Για το περιστατικό με το νοσοκομείο Άγιος Σάββας»

Του Φιλαλήθη/philalethe00

Την περασμένη Δευτέρα, 11/5, σε πρωινή εκπομπή του καναλιού Μέγκα, ως καλεσμένος ο βουλευτής της συμπολίτευσης κ. Φίλης κλήθηκε να δώσει την γνώμη του για το ζήτημα της αγ. Βαρβάρας και της μεταφοράς των λειψάνων της στο νοσοκομείο άγ. Σάββας. Σύμφωνα με τον ανοιχτό και εκδηλωτικό συνήθως κ. Φίλη, η υποδοχή των λειψάνων με τιμές αρχηγού κράτους δεν είναι απαραίτητη για την τιμή της αγίας Βαρβάρας, η μεταφορά των λειψάνων αυτών προς προσκύνηση στο νοσοκομείο, σε αντίθεση προς την εκκλησία, δεν είναι ορθή, διότι παραπέμπει σε μία νεοειδωλολατρεία, σε καταστάσεις μεσαιωνικές, δεν αντιστοιχεί στην γνήσια πίστη, και επίσης «είναι λάθος να δίνουμε το σήμα ότι μπορεί να αντικατασταθεί η ιατρική». Στα παρακάτω θα σχολιάσουμε το θέμα αυτό.

Καταρχάς πρέπει να πούμε ότι καθένας είναι ελεύθερος να τοποθετείται κατά τα πιστεύματά του. Ειδικά οι αριστερές μη-κομμουνιστικές παρατάξεις από το παρελθόν, όπως είναι γνωστό, υποστήριζαν σταθερά και με συνέπεια το δικαίωμα στην προσωπική ελευθερία, και ιδιαίτερα την λεγόμενη «θρησκευτική ελευθερία». Για αυτό το λόγο ο Λένιν αποκαλούσε τις παρατάξεις αυτές στην εποχή του «aufklarers», επειδή είχαν κατά την γνώμη του φιλελεύθερες (δημοκρατικές) θέσεις που κατάγονταν από την εποχή και τους συγγραφείς του ευρωπαϊκού διαφωτισμού(aufklarung). Έτσι, εδώ συν τοις άλλοις τίθεται το ερώτημα εάν συμβαδίζει με την ελευθερία αυτή η συγκεκριμένη τοποθέτηση, εάν δηλαδή φαλκιδεύει το δικαίωμα κάποιων στην θρησκευτική ελευθερία επιβάλλοντάς τους κάτι ή επίσης εάν δεν τους επιτρέπει να το ασκήσουν. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ίδια η αγ. Βαρβάρα ήταν μάρτυρας για αυτό ακριβώς το δικαίωμα,  εφόσον η ίδια ήταν μια νέα κοπέλα του 3^ουαι. μ.Χ. η οποία θέλοντας να είναι Χριστιανή και διατελώντας έτσι ενάντια και σε επανάσταση προς την θέληση του πατέρα της Διόσκουρου, που ήταν φανατικός παγανιστής,  έπεσε θύμα της καταπιεστικής επιβουλής του, εφόσον ο ίδιος την παρέδωσε στις αρχές για να θανατωθεί, εκτελώντας ταυτόχρονα χρέη δημίου.

Σε ό,τι αφορά το ζήτημα της ιατρικής και των ιαμάτων που ζητούν οι ασθενείς από τους αγίους, τίθεται ένα δεύτερο σοβαρό ζήτημα. Πρώτον, όπως έλεγε ο άγ. Πορφύριος, είναι θέμα του καθενός εάν θα πάρει φάρμακα ή εάν θα ζητήσει την βοήθεια του αγ. Νεκταρίου (που είναι γενικά πολύ γνωστός για τις ιάσεις που επιτελεί). Το θέλημα του Θεού δεν είναι ένα και το αυτό κάθε φορά και βέβαια η αντιμετώπιση εξαρτάται και από την θέληση και αυτενέργεια του ασθενή. Η θαυματουργική ίαση δεν καταργεί ούτε αντικαθιστά γενικά την επιστημονική προσπάθεια ούτε όμως και η επιστημονική προσπάθεια (με την χρήση συχνά επιβλαβών φαρμακευτικών σκευασμάτων που προέρχονται από την επιβολή ισχυρών κερδοσκοπικών συμφέροντων της φαρμακοβιομηχανίας) είναι …υποχρεωτική για κάθε ασθενή. Η ασθένεια άλλωστε μπορεί να έχει μία ευεργετική επίδραση σε επίπεδο ψυχής, μετάνοιας και συμπεριφοράς, για αυτό και αποκαλείται και «θεία επίσκεψη».

