Η ιστορία μας υποχρεώνει να πράξουμε. Σχέδιο για τον σύγχρονο Ελληνισμό

 

Του Γιώργου Π. Παύλου*

 

Έντεκα πολυεθνικές πιέζουν την ελληνική κυβέρνηση να αποφασίσει μισθούς των 250 – 300 ευρώ, προκειμένου να επενδύσουν στην Ελλάδα. Τελικώς πριν οδηγηθούν τα πράγματα σε αιματοχυσίες και σε σύγχρονη τραγωδία του Ελληνισμού, επείγει όσο ποτέ άλλοτε οι Έλληνες πανεπιστημιακοί δάσκαλοι αλλά και κάθε ευαίσθητος Έλληνας που πιστεύει στην Δημοκρατία και στην Ελευθερία των ανθρώπων, των λαών και των εθνών να πράξουν ό,τι είναι αναγκαίο στην περίσταση αυτή όπου κατ' ουσίαν σταυρώνεται ο ελληνικός λαός, ο Ελληνισμός και η Ελλάδα.

Πιστεύω, τόσο ο ελλαδικός όσο και ο ομογενειακός Ελληνισμός ενωμένος ότι οφείλει και έχει την δύναμη να αποτρέψει την επιχειρούμενη διάλυση της Ελληνικής Δημοκρατίας και την υποκατάστασή της με ένα νεκρό πτώμα, που διώχνει ξανά, για μια ακόμη φορά, τους Έλληνες από την Ελλάδα, είτε σωματικά, είτε πνευματικά και πολιτιστικά. Γι' αυτό καλούνται όλοι οι ευαίσθητοι Έλληνες να ξανα-συναντηθούν αποφασιστικά και ένσοφα στην πλατεία της Ιστορίας των.

α. Διαπιστώσεις

Πώς αφήσαμε, πώς δεχτήκαμε στον εικοστό πρώτο αιώνα να κλαπεί η Ελλάδα και να μας μοιράζουν ελεημοσύνη και τρόφιμα στους δρόμους; Πώς ανεχόμαστε να μην έχουν ακόμη δικαστεί και λογοδοτήσει όσοι κατέστρεψαν την Ελλάδα μέσα σε τρία χρόνια; Πώς είναι δυνατόν να μένουμε κομματιασμένοι, χωρισμένοι, διαιρεμένοι και να γινόμαστε βορά στα σκυλιά που ξεσκίζουν τις σάρκες μας;

Πόσες πόλεις, πόσες πόλεις αλήθεια, αφήσαμε να χαθούν εξαιτίας του κομματικού ανταγωνισμού, της εθνικής διχόνοιας, της ιδιοτέλειας, της φιλαυτίας και του φατριασμού; Σμύρνη, Έφεσος, Αντιόχεια, Τραπεζούντα, Αλεξάνδρεια, Μοναστήρι, Άγιοι Σαράντα, Πύργος, Ανδριανούπολη, και η Πόλις των Πόλεων, που ακόμη οι κατακτητές της δεν την ονομάζουν με το όνομά της. Και δεν είναι η ιστορία και η αλήθεια μεγαλοϊδεατισμός, αφού με τίποτα δεν θα συμφωνούσαμε σε έναν άρρωστο μεγαλοϊδεατισμό και σε έναν άσαρκο και ιδεολογικοποιημένο στείρο εθνικισμό, που ίσα-ίσα ήταν αυτοί ακριβώς τα αίτια για κάθε εθνική μας καταστροφή.

Και τώρα; Ναι, τώρα φθάσαμε να ναυαγήσουμε εν μέσω νηνεμίας. Και κανείς από τους αίτιους δεν έχει το θάρρος να παραιτηθεί, δεν λέμε να αυτοκτονήσει, αφού οδήγησε έναν ολόκληρο λαό και μια ολόκληρη ιστορία στην αυτοκτονία, αλλά να παραιτηθεί. Και να παραδεχθεί ότι, «ναι, απέτυχα και ως κόμμα και ως πολιτικός άνδρας και οδήγησα τους Έλληνες να γίνουν επαίτες στην πλατεία Συντάγματος. Και οι πρώτοι και κύριοι δράστες του ιστορικού αυτού εγκλήματος περιφέρονται ελεύθεροι είτε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, είτε ανά τον κόσμο και συνεχίζουν την προδοτική των στάση και την δυσφήμηση της Ελλάδος, ενώ αυτοί είναι οι αγύρτες της πολιτικής σκηνής που παρέσυραν έναν ολόκληρο λαό στην άβυσσο.

