακαρνάνες και ο Αχελώος και η λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου,κλπ.

Πάντα στο βωμό της τσιφλικάδικης απληστίας και του πολιτικού αμοραλισμού!

Ο άλλος, εξίσου, επαχθής, για μας, σταυρός είναι η διοικητική συνύπαρξη με το δοβλέτι των Αχαιών.

Είναι πασίδηλο ότι ζούμε στον, πολύ επαχθέστερο του θρησκευτικού, καπιταλιστικό Μεσαίωνα. Κι όπως στα τότε απολυταρχικά και φεουδαρχικά καθεστώτα οι λαοί αντιμετωπίζονταν – πωλούνταν ή αγοράζονταν ή δίνονταν προίκα – ως κοπάδια αλόγων ζώων, παρόμοια αντιμετωπιζόμαστε κι εμείς σήμερα από τους τσιφλικάδες πολιτικούς, για χάρη του αχαϊκού δοβλετιού!…

Είναι τελείως ακατανόητη η όλως αταίριαστη και ασύμβατη με τους Πελοποννήσιους συζυγία μας. Αφού δεν μας χωρίζει απλά και μόνο η θάλασσα, αλλά και άβυσσος νοοτροπίας. Ακόμη και η διέλευσή της γέφυρας, που τεχνικά μας ενώνει, μας κοστίζει πολύ ακριβά. Όπως και κάθε άλλη ανάμεσά μας διοικητικής, δικαιικής ή οικονομικής φύσεως σχέση.

Και ποιοι και με ποια στρεβλή σκοπιμότητα δεν θέλησαν και δεν θέλουν να συνταιριαστούμε με τους συντοπίτες μας στερεοελλαδίτες (Ευρυτανία, Φωκίδα, Φθιώτιδα, τα πλησιόχωρα προς την Αιτωλοακαρνανία Ιόνια νησιά); Με τους οποίους μιλούμε την ίδια γλώσσα, της αλληλοκατανόησης, της αλληλοβοήθειας, της δικαιοσύνης και της ντομπροσύνης!…

Ασφαλώς αυτοί, που θέλουν «να μας έχουν του χεριού» τους. Κι, όχι μόνο να μην μας αφήνουν «να σηκώσουμε κεφάλι», αλλά και να μπορούν να μεθοδεύουν με όλους τους δυνατούς τρόπους την αποψίλωσή μας απ' τις αναπτυξιακές μας προϋποθέσεις και δυνατότητες. Όπως μέχρι τώρα παντοιοτρόπως έχει περίτρανα αποδειχτεί.

Αφου, ξεκινώντας απ' την παντελή – και άρα συναινετική για τα συμφέροντα των σφετεριστών των υδάτινων πόρων μας – αδιαφορία (περίπτωση εκτροπής Αχελώου), κινούνται, σε άλλες περιπτώσεις, συστηματικά μέσα σε πλαίσια μεθοδευμένης αντιπαλότητας και ωμού ανταγωνισμού. Για να φτάνουν μέχρι και την απροκάλυπτη ή συγκεκαλυμμένη «βίαιη και αυταρχική» αρπακτικότητα (περίπτωση τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αγρινίου, κλπ)…

Κατάσταση, που θα γίνεται ολοένα οδυνηρότερη και ζοφερότερη, τώρα, που οι περιφερειάρχες θα εκλέγονται. Οπότε η πελοποννησιακή πλειοψηφία θα συνθλίβει και θα καταδικάζει σε ολοένα και μεγαλύτερη υπανάπτυξη την μέχρι τώρα φυτοζωούσα Αιτ/νία.

Γι' αυτό ζητούμε εδώ και τώρα οριστικό διαζύγιο απ' την τόσο αταίριαστη και ζημιογόνα για την Αιτωλοακαρνανία ετεροβαρή αυτή συζυγία!

Επιτέλους βαρεθήκαμε την κατάσταση πολιορκίας απ' τους τσιφλικάδες της Θεσσαλίας και τους κοτζαμπάσηδες της Αχαΐας, όπως στο Μεσολόγγι απ' τον Κιουταχή και τον Ιμπραήμ.

