Αρχείο ετικέτας Γιώργος Κ. Καββαδίας

Στις Συμπληγάδες των Μνημονίων και της εξάρτησης

Στις Συμπληγάδες των Μνημονίων και της εξάρτησης

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Το δημαγωγικό αφήγημα της κυβέρνησης για έξοδο από τα Μνημόνια και τέλος της επιτροπείας το 2018, κονιορτοποιείται. Παρά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου (=4ο Μνημόνιο, ν. 4472/2017 πλέον) με τα «προαπαιτούμενα» μέτρα για μετά το 2018, οι Ευρωπαίοι δυνάστες αρνήθηκαν το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης» και κάθε δέσ­μευση για «ελάφρυνση» του χρέους. Ο  εφιάλτης των ασφυκτικών πιέσεων και εκβιασμών απέναντι στον ελληνικό λαό συνεχίζεται με μια κυβέρνηση υποχείριο των ιμπεριαλιστών – δανειστών:  «Εμείς το ομολογούμε. Λέμε ότι η χώρα βρίσκεται σε κηδεμονία, επιτροπεία. Ουσιαστικά στα δημοσιονομικά συγκυβερνάμε με τους θεσμούς, με την τρόικα. Πολλές φορές μας πιάνουν το χέρι και μας γράφουν το νομοσχέδιο». Κ. Ζαχαριάδης.

Συνέχεια

Μηδενικοί διορισμοί, εκπαιδευτικοί λάστιχο για σχολεία παιδοφυλακτήρια

Μηδενικοί διορισμοί, εκπαιδευτικοί λάστιχο για σχολεία παιδοφυλακτήρια

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

«(…) Η προτεινόμενη ρύθμιση καθίσταται αναγκαία ενόψει: α) Των ισχυόντων και για τα σχολικά έτη 2017–2018 και 2018-2019 περιορισμών διορισμών/προσλήψεων προσωπικού στο δημόσιο τομέα, οι οποίοι υπαγορεύονται και κατά την περίοδο αυτή απόεξαιρετικά σοβαρούς και επιτακτικούς δημοσιονομικούς λόγους. (…) Η αναγκαιότητα θέσπισης της προτεινόμενης προσωρινής ρύθμισης ενισχύεται και από το γεγονός ότι οι ισχύοντες δημοσιονομικοί περιορισμοί καθιστούν αδύνατο κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα το διορισμό μόνιμων εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, βάσει των πάγιων ισχυουσών διατάξεων.»

Οι σημερινές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών έχουν ως αντικείμενο την παραπάνω νομοθετική ρύθμιση της κυβέρνησης με την οποία συνεχίζει την πολιτιή των μηδενικών διορισμών και της υποχρηματοδότησης της δημόσιας εκπαίδευσης.

Συνέχεια

Στη δίνη της κρίσης η ΕΕ στην επέτειο των 60 χρόνων

Στη δίνη της κρίσης η ΕΕ στην επέτειο των 60 χρόνων

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Οι μύθοι που γράφτηκαν 60  χρόνια πριν στις συνθήκες της Ρώμης, περί ειρήνης, ευημερίας, ισότητας και αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ, θρυμματίστηκαν από την κυριαρχία του γερμανικού, κυρίως, ιμπεριαλισμού. Στην επέτειο των 60 χρόνων από την ίδρυσή της η ΕΕ βυθίζεται σε βαθιά κρίση που θα ενταθεί με τις αποφάσεις που επιχειρεί να επιβάλει η Γερμανία για την «ΕΕ των πολλών ταχυτήτων». Με στόχο τη δημιουργία ενός ισχυρού πυρήνα κρατών με κοινό νόμισμα και από εκεί και πέρα η ένταξη των υπολοίπων σε ομόκεντρους κύκλους κοινών αγορών-συμφωνιών

Η  «νέα γεωμετρία» της ΕΕ, δηλαδή ποιες χώρες και με ποιο καθεστώς θα συνεχίσουν να θεωρούνται μέλη της ΕΕ θα είναι στην ημερήσια διάταξη των Συνόδων Κορυφής του Μάρτη που πραγματοποιούνται υπό τη σκιά των εκλογών σε Ολλανδία και Γαλλία και αναμένεται να ενισχύσουν τις φυγόκεντρες τάσεις που ενισχύονται συνολικά στην Ευρώπη, μετά και την εκλογή Τραμπ και που αθροιστικά συνθέτουν ένα ιδιαίτερα ρευστό σκηνικό για το μέλλον της ΕΕ. Παράλληλα το Brexit αποτυπώνει την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.

