Του Λαζάρου

Του Νίκου Προσκεφαλά*

Έχω κρυφά φυλάξει από καιρό
μια χούφτα κάρβουνα
απ’ τη θράκα
της νιότης.

Λέω να τους βάλω την Ανάσταση
φωτιά,
να λαμπαδιάσουν,
μαζί με τα πυροτεχνήματα.
Μα δίπλα μου στέκει σκυθρωπός
ο Λάζαρος
μες στο άσπρο του το σάβανο.

«Κρίμα μεγάλο»
ψιθυρίζει
«να παν χαμένα βιαστικά,
για μια παράσταση, για ένα χειροκρότημα.

Άστα να πάρουν μόνα τους φωτιά
στην ώρα τους, ξέρουν αυτά.
Εκεί, κατά το λιόγερμα,
να αναστηθεί κι η μέρα
που αργοπεθαίνει
κάθε βράδυ,
ασυντρόφευτη.

Γιατί είναι οι άνθρακες ετούτοι,
θησαυρός».

ΠΗΓΗ: 20.04.2019 (του Λαζάρου), https://www.facebook.com/photo.php?fbid=859809987694433&set=a.217632695245502&type=3&theater

* Ο Νίκος Προσκεφαλάς είναι φιλόλογος, εκπαιδευτικός.