Αρχείο ετικέτας Αλέξανδρος Σταθακιός

Η προοπτική της ριζοσπαστικής αριστεράς μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 20ης Σεπτεμβρίου 2015

Η προοπτική της ριζοσπαστικής αριστεράς μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 20ης Σεπτεμβρίου 2015

Του Αλέξανδρου Σταθακιού*

Πολύ μελάνι έχει χυθεί πριν και μετά τις εκλογές, σχετικά με τις κυβερνήσεις Τσίπρα και τον χαρακτήρα τους, αλλά και την προοπτική της Χώρας μας να απεμπλακεί κάποια στιγμή από την αναγκαστική και καταστροφική λιτότητα, αλλά και να εξέλθει από την de facto μετατροπή της σε αποικία χρέους. Αυτό υποτίθεται ότι μπορούσε να το πετύχει μια κυβέρνηση με πυρήνα την «ριζοσπαστική αριστερά», εάν εκπλήρωνε αυτή στην πράξη τα περιεχόμενα και των δύο όρων:

Ριζοσπάστης είναι αυτός, που συμμετέχοντας στο «σύστημα» αρνείται τα βασικά του χαρακτηριστικά και προσπαθεί, προωθώντας βαθιές τομές σ’ αυτό από μέσα, να το αλλάξει άρδην.

Συνέχεια

Μετά την υποχώρηση στο χαράκωμα, εκ βαθέων

Μετά την υποχώρηση στο χαράκωμα, εκ βαθέων

Του Αλέξανδρου Σταθακιού*

Βρέθηκα το 2011 σε αυτό που ο πολύς κόσμος λέει «πολιτική», δηλαδή την προς τα έξω εκφορά συγκεκριμένου (κομματικού) πολιτικού λόγου, γιατί στην Πολιτική ήμουν πάντα από μαθητής λυκείου στρατευμένος ιδεολογικά πάντα στην Αριστερά συμμετέχοντας σε επί μέρους κοινωνικούς αγώνες, όπως και στον συνδικαλισμό.

Συνέχεια

Μεταξύ «φερέφωνου» και «αντάρτη»

Μεταξύ «φερέφωνου» και «αντάρτη»

Του Αλέξανδρου Σταθακιού*

Μετά τις εκλογές και την νίκη της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ένα μεγάλο ερώτημα πλανιέται στα συστημικά ΜΜΕ, ερώτημα που πολλές φορές καταφέρνουν και περνά στην Κοινωνία: «Πως ο συνειδητά αριστερός, ο άνθρωπος που είχε συνηθίσει να είναι απέναντι στην εξουσία, να διεκδικεί τα πάντα (γιατί πιστεύει ότι του ανήκουν τα πάντα, εφόσον γεννήθηκε άνθρωπος), πως θα φερθεί τώρα που είναι το κόμμα του στην εξουσία και μάλιστα σε μια κρίσιμη περίοδο, όπου θα υπάρξουν και οδυνηροί συμβιβασμοί;»

Συνέχεια

Δύο άκρως επίκαιρες ταυτότητες της πολιτικής

Τα πρωταρχικά ερωτήματα, ο μεγάλος στόχος και η αξία της συλλογικότητας

Δύο άκρως επίκαιρες ταυτότητες της πολιτικής

Του Αλέξανδρου Σταθακιού*

Έχει συμπληρωθεί σχεδόν ένας μήνας από τις εκλογές της 25ης Γενάρη, που άλλαξαν το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Πολλοί από μας, ως απλά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, συμμετείχαμε ενεργά στην προεκλογική εκστρατεία και συζητήσαμε πολύ με πολλούς πολίτες όλων «των αποχρώσεων». Συχνά αυτό που έμπαινε στην κουβέντα, πέρα από τα επίμαχα ερωτήματα για το χρέος, το τέλος της λιτότητας, αλλά και τη δυνατότητα ενός «έντιμου συμβιβασμού» με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις χωρίς διακύβευση των ουσιαστικών δικαιωμάτων του λαού και της χώρας, ήταν η ίδια η ποιότητα του πολιτικού λόγου και η ενεργοποίηση όλων των πολιτών στην πολιτική μέσα από τις διαδικασίες και τους θεσμούς της Δημοκρατίας.