Η έξοδός μας είναι απαραίτητος όρος για την περαιτέρω επιβίωσής μας.

Και αυτό εξαρτάται από σας, κύριοι Βουλευτές.

Απ' το κατά πόσο είστε διατεθειμένοι να εγκαινιάσετε το καθεστώς πολιτικής φιλοτιμίας (που υπαινίχθηκε ο Ομπάμα) και να τρματίσετε το καθεστώς της τουρκισίας (= αδικίας και αυθαιρεσίας, κατά τον Κοραή)!

Εξ αιτίας του οποίου, όπως θα έλεγε και ο Μακρυγιάννης, καταντήσαμε η παλιοψάθα του παγκόσμιου χλευασμού και σαρκασμού.

Διαφορετικά η περιβαλλοντική σας πολιτική (περίπτωση Αχελώου) θα είναι Πιτυοκάμπτης και ο Καλλικράτης σας (περίπτωση περιφερειών) θα είναι, για μας, απλά ληστοκράτης!

 

Με τιμή, Παπα-Ηλίας Υφαντής, 12-04-2010

 

http://papailiasyfantis.blogspot.com

http://papailiasyfantis.wordpress.com

e-mail: papailiasyfantis@gmail.com

Επιστολή για την Ι. Μονή Αγ. Διονυσίου εν Ολύμπω

 

Του Δημήτρη Μπάκα*

 

To παρόν κείμενο δεν αποτελεί σχόλιο δημοσιογραφικής χροιάς, αλλά μάλλον προσωπική κατάθεση σκέψεων. Αφορμή της συγγραφής αυτού είναι τα γεγονότα που έλαβαν  χώρα προ ημερών σχετικά με την Ιερά μονή Αγίου Διονυσίου στον Όλυμπο. Η προσωπική μου θέση είναι ότι ίσως είναι καιρός για κάποιους από εμάς που έχουμε ζήσει μέσα στο περιβάλλον του μοναστηριού, να καταθέσουμε σε προσωπικό επίπεδο τις εμπειρίες μας.

Να αφήσουμε δηλαδή να φανεί το πολυποίκιλο-πνευματικό πρωτίστως-αλλά και κοινωνικό/πολιτιστικό κατ' επέκταση έργο που έχει επιτελέσει και συνεχίζει να επιτελεί το μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου στην περιοχή μας. Και θεωρώ ότι τίποτα  δεν μπορεί να κάνει τόσο εμφανή την σημαντικότητα της παρουσίας της Μονής στην Πιερία, όσο η προσωπική κατάθεση εμπειριών όλων αυτών που πολυποίκιλα έχουν ωφεληθεί. Αφήνω λοιπόν  κατά μέρος όλα τα του νομικού περιεχομένου σε αυτούς που έχουν την δυνατότητα (γνώσεως και λόγου) να τα χειριστούν καλύτερα (όπως επιτυχώς και επανειλλημένως κάνουν).

 

Τυγχάνει να βρίσκομαι στο Λονδίνο αυτόν τον καιρό όπου και διδάσκω Μουσική σύνθεση στο Goldsmith's, του πανεπιστημίου του Λονδίνου. Αυτό όμως διόλου δεν με εμποδίζει να έρχομαι συχνά στην Ελλάδα και να μετέχω της ζωής του μοναστηριού, έχοντας έτσι προσωπική πείρα της ποιότητας της εσωτερικής ζωής που έχει αναπτυχθεί  στο μοναστήρι. Θα ήθελα λοιπόν  να μείνω σε δύο σημεία (τουλάχιστον για την ώρα).