Συνέχεια

… «ούτε ένα ευρώ επιπλέον λιτότητα» και άλλα … παραμύθια

… «ούτε ένα ευρώ επιπλέον λιτότητα» και άλλα … παραμύθια

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

… «ούτε ένα ευρώ επιπλέον λιτότητα». Αυτό είναι το σύνθημα της επικοινωνιακής εκστρατείας της συγκυβέρνησης με το οποίο κηρύσσουν το «τέλος της λιτότητας»  μέχρι την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης και το κλείσιμο της αξιολόγησης. Και όμως η επιδιωκόμενη συμφωνία σημαίνει «νέα μέτρα» στο 2% του ΑΕΠ, δηλαδή στα 4,2-4,5 δις ευρώ, συνέχιση της μνημονιακής βαρβαρότητας και της ραγδαίας φτωχοποίησης μέχρι την … επόμενη διαπραγμάτευση.

Έτσι οι ψευδαισθήσεις ανακυκλώνονται, η κυβέρνηση θριαμβολογεί, με ευφημισμούς και σχήματα λόγου που αλλοιώνουν την πραγματικότητα, ενώ το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα δείχνει τον μονόδρομο ενός δουλικού συμβιβασμού ότι, δηλαδή, ο λαός είναι καταδικασμένος να καταδυναστεύεται από τα ξένα αφεντικά και τη ντόπια ολιγαρχία.

Συνέχεια

Η κρίση και οι «Κροίσοι»

Η κρίση και οι «Κροίσοι»

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Σε συνθήκες παρατεταμένης κρίσης ο πλούτος αυξάνεται, ενώ ταυτόχρονα η φτώχεια παίρνει γιγάντιες διαστάσεις βαθαίνοντας τις κοινωνικές ανισότητες. Οι … Κροίσοι σε όλο τον πλανήτη τρέφονται από την κρίση. Οκτώ άτομα κατέχουν σχεδόν όσα 3,6 δισ. άνθρωποι, το φτωχότερο 50% του κόσμου. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσίευσε η οργάνωση Oxfam, σε έρευνα με βάση επεξεργασμένα δεδομένα από την ελβετική τράπεζα Credit Suisse και το περιοδικό Forbes, 7 στους 10 ζουν σε χώρα με αύξηση της ανισότητας τα τελευταία 30 χρόνια, ενώ η φοροαποφυγή των πολυεθνικών κοστίζει, κάθε χρόνο  στις φτωχές χώρες 100 δισ. Παράλληλα, στην έρευνα αναφέρεται πως ο πλούτος των πολύ πλούσιων έχει αυξηθεί ετησίως κατά 11%, κατά μέσο όρο, από το 2009. Οι γυναίκες, σύμφωνα με την Oxfam, θα χρειαστούν 170 χρόνια για να φτάσουν στο σημείο να πληρώνονται το ίδιο με τους άνδρες.

Συνέχεια

Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας

Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Το «δώρο» της συγκυβέρνησης με την «επαναφορά της 13ης σύνταξης» των 613 εκατ. € σε 1.600.000 «χαμηλοσυνταξιούχους» είναι ο δούρειος ίππος για τα σκληρά μέτρα που συνυπέγραψε στο Eurogroup, στο πλαίσιο της δεύτερης «αξιολόγησης» και της «ρύθμισης του χρέ­ους». Εξοντωτικά μέτρα που φθάνουν μέχρι το 2060!

Συνέχεια

Η επιστροφή της Αξιολόγησης

Η επιστροφή της Αξιολόγησης

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Η «αξιολόγηση» αναδεικνύεται ως η πιο πολυχρησιμοποιημένη λέξη της περιόδου. Η κυβέρνηση για τη «σωτηρία της πατρίδας» περιμένει τη 2η αξιολόγηση στο βωμό της οποίας θυσιάζονται τα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων που μετατρέπονται στου σύγχρονους δούλους του 21ου αιώνα, ενώ τα κοινωνικά δικαιώματα μετατρέπονται σε προνόμιο των προνομιούχων τάξεων και στρωμάτων.

