Παρ’ όλα αυτά, τίποτα δεν πάει χαμένο. Όλα αυτά τα χρόνια, σφυρηλατήθηκαν συνειδήσεις, ισχυροποιήθηκαν επιχειρήματα, εμπλουτίσθηκαν απόψεις, ενισχύθηκαν και αναπτύχθηκαν κινήσεις και αγώνες. Τώρα είναι πιο πολλοί οι συνειδητοποιημένοι – αποφασισμένοι ότι αυτό που γίνεται έχει αρνητικό πρόσημο και είναι έτοιμοι να αντιπαλέψουν την «πράσινη» επιχειρηματική ανάπτυξη και τα συνακόλουθα. Οι τελευταίες αντιδράσεις στον τόπο μας αλλά και αλλού, αφήνουν μια αισιοδοξία.

Θεωρώ, καταλυτική την συμβολή του αείμνηστου Δημήτρη Παυλάκη στον όλο προβληματισμό, ο οποίος δεν έμενε στην αισθητική παρεκτροπή ή την οικολογική ισοπέδωση, αλλά συχνά με προκλητικό λόγο και συγχρόνως με ισχυρά επιχειρήματα (σε άρθρα του, σε ομιλίες, αρκετές παρουσιάσεις και στην Καρδίτσα, υπάρχουν στο διαδίκτυο) κατέδειξε την οικονομική εκμετάλλευση για κάτι που, με τα έως τώρα επιστημονικά δεδομένα, δεν συμβάλλει ούτε στην ανάπτυξη, ούτε στην επάρκεια ενέργειας, ούτε στην κλιματική αλλαγή, ούτε στην οικολογική ισορροπία της χώρας. Έωλα και αίολα τα αιολικά!!!

Κοντά σ’ αυτόν και άλλοι καταξιωμένοι επιστήμονες, όπως ο Αντώνης Φώσκολος (ομότιμος καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης και ομότιμος ερευνητής της Γεωλογικής Υπηρεσίας του Καναδά), ο οποίος υποστηρίζει σε άρθρο του «Οι απαντήσεις για την κλιματική αλλαγή βρίσκονται στον Ήλιο, όχι στην Γκρέτα», στο slpress.gr 30-01-20, πως: «Η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής δεν θεραπεύεται ούτε με την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στα βουνά της Πίνδου και του Ψηλορείτη και στα νησιά του Αιγαίου, ούτε με την πώληση ηλεκτρικών αυτοκινήτων… Μήπως πίσω από την φιλολογία για την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή κρύβονται τεράστια οικονομικά συμφέροντα;». Ή όπως επίσης ο Ηλίας Κονοφάγος (μέλος της επιτροπής ενέργειας της Ακαδημίας Αθηνών), σε άλλο άρθρο «Γιατί είναι αδύνατο το σενάριο μόνο ανανεώσιμες πηγές ενέργειας», διευκρινίζει: «Η κοινή λογική οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας που εγγυάται την κατανάλωση μιας χώρας απαιτεί τη διαθεσιμότητα ενέργειας κατ’ απαίτηση, δηλαδή εκείνης που δεν υποφέρει από διαλείμματα και που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε διαρκή βάση. Έτσι, δεν υπάρχει χώρα, λόγω της απουσίας λύσεων αποθήκευσης, που θα μπορούσε να ανταποκριθεί στη μεταβλητότητα της παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές. Ούτε επίσης υπάρχει κράτος που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει σε σημαντικό βαθμό τις ανανεώσιμες πηγές, χωρίς να προσφεύγει στη χρήση άμεσα ελεγχόμενων διαθέσιμων παραγωγής ενέργειας (από θερμοηλεκτρικούς ή πυρηνικούς σταθμούς)», slpress.gr 20-01-20. Υπάρχει πλέον μεγάλος όγκος πληροφοριών, με αδιάψευστα στοιχεία, που αποδεικνύει το ατελέσφορο  του εγχειρήματος.

Βέβαια, υπάρχουν και αντίθετες απόψεις. Γι’ αυτό και παραμένει επίκαιρη η πρόταση του κ. Ξυλομένου στο Δημοτικό Συμβούλιο, για μια εκδήλωση – ενημέρωση όλων των πλευρών για το θέμα, όπως και η επικαιροποίηση της θέσης των εκλεγμένων εκπροσώπων μας σε όλα τα επίπεδα, για να γνωρίζουμε τι υποστηρίζει ο καθένας τους. Για διευκόλυνσή τους, επαναφέρω κάποια ερωτήματα από ένα παλιότερο σημείωμα, στις 29-9-2018:

«Δυστυχώς, δεν έχει δοθεί μέχρι στιγμής, μια πειστική απάντηση στα παρακάτω: γιατί τοποθετούνται εκεί και όχι αλλού (χωροταξική μελέτη), πόσες χρειαζόμαστε, πόσο αυτόνομους και αυτάρκεις μας κάνουν, πόσα συμβατικά εργοστάσια παραγωγής ενέργειας κλείσανε μέχρι τώρα (αφού αντικαταστάθηκαν από τις ΑΠΕ), πόσο έχει βελτιωθεί η ποιότητα του περιβάλλοντος και οι εκπομπές CO2, πόσες μόνιμες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν (όχι προσωρινές με τα χωματουργικά), πόσο μειώθηκε το κόστος παραγωγής ενέργειας για τον καθένα μας και ένα σωρό άλλες καλόπιστες απορίες, απαραίτητες για να μπορούμε τελικά να εκτιμήσουμε αν όλα αυτά γίνονται για το καλό μας ή θα μπορούσαν να υπήρχαν εναλλακτικές πρωτοβουλίες των διοικούντων σχετικά με την προστασία του πολυθρύλητου περιβάλλοντος και του κοινού συμφέροντος. Στο κάτω – κάτω φτάνει να είναι καθαρές και ανανεώσιμες οι πηγές ή και αποτελεσματικές και ωφέλιμες;»

Για άλλη μια φορά αυτό που αμφισβητείται είναι το μοντέλο ανάπτυξης και όχι συλλήβδην οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Τις χρειαζόμαστε όταν βοηθάνε το περιβάλλον και την κοινωνία, όχι όταν απλά βοηθάνε τις γερμανικές επιχειρήσεις και εξαγωγές, εις βάρος της δικής μας οικονομίας και του οικοσυστήματός μας. Το παραδέχτηκε άλλωστε και ο κ. Μητσοτάκης σε πρόσφατη συνέντευξη στην Bild.

Οι μικρές νίκες αισιοδοξίας στα Κυκλαδονήσια, τις τελευταίες μέρες (Άνδρος, Νάξος, Πάρος, Τήνος), έχοντας μαζί τους τους Δήμους και την Περιφερειακή Ένωση Δήμων Νοτίου Αιγαίου, μας δείχνουν το δρόμο που οφείλουμε να πορευτούμε. Και να μην ξεχνάμε πως δεν έχουμε να κάνουμε με αγγέλους, αλλά με «πράσινη» προπαγάνδα από κερδοσκοπικά επιχειρηματικά συμφέροντα, με άκρες στα ΜΜΕ, τον κρατικό μηχανισμό και τα εκάστοτε κυβερνητικά επιτελεία, όπως έγραψε πρόσφατα (30-5-20) η εφημερίδα «Δρόμος της αριστεράς».

Δύσκολο το εγχείρημα όχι όμως ακατόρθωτο.

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

ΠΗΓΗ: 10 Ιουνίου 2020, https://www.karditsalive.net/arthra/  .

* Ο Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής είναι δάσκαλος στην Καρδίτσα.