Το πρώτο έχει να κάνει σχέση με τις ομιλίες που λαμβάνουν χώρα κάθε Κυριακή μετά την Θεία Λειτουργία. Είχα την τύχη προ ημερών να βρεθώ σε μία ομιλία του Anthony Giddens. Πρόκειται για έναν από τους επιφανέστερους κοινωνιολόγους του 20ου αιώνα. Η ομιλία ήταν στα πλαίσια ανοικτών σεμιναρίων που λαμβάνουν χώρα στο Goldsmith's, όπου και ο Sir Anthony Giddens, προσκεκλημένος του τμήματος κοινωνιολογίας, μίλησε για την «Πολιτική των κλιματικών αλλαγών». Καθώς έχω παρακολουθήσει και άλλες ομιλίες αυτού του επιπέδου, π.χ. του Jean Luc Nancy  (ενός από τους πιο διακεκριμένους φιλοσόφους) στο μυαλό μου ήρθαν, όσο και αν ακούγεται περίεργο σε μερικούς, οι ομιλίες που γίνονται στο μοναστήρι μετά την Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία. Αυτές λοιπόν έχουν ως κεντρικό ομιλητή,τον ηγούμενο του μοναστηριού, π.Μάξιμο και κατά καιρούς πλαισιώνονται από έναν εξαίρετο επιστήμονα και ιερέα, τον π. Νικόλαο Λουδοβίκο (κάτοχο πτυχίων παιδαγωγικής, ψυχολογίας, φιλοσοφίας και θεολογίας καθώς και καθηγητή στο θεολογικό ινστιτούτο του Cambridge της Αγγλίας και της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Σχολής στην Θεσσαλονίκη. 

 

Aνήκωντας ο ίδιος στον ακαδημαϊκό χώρο νιώθω ότι έχω το δικαίωμα να επιβεβαιώσω/δηλώσω ότι το επίπεδο αυτών των ομιλιών είναι εξίσου υψηλό αν όχι υψηλότερο των ομιλιών που παραβρέθηκα στο Λονδίνο. Το περιεχόμενο αυτών είναι πάντα πνευματικό, αλλά συχνά πυκνά παίρνει φιλοσοφικές  και ψυχολογικές διαστάσεις μετατρέποντας τις σε σεμινάρια υψηλότατου επιπέδου. Είναι όμως αυτές οι ομιλίες σεμινάρια; Είναι ένας απλά κύκλος ομιλιών  οπού διανοητικά αναλύονται  καταστάσεις και γεγονότα, έστω και αν αυτά βασίζονται στο Ευαγγέλιο; Είναι δηλαδή μία σειρά διαλέξεων; Ξεκάθαρα όχι. Και ακριβώς εδώ βρίσκεται η μεγάλη διαφορά με ομιλίες τύπου Giddens. Οι ομιλίες στο μοναστήρι είναι  απόρροια της ζωής των μοναχών και γι'αυτό έχουν μία απαράμιλλη φυσικότητα.

 Είναι θα λέγαμε απλά έκφραση της εσωτερικής τους ζωής κατά το ευαγγελικό «έκ του περισσεύματος της καρδίας μιλά το στόμα» (δική μου παράφραση)

Καταπιάνονται με πράγματα τα οποία οι μοναχοί αγωνίζονται να κατακτήσουν-υιοθετήσουν και όχι απλά να κατανοήσουν. Συνήθως αναφερόμενοι στα μοναστήρια νομίζουμε ότι προσφορά είναι μόνο η προσφορά χρημάτων και ακόμα να βρεθούν κάποια πρόσωπα απλά να ακούσουν τον πόνο σου, πράγμα πολύ σημαντικό φυσικά. Αλλά εδώ εκτός αυτού μιλάμε και για δυνατότητα να "ανοιχτεί'' το πνεύμα μας και να  ανιχνεύσει σφαίρες που ξεφεύγουν της καθημερινότητας μας, χωρίς όμως να ζούμε στο χώρο της φαντασίας. Και αυτό νομίζω είναι το μεγαλείο της εν γένει ζωής του μοναστηριού αυτού: Το γεγονός ότι στην καθημερινότητα του, η θεωρία είναι συνυφασμένη με την εμπειρία που κερδίζεται με αγώνα και άσκηση, κάτι που πολύ όμορφα περικλείεται στο γνωστό "Ορθοδοξία και ορθοπραξία'', θεωρία και πράξη

Πρέπει ιδιαιτέρως να τονίσω ότι, απλά και μόνο στην αναζήτηση τέτοιου είδους ζωής και σκέψης, πολλοί άνθρωποι σήμερα καταφεύγουν στο εξωτερικό ξοδεύοντας αμέτρητα χρήματα σε Ινστιτούτα και Πανεπιστήμια.

