Του Γιάννη Ποταμιάνου
Ταξιδεύοντας στις Συρακούσες
είδαμε τον Αρχιμήδη
νεραϊδόπληκτο
να τρέχει γυμνός στους δρόμους
κράζοντας αλλοπαρμένος
«εύρηκα»
Απέναντι στον Κρότωνα
συναντήσαμε
τον μουσηγέτη Πυθαγόρα
να ιερουργεί στο Ομακοείο αρμονία
λοιδορούμενος απ’ το ασύμμετρο
κάθετης και υποτείνουσας
Παρέκει ακούσαμε τον λογοπαίχτη
Ελεάτη Ζήνωνα
να χλευάζει το άπειρο
κυνηγώντας μια χελώνα
Έτσι κι εγώ μαζί με τα παιδιά
γυρίσαμε στην τάξη
να μουτζουρώνουμε
στον μαυροπίνακα
Ευκλείδη
Αχ πόσο θαλερή και χυμώδης
παρελαύνει η γεωμετρία
καθώς τρίγωνα και τετράγωνα
αποκαλύπτουν
τις απόκρυφες συμμετρίες τους
Όμως τότε ήταν
που ξαφνικά κάηκα
στην άδολη ματιά των μαθητών μου
και κατέρρευσα
Γιατί πόσο ν’ αντέξεις πετώντας
στον ονειροπίνακα
Όταν γρανίτης η ζωή
ανελέητα κρούει το κουδούνι
Έτσι ακριβώς, κάθε μέρα
κέρινα τα φτερά μου, λιώνουν
στην ανελέητη βαρβαρότητα
Να μαραίνεται η γνώση νηστική
στο μίζερο τραπέζι της ανέχειας
