Αρχείο ετικέτας Βασίλης Ξυδιάς

Ἀπέναντι στήν τουρκική πρόκληση

Ἀπέναντι στήν τουρκική πρόκληση

Του Βασίλη Ξυδιά*

ΜΕΡΟΣ Α΄

Μπλεγμένη στὴ μεγάλη γεωπολιτική δίνη ἀπὸ τὴν Οὐκρανία ὣς τὴ Μέση Ἀνατολή –δὲν τῆς ἔφταναν ὅλα τ’ ἄλλα– ἡ Ἑλλάδα καλεῖται νὰ ἀντιμετωπίσει τὴν ἄνευ προηγουμένου τουρκικὴ προκλητικότητα. Τούτη τὴν περίοδο ἡ αἰχμὴ εἶναι τὰ γεωτρύπανα στὴν Κύπρο, ἀλλὰ εἶναι σαφὲς ὅτι ἡ Τουρκία κλιμακώνει δυναμικὰ τὶς διεκδικήσεις της σὲ ὅλο τὸ μῆκος τῶν δυτικῶν της συνόρων, Θράκη-Αἰγαῖο-Κύπρος. Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ συμβαίνει κάτι τέτοιο· τώρα ὅμως τὰ πράγματα εἶναι πολὺ χειρότερα ἀπὸ παλαιότερες περιπτώσεις, ὅπως π.χ. τὸ 1976 και τὸ 1986-87 μὲ τὸ Χόρα (μετέπειτα Σισμίκ), ἢ τὸ 1996 μὲ τὰ Ἴμια.

Ἡ ριζοσπαστικὴ οὐτοπία τοῦ σύγχρονου ἀτομισμοῦ

ριζοσπαστικ οτοπία το σύγχρονου τομισμο

Του Βασίλη Ξυδιά*

Τὸ 2002 προβλήθηκε στὸ BBC ἕνα ντοκυμαντὲρ τοῦ Ἄνταμ Κέρτις (Adam Curtis) μὲ τίτλο « Αώνας το αυτο». Ἀποτελεῖται ἀπὸ τέσσερα ριαία πεισόδια ποὺ διατρέχουν ὁλόκληρο τὸν 20ο αἰώνα –ἀπὸ τὸν μεσοπόλεμο στοὺς Χίπις, τὸ μεταχίπικο κίνημα τῆς Νέας Ἐποχῆς, τὸν δεξιὸ νεοσυντηρητισμὸ τοῦ Ρήγκαν και τῆς Θάτσερ, καὶ τὸν κεντροαριστερὸ προοδευτικὸ δικαιωματισμὸ τοῦ Κλίντον καὶ τοῦ Τόνυ Μπλαίρ– ἀποκαλύπτοντας βῆμα πρὸς βῆμα τὴν πορεία ἑνὸς ἀνθρωπολογικοῦ μετασχηματισμοῦ τεράστιας σημασίας, ποὺ συνέβη κάτω ἀπὸ τὴ μύτη τῆς ἀνθρωπότητας χωρὶς αὐτὴ καλὰ καλὰ νὰ τὸ πάρει χαμπάρι. Εἶναι ἡ μετάβαση ἀπὸ τὸ ἄτομο τοῦ «συμφέροντος» στὸ ἄτομο τῆς «επιθυμίας».

Συνέχεια

Τα θρησκευτικά μεταξύ εξουσίας και χειραφέτησης

Τα θρησκευτικά μεταξύ εξουσίας και χειραφέτησης

Του Βασίλη Ξυδιά

Η υπόθεση του μαθήματος των Θρησκευτικών έχει μια ευρύτερη διδακτική αξία για όσους ελπίζουν στην πολιτική χειραφέτηση της κοινωνίας. Διότι αυτό που εμποδίζει πολλούς να καταλάβουν τι ακριβώς συμβαίνει στην υπόθεση αυτή είναι ότι την αντιλαμβάνονται σαν διαμάχη θεσμών εξουσίας (κυβέρνησης και εκκλησιαστικής ιεραρχίας) και δεν μπορούν ή δεν θέλουν να δουν ότι στη συγκεκριμένη αυτή περίπτωση υπάρχει κι ένας τρίτος παράγοντας, ο οποίος τελικά κάνει τη διαφορά.

Συνέχεια

Αριστερό Τζιχάντ: Η διπλή αστοχία ενός απολίτικου και ανιστορικού προοδευτισμού

Αριστερό Τζιχάντ: Η διπλή αστοχία ενός απολίτικου και ανιστορικού προοδευτισμού

Του Βασίλη Ξυδιά

Στα ελληνικά αμαρτάνω σημαίνει αστοχώ. Διπλά αμάρτησαν οι αναθαρρημένοι αριστεροί –Συριζαίοι και όχι μόνον– που έμπλεοι αντισκοταδιστικού ενθουσιασμού, έσπευσαν να συνδράμουν, ο καθένας με τον τρόπο του, τη σταυροφορία του Φίλη εναντίον του εκκλησιαστικού κατεστημένου.

