Το τέλος

Του Νίκου Προσκεφαλά*

Έβγαλε ο Έκτορας την περικεφαλαία, απόγευμα της άνοιξης,

να σκουπίσει μια στιγμή απ’ το πρόσωπο

τη σκόνη, τα τραύματα, που στάζαν

φρέσκο αίμα.

Συνέχεια →

Οι θύελλες της προόδου: Δεν υπάρχει ανθρωπολογικό εμπόδιο για μια κοινωνία ειρήνης, κοινής προσπάθειας και αλληλεγγύης…

Συνέντευξη του Ευτύχη Μπιτσάκη στον Δημήτρη Κούλαλη

Ξεκινώντας, ας κάνουμε μια αναγνωριστική προσέγγιση του βιβλίου. Ποια η θεματική που το διέπει;

O τίτλος του βιβλίου μου είναι σαφής: «Οι θύελλες της προόδου». Δηλαδή, οι καταστροφικές συνέπειες του σημερινού, κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής. Δύο έννοιες αποτελούν βασικά στοιχεία της προπαγάνδας και της στρατηγικής των κυρίαρχων τάξεων των σημερινών κοινωνιών: Ανάπτυξη και πρόοδος. Η πρώτη αντιστοιχεί κυρίως στην οικονομική- τεχνολογική ανάπτυξη, ως συνέπεια της προόδου των φυσικών επιστημών. Η δεύτερη, αντιστοιχεί στη συνολική πρόοδο της κοινωνίας. Ποια είναι, όμως, η πραγματικότητα του σημερινού κόσμου, αντίθετα με τον κόσμο της προπαγάνδας; Ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής αναδύθηκε ως η ιστορική άρνηση των μεσαιωνικών κοινωνιών, σε οργανική σχέση με την ανάπτυξη των φυσικών επιστημών και της τεχνολογίας. Οι ιδεολόγοι της ανερχόμενης αστικής τάξης, υποστήριζαν ότι με την ανάπτυξη των επιστημών, με τη γνώση των φυσικών νόμων,ο άνθρωπος θα γίνει κύριος και αφέντης της φύσης. Ως συνέπεια, οι ιδεολόγοι οραματίζονταν μια μελλοντική κοινωνία της αφθονίας, μια κοινωνία στην οποία ο ορθός λόγος θα διέλυε τα σκοτάδια του παρελθόντος και ένα κράτος δικαίου, σε αντίθεση με τον αυταρχισμό των προηγούμενων κοινωνιών.

Συνέχεια →

Το ζήτημα της μετανάστευσης, οι ανήθικοι και οι χρήσιμοι ηλίθιοι

Του Νικήτα Χιωτίνη*

Είναι σαφές ότι επικρατεί απίστευτου μεγέθους ανοησία, υποκρισία και κυρίως ηθελημένη  εξαπάτηση της κοινωνίας. Στο ζήτημα της μετανάστευσης, όλα τα ανωτέρω ισχύουν σε υπερθετικό βαθμό.

Συνέχεια →

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη*

Οι εκβιασμοί των δανειστών δεν είναι κάτι νέο, αλλά μόνιμη, και  διαχρονικά  εντεινόμενη κατάσταση, αδιάκοπα,  από την αρχή της κρίσης. Γιατί, συνεπώς, να απορούμε; Όταν οι Έλληνες διαπραγματευτές δέχονται, και υπογράφουν, για  να ξεσπιτώσουν τους συμπολίτες τους καθιστώντας άστεγους πολλούς από αυτούς, όταν υπογράφουν για την αύξηση απάνθρωπου ύψους και είδους φόρων, παρότι γνωρίζουν ότι τα χρήματα δεν υπάρχουν και δεν πρόκειται να συγκεντρωθούν, παρότι γνωρίζουν ότι προκαλούν εξαθλίωση και πείνα, παρότι γνωρίζουν ότι ενθαρρύνουν έτσι τις αυτοκτονίες, την απόγνωση, εκατομμυρίων Ελλήνων, ακόμη  και  το θάνατο. Όταν δέχονται, όχι απλώς να συζητήσουν, αλλά και να υπογράψουν την υποθήκευση ολόκληρης της Ελλάδας για 99 χρόνια από σήμερα…, όταν… δεν υπάρχουν  όρια  σε αυτά που τελικά υπογράφουν, ιδίως σε αυτά που εκ των προτέρων δηλώνουν ότι «δεν πρόκειται με τίποτε να υπογράψουν«.