Όχι δεν είναι δυνατόν. Δεν μπορούμε να δεχτούμε άλλο αυτή την ύβρη απέναντι στην ιστορία μας και στον λαό μας.

Για να λειτουργήσει σήμερα ο Ελληνισμός και για να αντισταθεί σε γεγονότα καταστροφικά για το μέλλον του, θα πρέπει κάθε Έλληνας να μπορεί να γνωρίζει τα ουσιώδη που γνώριζαν ανέκαθεν όσοι εκ των Ελλήνων λειτούργησαν ευεργετικά ως προς το όλον του Ελληνισμού. Βεβαίως, αυτοί οι άνθρωποι υφίστανται και στις ημέρες μας και αποτελούν το υγιές μέρος του ελληνικού σώματος. Μάλιστα όσο πιο υγιής πνευματικά είναι ο άνθρωπος τόσο πιο αφανώς εργάζεται και λειτουργεί θεραπευτικά, μάλιστα, και για εμάς τους υπολοίπους.

Ο Ελληνισμός πάντα επιβίωνε ακόμη και στις πλέον αντίξοες εξωτερικές συνθήκες επειδή ήταν φορέας μιας συλλογικής σοφίας, η οποία τον οδηγούσε να δημιουργεί καινοτομία όταν έφθανε σε κρίση. Σήμερα είμεθα μάρτυρες της προσπάθειας που καταβάλει ο ομογενειακός Ελληνισμός, όπου και αν ευρίσκεται, σε κάθε μέρος της γης (Αμερική, Αυστραλία, Ρωσία, Αφρική, Ευρώπη) για να διατηρήσει την πολιτιστική του ταυτότητα και τη ιστορική του Μνήμη.

Βεβαίως μπορεί να δει κανείς και τις οποίες αδυναμίες των Ελλήνων σε αυτή την προσπάθειά των, οι οποίες σχετίζονται κυρίως με έναν ιδιοπαθή και υπέρμετρο εγωισμό που λειτουργεί διασπαστικά, διχαστικά, ανταγωνιστικά, ζηλόφθονα, διαλυτικά και αποκεντρωτικά. Κατανοούμε δε σαφώς πως αυτό το φαινόμενο είναι η άλλη όψη της δύναμης της ελληνικής ψυχής, προκειμένου να μπορεί να ανατρέπει το τετελεσμένο και να πετυχαίνει το απρόβλεπτο και το απίθανο. Αυτή η δύναμη που επανειλημμένα λειτούργησε καταστροφικά για τον λαό μας, συγχρόνως είναι ακριβώς η προϋπόθεση του θαύματος της στιγμής.

Αυτή την στιγμή συνειδητοποιούμε όσο ποτέ άλλοτε τον άμεσο κίνδυνο μια νέας εθνικής τραγωδίας για τον Ελληνισμό, αντίστοιχης με αυτές του πρόσφατου παρελθόντος, όπως δηλαδή συνέβη κατά την γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, την Μικρασιατική Καταστροφή, τον μεταπολεμικό Εμφύλιο, η την διχοτόμηση της Κύπρου, και την προηγούμενη γενοκτονία της Πόλης. Ίσως είμαστε πολύ κοντά σε ένα νέο εμφύλιο και μία νέα εθνική τραγωδία, αφού όλοι που ζούμε στην Ελλάδα νοιώθουμε ότι το καζάνι της συμφοράς σιγοβράζει και κάποιοι το φροντίζουν.

