Ποιον συμφέρει ο θάνατος του Κουφοντίνα;

Του Κώστα Παπαδάκη*

Από ώρα σε ώρα κρίνεται πια η εξέλιξη της απεργίας πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα, που σήμερα μπήκε στην 50ή μέρα και παράλληλα στην 5η ημέρα απεργίας δίψας. Σύμφωνα με όσα χθες ο γιατρός Θοδωρής Σδούκος, που τον επισκέφθηκε στην ΜΕΘ του Γενικού Νοσοκομείου Λαμίας: «Η υπογλυκαιμία, συνοδευόμενη από επικίνδυνες ηλεκτρολυτικές διαταραχές, μπορεί να αποβεί ανά πάσα στιγμή μοιραία για το μυοκάρδιο και τον εγκέφαλο».

Συνεπώς, τα επόμενα δύο εικοσιτετράωρα θεωρούνται κρίσιμα για το αν θα ζήσει. Παρά τα όσα είχαν διαφανεί τις προηγούμενες εβδομάδες, τόσο με τις διαδοχικές δηλώσεις στήριξης του απεργού πείνας από τα κόμματα της Αριστεράς, όσο και από την ογκούμενη και διαρκώς εκδηλούμενη με χιλιάδες υπογραφές και κινητοποιήσεις συμπαράστασης στον Δημήτρη Κουφοντίνα, που έφτασε στο σημείο να προκαλέσει ακόμα και ρωγμές στο κυβερνητικό στρατόπεδο, με δειλές έστω δηλώσεις στελεχών του που καλούσαν την κυβέρνηση να ανταποκριθεί στις επιταγές του κράτους δικαίου, φαίνεται ότι η Νέα Δημοκρατία δεν είναι διατεθειμένη να υποχωρήσει.

Τα σοβαρά ζητήματα που θέτει το κύμα καταγγελιών για σεξουαλική κακοποίηση

Του Κώστα Σιαμάντη*

«Μια σπίθα αρκεί για να ανάψει φωτιά στον κάμπο»

Μπορεί το συγκεκριμένο απόφθεγμα να το είχε χρησιμοποιήσει ο Μάο Τσε Τουνγκ για να περιγράψει το αναπόφευκτο της επαναστατικής πλημμυρίδας που θα συγκλόνιζε τη δεκαετία του ’30 απ’ άκρου σ’ άκρον την Κίνα, όμως η διαλεκτική της ρήσης κάλλιστα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τα όσα γινόμαστε μάρτυρες στις μέρες μας. Η σπίθα, στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι η Σοφία Μπεκατώρου. Μία τοποθέτησή της στο πλαίσιο της ημερίδας «Start to Talk/Σπάσε τη Σιωπή – Μίλησε, Μην Ανέχεσαι που διοργάνωσε το υπουργείο Αθλητισμού και η συνέντευξη την οποία έδωσε ακολούθως στο περιοδικό Marie Claire για τον βιασμό τον οποίο υπέστη το 1998, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Ένα κύμα καταγγελιών σάρωσε τον χώρο της ιστιοπλοΐας και εξαπλώθηκε γρήγορα στον πανεπιστημιακό χώρο, στον χώρο της μουσικής και στον χώρο του θεάματος.

Τα παραμύθια του παππού (4): Το δίχτυ της βίας

Του Βασίλειου Χριστόπουλου*

-Παππού, πες μου ξανά εκείνο παραμύθι με τον κινέζικο δράκο…
-Στo έχω πει πολλές φορές, δεν είναι παραμύθι. Και δεν μπορώ να μιλάω γι αυτόν συνέχεια…
-Γιατί, παππού; -Έγιναν πολλά δυσάρεστα τότε και όταν τα λέω με στεναχωρούν… Να σου πω την ιστορία με τα καλικατζαράκια που πριόνιζαν τον κορμό της γης.
-Όχι, όχι, το δράκο θέλω. Φσσσς, Φσσσς, Πφφφφ. Ξέρεις τι θέλω να μάθω παππού; Σας έκανε τίποτα μαγικά κόλπα αυτός ο δράκος;
-Τι εννοείς;
-Να… να σας μεταμορφώνει… Να σας αλλάζει το πρόσωπο, να σας γερνάει, να σας αγριεύει, να πέφτουν τα μαλλιά σας, να μεγαλώνουν τα αυτιά και οι μύτες σας, χα, χα, χα.
-Κάτι μας έκανε σαν κι αυτά που λες. Αλλά όχι με την ανάσα του όπως νομίζεις.
-Με τι, παππού; Για πες μου…
-Κοίτα ο δράκος δεν μας είχε κλείσει μόνο στα σπίτια μας. Δεν είχε απλώσει πάνω μας μόνο το πέπλο του φόβου και της λησμονιάς, όπως σου έχω πει. Αλλά είχε στήσει πάνω από τους ανθρώπους και ένα δίχτυ. Στο δίχτυ αυτό πολλοί παγιδεύτηκαν τότε και καταστράφηκε η ζωή τους.

Βιαστής, όχι πελάτης

Του Κώστα Κάππα*

“Δεν αντέχω άλλο την τηλεόραση. Χρυσές αντανακλάσεις, ρουζ σε υπέροχα χείλια, αρώματα, αεροπλάνα, δερμάτινα καθίσματα σε γρήγορα κόκκινα αυτοκίνητα, άντρες, πραγματικοί gentlemen. Ο παππούς μου και ο πατέρας μου είναι δημόσιοι υπάλληλοι αλλά δεν βγάζουν ούτε 8500 Riel τον μήνα (ή 200 ευρώ για να καταλαβαίνετε και εσείς οι Ευρωπαίοι). Ο Ponlok μου προτείνει να έρθω με δικά του έξοδα στην Ελλάδα (θα του τα δώσω όποτε μπορώ) να δουλέψω σε καφετέρια με 800 ευρώ τον μήνα, φιλοδωρήματα άλλα τόσα, σπίτι δωρεάν πάνω από την δουλειά και ωράριο πρωινό. Ζάχαρη!