Συνέχεια →

Το θέατρο του παραλόγου

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

Εάν δεν αντιδράσουμε συλλογικά, τότε θα χάσουμε τα σπίτια μας, θα χάσουμε τις καταθέσεις μας, θα χάσουμε το ευρώ, θα χρεοκοπήσουμε και τελικά θα καταλήξουμε σκλάβοι χρέους των ξένων στο διηνεκές –στην ίδια μας την πατρίδα!

«Μυστικά μεταξύ τους, τα υψηλόβαθμα στελέχη της γερμανικής κυβέρνησης παραδέχονται φυσικά ότι, η Ελλάδα χρειάζεται μία διαγραφή του χρέους της. Είναι αυτονόητο, αφού προφανώς δεν είναι τυφλοί.   

Έχουν όμως παγιδευτεί στο ψέμα, σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα είναι φερέγγυα, άρα ικανή να πληρώνει τις υποχρεώσεις της –κάτι που έχουν ξανά και ξανά «σερβίρει» στους δικούς τους απλούς γερμανούς βουλευτές. Χωρίς αυτό το ψέμα, η Ελλάδα δεν θα ήταν πλέον μέλος της Ευρωζώνης. Το συγκεκριμένο ψέμα όμως, δεν μπορεί να διατηρηθεί αιώνια» (πηγή: Financial Times σε ελεύθερη μετάφραση / Το ΔΝΤ και η μπλόφα του Βερολίνου για την Ελλάδα).

Ανάλυση

Συνέχεια →

Αναστάσιμες ευχές

Του Χρήστου Σκανδάμη

 Είπα ευχές Πασχαλινές

στους φίλους μου  να στείλω

μα πίσω μας το Δ Ν Τ

γαυγίζει σαν το σκύλο

  Συνέχεια →

Το Brexit, το φάντασμα της κατάρρευσης της ΕΕ και η αριστερά

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Στις 23 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί δημοψήφισμα στην Μεγάλη Βρετανία, με ένα εξαιρετικά σαφές όσο και σκληρό ερώτημα:

«Παραμονή ή Αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση;»

Τι ειρωνεία της ιστορίας!

Ένα ιστορικής σημασίας δίλημμα για την τύχη της ΕΕ, δεν τέθηκε στην Ελλάδα της «αριστερής κυβέρνησης» και μιας μικρής οικονομίας με 180 δις ΑΕΠ, εξ ορισμού τσαλαπατημένης από τις ηγεμονικές οικονομίες μέσα στο «κοινό σπίτι». Τίθεται ωστόσο στη Μεγάλη Βρετανία, από κυβέρνηση του Συντηρητικού Κόμματος και αφορά μια οικονομία με ΑΕΠ κοντά στα 2,5 τρις. Για να έχουμε ένα , πρώτη σε κατά κεφαλήν ΑΕΠ!

Κάτι σοβαρότερο λοιπόν συμβαίνει με την ΕΕ που υπερβαίνει τις Βαλκανικές νοοτροπίες και το έλλειμμα …ευρωπαϊσμού στην Ελλάδα.

Ποιος θυμάται τον τρόμο του Grexit;

Συνέχεια →

Τελικά, εμείς οι «Δραχμιστές», λέμε τα ίδια με τον Σόιμπλε;

Του Κώστα Παπουλή

Δεν μπορoύμε να διαβεβαιώσουμε, αν όντως ο Σόιμπλε επιθυμούσε την επιστροφή της χώρας στην δραχμή, κατά την «στιγμή» των «διαπραγματεύσεων», αν μπλόφαρε, κλπ. Αυτό που φαίνεται σίγουρο, είναι ότι η Γερμανία και οποιοσδήποτε διαθέτει μια σοβαρότητα σε επίπεδο τέτοιων διαπραγματεύσεων, είναι προετοιμασμένος και «να τις χάσει», δηλαδή να σηκωθεί να φύγει από το τραπέζι.

Επίσης είναι βέβαιο, ότι η Γερμανία αν είναι να διαλέξει ανάμεσα σε μια πιο μικρή ευρωζώνη και σε μια πιο χαλαρή, που θα οφείλεται σε παραχωρήσεις στους αδύναμους κρίκους του Νότου, θα επιλέξει το πρώτο ενδεχόμενο. Σε τεχνικό άλλωστε επίπεδο, είναι πιο εύκολο να αποχωρήσουν κάποιες μικρές χώρες από το ευρώ, παρά η Γερμανία.

Συνέχεια →