Συνέχεια

Οι άνθρωποι πίσω από την Αντίσταση

Οι άνθρωποι πίσω από την Αντίσταση

Του Αλέξανδρου Σταθακιού*

 Sta8akios-Alexandr-II

Αυτές τις μέρες γιορτάζουμε την επέτειο του «ΟΧΙ» του Ελληνικού Λαού ενάντια στον Φασισμό και συνακόλουθα την μεγαλειώδη Αντίστασή του κατά την περίοδο της Κατοχής. Αυτές οι μνήμες συχνά χρησιμοποιούνται και σήμερα ως τονωτικό και ταυτόχρονα ιστορικό «χνάρι» για την αντίσταση ενάντια στην χρεωκρατία, την οικονομική εξαθλίωση του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού της χώρας μας, την ουσιαστική αποικιοποίηση της.

Συνέχεια

Σκέψεις για ένα ριζοσπαστικό, αριστερό, αυτοδιοικητικό προγραμματισμό στον Αγροτικό Τομέα

Σκέψεις για ένα ριζοσπαστικό, αριστερό, αυτοδιοικητικό προγραμματισμό στον Αγροτικό Τομέα

Του Αλέξανδρου Σταθακιού*

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Οι σκέψεις που ακολουθούν δεν κατατίθενται με την «σφραγίδα» της εξειδικευμένης γνώσης, ενδεχομένως ούτε καν με την αυθεντικότητα της πρωτοτυπίας. Πρόκειται για πράγματα που συζητούνται εδώ στον τόπο μας, αλλά συχνά αρκετοί από μας καταλήγουν στην ρήση: «Στη Σάμο δεν γίνονται αυτά».

Προσπάθησα λοιπόν να μαζέψω όλες αυτές τις σκέψεις και  μέσα από τα δικά μου μάτια- τα μάτια ενός αριστερού, αλλά ταυτόχρονα «γέννημα-θρέμα» αυτού του τόπου- να καταθέσω  τις σκέψεις μου για την μεγαλύτερη δυνατότητα αυτού του τόπου που είναι η γη του…

Συνέχεια

ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΠΑΣΧΑ

ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΠΑΣΧΑ

Του Αλέξανδρου Σταθακιού*

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Μέρες που είναι, Πασχαλινές, αρκετοί Έλληνες, πιστεύουμε δεν πιστεύουμε, στρέφουμε  – έστω φευγαλέα – την ματιά μας στην θρησκευτική μας παράδοση και συχνά γεννιούνται μέσα μας σκέψεις και συναισθήματα γύρω από αυτή.

Είτε το αναγνωρίζουμε, είτε όχι, οι περισσότεροι σε ένα μεγάλο τμήμα του εσωτερικού μας πυρήνα παραμένουμε πολιτιστικά Ελληνορθόδοξοι, αφού οι βαθύτερες αξίες μας, «η γωνία θέασης του κόσμου», έχουν επηρεαστεί από ότι η Ορθοδοξία κουβαλάει.

Συνέχεια

Οι Τοπικές Κοινωνίες μπροστά στην αναζήτηση

  Οι Τοπικές Κοινωνίες μπροστά στην αναζήτηση Συλλογικών Οραμάτων και η Αυτοδιοίκηση

Του Αλέξανδρου Σταθακιού*

 

Τα 3,5 σχεδόν χρόνια των «μνημονίων» με την βαναυσότητα της ραγδαίας, σκληρής, αδυσώπητης λιτότητας που γνώρισε η Χώρα έφεραν το χειρότερο αποτέλεσμα που θα μπορούσαν να φέρουν.

Όχι δεν είναι κάτι που μπορεί να αναζητηθεί στην σφαίρα της οικονομίας της αγοράς. Είναι κάτι που αφορά και την ψυχική οικονομία του ανθρώπου. Οι συμπολίτες καθημερινά χάνουμε όλο και περισσότερο την εμπιστοσύνη μας σε κάθε αξία και διαδικασία συλλογικότητας, βυθιζόμαστε στην αυτοαναφορικότητα.