Φαίνεται όμως πως κυρίως το ζήτημα που ετέθη ήταν άλλο. Ο κ. Φίλης μίλησε για την καταδίκη ενός «εμπορίου λειψάνων» με βάση και απόψεις μελών της Δ. Ιεράς Συνόδου.

Σε ό,τι αφορά τώρα λοιπόν αυτό το ζήτημα της ειδωλολατρείας ή της εμπορευματοποίησης, πρέπει να πούμε ότι η «χριστεμπορία» είναι μία λέξη που εφηύραν οι Πατέρες της Εκκλησίας. Πράγματι μπορεί κάτι τέτοιο να γίνεται. Ο Χριστός ήδη μιλάει ήδη στα Ευαγγέλια για τους«μισθωτούς ποιμένες», οι οποίοι είναι «βαλαντιοσκόποι» και βλέπουν το λειτούργημά τους ως οδό κερδοσκοπίας. Αυτό είναι ασφαλώς κάτι καταδικαστέο. Σημασία έχει πάντα και αν το εκάστοτε λείψανο αγίου είναι πραγματικό, διότι αλλιώς μιλούμε για θλιβερή και βδελυρή καπηλεία της πίστεως. Έχουν υπάρξει και στο παρελθόν πολλές τέτοιες υποθέσεις. Η γνησιότητα ενός ιερού λειψάνου φαίνεται από το αν υπερβαίνει τους νόμους της φύσεως: «Όπου Θεός βούλεται, λύεται φύσεως τάξις». Από το αν επιτελεί πραγματικά ιάματα, όπως λ.χ. γίνεται στην περίπτωση του αγ. Γεράσιμου στην Κεφαλονιά.

Όλη αυτή η υπόθεση πάντως μας θύμισε και την περίπτωση της αυτοκράτειας Ευδοξίας (4^ος αι.). Η αυτοκράτειρα αυτή, σύζυγος του αυτοκράτορα Αρκάδιου, είχε κάποτε συμμετάσχει αυθόρμητα σε μία πάνδημη λιτανεία που έγινε προς τιμή κάποιων αγίων, πράγμα που μαθαίνουμε από ομιλία του αγίου. Λίγο αργότερα,  η αυτοκράτειρα αυτή έδειξε τον πραγματικό της χαρακτήρα: άρπαξε τον αμπελώνα μίας χήρας γυναίκας. Όταν την επέκρινε αυστηρά για αυτό ο άγιος Ιωάννης, θεωρήθηκε αυτό ως «έγκλημα καθοσιώσεως» και διατάχθηκε η σύλληψή του! Τελικώς του επιβλήθηκε η ποινή της εξορίας σε κάποια έρημο στην Αρμενία. Έτσι, τελικώς ο άγ. Ιωάννης κοιμήθηκε στην εξορία από την «ευσεβή» αυτοκράτειρα, μέσα σε φοβερές κακουχίες.

Το συμπέρασμα είναι ότι δεν μπορούμε να δούμε τυπολατρικά ή με κλισέ όλα αυτά τα θέματα. Χρειάζεται διακριτική και εξειδικευμένη αντιμετώπιση.

ΠΗΓΗ: This entry was posted on Μαΐου 21, 2015, https://philalethe00.wordpress.com/2015/05/21/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CE%BF%CF%83%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%AC%CE%B3/#more-3878