Το δεύτερο σημείο έχει να κάνει με την χωρίς όρια επιθετική που έχουν αναπτύξει μερικοί(μερικοί  όπως έχει αποδειχτεί και όχι η πλειοψηφία)κάτοικοι του Λιτόχωρου απέναντι στο μοναστήρι. Όπως είπα και στην αρχή του κειμένου δεν θα ασχοληθώ με τις νομικού δικαίου υποθέσεις του όλου ζητήματος. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να συγκεντρωθώ περισσότερο στην πνευματική πλευρά του θέματος. Βλέποντας αυτήν την στάση κάποιων, μου έρχονται στο μυαλό τα λόγια του Χριστού ''πολλοί υμάς μισήσουν δια το εμόν όνομα''. Δια το όνομα μου, λοιπόν λέει ο Χριστός και όπως πολύ ωραία αναφέρει ο Απόστολος Παύλος ''σε υμάς εδόθη η χάρις όχι μόνο του χαίρειν, αλλά και του πάσχειν υπερ Χριστού (παραφρασμένο) έχοντας ως πρότυπο Αυτόν τον ίδιο. Αυτή είναι η κληρονομιά που μας άφησε ο Χριστός.

Σκέφτομαι λοιπόν ότι το ίδιο πρέπει να ισχύει όταν κάποιος κληρονομεί τα του ενός Αγίου. Στην περίπτωση αυτήν η αδελφότητα του Μοναστηριού ερχόμενη από τα Γιαννιτσά δεν κληρονόμησε μόνο την Χάρη του Αγίου Διονυσίου αλλά και τον Σταυρό του. Και όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει αυτό. Η συμπεριφορά του Λιτοχώρου δεν ήταν και η καλύτερη απέναντί του. Νομίζω ότι εδώ εφαρμόζεται το ευαγγελικό «ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν»(παραφρασμένο). Αυτή είναι λοιπόν η κληρονομιά μας και λέγοντας αυτό η διαθεση μου δεν είναι να κατηγοριοποιήσω την αδελφότητα ως ''τον εκλεκτό λαό'', αλλά αντιθέτως να εκθέσω κάποιες σκέψεις σε ρεαλιστική βάση βασιζόμενος στα λόγια του Χριστού, ελπίζοντας ότι αυτές αποτελούν μία χείρα συμπαράστασης στο δοκιμαζόμενο Μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου και ιδιαίτερα στον Ηγούμενο της Μονής.

 

* Ο Μπάκας  Δημήτρης είναι Διδάκτορας του Πανεπιστημιου του Λονδίνου Επισκέπτης  επιμελητής  στο  Goldsmiths, University  of  London, Επιστημονικός συνεργάτης  στο  Goldsmiths,  Universityof  London  και Επισκέπτης ερευνητής στο  Columbia University (Νέα Υόρκη).  

Γράμμα σε όσους δεν εορτάζουν

 

Του παπα Χαράλαμπου Παπαδόπουλου

 

Υπάρχουν άνθρωποι που αυτές τις μέρες δεν εορτάζουν. Υπάρχουν άνθρωποι που ενώ η ψυχή τους λαχταρά την εορτή της ζωής μένουν σιωπηλοί στην μοναξιά που τους επέβαλε το σύστημα των υποτιθέμενων "αξιών " μας. Των "ιδανικών και αρχών" μας, που δεν είναι τίποτε άλλο από ιδεολογήματα, τροφή της αυτοεικόνα μας, το εγώ μας, χωρίς καμία αλήθεια στην ζωή.

Υπάρχουν αυτές τις μέρες σπίτια με τζάμια θαμπά , με πόρτες που δεν χάρηκαν το πέρασμα του επισκέπτη. Τοίχοι χλωμοί και διάδρομοι οι σκοτεινοί που οδηγούν σε δωμάτια γεμάτα οδύνη και μοναξιά.