Ήδη, το πρόβλημα της Κύπρου ή το μειονοτικό πρόβλημα της Θράκης που ήταν ένα μείζον εθνικό θέμα, είναι πλέον μικρό μέρος του όλου και νεογενούς προβλήματος. Αυτό έχει πλέον γενικευθεί και έχει καταστεί αντίστοιχο μειονοτικό πρόβλημα σε ολόκληρη την Ελλάδα, αφού οι εκτιμήσεις για τον διαρκώς αυξανόμενο -και με ρυθμούς ανεξέλεγκτους- όγκο των μεταναστών, δείχνουν περισσότερο από τρία εκατομμύρια μεταναστών, με γρήγορους ρυθμούς αύξησης και γεννήσεων πολύ μεγαλύτερους από αυτούς των Ελλήνων.

Είναι μαθηματικά προβλέψιμο γεγονός η βιολογική και δημογραφική κατάρρευση του Ελληνισμού στα επόμενα δεκαπέντε το πολύ χρόνια. Επομένως με την εγκληματική τους συμπεριφορά τα κόμματα και οι ηγέτες τους, που μάλλον για άλλους κυρίους και όχι για την Ελλάδα εργάζονται -όπως είναι πλέον πασιφανές σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο Έλληνα ή μη-, κατόρθωσαν το αδιανόητο και όμως πραγματικό. Δηλαδή να "κυπροποιήσουν" την Θράκη και να "θρακοποιήσουν" ολόκληρη την Ελλάδα.

Παράλληλα όμως με το μεταναστευτικό ζήτημα, τα τελευταία τρία χρόνια οι Έλληνες ζουν σε κλήμα άτυπου διωγμού των ή και αφανισμού των από την Ελλάδα. Οι μισθοί και οι συντάξεις γίνονται απαγορευτικοί για την επιβίωση κάθε οικογένειας, για την δημιουργία νέων οικογενειών και για την γέννηση παιδιών.

Οι φόροι είναι εξουθενωτικοί και στερούνται πάσης λογικής, ακόμη και για την κατοικία διαμονής. Είναι πλέον προτιμότερο να ενοικιάσεις σπίτι παρά να διατηρείται το δικό σου, λόγω της εφορίας. Κάθε παιδί που γεννιέται θεωρείται τεκμήριο για επιπλέον φορολόγηση.

Ήδη σχεδιάζεται η παρακράτηση των μισθών και των συντάξεων όσων δεν μπορούν να πληρώσουν φόρους και χαράτσια στο Δημόσιο. Σύντομα δε οι ελληνικές τράπεζες θα εξαγοραστούν από γερμανικές ή άλλες και θα ξεκινήσει η κατάσχεση ακινήτων, ενώ οι έλληνες ιδιοκτήτες των και θα μείνουν στο δρόμο και θα συνεχίσουν και μετά να οφείλουν στο ελληνικό Δημόσιο, σύμφωνα με όσα ακούγονται στους διαδρόμους των γραφείων που επιμελούνται πάντα το τελευταίο μνημόνιο!

Παρ' όλες δε τις δεσμεύσεις περί μείωσης του δημόσιου χρέους, από όσους σχεδιάζουν για το μέλλον την νέα Μη-Ελλάδα στην Ελλάδα του σήμερα, αυτό έχει τριπλασιαστεί και είναι αδιανόητο να σκεφθεί κανείς ότι στα επόμενα είκοσι χρόνια θα υπάρξει οποιαδήποτε μείωσή του.