Συνέχεια

Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία: Το αδικαίωτο τρίπτυχο

Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία: Το αδικαίωτο τρίπτυχο

Charaktiko-Tassou_17Noe1973

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Τα ιδανικά της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, όπως εκφράζονται από το συμπυκνωμένο τρίπτυχο «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» παραμένουν αδικαίωτα διατηρώντας την ιστορικότητά τους και εκφράζοντας σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες.

Σε συνθήκες οικονομικής κρίσης η νέα «χούντα» της αγοράς και του Δ.Ν.Τ. βάζει στον γύψο με το κακόφημο μνημόνιο κι αυτήν ακόμα την αστική δημοκρατία. Η κυβερνητική πολιτική, όπως εξυφαίνεται από τις Βρυξέλλες και το Δ.Ν.Τ. κατεδαφίζει δικαιώματα και κατακτήσεις του προηγούμενου αιώνα, όπως η μόνιμη και σταθερή εργασία, το οκτάωρο, οι συλλογικές συμβάσεις, η δημόσια κοινωνική ασφάλιση. Ιδιωτικοποιεί τις κοινωνικές υπηρεσίες (υγεία, παιδεία, πρόνοια), ξεπουλά την δημόσια περιουσία και «απελευθερώνει» τις απολύσεις. Ποτέ άλλοτε και σε καμμιά άλλη χώρα σε καιρό ειρήνης δεν σημειώθηκε τόσο βίαιη ανακατανομή πλούτουπου οδηγεί στην κατάρρευση του επιπέδου ζωής, τη μαζική πτώχευση του λαού, στις αυτοκτονίες, στην ανεργία και την πείνα. Το ψωμί λιγοστεύει καθημερινά με 3 εκατομμύρια ανθρώπους κάτω από το όριο της φτώχειας, 1,5 εκατομμύριο άνεργους και 40.000 άστεγους, ενώ χιλιάδες νέοι αναγκάζονται να αναζητήσουν το ψωμί της ξενιτιάς.

Συνέχεια

Περί «νεοφιλελεύθερης παλινόρθωσης»

Περί «νεοφιλελεύθερης παλινόρθωσης»

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Από το 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ξεκινά η εκστρατεία εκφοβισμού για τον κίνδυνο επανόδου της δεξιάς, περί «νεοφιλελεύθερης παλινόρθωσης» με επικλήσεις περί της «αριστεράς που δε διστάζει να αναλάβει το ιστορικό καθήκον και να σηκώσει στους ώμους της την ευθύνη για την έξοδο από την κρίση με την κοινωνία όρθια». Αυτή την «παλινόρθωση» κραδαίνει η κυβέρνηση ως έναν διαρκή εκβιασμό απέναντι στην κοινωνική αγανάκτηση για την εφαρμοζόμενης πολιτική της.  Και όμως η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αναφερόμενη στην «Αριστερά» αποτελεί ένα «ιστορικό ανέκδοτο», αφού  νεοφιλελεύθερη μνημονιακή πολιτική εφαρμόζει. Γιατί δεν υπήρξε μεγαλύτερη «δικαίωση» της πολιτικής που εφάρμοσαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, λέγοντας ότι «δεν μπορεί να γίνει τίποτε άλλο». Δικαιώνει, έτσι, την  άποψη ότι «μια κυβέρνηση της Αριστεράς είναι η μόνη που μπορεί να εφαρμόσει πολιτικές της  Δεξιάς» (Τζ. Ανιέλι, 1998).

Συνέχεια

Το «αριστοκρατικό» Λύκειο των δεξιοτήτων

Το «αριστοκρατικό» Λύκειο των δεξιοτήτων

Του Γιώργοu Κ. Καββαδία*

Ο περίφημος «εθνικός διάλογος» για την παιδεία  έληξε  με την κατάθεση του  πορίσματος  Α. Λιάκου που περιγράφει μία εκ βάθρων αντιδραστική μετάλλαξη του δημόσιου σχολείου. Η πολιτική της κυβέρνησης με βάση τις κατευθύνσεις ΕΕ και ΟΟΣΑ αποδομεί, τη μαζική δημόσια εκπαίδευση, εξοβελίζει βίαια χιλιάδες μαθητές, διαμορφώνει όρους εργασιακού μεσαίωνα για τους εκπαιδευτικούςΤο σχολείο που περιγράφεται έχει τη σφραγίδα της στρατηγικής της ΕΕ,  της έκθεσης του ΟΟΣΑ του 2011 και του κεφαλαίου. Υλοποιεί τις μνημονιακές δεσμεύσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Συνέχεια