Το ολοκαύτωμα ως πνευματική ολοκλήρωση[i].

Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα

α. Εισαγωγή.

Εμείς οι Καλαβρυτινοί, γενιά μάλιστα οι περισσότεροι μετακατοχική, μεγαλώσαμε ως μαθητές του Γυμνασίου Καλαβρύτων, με τα μνήματα των θυμάτων απέναντι απ’ τα παράθυρα του σχολείου μας. Και πίσω από τα κυπαρίσσια είχαμε ως φόντο, το λόφο του Καπή, το θυσιαστήριο…

Δεν ζήσαμε το γεγονός της θυσίας, αλλά έμειναν βαθιά χαραγμένα στη μνήμη μας τα μνήματα, ο λόφος με τις στήλες των ονομάτων και πολλά επετειακά γεγονότα, διηγήσεις και αναφορές. Εντυπώθηκε έτσι καλά στο υποσυνείδητό μας η θυσία.   

Συνέχεια →

Η Εκκλησία ως αποστολή.

Ένα κριτικό ξανακοίταγμα της λειτουργικής θεολογίας του π. Αλεξάνδρου Σμέμαν.

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου*

 «Δεν υπάρχει χριστιανική ζωή χωρίς μαρτυρία»[i].

«Ένας ιεραποστολικός προσανατολισμός πρέπει να προστεθεί στην όλη θεολογική δομή της Εκκλησίας και να γίνει οργανικό μέρος του θεολογικού μας προγράμματος»[ii].

[i] Alexander Schmemann, «The Problem of Orthodoxy in America: III. The Spiritual Problem», St Vladimir’s Theological Quarterly 9.4 (1965), p. 179. Στη συνέχεια, όταν θα πρόκειται για έργο του π. Αλεξάνδρου, δεν θα επαναλαμβάνεται το όνομα του συγγραφέα –  θα τίθεται μόνο ο τίτλος του έργου. Για όσα έργα του δεν έχουμε στη διάθεσή μας δημοσιευμένη ελληνική μετάφραση, ή δεν μας εκφράζει εντελώς η υπάρχουσα, παραπέμπουμε στις αγγλικές δημοσιεύσεις τους, τη δε μετάφρασή τους  κάνει ο γράφων.

[ii] Church, World, Mission. Reflections on Orthodoxy in the West, εκδ. St Vladimir’s Seminary Press, Crestwood, New York 1979, σ. 124. Πρβλ. Η αποστολή της Εκκλησίας στο σύγχρονο κόσμο (μτφρ. Ιωσήφ Ροηλίδης), εκδ. Ακρίτας, Αθήνα 1983, σ. 153.

1. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

Συνέχεια →

Ο ιερός αριθμός «12» ως  σύμβολο ιεραποστολής της ορθόδοξης χριστιανικής θεολογίας με αφορμή την σύναξη των 12 Αποστόλων  

 Του Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα*

 Ι. Εισαγωγή

Σε μια εποχή που στο δυτικό κόσμο κυριαρχεί μια ατομικιστική αντίληψη του ανθρώπινου υποκειμένου, ειδικά στη νέα γενιά, ίσως ηχεί παράξενα η εκκλησιαστική εορτή 12 ανθρώπων μαζί: Των αγίων Αποστόλων στη συγκεκριμένη περίπτωση, αφού υπάρχει και ξεχωριστή εορτή για το καθένα ξεχωριστά, πλην των δυο πρωτοκορυφαίων Πέτρου και Παύλου (εορτάζουν την αμέσως προηγούμενη).

Τα ερωτήματα που θα προσεγγίσουμε με την παρούσα σύντομη μελέτη είναι τρία: Γιατί ειδική εορτή για δώδεκα (12), ενώ οι απόστολοι ήταν πάνω από εβδομήντα; Έχει σχέση με το ότι ο Ιησούς κάλεσε 12; Για

τί ο Πέτρος στη σύναξη των περίπου 120 φίλων του Ιησού, λίγο πριν τη Πεντηκοστή «επί το αυτό», ζήτησε να συμπληρωθεί ο δωδέκατος, αφού ο Ιούδας ήταν ήδη «ο γενόμενος οδηγός της σύλληψης» και «κατηριθμημένος ήν εν ημίν» [1];  

Ταυτίζεται ο αριθμός των 12 που εορτάζομε στη εν λόγω λατρευτική σύναξη με τους δώδεκα που κάλεσε ο Ιησούς [2];  Και τέλος τι σημαίνουν οι εορτές – συνάξεις που συνηθίζονται στην ορθόδοξη χριστιανική λατρεία;

Ι. Η ιστορία του ιερού αριθμού «12»