11 χρόνια μετά τη σύλληψη του Αμπντ. Οτζαλάν,

Έντεκα χρόνια μετά τη σύλληψη του Αμπντουλάχ Οτζαλάν,

το κουρδικό ζήτημα παραμένει ζωντανό και επίκαιρο.

 

 

  Του Φάνη Μαλκίδη*

 

 

Χιλιάδες άνθρωποι μεταπολεμικά,  πολιτικοποιήθηκαν  με τα μεγάλα απελευθερωτικά και αντιαποικιοκρατικά κινήματα της Αφρικής και της Ασίας, δημιουργώντας και ενεργοποιώντας τα πολιτικά, δημοκρατικά και διεθνιστικά τους αντανακλαστικά. Στις δεκαετίες  του 1980 και 1990,   λαοί όπως ο ελληνικός αναζήτησε και πέτυχε την πολιτικοποίησή του με ένα απελευθερωτικό κίνημα στα ανατολικά του. Το κουρδικό κίνημα που αναδείχθηκε σ' αυτές τις δεκαετίες ώθησε, συγκίνησε, ριζοσπαστικοποίησε και συνεπήρε την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων.  

Με την έναρξη του ένοπλου αγώνα στην Τουρκία από τους Κούρδους το 1984, με τη δολοφονία χιλιάδων Κούρδων στο Ιράκ στα τέλη της δεκαετίας του 1980, με τις ειδήσεις για την καταπίεση των Κούρδων του Ιράν  και της Συρίας, ο ελληνικός λαός επανασυνδέθηκε με τά από χιλιάδες χρόνια τον Κουρδικό λαό – ο Ξενοφώντας αναφέρεται στους Καρδούχους – ωθώντας να στηρίξει ποικιλοτρόπως τα κινήματα κοινωνικής και εθνικής απελευθέρωσης. Μάλιστα ο ελληνικός λαός στην αλληλεγγύη του  στον  αγώνα του κουρδικού λαού για απελευθέρωση, είχε και ένα θύμα, το Θεόφιλο Γεωργιάδη, μέλος της Κυπριακής επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν  ο οποίος  δολοφονήθηκε, λόγω της δράσης του,  το 1994.
 
 Η σύλληψη του Αμπντουλάχ Οτζαλάν το 1999, δημιούργησε οπωσδήποτε πολλά  νέα δεδομένα  για το μέλλον του κουρδικού ζητήματος, δεδομένα που αναδείχθηκαν πιο έντονα μετά  την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ το 2003 και τη οικοδόμηση μίας ομόσπονδης κουρδικής κρατικής δομής.  Ταυτόχρονα η μετατροπή της θανατικής ποινής του Οτζαλάν σε ισόβια κάθειρξη,  οι ολοένα περισσότερες φωνές σε όλο τον κόσμο, ακόμη και στην Τουρκία που ζητούν πολιτική λύση  για το Κουρδικό, δίνουν νέες προοπτικές για το μέλλον.

Το Κουρδικό ζήτημα αποτελεί μία πολύ σημαντική παράμετρος της περιοχής που περιλαμβάνει αρχικά την Τουρκία, στη συνέχεια το Ιράκ, όπου ήδη Ελλάδα έχει διπλωματική εκπορσώπηση με γραφείο στην Ερμπίλ της ομοσπονδης Κουρδικής οντότητας,   και φυσικά  στο Ιράν και τη Συρία.

Και αυτό όχι μόνο γιατί  σ' αυτά τα κράτη οι Κούρδοι αποτελούν ένα μεγάλο μέρος του συνολικού πληθυσμού και η παρουσία τους είναι αδιάλειπτη εδώ και χιλιάδες χρόνια, αλλά γιατί οι Κούρδοι αποτελούν πλέον κεντρική συνιστώσα των μελλοντικών εξελίξεων στην περιοχή. Αυτό φαίνεται  στο Ιράκ, στη θέληση των Κούρδων της Τουρκίας να συνεχίσουν την προσπάθειά τους  με ένοπλη πάλη και πολιτική δραστηριοποίηση,  στον πολιτικό αγώνας των Κούρδων του Ιράν και της Συρίας, δεδομένα που συγκροτούν προϋποθέσεις υλοποίησης δημιουργίας Κουρδικού κράτους,  του οράματος δηλαδή εκατομμυρίων Κούρδων σε όλον τον πλανήτη.

Η σύλληψη του Οτζαλάν πριν 11 χρόνια, δεν κατέστειλε το κουρδικό κίνημα όπως  ήθελαν κάποιοι, το αντίθετο του κουρδικό ζήτημα είναι ανοιχτό και θα επηρεάσει τις άμεσες εξελίξεις στην περιοχή μας.

 

* Από την εισαγωγή του Φάνη Μαλκίδη στο βιβλίο του εκπροσώπου του Κουρδικού Εθνικού Κογκρέσου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Ahmet Dere «Οι Κούρδοι. Ένας λαός που δεν μπορεί να  αμφισβητηθεί η ύπαρξή του» Αθήνα: εκδ. Γόρδιος.

Απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.