Ο Καριερίστας

 

Του Γιάννη Ποταμιάνου

 

Έψαξε στο μυαλό του, και δεν βρήκε τίποτα

Έψαξε στην καρδιά του, και δεν βρήκε τίποτα

Έψαξε στο αρχείο του, και βρήκε πολλά.

Διάλεξε με προσοχή αποσπάσματα,

παλιών ομιλιών του,

κατάλληλα για την περίσταση

Υπογράμμισε λέξεις «κλειδιά»

που θα 'καναν εντύπωση.

Σκέφτηκε έναν πρόλογο που θα συναρπάζει

Και έναν επίλογο που θα αποζημιώνει.

Την αίθουσα, ανακάλεσε στην μνήμη του

σε αυτήν, άλλοτε είχε ξαναμιλήσει.

Και ανάλογα με τον φωτισμό,

και τις σειρές των καθισμάτων,

τις πόζες του ομιλητή σχεδίασε.

Και αποκοιμήθηκε ευχαριστημένος.

 

Το μικρόφωνο πήρε στο χέρι

Τα χαρτιά του άνοιξε τελετουργικά

Και το βλέμμα του άπλωσε θεατρικά,

προς τον ορίζοντα,

των τελευταίων καθισμάτων.

Για να δείξει πως από όραμα εμπνέεται.

Άνοιξε το στόμα του.

Μα δεν μίλησε

Εκεί στα τελευταία καθίσματα,

τον εαυτόν του είδε,

που περιφρονητικά τον κοίταζε,

από τα βάθη του χρόνου.

Τον εαυτόν του είδε και τους φίλους του,

από τα βάθη της αδυσώπητης μνήμης

Να τον χλευάζουν,

για αυτά που επρόκειτο να πει,

τα τετριμμένα

Και σώπασε.

 

Ξανακοίταξε το χαρτί του με αγωνία

Για την καριέρα μου σκέφτηκε, για την παράταξη.

Πρέπει να μιλήσω.

Και μίλησε.

Χαμογελώντας κατέβηκε από το βήμα

Και οι ακροατές του,

για την καριέρα μας, σκέφτηκαν, για την παράταξη

Και χειροκρότησαν,

Αυτόν και τα λόγια του τα τετριμμένα.

             

                                            24 Μαΐου 2009, Γιάννης Ποταμιάνος