Μα πιο πολύ, απεριγράπτως πιο πολύ, αυτά τα πρόσωπα τα μελαγχολικά, τα μάτια τα γεμάτα ερωτηματικά, οι ψυχές που διψασμένες νόημα ζητούν, ήταν των ημερών αυτών μια παραφωνία, αλλά ωστόσο το μόνο ζητούμενο.

– Γιατί να γελάσω, γιατί να είμαι χαρούμενος;… μου είπε τις προάλλες ένα νεαρό άτομο από εκείνα που μεγάλωσαν και συνεχίζουν να μεγαλώνουν στις πόλεις, τα σπίτια, τα δωμάτια, όπου ο ήλιος και το φεγγάρι είναι άγνωστο κείμενο.

-Πολύ μοναξιά πάτερ…, μου ψιθύρισε με ανεμική φωνή, που μόλις και μετά βίας μπορούσε να συλλαβίσει λέξεις και να σχηματίσει προτάσεις επικοινωνίας.

Είναι βλέπεις και ξεχασμένη η γλώσσα μας, αφού κανείς πια δεν την μιλάει. Και αυτοί που την προφέρουν την ξοδεύουν ανώδυνα και την κρατούν επικίνδυνα άδεια. Συνήθως για να κρύβουν την ψευτιά και να υποστηρίζουν την υποκρισία του βίου τους.

-Μοναξιά, βουβαμάρα, θλίψη στο σπίτι. Η συντροφιά, οι σχέσεις και η κοινωνία με ανθρώπους πολυτέλεια στην βουβή πεζοπορία της ψυχής.

-Γιατί βρε Ν……-τον ρωτάω- τόση θλίψη- όχι ότι δεν ήξερα αλλά ήθελα να ανοίξω την κουβέντα- μα περισσότερο την καρδιά του, που διψούσε για μια συνάντηση πέρα από τις λέξεις, από τα σύμφωνα και τα φωνήεντα.

-Τι γιατί πάτερ μου…….., σάματι πως ξέρω και εγώ. Από την μέρα που γεννήθηκα αυτή την απάντηση ψάχνω και εγώ να δώσω. Γιατί, γιατί τόση θλίψη, τόσος πόνος στα μάτια, στην ψυχή, στις ζωές των ανθρώπων.

-Ο πατέρας άνεργος, η μάνα ανασφάλιστη στην μαύρη εργασία, τα αδέλφια μου ο καθένας στο δικό του κόσμο, άλλος στην τηλεόραση και άλλο στο Pc. Και εγώ ψάχνω κανένα φιλαράκι να πούμε δυο κουβέντες. Αλλά οι αποστάσεις μακρινές και το χαρτζιλίκι για κανένα καφέ, καμιά βολτίτσα όλο και λιγοστεύει ή και εξαφανίζετε. Τι να πω και στην Μάνα, εδώ καλά καλά με αυτά που παίρνει δε μπορούμε να καλύψουμε τις βασικές ανάγκες. Να ζητάω και εγώ δεν λέει….. Και έτσι κάθομαι μέσα….. Τις προάλλες μας έδωσαν το επίδομα ανεργίας του πατέρα, και μαζί της τριτεκνίας, αλλά… χα χα χα… μέχρι να το πάρουμε, το δώσαμε και πάλι πίσω στο κράτος με όλα αυτά που μας παίρνουν κάθε μήνα κάθε χρόνο. Τι μας τα δίνουν και καθόλου; Σκέτη κοροϊδία. Τελικά ο μεγαλύτερος ληστής είναι το ίδιο το κράτος.