Προσπερνώ –γιατί δεν είναι αυτό το θέμα μου– το ότι αυτός ο αντιθεοκρατικός αγώνας ήρθε να επικαθίσει πάνω σε μια ενδοεκκλησιαστική διαμάχη (θεολογικού και παιδαγωγικού χαρακτήρα), την οποία τεχνηέντως ο Φίλης φρόντισε να την οικειοποιηθεί μετατρέποντάς τη σε ιδεολογική σύγκρουση αριστεράς και εκκλησίας.

Συνέχεια

«ΧΩΡΙΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ»: Ο εκσυγχρονισμός των ελληνικών πολιτικών θεσμών και η ορθόδοξη παράδοση

«ΧΩΡΙΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ»: Ο εκσυγχρονισμός των ελληνικών πολιτικών θεσμών και η ορθόδοξη παράδοση

Του Βασίλη Ξυδιά

Το θέμα αυτής της εισήγησης* είναι «ο εκσυγχρονισμός των ελληνικών πολιτικών θεσμών και η ορθόδοξη παράδοση», αλλά, όπως ίσως θα έχετε αντιληφθεί, ο κύριος τίτλος παραπέμπει σ’ ένα από τα κλασικά έργα της παιδικής λογοτεχνίας, στο μυθιστόρημα του Έκτορος Μαλώ «Χωρίς Οικογένεια». Το μυθιστόρημα αυτό μιλά για ένα ορφανό παιδί, που ρίχτηκε σε μια μεγάλη περιπλάνηση σ’ άγνωστα και μακρινά μέρη. Μέσα απ’ αυτήν του την περιπέτεια το παιδί μπόρεσε να αναπτυχθεί και να ωριμάσει σαν άνθρωπος χάρη στη συντροφιά και την πνευματική καθοδήγηση ενός γέροντα, που αναπλήρωσε την αγάπη και την προστασία της χαμένης του οικογένειας. Αυτός το βοήθησε να αντιμετωπίσει τους κινδύνους και να προσανατολιστεί θετικά στους ορίζοντες του νέου, αχανούς κόσμου, που ξανοιγόταν εμπρός του.

Συνέχεια

Η επιστήμη ως… ποντιακό ανέκδοτο

Η επιστήμη ως… ποντιακό ανέκδοτο

Του Βασίλη Ξυδιά

Είναι επιστημονική, λέει, η διάκριση μεταξύ γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης. Εννοείται! Τόσο επιστημονική όσο ήταν και η διάκριση μεταξύ τρόικας και «θεσμών», «παλαιού» που φεύγει και «νέου» που έρχεται κ.ο.κ.! Το υπονόησε ο Όργουελ πως η Νέα Γλώσσα θα ήταν αριστερής κοπής, αλλά εμείς δεν τον πήραμε στα σοβαρά. Έτσι το κατάπιαμε κι αυτή τη φορά, αμάσητο: άλλο γενοκτονία, άλλο εθνοκάθαρση!

Η κοινή λογική λέει πως δεν μπορεί να υπάρξει εθνοκάθαρση χωρίς κάποια μορφή γενοκτονίας. Πως δεν είναι νοητό το ξεκαθάρισμα μιας περιοχής από τον επί χιλιετίες αυτόχθονα πληθυσμό (=εθνοκάθαρση) χωρίς τη συστηματική, με βίαια ως επί το πλείστον μέσα, εξόντωση ολόκληρου αυτού του πληθυσμού ή τμήματός του (=γενοκτονία).

Συνέχεια

Η ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ

Η ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ

Του Βασίλη Ξυδιά

Η εκλογική διάσωση του ΠΑΣΟΚ-Ελιά, έστω και με το ισχνό 8%, δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Δεν είναι μόνο ότι δίνει το φιλί της ζωής στον ΠΑΣΟΚικό μηχανισμό, παρέχοντάς του αυτοδίκαια ρόλο στις μετεκλογικές εξελίξεις. Είναι ότι εισάγει ένα νέο στοιχείο στον πολιτικό χάρτη· μια νέα κεντροαριστερή παραλλαγή που θα μπορούσε να ονομαστεί «κεντροαριστερά της συμφοράς», σε αντιδιαστολή με την «κεντροαριστερά πολυτελείας» που όλοι έχουμε υπ’ όψιν μας ως αφ’ υψηλού κήρυκα του εκσυγχρονισμού και του αντιλαϊκισμού.