Είναι φυσικό μετά από αυτήν την «ολική βαράθρωση» προσώπων, οικογενειών, κοινοτήτων που για δεκαετίες είχαν εθιστεί στις ιδέες «της διαρκούς ανάπτυξης», «της σιγουριάς εντός του δυτικοευρωπαϊκού μοντέλου», «της ένταξης στον πολιτισμένο κόσμο». Ακόμα και κάποιος υποθέσει ότι ανιστόρητα υπήρχαν τέτοιες πεποιθήσεις, δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι κατά κανόνα τα παιδιά είχαν πιο αυξημένες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτιστικές δυνατότητες από τους γονείς τους, τουλάχιστον για 50 χρόνια στην Ελλάδα. Σχεδόν κάθε οικογένεια έζησε μια ιστορία «κοινωνικής ανόδου» από το τέλος του εμφυλίου, έως και λίγα χρόνια πριν τα «Μνημόνια», αν υποθέσουμε ότι η γενιά των Stage «πήρε μια γεύση» της διάψευσης των αυξημένων προσδοκιών λίγο νωρίτερα από την μεγάλη πτώση.

Γράφει ο καθηγητής Γ. Μαργαρίτης : «Τι θα έχουμε να πούμε στα παιδιά μας αύριο όσοι επιζήσουμε από ετούτη τη δοκιμασία; (….) Ότι δεχτήκαμε τη μοίρα μας σκυφτά όπως θα έκανε ο κάθε ηττημένος; Ότι χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ, αποδεχτήκαμε τον ανίδεο καπετάνιο και το βρόμικο καθεστώς που κρυβόταν πίσω από αυτόν;» (Γ. Μαργαρίτη, Οι «διαθέσιμοι» ή οι ναυαγοί της «Μέδουσας», – Εφημερίδα των Συντακτών, 14/10/13).

Σήμερα δεν ξεγυμνώνεται μόνο «το σύστημα» αλλά και ο άνθρωπος μπρος στον εαυτό του και τους άλλους. Είναι λογικό μετά από αυτή την περιπέτεια να μην εμπιστεύεται όχι μόνο τους άλλους, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό. Ανιχνεύει απ’ την αρχή το πλαίσιο συμμετοχής του σε κάθε συλλογική προσπάθεια. Χώροι όπως ο συνεταιρισμός, το συνδικάτο, το κόμμα, η τοπική αυτοδιοίκηση (οι πάλαι ποτέ ένδοξες «των Ελλήνων Κοινότητες»), του θυμίζουν «άδεια κουφάρια».. Τους πλησιάζει σαν να μπαίνει σε λαβωμένο από σεισμό κτήριο.

 Σε τούτο το σημείο-κλειδί παίζουν κακό ρόλο και «οι καλοθελητές του συστήματος»: Αυτοί που θέλουν να μας πείσουν ότι δεν αξίζει κάθε προσπάθεια ανατροπής, πως «όλοι ίδιοι είναι», «όλα θα αποτύχουν» και συνεπώς δεν αξίζει να έχουμε οράματα. Μετέρχονται κάθε τόπο, συκοφαντώντας καθένα και κάθε τι που μπορεί να δώσει το έναυσμα για νέα κινήματα, καινούργιες μορφές ενότητας των πολιτών.

«Το πιο βαθύ σκοτάδι», όμως «είναι πριν την αυγή». Μέσα από την πίκρα τους μα και τη σοφία της εμπειρίας, αρκετοί συγκλίνουν στο ότι ο ατομισμός δεν είναι η λύση, αλλά απαραίτητος όρος για να βγούμε από το σκοτάδι είναι η συλλογικότητα. Όμως δεν θέλουν να αναπαλαιώσουν σεισμόπληκτα κουφάρια. Αναζητούν την τομή: «Άμεση Δημοκρατία» ζητούσαν οι «αγανακτισμένοι», έστω κι αν τότε δεν μπόρεσαν να ιχνογραφήσουν το αίτημά τους. Πως δηλαδή θα μορφοποιηθεί αυτή η μεγάλη αλλαγή και από ποια «επί μέρους» θα συναπαρτίζεται;

Για το πιο δυναμικό τμήμα της κοινωνίας, η συλλογικότητα, που αναζητείται, εκφράζει κατ αρχήν την πληγωμένη αίσθηση δικαίου. Από το σημείο της κάθαρσης και πέρα όμως οι νέες προτάσεις οφείλουν να πυροδοτήσουν όλο το δυναμικό του ανθρώπινου ψυχισμού. Με τον τρόπο αυτό οι πολίτες θα αναλάβουν το ρίσκο της «πλήρους αναχώρησης» από το παλιό, σαθρό, ετοιμόρροπο, επιβλαβές, αλλά γνώριμο. Θα ξεκινήσουν να χτίζουν το νέο, το αναγκαίο όσο και οραματικό. Γι’ αυτό λοιπόν οι εκλογές για την Αυτοδιοίκηση αποτελούν ορόσημο.

