Κόκκινα γαρύφαλλα

 

Του Γιάννη Ποταμιάνου

 

 

Τώρα που η δυστυχία

Σαν  άγριο άλογο

                 Καλπάζει ξέφρενα

                                      στην πόλη

Έκλεισαν οι πόρτες

σφραγίστηκαν τα παράθυρα

 

Και εμείς χωθήκαμε

              σε βαθιά σεντούκια

παρέα με τις παλιές ιδέες

που θησαυρίσαμε στη νιότη μας

Και μια ανοιχτή πληγή

                            στο στήθος

 

Όμως είναι ζωντανές της νιότης μας

                                           οι ιδέες

Αγάπες ανυπότακτες,

                    πυρπολούνε το μυαλό μας

Ας ανοίξουμε λοιπόν

                     τα πουκάμισά μας

Να δραπετεύσουν οι πυγολαμπίδες

 

Στους δρόμους ας βγούμε

                      να γίνουμε πυροφάνια

 

Και το αίμα μας

ας γίνει κόκκινο λουλούδι

                        στα πεζοδρόμια

Να ποτίσει το φουστάνι

                         της ελπίδας

 

Ας βιαστούμε όμως πριν μαραθεί

το γεράνι, στην καρδιά μας

 

Να καρφώσουμε και πάλι

               Τα κόκκινα γαρίφαλα

στο πέτο μας

Και ας πνιγεί η πόλη, στην τσίκνα 

                      της εξέγερσης