Το μποζόνιο του Φρόυντ
Του Γιάννη Ποταμιάνου*
Οι ακατάλυτοι δεσμοί
του φαίνεσθαι και του είναι
μοιάζουν στους χημικούς δεσμούς
ενός μορίου
Η διάρρηξή τους καταστρέφει
και το φαίνεσθαι και το είναι
***
Οι ακατάλυτοι δεσμοί
του φαίνεσθαι και του είναι
θολώνουν στον παραμορφωτικό
καθρέφτη του εγώ
καθώς το παρελθόν συγκλίνει
στο κοίλο κάτοπτρο των αναμνήσεων
και το μέλλον αποκλίνει
στο κυρτό κάτοπτρο των επιθυμιών μας
***
Έτσι ο χρόνος είναι η ανάκλαση
της λαγνείας μας
Το φως ενός αστεριού που αναβοσβήνει
στο σκοτεινό βυθό του πηγαδιού μας
Έτσι ο χρόνος είναι ο ρυθμός
στα πλήκτρα της αρμονίας,
είναι ο ήχος που κρατάει το ίσο
στα πλευρά του τζίτζικα
***
Ο χρόνος είναι το πρωινό ξύπνημα
της κόρης
η αισιοδοξία που γονιμοποιεί
το διαφορετικό
που εισελαύνει και γκρεμίζει
το προδιαγεγραμμένο
***
Ω θεία επανάληψη μεγάλε τιμονιέρη μας
που χαρίζεις στον ωκεανό
ανατολή και δύση
Ω γριά επανάληψη ένα σαράκι
σε ροκανίζει μυστικά
και φέρνει το καινούργιο
Είναι το θείο μποζόνιο του Φρόυντ
που κρύβεται καλά στο όνειρο
και δίνει μάζα στην πραγματικότητα
11 Αυγούστου 2012
Γιάννης Ποταμιάνος
