Τρέχα, Άλια, τρέχα

Της Νίνας Γεωργιάδου

Ήταν δασκάλα της νοηματικής γλώσσας για κωφάλαλα παιδιά στη Συρία. Συνεχίζει να είναι, μόνο που ποιος νοιάζεται πια για κωφάλαλα. Ο «μπαμπάς ο πόλεμος» επιφυλάσσει για όλα τον τρόμο, την προσφυγιά ή το θάνατο, χωρίς διακρίσεις.

Συνεχίζει να είναι δασκάλα της νοηματικής, μόνο  που γι αυτήν δεν υπάρχει πια Συρία. Υπάρχει ένα κουρέλι, από το οποίο διεκδικούν μερίδια οι Τούρκοι κι οι Ισραηλινοί. Οι Ευρωπαίοι «εταίροι» θέλουν, ως μερτικό, το δρόμο του φυσικού αερίου του Κατάρ και καμιά γερή μπάζα στις τουριστικές αξιοποιήσεις των ιστορικών χώρων. Ξέρουν από ιστορία και πολιτισμό. Οι Αμερικάνοι – καλή τους ώρα, πού τους ξεχάσαμε μέσα στην μνημονιακή μας παραζάλη; – διαπραγματεύονται, ως μεγαλοεργολαβικές εταιρίες, με μιαν απίστευτη προβλεπτικότητα, την ανοικοδόμηση του  κουρελιού.

Συνέχεια →

Τα είδαμε όλα

 Της Νίνας Γεωργιάδου

Είδαμε τους εκατό θανάτους να βομβαρδίζουν τη στέγη μας
και απ’ τις ψηλές καμινάδες τον καπνό της θυσίας μας.
Είδαμε… είδαμε… είδαμε.

Οι συμπυκνωμένοι ιστορικά χρόνοι αποκαλύπτουν μια εικόνα σε κάθε κλάσμα του δευτερόλεπτου. Είναι τέτοια η ταχύτητα των αποκαλυπτικών εικόνων που ούτε το μάτι δεν προλαβαίνει να τις συλλάβει ούτε και το μυαλό να τις εμπεδώσει.

Η βδομάδα που μεσολάβησε, από την εξαγγελία του δημοψηφίσματος ως την πραγματοποίηση του, ήταν χρόνος πυκνός και βαρυφορτωμένος.

Συνέχεια →

Ανοιχτή επιστολή στον Δημήτρη Κρεμαστινό

Της Νίνας Γεωργιάδου*

Με αφορμή την προγραμματισμένη παρουσία στην Κάλυμνο (για το 3ο Συνέδριο Καρδιαγγειακών Παθήσεων) του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργού κ. Δημήτρη Κρεμαστινού, η συνταξιούχος εκπαιδευτικός και πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Καλύμνου “Πρόοδος” κ. Νίνα Γεωργιάδου του απευθύνει την παρακάτω ανοιχτή επιστολή:

“Κύριε Κρεμαστινέ, δεν σας αποκαλώ «αγαπητό», ως είθισται στην καθώς πρέπει επιστολογραφία, όχι γιατί έπαψα να είμαι ευγενής αλλά γιατί έχω περάσει το όριο, νοητικά και ηλικιακά, της αθώας αφέλειας. Επιπλέον, η επιστολή μου δεν έχει καμία σχέση με τις τυπολατρικές απευθύνσεις στις οποίες, λόγω θέσης, είστε συνηθισμένος, ούτε και συγκαταλέγομαι στο πλήθος των αυλοκολάκων, με το οποίο, επίσης λόγω θέσης, συγχρωτίζεστε. Εξάλλου είμαι σίγουρη ότι και στην παρούσα συνάντηση θα εισπράξετε τόσες λεκτικές και κυριολεκτικές θωπείες, επωνύμων και ανωνύμων, ώστε να αμβλυνθεί το αίσθημα ντροπής το οποίο στοχεύει να σας διεγείρει η επιστολή μου.

Η προσφώνηση λοιπόν περιορίζεται στο «κύριε», υποτιμώντας τη λέξη, προκειμένου όμως να τηρήσει τις αποστάσεις συνείδησης, μεταξύ αποστολέα και παραλήπτη.

Συνέχεια →

Γιατί κλαις, Πρόεδρε;

Της Νίνας Γεωργιάδου

Τ’ αληθινά δάκρυα απεχθάνονται το φως της δημοσιότητας.

ΜΠ. ΜΠΡΕΧΤ

 28 Οκτώβρη 2011

Είδα το παιδί στο αναπηρικό καρότσι να ορθώνεται.

Είδα το φάσκελο του έφηβου στους κομισάριους.

Είδα τους νέους ν’ αποστρέφουν το βλέμμα απ’ την εξέδρα του καίσαρα.

Είδα το  πένθος στα άσπρα πουκάμισα.

Είδα τη σημαία να ατενίζει το λαό.

Συνέχεια →