Είναι δρομολογημένη πλέον από τις ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων τριών ετών, η εγκληματική παραίτηση από την υπεράσπιση της ελληνικής περιουσίας και η παραχώρηση στους διεθνείς δανειστές όλου του ελληνικού δημόσιου πλούτου, θαλάσσιου ή ορυκτού, και λοιπών παραγωγικών πηγών, όπως αεροδρόμια, οδικά δίκτυα, ύδρευση, ηλεκτρισμός, μεταφορές, κλπ. Εκτιμάται δε, ότι ο συνολικός δημόσιος πλούτος της Ελλάδος ανέρχεται σε εκατοντάδες τρις ή και τετράκις εκατομμύρια ευρώ. Αυτός ο πλούτος ανταλλάχθηκε μέσω των συνεχών μνημονίων με το τίποτα, ούτε καν με το εθνικό χρέος που πριν τρία χρόνια ήταν λιγότερο από διακόσια δισεκατομμύρια ευρώ. Ενώ στα τρία τελευταία χρόνια εκτινάχθηκε στα εξακόσια δις. Ή ακόμη χειρότερα, ανταλλάξαμε όλο τον εθνικό μας πλούτο και ολόκληρη την Ελλάδα με τον οικονομικό, πολιτιστικό και σωματικό εξευτελισμό και διωγμό των Ελλήνων από την Ελλάδα. Αυτό θα καταγραφεί στην νεώτερη ιστορία ως έγκλημα και προδοσία όλων των πολιτικών ανδρών και κομμάτων που συνέργησαν ενεργητικά ή παθητικά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Βέβαια η πιο σημαντική και η πλέον αναγκαία για κατανόηση διαπίστωση αφορά στον σταδιακό διωγμό των Ελλήνων κυρίως από την πνευματική των γεωγραφία. Αυτό έχει μεθοδευτεί ύπουλα και συστηματικά τα τελευταία είκοσι – τριάντα χρόνια σε όλη την εκπαιδευτική κλίμακα, κυρίως μέσα από το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας και όχι μόνο.

Η γλώσσα, η ιστορία, η τέχνη και κάθε άλλη πτυχή της πολιτιστικής και πνευματικής μας ταυτότητας και κληρονομιάς, όλα αυτά έχουν καταστεί στόχος αφανισμού των και απόσυρσης από την ζωή των Ελλήνων, προκειμένου να καταστούν οι Έλληνες μία απρόσωπη και χωρίς όραμα κοινωνία, μία κοινωνία χωρίς μνήμη, χωρίς ταυτότητα, χωρίς αντιστάσεις, εύκολα διαχειρήσιμη. Σήμερα δε, μεθοδεύεται και η διάλυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, έτσι που τα περισσότερα Ελληνόπουλα θα μένουν χωρίς δυνατότητα σπουδών σε Ελληνικά ΑΕΙ.

β) Το όραμα που ως Έλληνες δεν έχουμε και υποχρεούμεθα να αποκτήσουμε

Αυτή την ιστορική  στιγμή είμεθα υποχρεωμένοι, αν θέλουμε να υπάρξει στον μέλλον ελληνική Ελλάδα και αν θέλουμε να υπάρξουν Έλληνες με ελληνική συνείδηση και ταυτότητα, είτε στην Ελλάδα είτε εκτός αυτής, να πετύχουμε και να ενεργοποιήσουμε τον άριστο εαυτό μας, ως άτομα, ως κοινωνία, ως νέοι, ως γέροι, ως μαθητές, ως επιστήμονες, ως καλλιτέχνες, ως διανοούμενοι, ως επιχειρηματίες, ως εκκλησία, ως πολιτικοί, ως ομογένεια, ως άνδρες, ως γυναίκες.

Για να γίνει αυτό θα πρέπει είτε ως άτομα είτε ως ομάδες και κοινότητες και ως κοινωνία ολόκληρη να εφαρμόσουμε την αρχαία αλλά πάντα επίκαιρη συμβουλή των σοφών και δασκάλων μας, τον Όμηρο, τον Ηράκλειτο, τον Πυθαγόρα, τους τραγικούς μας ποιητές, τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη μέχρι όλους τους μεγάλους δασκάλους της Εκκλησίας που ακατάπαυστα και χωρίς φειδώ κόπου, μόχθου και αίματος μας άφησαν μία τεράστια πνευματική και πολιτιστική παρακαταθήκη αλλά και ένα ιερό χρέος προς την ιστορία μας.