Κοίτα σε καταλαβαίνω, μα πάνω από όλα σε νιώθω. Και εγώ σε μια παρόμοια οικογενειακή κατάσταση μεγάλωσα. Βέβαια σήμερα τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα. Ωστόσο επειδή ακριβώς έχω περάσει και σε ένα ποσοστό περνάω ακόμη, μέσα από τέτοιες καταστάσεις θα ήθελα να σου πω μερικές σκέψεις μέσα από την καρδιά μου, με αισθήματα αλληλεγγύης και βαθιάς ανθρώπινης φιλίας: 

– Το πρώτο που έχω να σου πω, είναι αντιστάσου. Αντιστάσου όπως μπορείς σε όλο αυτό το σύστημα που βλέπεις γύρω σου και είναι έτοιμο να σε κατασπαράξει όπως κάνει καθημερινά με χιλιάδες συνανθρώπους μας. Αυτό το σύστημα σε θέλει θλιμμένο, μίζερο, αξιολύπητο και αξιοθρήνητο. Σε θέλει απελπισμένο και παραδομένο στα πλαστά και μεθοδευμένα αδιέξοδα. Τα τεχνητά αδιέξοδα που δημιουργήσανε για να μας ελέγχουν. Για να ασκούν εξουσία πάνω στην ζωή μας, πάνω στην ψυχή μας. Σπάσε το σύστημα αυτό, αλλά πρόσεχε ξεκίνα πρώτα από μέσα σου. Από την ψυχή σου θα κάνεις την αρχή. Όταν θα πάρεις την απόφαση να μην τους χαρίσεις την ζωή, τον χρόνο σου, τα όνειρα σου. Δεν τους ανήκεις. Δεν είσαι μονάδα στον ισολογισμό τους. Δεν είσαι χρηστικό αντικείμενο στα σχέδια τους, δεν είσαι μονάδα παραγωγής και αποχαυνωτικής κατανάλωσης. Είσαι ανώτερη σπορά.

– Το δεύτερο που πρέπει να κατανοήσεις είναι ότι όλοι αυτοί – κράτος-καπιταλιστική κοινωνία-πλουτοκρατία – θέλουν να σε «εκπαιδεύσουν» ώστε να νοιώθεις και να αισθάνεσαι, ότι για να σε προσέχουν και για να σου δίνουν σημασία πρέπει να κλαις, να παραπονιέσαι, να ζητάς, να ζητάς συνεχώς. Ζήτουλα και κακομοίρη σε θέλουν δηλαδή. Όχι να κατακτάς. Να κερδίζεις περήφανα και αξιοπρεπώς, αλλά να επαιτείς. Να επαιτείς ένα κοίταγμα, ένα χάδι, ένα φιλί, μια αγκαλιά, μια κουβέντα, μια παρέα. Να επαιτείς μια δουλειά, μια εργασία, μια δημιουργική έκφραση, να ζεις …. Και στο τέλος να τους λες και ευχαριστώ δοξάζοντας τους.

–  Το τρίτο, είναι ότι το σύστημα σου μαθαίνει να εξαρτάσαι. Να είσαι μια εξαρτημένη ύπαρξη σε όλα τα επίπεδα. Να εξαρτάται η χαρά που θα νιώσεις, πως και που θα την νιώσεις, μέχρι πόσο και ως πόσο. Χρόνος, χώρος, ποιότητας, επιλογές όλες δικές τους. 

–  Τέταρτον, είναι ότι σου μαθαίνουν ότι αυτή η πραγματικότητα δεν μπορεί να αλλάξει και ότι εάν είναι κάτι να αλλάξει δεν θα το κάνεις εσύ, αλλά κάποιος άλλος έξω από εσένα. Έτσι ελέγχουν την ζωή σου. Έχουν εξουσία πάνω στην ιστορία σου. Σε ορίζουν και σε καθορίζουν.

Δεν σε θέλουν να πιστεύεις στις δικές σου δυνάμεις. Αυτές που υπάρχουν μέσα σαν προίκα του δημιουργού σου. Οι προδιαγραφές σου είναι για πολύ υψηλά και μεγάλα πράγματα. Είναι για την ουτοπία, για την εσχατολογία του τέλειου, για την επανάσταση, για την κοινωνία του αλλιώς.

Μάθε λοιπόν φίλε ότι όσο και εάν μας έχουν μαυρίσει την ζωή, οσο και αν μας έχουν όντως δυσκολέψει τον βιο, εμείς δεν θα παραδοθούμε σε κανένα, παρά μονάχα στην ζωή που ο Θεός μας χάρισε για να την ζήσουμε με χαρά και έκσταση.