Σημασία δεν έχει μόνο ποιος συνδυασμός θα κερδίσει. Θα είναι ήττα για την Κοινωνία αν νικήσει λέγοντας μεγάλα λόγια, ή κάνοντας τα κατάλληλα «ταξίματα», ή προσεγγίζοντας τις κατάλληλες ομάδες σε κοινωνικό ή τοπικό επίπεδο, η ακόμα βρίσκοντας τους κατάλληλους διαπλεκόμενους «χορηγούς»…

Είναι ορόσημο, γιατί είναι ευκαιρία να βρεθούν άνθρωποι από διαφορετικούς χώρους και τόπους να ψηλαφίσουν τις δυσκολίες, ακόμα και το τέλμα, να το καταδείξουν με γόνιμο τρόπο.

Να βασανιστούν πολύ με μελέτη, διάλογο, ανάληψη δράσης και αξιολόγησης της δράσης να καταλήξουν σε χειροπιαστό μοντέλα, ολοκληρωμένου αποχωρισμού από καθετί που πέθανε και σε τοπικό επίπεδο. Για ό,τι διασώζεται να προτείνουν την γιατρειά.

Να δείξουν τους στόχους, να δεσμευτούν για άμεσες προτεραιότητες.

Γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα χρειαστεί πολύς κόπος και χρόνος και καρτερία για να φτάσουν μέχρι την μέση των στόχων.

Γνωρίζοντας επίσης ότι θα συγκρουστούν με πολλά συμφέροντα, θα γίνουν δυσάρεστοι σε δυνατούς και ίσως λαβωθούν προσωρινά, αλλά θα έχουν την ομάδα τους για να προστρέξουν.

Σε τοπικό επίπεδο το χτίσιμο του νέου μπορεί να είναι λιγότερο αγωνιώδες και περισσότερο απτό.

Η συλλογικότητα μπορεί και πρέπει να βρει έναν βηματισμό για να βουλεύεται και να δρα σε ένα δύσκολο τοπίο.


* Ο Αλέξανδρος Σταθακιός είναι εκπαιδευτικός, Στέλεχος Πρόληψης Εξαρτήσεων, Συνδικαλιστής, Μέλος ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ ΣΑΜΟΥ

ΠΗΓΗ: Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Σαμιακόν Βήμα» της 21-10-2013. Το είδα: Πέμπτη, 24 Οκτωβρίου 2013, http://manolis-vasileias.blogspot.gr/2013/10/blog-post_205.html?spref=fb

Εφιάλτης, του Αλέξανδρου Σταθ.

Εφιάλτης

Του Αλέξανδρου Σταθακιού

 Έχω στουμπώσει με φαγητά 

και τα πιπέρια ήτανε πάρα πολλά 

Ζω μέσα σ’ όνειρο εμετικό 

και ροχαλίζω με πανικό… 

Στον εφιάλτη μου βλέπω πολλούς 

και πλέμπα σκέτη και τυχερούς 

τρέχουν σκοντάφτουν, πως να σωθούν 

οι δήμιοι έρχονται και τους τραβούν. 

  Συνέχεια

Η ανατροπή στην Ελλάδα μπορεί να έρθει από μιά αριστερά

Η ανατροπή στην Ελλάδα μπορεί να έρθει από μια Αριστερά, δυναμική σε Παγκόσμια κλίμακα.

Του Αλέξανδρου Σταθακιού*

H μερική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ τον Μάη και τον Ιούνη του 2012, αλλά και η πραγματική πίεση για «άμεσες και πρακτικές αριστερές λύσεις» στο κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα της Χώρας «έβαλε» ίσως «στον πάγο» την αναζήτηση μιας αριστερής ταυτότητας που θα υπερβαίνει το μέτωπο αντίστασης στον νεοφιλελευθερισμό και στον φασίζοντα νεοσυντηρητισμό που επελαύνουν και θα μπορέσει να σταθεί ως «νέα μεγάλη διήγηση»:

Συνέχεια