Οικογένεια: Με ανοικτό νου και ανοικτή καρδιά
Από την «ενορία εν δράσει»
Μιά πολύ καλή συζήτηση, που παρά κάποιες ατέλειες, προσέγγισε το θέμα του γάμου, της οικογένειας και του παιδιού στις σύγχρονες συνθήκες συνδυάζοντας τα σύγχρονα δεδομένα με το δίκαιο και το θεολογικό υπόβαθρο.
******
«Ελεύθεροι διάλογοι» Μία συνάντηση ευθύνης με λόγο και ανταλλαγή ιδεών. «Οικογένεια: Με ανοικτό νου και ανοικτή καρδιά».
Συμμετέχουν:
Η αίτηση ακυρώσεως που κατατέθηκε πρόσφατα από τρεις δικηγόρους της Θεσσαλονίκης στο Συμβούλιο της Επικρατείας,[1] με αίτημα να αφαιρεθούν οι εικόνες από τα δικαστήρια, σε συνδυασμό και με την πρόσφατη απόφαση Lautsi v. Italy του Νοεμβρίου του 2009 του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που καταδίκασε την Ιταλία για την παρουσία του σταυρού ως θρησκευτικού συμβόλου στις σχολικές αίθουσες, επειδή κρίθηκε ότι θίγει το δικαίωμα των γονέων να ανατρέφουν και διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους αλλά και το αναφαίρετο δικαίωμα των παιδιών στην ελεύθερη επιλογή θρησκεύματος, επανέφερε στο προσκήνιο τον προβληματισμό για τη θέση των θρησκευτικών συμβόλων στο δημόσιο χώρο.
Η ορκωμοσία των δημοτικών αρχόντων
Του Πάνου Νικολόπουλου*
Με αφορμή την ορκωμοσία των δημοτικών αρχόντων υπήρξαν πάλι κάποια επεισόδια και αναμοχλεύτηκε για μία ακόμη φορά η συνήθης συζήτηση για το αν πρέπει να δίνουν οι αιρετοί άρχοντες όρκο στο Ευαγγέλιο με την παρουσία κληρικών ή επιτρέπεται μόνο πολιτικός τύπος όρκου.
Στο άρθρο 52 του νόμου 3852/2010 για τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ προβλέπονται τα εξής:
Ποια Εκκλησία; Ποια Αριστερά;
Του Πάνου Νικολόπουλου*
Tο Συνέδριο, που διοργανώθηκε πρόσφατα στο A.Π.Θ. με τίτλο: «Eκκλησία και Aριστερά», και με τη συμμετοχή του Aρχιεπισκόπου και άλλων Iεραρχών, αφ’ ενός και στελεχών του ΣY.PIZ.A. αφ’ ετέρου, προκάλεσε ζωηρό ενδιαφέρον και αρκετά κολακευτικά σχόλια. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η σύλληψη του εγχειρήματος μόνο θετικά θα μπορούσε να αξιολογηθεί.
Aπό την επιλογή, εν τούτοις, των εισηγητών και λοιπών συμμετασχόντων, αναδείχθηκε η αισθητή απουσία προσώπων και φορέων, στο πλαίσιο των οποίων κατ’ εξοχήν επί δεκαετίες έχει καλλιεργηθεί ο διάλογος Ορθοδοξίας και πολιτικής, Eκκλησίας και Αριστεράς, Χριστιανισμού και οικολογίας και από όπου έχουν κατά καιρούς ξεπηδήσει σημαντικές πρωτοβουλίες όχι μόνο σε επίπεδο διαλόγου, αλλά και στο πεδίο της πολιτικής και συνδικαλιστικής σύγκλισης και συνεργασίας.