Η έκφραση «της συμφοράς» δεν δηλώνει εδώ καμία απαξίωση. Ούτε υπονοεί τις ευθύνες του κεντροαριστερού χώρου στη συντελούμενη καταστροφή. Αναφέρεται σε μια ορισμένη πραγματιστική στάση, που εκδηλώνεται τόσο στο κοινωνικό όσο και στο πολιτικό πεδίο, και η οποία αποδέχεται την εθνική και κοινωνική συμφορά ως αναπόφευκτο γεγονός επιζητώντας τρόπους και διεξόδους «ρεαλιστικής» συμβίωσης μ’ αυτό. Ρεαλιστικής συμβίωσης, αν όχι για όλη την κοινωνία, τουλάχιστον για κάποια τμήματα της φτωχοποιούμενης μέσης τάξης.

Συνέχεια

Νέα μεταπολίτευση σημαίνει Νέο Σύνταγμα από το λαό

Νέα μεταπολίτευση σημαίνει Νέο Σύνταγμα από το λαό

Να μη σταθούμε αμυντικά  απέναντι στην πρωτοβουλία Σαμαρά

Του Βασίλη Ξυδιά

Φοβάμαι ότι οι εξαγγελίες Σαμαρά για συνταγματική αναθεώρηση αναδεικνύουν για μια ακόμα φορά τα αδύναμα πολιτικά αντανακλαστικά και το έλλειμμα στρατηγικής της δικής μας πλευράς. Διότι, όπως αμήχανα αντιμετωπίσαμε τον Δεκέμβριο του 2011 το πυροτέχνημα του Γιωργάκη περί δημοψηφίσματος (αντί να αρπάξουμε αμέσως, όπως οφείλαμε, την ευκαιρία και να ταράξουμε το πανικόβλητο τότε πολιτικό σύστημα, υπερθεματίζοντας στην ανάγκη να εκφραστεί αυθεντικά και πρωτογενώς η λαϊκή θέληση εναντίον των μνημονίων) το ίδιο κάνουμε και τώρα. Με τα αντανακλαστικά μιας εσαεί αντιπολίτευσης και όχι μιας επερχόμενης δύναμης ανατροπής, εστιάζουμε στις προθέσεις και τα κίνητρα του Σαμαρά και δεν βλέπουμε την ευκαιρία που μας δίνεται για να πάρουμε εμείς την πρωτοβουλία σ’ αυτό το μείζον ζήτημα.

Συνέχεια

Αριστερά χωρίς Θεό γίνεται;

Αριστερά χωρίς Θεό γίνεται;

Του Βασίλη Ξυδιά

 «Η Αριστερά είναι με τη μαχόμενη αθεΐα, την υλιστική φιλοσοφική στάση και την εγκόσμια ηθική της χειραφέτησης που δεν στηρίζεται σε κανένα μεταφυσικό επέκεινα«.*
Κουραφέξαλα.

// Αυτό είναι πράγματι η γεννέθλια αφετηρία της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, του μαρξισμού και της αναρχίας του 19ου αιώνα, που τράβηξαν στα άκρα την αθεΐα του διαφωτισμού, και έβλεπαν τον εαυτό τους σαν συνεπή συνέχεια και ριζοσπαστική μετεξέλιξη των γιακοβίνων.

Συνέχεια

Τι χρωστά η Εκκλησία στον Γιώργο Λιερό εκτός από μισθούς

Τι χρωστά η Εκκλησία στον Γιώργο Λιερό εκτός απ’ τους μισθούς των κληρικών;

Του Βασίλη Ξυδιά*

 Πριν από έναν περίπου μήνα (10-3-2013) η εβδομαδιαία εφημερίδα ΕΠΟΧΗ [1]  δημοσίευσε ένα άρθρο του Γιώργου Λιερού, θεωρητικού της άμεσης δημοκρατίας και της κοινωνικής οικονομίας, με τίτλο «Πρέπει το κράτος να πληρώνει τους μισθούς κληρικών;» Με δεδομένο ότι μιλάμε για έντυπο της αριστεράς και για ακροαριστερό αρθρογράφο, θα περίμενε κανείς μια απάντηση αρνητική, βασισμένη στα συνήθη αριστερά αντιθρησκευτικά ή αντικληρικαλιστικά επιχειρήματα ή, έστω, σε μια φιλελεύθερη, ουδετερόθρησκη λογική διαχωρισμού εκκλησίας και κράτους. Κι όμως, ο Γ. Λιερός έλεγε στο άρθρο του κάτι εντελώς άλλο:

Συνέχεια