Και η συμβουλή αυτή συμπυκνώνεται στο: «τί έκανα που δεν έπρεπε να κάνω, τί δεν έκανα που έπρεπε να κάνω, τί πρέπει να κάνω στο μέλλον και τί δεν πρέπει να κάνω». Και όλα αυτά σημαίνουν με μία λέξη την Ενότητα που θα έπρεπε, που πρέπει και που θα πρέπει να έχουμε ως ελληνική αλλά και ως ελλαδική κοινωνία. Όταν οι τριακόσιοι του Λεωνίδα αποφάσισαν να πεθάνουν έως ενός μαζί με τον βασιλιά των, τότε επέτυχαν μια δυσθεώρητη ενότητα και έγιναν μία ψυχή και ένα σώμα. Το ίδιο συνέβη σε κάθε ιστορική μας στιγμή που χρειάστηκε να θυσιαστούμε για το κοινό καλό. Όμως το αίσθημα, ή καλύτερα, το βίωμα ενότητας και συμμετοχής ή μετοχής, επί τω αυτώ, είναι αποτέλεσμα αληθινής παιδείας και δείκτης υψηλής ατομικής και συλλογικής νοημοσύνης.

Δεν είναι τυχαίο που, όταν η δυτική Ευρώπη άρχισε να σπουδάζει σε βάθος την ελληνική παιδεία, τότε μπόρεσε και συμπύκνωσε το όραμα της δικής της αναγέννησης και του δικού της διαφωτισμού, έστω και με πολλές ατέλειες, στο τρίπτυχο: «αδελφοσύνη, ελευθερία, ισότητα».

Και η ενότητα που επέτυχαν οι Έλληνες, όποτε το επέτυχαν, ήταν κάτι πολύ ωφέλιμο όχι μόνο για τούς εαυτούς των αλλά για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Αρκεί να δούμε το θαύμα των Αλεξανδρινών χρόνων, μέσω του οποίου εκπολιτίστηκε όλη η οικουμένη και γέμισε ο κόσμος πόλεις, πανεπιστήμια, στάδια, θέατρα και βιβλία. Και αυτή η ενότητα του Ελληνισμού ευεργέτησε ολόκληρη την ανθρωπότητα, οδηγώντας την στην -έστω με ατέλειες- χριστιανική και εκκλησιαστική της ενότητα, η οποία αποτέλεσε την γέφυρα για να περάσει ο άνθρωπος από την κατάσταση της βαρβαρότητας στον πολιτισμό.

Και κατά το 1821 πετύχαμε, όσο είμαστε ενωμένοι, να διαλύσουμε μια αυτοκρατορία και υπερδύναμη της εποχής εκείνης. Μετά διχαστήκαμε και γίναμε προτεκτοράτο και αποικία. Το ίδιο αργότερα, ενωθήκαμε ως λαός και αναχαιτίσαμε τον φασισμό και τον χιτλερικό ναζισμό, συμβάλλοντας στην διάσωση της παγκόσμιας δημοκρατίας, αλλά μετά διχαστήκαμε σε δεξιούς και αριστερούς και καταστρέψαμε ό,τι είχε μείνει όρθιο από την γερμανική κατοχή. Μα το ίδιο δεν συνέβη με την Μικρασιατική Καταστροφή, ή την γενοκτονία τού Πόντου, ή αργότερα με την καταστροφή και αφανισμό του Ελληνισμού της Πόλης ή της Κύπρου;

Και το περιβόητο «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» και τα βασανιστήρια στην χουντική ΕΣΑ δεν μας έφεραν την οικογένεια Παπανδρέου ως Σωτήρα; Που, δυστυχώς, ήταν ο σύγχρονος Δούρειος Ίππος για να φθάσουμε στην σημερινή καταστροφή των Μνημονίων, αφού ο περιβόητος σοσιαλισμός του ΠΑΣΟΚ κατέστρεψε την ελληνική οικονομία και την αντικατέστησε με τον εξωτερικό δανεισμό και την φαινομενική οικονομική ευρωστία, για να αποκοιμηθούν οι Έλληνες.