Μη τους παραδίδεσαι, βγες έξω από τα μπουντρούμια όπου ο καπιταλιστικός καταναλωτισμός και η οικονομική δυναστεία της "ανάπτυξης" και της αστικοποίησης μας επέβαλε. Βγες από την παραμόρφωση του συστήματος και ψάξε, αναζήτησε την μεταμόρφωση. Δεν είναι φύση σου για να μαραζώνεις, για να θλίβεσαι, για να στενοχωριέσαι, ζήσε.

Βγες στους δρόμους και ας μην έχεις μια στη τσέπη. Δεν χρειάζεται. Περπάτησε, ρούφα ουρανό και αστέρια. Νιώσε την ύπαρξη, την ομορφιά του σώματος σου, καθώς περπατάει, καθώς κοιτάει, καθώς ακούει και μιλάει. Πάρε ένα φίλο μια φίλη και περπατήστε. Δεν είναι ανάγκη να καταναλώσετε, να αγοράσατε, να ξοδέψετε, να πληρώσετε, για να νιώσετε ότι υπάρχετε, αυτό δεν είναι η αλήθεια σας, είναι το ψέμα του πολιτισμού της κατανάλωσης, του κέρδους. Πάρε ένα ποδήλατο και φύγε, περπάτησε, τρέξε. Συναντήσου με άλλους ανθρώπους, μιλήστε, παίξτε, γελάστε, δοξάστε την ύπαρξη, το Θεό, την ανθρώπινη κοινωνία και επικοινωνία.

Σπάστε την ατομικότητα, ζήστε μαζί στιγμές, μοιραστείτε πράγματα, αντικείμενα, ρούχα, φαγητά, λεφτά, λέξεις, εικόνες, νοήματα, συναισθήματα, εμπειρίες, την ζωή σας. Οργανωθείτε μόνοι σας. Κάντε ομάδες κοινοτισμού. Μπείτε σε ομάδες που ζουν κοινοτικό βίο, σε ενορίες όπου υπάρχει η εκκλησία, σε συλλογικότητες αυτοοργάνωσης, μόνο μην μείνεις μόνος.

Δεν θα σε δικαιολογήσω. Σε κατανοώ, αλλά μην τους χαρίζεις την ζωή σου. Μη σε κάνουν δούλο τους κάτω από την εξουσία του χρήματος, κάτω από την δύναμη να ορίζουν το πώς θα ζήσεις. Δεν τους ανήκεις. Ανήκες μονάχα στην ζωή, ζήσε…. το μπορείς….. Ο Χριστός δεν έφερε μια νέα θρησκεία στον κόσμο των θρησκειών, αλλα ένα νέο τρόπος ζωής, ζήσε λοιπόν….. Μην χαριστείς σε κανένα.

Μην ξεχνάς δεν είσαι δυστυχισμένος. Έτσι σου έμαθαν. Έτσι σε θέλουν για να σε κατευθύνουν και να τους έχεις ανάγκη. Δεν ανήκεις σε αυτούς, είσαι άπειρος, είσαι παιδί Ανάρχου πατρός….. Μπορείς να είσαι ευτυχισμένος, μη πείθεσαι ότι είσαι δυστυχισμένος. Είσαι στο ποσοστό που τους το επιτρέπεις. Είσαι στο ποσοστό που παίζεις το παιγνίδι τους. Είσαι μόνο όταν παίζεις με τους όρους του συστήματος τους, που ορίζει ως ευτυχία το κέρδος, την αφθονία, το χρήμα, την κατανάλωση. Ψάξε να βρεις την αλήθεια της φύσης σου, την αλήθεια του υπάρχω, που είναι η ελευθερία.

Καλά Χριστούγεννα φίλε-η καλή Χρονιά!!!!

 

ΠΗΓΗ:  π. Λίβυος, Σάββατο, 26 Δεκεμβρίου 2009, με πολλά σχόλια, http://plibyos.blogspot.com/2009/12/blog-post_26.html