Συνέχεια →

Απορία ψάλτου Je suis…;

Του Χρήστου Σκανδάμη*

Όταν φονταμενταλιστές ισλαμιστές

χτυπήσανε  τους  Δίδυμους,

σπουδαίοι άντρες

είπανε  πως

είμαστε

όλοι Αμερικανοί.

Συνέχεια →

Μεταμφιεσμένος ολοκληρωτισμός

Του π. Βασίλειου Θερμού*

Τον περασμένο Ιούλιο βρέθηκα στο Στρασβούργο για μια εκδήλωση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Το Τμήμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με κάλεσε ως κεντρικό ομιλητή σε μια ημερίδα με θέμα τη θεώρηση της ομοφυλοφιλίας και της ταυτότητας φύλου από την πλευρά των Χριστιανικών Εκκλησιών.

Είχα εκεί την ευκαιρία να διαπιστώσω έμπρακτα αυτό που ήδη γνώριζα από διαβάσματα, ότι δηλαδή ο Χριστιανικός κόσμος της Ευρώπης προβληματίζεται για τα ζητήματα αυτά και έχει αναλάβει δράσεις συνεργασίες με πολιτικούς φορείς όπως το ΣτΕ και με τα LGBTQI κινήματα. Στην πλειονότητά τους οι δράσεις αυτές εκφράζουν την φιλελεύθερη (liberal) πλευρά του Χριστιανισμού, κυρίως του Προτεσταντικού.

Συνέχεια →

Οι αναρχοφασίστες χτύπησαν το «Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο»

Αντιδράστε στις φασιστικές συμπεριφορές
(είτε στόχος είναι ο Μπουτάρης, είτε το Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο)

Από τον «Πόντος και Αριστερά»

Έναν από τους ελάχιστους πνευματικούς χώρους -το Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο-  που παραπέμπει έως τις μέρες μας στην παλιά πλουραλιστική Αριστερά χτύπησαν οι αναρχοφασίστες των Εξαρχείων.  Κοινοί γελοίοι -πρακτοράκια του κώλου- και αμαθείς τραμπούκοι που υποδύονται τους κοινωνικούς επαναστάτες. Στην πραγματικότητα είναι το alter ego των χρυσαυγιτών.

Συνέχεια →

Για την παιδοκτόνο Μαρία Φαρράρ*

Του Μπέρτολτ Μπρέχτ [Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης]

Παραλληλίες με το αμάρτημα της μητρός μου**

1

Μαρία Φαρράρ, γεννηθείσα τον Απρίλιον,

ανήλικη, ορφανή, ραχιτική, όψεως κοινής,

λευκού ως τώρα ποινικού μητρώου,

εσκότωσε το παιδί της ως εξής:

Σ ενα κατώϊ-λέει-σαν ήταν δυό μηνών,

να το ξεφορτωθεί προσπάθησε όπως όπως,

με δυο ενέσεις που της έκανε μιά γριά.

Πόνεσε, λέει, πολύ-όμως χαμένος κόπος.

Αλλά εσείς, παρακαλώ, μη δείξετε καταφρόνια,

γιατί το κάθε πλάσμα χρειάζεται όλων μας τη συμπόνοια.

Συνέχεια →

Πόσο σημαντικό είναι το Ευαγγέλιο;

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Πόσο σημαντικό είναι το Ευαγγέλιο για τον κ. Αμβρόσιο Λενή;

1.

Τους Χριστιανούς που παίρνουν τοις μετρητοίς το Ευαγγέλιο, το οποίο λέει πως «ο Θεός αγάπη εστί» και πως το μόνο που θα μείνει αιώνιο είναι η αγάπη*¹, ο κ. Αμβρόσιος Λενής τους χλευάζει εδώ και πολύν καιρό ως «αγαπούληδες του Θεού».

2.

Ο κ. Αμβρόσιος Λενής φέρεται να είπε στην απολογία του: «Το φτύστε τους είναι το λιγότερο. Αν είχα όπλο και μπορούσα από το νόμο, θα το χρησιμοποιούσα να τελειώνουμε».

Συνέχεια →

Το σύνδρομο του επιλοχία

Του Κώστα Βαξεβάνη

Δεν είναι στις προθέσεις μου να αμφισβητήσω πόσο πατριώτης είναι ο στρατηγός Φράγκος Φραγκούλης, ούτε τα ηθικά κίνητρα που οδηγούν σε αυτό που εκφράζει ως πατριωτισμό. Αυτό που αμφισβητώ είναι το τι είδους πατριωτισμό εκφράζει και όχι τις προθέσεις του. Ένα πατριωτισμό βγαλμένο από τα “κόκαλα βγαλμένο των ελλήνων τα ιερά” που ανακράζει “ζήτω η Ελλάς” (ούτε καν η Ελλάδα), “ζήτω το Έθνος”, “ζήτω ο Στρατός και οι Ειδικές Δυνάμεις” για να αυτοεπιβεβαιωθεί αφού διχάσει. Έναν πατριωτισμό πιστό ίσως λεκτικά στη Δημοκρατία, που όμως ταυτίζει τη Δημοκρατία με το Στρατό για να της επιτρέπει να υπάρχει και που παίζει επικίνδυνα με τον όρο “στρατιωτική Δημοκρατία” .

Συνέχεια →