Και μήπως δεν ήταν η κατευθυνόμενη διαμάχη δεξιάς – αριστεράς στην Ελλάδα που έφερε την Χούντα και ό,τι δεινό μετά ακολούθησε; Και ποιος, αλήθεια, σήμερα δεν βλέπει πως ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσή Αυγής θα είναι εκείνοι που θα τελειώσουν ό,τι οι προγενέστεροί των άφησαν ημιτελές, εννοώ την ολοκλήρωση του διωγμού των Ελλήνων από την Ελλάδα, είτε γεωγραφικά είτε πνευματικά, ή και τα δύο μαζί;

Τέλος, εμείς οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και όσοι άλλοι έχουμε την ευχέρεια σκέψης και δράσης να παραμείνουμε απλοί θεατές στον όλο και πιο ανηφορικό Γολγοθά που κάποιοι επιβάλλουν στον λαό μας και στην χώρα μας;

Δεν μπορούμε στην όποια ασφάλειά μας να μένουμε απαθείς στην παρούσα τιμωρητική και παραδειγματική σταύρωση του λαού μας και αργότερα κι άλλων λαών. Όπως στο έπος του ‘40 είπαμε όχι στον Ναζισμό και υψώσαμε το ανάστημά μας στους φονείς της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας Δημοκρατίας, έτσι πρέπει να πράξουμε και αυτή την στιγμή.

Αν εμείς δεν προδώσουμε τούς εαυτούς μας, τότε όλοι οι λαοί και οι ευαίσθητοι άνθρωποι θα μας στηρίξουν. Αυτή την στιγμή οι Έλληνες καλούνται να δείξουν πως όχι μόνο δεν είναι οι δήθεν "τεμπέληδες" της Μεσογείου, αλλά πως και τώρα -όπως και πάντα- ήταν οι πραγματικοί και αδάμαστοι εργάτες και υποστηρικτές της ελευθερίας, της ανθρωπιάς και της δημοκρατίας όλων των λαών και όλων των ανθρώπων. Τέλος, κανείς δεν μπορεί να μας βγάλει από την ιστορία, εάν εμείς μόνοι μας δεν παραιτηθούμε από αυτήν.

γ) πρόταση και προτάσεις

Ύστερα από αυτά και για να ξανα-λειτουργήσει ο ελληνικός κόσμος, επείγει να δημιουργηθεί ένα ελληνικό συμβούλιο από τους αρίστους των Ελλήνων στην Ελλάδα και στην Ομογένεια του κόσμου. Μάλιστα δε, στο συμβούλιο αυτό θα πρέπει να μετέχουν και οι των αρίστων των Φιλελλήνων. Εδώ ο όρος άριστος πρέπει να εννοηθεί πρώτον ως, ότι άριστος είναι μόνον ο Θεός και, ακολούθως, όσοι εκ των ανθρώπων οι οποίοι, μολονότι από πραγματική αρετή θεωρούν τον εαυτόν των ως τον ελάχιστο και χείριστο όλων, όμως πάσχουν για το όλον και θέλουν να μένουν τελευταίοι, μέχρις ότου γίνουν όλοι οι άλλοι πρώτοι. Και όσοι εκ των ανθρώπων, ενώ έχουν υψωθεί σε μεγάλα επίπεδα γνώσης και πνευματικής ή λοιπής δεξιότητας, όμως δεν διακατέχονται οι ίδιοι από την ψυχική και πνευματική ασθένεια της εξουσίας επί των άλλων. Όσοι δηλαδή βιώνουν ως θεμελιώδη αλήθεια ότι «κάλλιον εστί το διδούναι ή το λαμβάνειν». Και όσοι δείχνουν όχι τον εαυτόν των αλλά τους άλλους ως αρίστους, και δεν αυτο-προτείνονται ή δεν έχουν ουδεμία ανάγκη να αυτο-προταθούν, παρά μόνον αν τους το απαιτήσουν οι άλλοι δέχονται να προσφέρουν τις υπηρεσίες των στην κοινότητα.

Προσωπικά είμαι πεπεισμένος ότι τόσο στον ελλαδικό και κυπριακό όσο και στον ομογενειακό Ελληνισμό υφίσταται ένας κόσμος Ελλήνων με καθαρή καρδιά, με αγνά αισθήματα αλλά και με πραγματικές ικανότητες, ικανός να δημιουργήσει μια ιστορική παρέμβαση στα ελληνικά δρώμενα. Απλώς αυτός ο κόσμος μένει ανενεργός.

Σήμερα λοιπόν είναι χρέος όλων μας να δείξουμε και να παροτρύνουμε τους αρίστους των Ελλήνων να συστήσουν ένα παγκόσμιο συμβούλιο για την στήριξη και διάσωση της Ελλάδος ως δημοκρατική και ελεύθερη χώρα αλλά και ενεργοποίησης του απανταχού Ελληνισμού.

Το συμβούλιο αυτό θα εργαστεί προκειμένου :

– Να στηριχθεί και να ενθαρρυνθεί ψυχολογικά η ελληνική κοινωνία, προτού εμφανίσει συμπτώματα ανεξέλεγκτης βίας και κοινωνικής παράκρουσης.

– Να ενημερωθεί κάθε Έλληνας αλλά και κάθε ευαίσθητος άνθρωπος στον διεθνή χώρο για την παρούσα εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας αλλά και την μεθοδευμένη λεηλασία της Ελλάδος και του ελληνικού λαού.

– Να διασωθεί η ελληνική οικονομία και να παραμείνει ελληνικός ο δημόσιος ελληνικός πλούτος.

– Να καταγγελθούν σε διεθνή δικαστήρια όλες οι παράνομες και συγκεκαλυμμένες μεθοδεύσεις που ανάγκασαν την Ελλάδα να υπαχθεί στο ΔΝΤ και στα καταστροφικά Μνημόνια. Και να απαιτηθεί κάθε νόμιμο ξένο χρέος προς την Ελλάδα.

– Να εξυγιανθεί και να ανανεωθεί ο ελληνικός πολιτικός βίος αλλά και να καταγγελθούν όσοι ευθύνονται για την παρούσα εθνική τραγωδία.

– Να στηριχθεί η κοινωνική οικονομία και να καταπολεμηθεί η φτώχεια στην Ελλάδα.

– Ο Ελληνισμός να αποκτήσει πνεύμα ενότητας και να επιτύχει τη συνέργεια σε κοινό όραμα παιδείας και πολιτισμού κάθε ευαίσθητου Έλληνα στην Ελλάδα και στην Ομογένεια αλλά και κάθε ευγενή και ευαίσθητου φιλέλληνα.

– Η Ελλάδα να καταστεί παγκόσμιο σχολείο πολιτισμού και δημιουργικής συνάντησης ανθρώπων και πολιτισμών.

– Κάθε Έλληνας μαθητής, φοιτητής, επιστήμονας, γέρος ή νέος ή όποιος άλλος στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, να μπορεί να γνωρίζει την ιστορία, την γλώσσα, την φιλοσοφία και ολόκληρη την ελληνική πολιτιστική κληρονομιά.

– Η ελληνική γλώσσα και ο διαχρονικός πολιτισμός να καταστούν παγκόσμιο Αγαθό.

– Να δημιουργηθούν σχολεία και πανεπιστήμια ελληνικού πολιτισμού στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

– Να δημιουργηθεί ένα ελληνικό Ταμείον για την καταπολέμηση της φτώχειας και την ενδυνάμωση της ελληνικής οικονομίας.

– Να δίδονται μαζικές υποτροφίες στα Ελληνόπουλα που θέλουν και μπορούν να σπουδάζουν σε ελληνικά ή ξένα Πανεπιστήμια, αλλά αδυνατούν λόγω φτώχειας.

– Γενικότερα, να επιχειρηθεί με καινοτόμο και αποφασιστικό τρόπο η σύζευξη επιστήμης – τεχνολογίας – πολιτισμού – οικονομίας και πολιτικής.

Τέλος, εδώ μπορούν όλοι οι συνάδελφοι στην Ελλάδα ή την αλλοδαπή να εμπλουτίσουν με την δική των σοφία όσα η δική μου μονομέρεια δεν μπόρεσε να σκεφθεί και να συμπεριλάβει.

* Ο Γιώργος Π. Παύλος είναι Αν. Καθ. ΔΠΘ [ http://www.gpavlos.gr ]

Σημείωση από τΜτΒ: Το άρθρο ήλθε με το ηλεκρονικό ταχυδρομείο.